เอ่ย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง เปล่งเสียงพูด, เริ่มพูด. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คําออกเสียงใช้ในความเพื่อให้ทาย เช่น นกอะไรเอ่ย.	เอ่ย ๒ ก. เปล่งเสียงพูด, เริ่มพูด. ว. คําออกเสียงใช้ในความเพื่อให้ทาย เช่น นกอะไรเอ่ย.
เอ๊ย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ไม้-ตรี-ยอ-ยัก	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาแสดงอาการว่าพูดผิดไปเป็นต้น. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คําลงท้ายชื่อหรือถ้อยคําเพื่อบอกให้รู้หรือร้องเรียกด้วยความเอ็นดู, เอ๋ย ก็ว่า.	เอ๊ย อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงอาการว่าพูดผิดไปเป็นต้น. ว. คําลงท้ายชื่อหรือถ้อยคําเพื่อบอกให้รู้หรือร้องเรียกด้วยความเอ็นดู, เอ๋ย ก็ว่า.
เอ๋ย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ไม้-จัด-ตะ-วา-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คําลงท้ายชื่อหรือถ้อยคําเพื่อบอกให้รู้หรือร้องเรียกด้วยความเอ็นดู, เอ๊ย ก็ว่า; คําที่ใช้ในตอนขึ้นต้นคํากลอนหรือบทดอกสร้อย เช่น กาเอ๋ยกาดํา รถเอ๋ยรถทรง.	เอ๋ย ว. คําลงท้ายชื่อหรือถ้อยคําเพื่อบอกให้รู้หรือร้องเรียกด้วยความเอ็นดู, เอ๊ย ก็ว่า; คําที่ใช้ในตอนขึ้นต้นคํากลอนหรือบทดอกสร้อย เช่น กาเอ๋ยกาดํา รถเอ๋ยรถทรง.
เอร็ดอร่อย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	[อะเหฺร็ดอะหฺร่อย] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อร่อยเหลือเกิน, อร่อยจนติดใจ.	เอร็ดอร่อย [อะเหฺร็ดอะหฺร่อย] ว. อร่อยเหลือเกิน, อร่อยจนติดใจ.
เอราวัณ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน	เป็นคำนาม หมายถึง ช้าง ๓๓ เศียรเป็นพาหนะของพระอินทร์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี เอราวณ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-นอ-เนน และมาจากภาษาสันสกฤต ไอราวณ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-นอ-เนน.	เอราวัณ น. ช้าง ๓๓ เศียรเป็นพาหนะของพระอินทร์. (ป. เอราวณ; ส. ไอราวณ).
เอลา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	[–ลา]ดู กระวาน เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู ความหมายที่ ๑ (๑).	เอลา [–ลา] ดู กระวาน ๑ (๑).
เอลาฬุก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่	[–ลาลุก] เป็นคำนาม หมายถึง ฟักทอง, ฟักเหลือง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	เอลาฬุก [–ลาลุก] น. ฟักทอง, ฟักเหลือง. (ป.).
เอว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนกลางของร่างกายระหว่างชายโครงกับกระดูกตะโพกทั้ง ๒ ข้าง, กะเอว บั้นเอว หรือ สะเอว ก็ว่า; โดยปริยายหมายถึงส่วนกลางของสิ่งอื่น ๆ ตรงที่คอดเข้าไป เช่น เอวว่าวจุฬา เอวพาน.	เอว น. ส่วนกลางของร่างกายระหว่างชายโครงกับกระดูกตะโพกทั้ง ๒ ข้าง, กะเอว บั้นเอว หรือ สะเอว ก็ว่า; โดยปริยายหมายถึงส่วนกลางของสิ่งอื่น ๆ ตรงที่คอดเข้าไป เช่น เอวว่าวจุฬา เอวพาน.
เอวบาง, เอวบางร่างน้อย, เอวเล็กเอวบาง เอวบาง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-วอ-แหวน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-งอ-งู เอวบางร่างน้อย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-วอ-แหวน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-งอ-งู-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก เอวเล็กเอวบาง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-วอ-แหวน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกผู้ที่มีรูปร่างอ้อนแอ้นสะโอดสะอง.	เอวบาง, เอวบางร่างน้อย, เอวเล็กเอวบาง น. เรียกผู้ที่มีรูปร่างอ้อนแอ้นสะโอดสะอง.
เอ๊ว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ไม้-ตรี-วอ-แหวน	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาเพื่อเยาะให้เก้อ, เฮ้ว ก็ว่า.	เอ๊ว อ. คําที่เปล่งออกมาเพื่อเยาะให้เก้อ, เฮ้ว ก็ว่า.
เอวัง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง จบ, หมดสิ้น.	เอวัง (ปาก) ก. จบ, หมดสิ้น.
เอฬกะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ลอ-จุ-ลา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	[เอละกะ] เป็นคำนาม หมายถึง แกะ, แพะ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต เอฑก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ทอ-มน-โท-กอ-ไก่.	เอฬกะ [เอละกะ] น. แกะ, แพะ. (ป.; ส. เอฑก).
เอฬา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง นํ้าลาย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ลาลา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา.	เอฬา น. นํ้าลาย. (ป.; ส. ลาลา).
เออ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาเพื่อบอกรับหรืออนุญาต, มักเป็นคําที่ผู้ใหญ่ใช้กับผู้น้อย หรือระหว่างเพื่อนที่สนิทสนมกัน, คําที่เปล่งออกมาแสดงว่านึกเรื่องที่จะถามหรือจะพูดขึ้นได้.	เออ อ. คําที่เปล่งออกมาเพื่อบอกรับหรืออนุญาต, มักเป็นคําที่ผู้ใหญ่ใช้กับผู้น้อย หรือระหว่างเพื่อนที่สนิทสนมกัน, คําที่เปล่งออกมาแสดงว่านึกเรื่องที่จะถามหรือจะพูดขึ้นได้.
เออ ๆ คะ ๆ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง ไม้-ยะ-มก คอ-ควาย-สะ-หระ-อะ ไม้-ยะ-มก	เป็นคำกริยา หมายถึง รับฟังโดยไม่ขัดคอ, รับฟังไปตามเรื่องตามราวโดยไม่แสดงความคิดเห็น, เช่น ฉันก็เออ ๆ คะ ๆ ไปอย่างนั้นแหละ.	เออ ๆ คะ ๆ ก. รับฟังโดยไม่ขัดคอ, รับฟังไปตามเรื่องตามราวโดยไม่แสดงความคิดเห็น, เช่น ฉันก็เออ ๆ คะ ๆ ไปอย่างนั้นแหละ.
เออน่ะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ไม้-เอก-สะ-หระ-อะ	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาเพื่อเน้นแสดงคํารับอย่างรู้สึกรําคาญ.	เออน่ะ อ. คําที่เปล่งออกมาเพื่อเน้นแสดงคํารับอย่างรู้สึกรําคาญ.
เออแน่ะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-สะ-หระ-แอ-นอ-หนู-ไม้-เอก-สะ-หระ-อะ	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาแสดงความพิศวงว่า ไม่น่าจะเป็นอย่างนั้น.	เออแน่ะ อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงความพิศวงว่า ไม่น่าจะเป็นอย่างนั้น.
เอออวย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง พลอยเห็นตามไปด้วย, เห็นดีด้วย.	เอออวย ก. พลอยเห็นตามไปด้วย, เห็นดีด้วย.
เออออ, เออออห่อหมก เออออ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง เออออห่อหมก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-หอ-หีบ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-หอ-หีบ-มอ-ม้า-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง เห็นด้วย, พลอยเห็นตามไปด้วย, เช่น เขาก็เออออห่อหมกด้วย.	เออออ, เออออห่อหมก ก. เห็นด้วย, พลอยเห็นตามไปด้วย, เช่น เขาก็เออออห่อหมกด้วย.
เอ่อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เริ่มไหลขึ้น, มีระดับสูงขึ้น, (ใช้แก่นํ้าในแม่นํ้าลําคลองเป็นต้น).	เอ่อ ว. เริ่มไหลขึ้น, มีระดับสูงขึ้น, (ใช้แก่นํ้าในแม่นํ้าลําคลองเป็นต้น).
เออร์เบียม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๖๘ สัญลักษณ์ Er เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งเป็นเงาวาว เนื้ออ่อน หลอมละลายที่ ๑๔๙๗°ซ. ใช้ประโยชน์นําไปผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ erbium เขียนว่า อี-อา-บี-ไอ-ยู-เอ็ม.	เออร์เบียม น. ธาตุลําดับที่ ๖๘ สัญลักษณ์ Er เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งเป็นเงาวาว เนื้ออ่อน หลอมละลายที่ ๑๔๙๗°ซ. ใช้ประโยชน์นําไปผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ. (อ. erbium).
เอ้อระเหย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ปล่อยอารมณ์ตามสบาย. เป็นคำนาม หมายถึง คําขึ้นต้นเพลงพวงมาลัย.	เอ้อระเหย ว. ปล่อยอารมณ์ตามสบาย. น. คําขึ้นต้นเพลงพวงมาลัย.
เอ้อเร้อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มากจนล้น (ใช้แก่กริยากิน), เอ้อเร้อเอ้อเต่อ ก็ว่า; มากเกินไปอย่างไม่เป็นระเบียบ.	เอ้อเร้อ ว. มากจนล้น (ใช้แก่กริยากิน), เอ้อเร้อเอ้อเต่อ ก็ว่า; มากเกินไปอย่างไม่เป็นระเบียบ.
เอ้อเร้อเอ้อเต่อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ปล่อยอารมณ์ตามสบาย, ยืดยาด เช่น มัวแต่เอ้อเร้อเอ้อเต่ออยู่นั่นแหละ จะทําอะไรก็ไม่ทําเสียที; มากจนล้น (ใช้แก่กริยากิน), เอ้อเร้อ ก็ว่า.	เอ้อเร้อเอ้อเต่อ ว. ปล่อยอารมณ์ตามสบาย, ยืดยาด เช่น มัวแต่เอ้อเร้อเอ้อเต่ออยู่นั่นแหละ จะทําอะไรก็ไม่ทําเสียที; มากจนล้น (ใช้แก่กริยากิน), เอ้อเร้อ ก็ว่า.
เอ้อเฮอ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-ออ-อ่าง	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาแสดงความพิศวงหรือประหลาดใจเป็นต้น.	เอ้อเฮอ อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงความพิศวงหรือประหลาดใจเป็นต้น.
เอ้แอ่น, เอ้ ๆ แอ่น ๆ เอ้แอ่น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-นอ-หนู เอ้ ๆ แอ่น ๆ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท ไม้-ยะ-มก สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-นอ-หนู ไม้-ยะ-มก	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้เสียเวลา, ทําชักช้า, ทําจริตกิริยาโอ้เอ้; อาการที่ยืนโอนไปโอนมา เอนไปเอนมา หรือ เดินถอยหน้าถอยหลัง.	เอ้แอ่น, เอ้ ๆ แอ่น ๆ ก. ทําให้เสียเวลา, ทําชักช้า, ทําจริตกิริยาโอ้เอ้; อาการที่ยืนโอนไปโอนมา เอนไปเอนมา หรือ เดินถอยหน้าถอยหลัง.
เอ๊ะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ไม้-ตรี-สะ-หระ-อะ	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาแสดงความฉงน ไม่เข้าใจ หรือไม่พอใจ เป็นต้น.	เอ๊ะ อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงความฉงน ไม่เข้าใจ หรือไม่พอใจ เป็นต้น.
เอะใจ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง เฉลียวใจ, ฉุกคิด, สะดุดใจ.	เอะใจ ก. เฉลียวใจ, ฉุกคิด, สะดุดใจ.
เอะอะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ	เป็นคำกริยา หมายถึง อึกทึก, ทําเสียงดังโวยวาย; ทันทีทันใด, ปุบปับ, ไม่ทันไตร่ตรอง, ไม่บอกกล่าวเล่าแจ้ง, เช่น เอะอะก็ไป เอะอะก็ด่า, อึกอัก ก็ว่า.	เอะอะ ก. อึกทึก, ทําเสียงดังโวยวาย; ทันทีทันใด, ปุบปับ, ไม่ทันไตร่ตรอง, ไม่บอกกล่าวเล่าแจ้ง, เช่น เอะอะก็ไป เอะอะก็ด่า, อึกอัก ก็ว่า.
เอะอะมะเทิ่ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ส่งเสียงดัง, เอ็ดตะโรโดยไม่เกรงใจผู้อื่น.	เอะอะมะเทิ่ง (ปาก) ก. ส่งเสียงดัง, เอ็ดตะโรโดยไม่เกรงใจผู้อื่น.
เอา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง ยึด เช่น เอาไว้อยู่; รับไว้ เช่น เขาให้ก็เอา; พา, นํา, เช่น เอาตัวมา; ต้องการ เช่น ทําเอาชื่อ ทำงานเอาหน้า; ถือเป็นสําคัญ เช่น เจรจาเอาถ้อยคํา เอาพี่เอาน้อง; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง คําใช้แทนกริยาอื่น ๆ บางคําได้. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เมื่อใช้ลงท้ายกริยา เป็นการเน้นกริยาแสดงถึงการตั้งหน้าตั้งตาทําต่อเนื่องกัน เช่น กินเอา ๆ.	เอา ๑ ก. ยึด เช่น เอาไว้อยู่; รับไว้ เช่น เขาให้ก็เอา; พา, นํา, เช่น เอาตัวมา; ต้องการ เช่น ทําเอาชื่อ ทำงานเอาหน้า; ถือเป็นสําคัญ เช่น เจรจาเอาถ้อยคํา เอาพี่เอาน้อง; (ปาก) คําใช้แทนกริยาอื่น ๆ บางคําได้. ว. เมื่อใช้ลงท้ายกริยา เป็นการเน้นกริยาแสดงถึงการตั้งหน้าตั้งตาทําต่อเนื่องกัน เช่น กินเอา ๆ.
เอาการ ๑, เอาการเอางาน เอาการ ความหมายที่ ๑ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ เอาการเอางาน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตั้งใจทําการงานด้วยความขยันขันแข็ง.	เอาการ ๑, เอาการเอางาน ว. ตั้งใจทําการงานด้วยความขยันขันแข็ง.
เอาการ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยิ่งกว่าธรรมดา เช่น สูงเอาการ.	เอาการ ๒ ว. ยิ่งกว่าธรรมดา เช่น สูงเอาการ.
เอากุ้งฝอยไปตกปลากะพง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-งอ-งู-ฝอ-ฝา-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ-พอ-พาน-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ลงทุนน้อยหวังผลกําไรมาก.	เอากุ้งฝอยไปตกปลากะพง (สำ) ก. ลงทุนน้อยหวังผลกําไรมาก.
เอาข้างเข้าถู เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่ใช้เหตุผล, ดื้อดันจะเอาชนะให้ได้, เอาสีข้างเข้าถู ก็ว่า.	เอาข้างเข้าถู (สำ) ว. ไม่ใช้เหตุผล, ดื้อดันจะเอาชนะให้ได้, เอาสีข้างเข้าถู ก็ว่า.
เอางาน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงความเคารพเจ้านายชั้นสูงโดยแบมือเอาสันมือลงแล้วกระดกมือขึ้นน้อย ๆ ก่อนรับของ (ใช้แก่การรับของจากเจ้านายชั้นสูงทั้งโดยทางตรงและทางอ้อม).	เอางาน ก. แสดงความเคารพเจ้านายชั้นสูงโดยแบมือเอาสันมือลงแล้วกระดกมือขึ้นน้อย ๆ ก่อนรับของ (ใช้แก่การรับของจากเจ้านายชั้นสูงทั้งโดยทางตรงและทางอ้อม).
เอาจมูกผู้อื่นมาหายใจ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-มอ-ม้า-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง อาศัยผู้อื่นมักไม่สะดวก, พึ่งจมูกคนอื่นหายใจ หรือ ยืมจมูกคนอื่นหายใจ ก็ว่า.	เอาจมูกผู้อื่นมาหายใจ (สำ) ก. อาศัยผู้อื่นมักไม่สะดวก, พึ่งจมูกคนอื่นหายใจ หรือ ยืมจมูกคนอื่นหายใจ ก็ว่า.
เอาจริง ๑, เอาจริงเอาจัง เอาจริง ความหมายที่ ๑ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-งอ-งู เอาจริงเอาจัง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตั้งใจทําอย่างจริงจัง, ถือเอาเป็นแน่นอน.	เอาจริง ๑, เอาจริงเอาจัง ว. ตั้งใจทําอย่างจริงจัง, ถือเอาเป็นแน่นอน.
เอาจริง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เอาแน่, ไม่ล้อเล่น.	เอาจริง ๒ ว. เอาแน่, ไม่ล้อเล่น.
เอาใจ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง คอยปฏิบัติให้ถูกใจ, ตามใจ.	เอาใจ ก. คอยปฏิบัติให้ถูกใจ, ตามใจ.
เอาใจเขามาใส่ใจเรา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-สอ-เสือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ให้รู้จักเห็นใจผู้อื่น.	เอาใจเขามาใส่ใจเรา (สำ) ก. ให้รู้จักเห็นใจผู้อื่น.
เอาใจช่วย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-วอ-แหวน-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง อยากให้สมปรารถนา, ช่วยเป็นกําลังใจให้.	เอาใจช่วย ก. อยากให้สมปรารถนา, ช่วยเป็นกําลังใจให้.
เอาใจดูหูใส่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อู-หอ-หีบ-สะ-หระ-อู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-สอ-เสือ-ไม้-เอก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ใฝ่ใจ, ตั้งใจ.	เอาใจดูหูใส่ (ปาก) ก. ใฝ่ใจ, ตั้งใจ.
เอาใจใส่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-สอ-เสือ-ไม้-เอก	เป็นคำกริยา หมายถึง ใฝ่ใจ, ตั้งใจ.	เอาใจใส่ ก. ใฝ่ใจ, ตั้งใจ.
เอาใจออกหาก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง ห่างเหินไปไม่ร่วมมือร่วมใจเหมือนเดิม, ตีตนจากไป, ปลีกตัวออกไป, ตีตัวออกหาก ก็ว่า.	เอาใจออกหาก ก. ห่างเหินไปไม่ร่วมมือร่วมใจเหมือนเดิม, ตีตนจากไป, ปลีกตัวออกไป, ตีตัวออกหาก ก็ว่า.
เอาชนะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้อีกฝ่ายหนึ่งแพ้.	เอาชนะ ก. ทําให้อีกฝ่ายหนึ่งแพ้.
เอาชั้นเอาเชิง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง รอดูชั้นเชิง.	เอาชั้นเอาเชิง ก. รอดูชั้นเชิง.
เอาชัย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มุ่งให้ได้ชัยชนะฝ่ายตรงข้าม, มุ่งความเจริญ.	เอาชัย ว. มุ่งให้ได้ชัยชนะฝ่ายตรงข้าม, มุ่งความเจริญ.
เอาชีวิต เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	เป็นคำกริยา หมายถึง ฆ่า, ทําให้ถึงตาย.	เอาชีวิต ก. ฆ่า, ทําให้ถึงตาย.
เอาชื่อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มุ่งให้ได้ชื่อเสียง เช่น ทำงานเอาชื่อ.	เอาชื่อ ว. มุ่งให้ได้ชื่อเสียง เช่น ทำงานเอาชื่อ.
เอาเชิง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง สงวนท่าทีหรือชั้นเชิงของตนไว้เพื่อให้อีกฝ่ายหนึ่งเกรงขาม.	เอาเชิง ก. สงวนท่าทีหรือชั้นเชิงของตนไว้เพื่อให้อีกฝ่ายหนึ่งเกรงขาม.
เอาใช้ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-ชอ-ช้าง-ไม้-โท	เป็นคำกริยา หมายถึง ขอให้ทดแทนสิ่งที่เสียไป.	เอาใช้ ก. ขอให้ทดแทนสิ่งที่เสียไป.
เอาดีเอาเด่น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง พยายามทําตัวให้คนเห็นว่าตนดีเด่นกว่าเพื่อน.	เอาดีเอาเด่น ก. พยายามทําตัวให้คนเห็นว่าตนดีเด่นกว่าเพื่อน.
เอาตัวรอด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง รักษาตัวให้พ้นจากความยากลำบาก, หลบหลีกปัญหายุ่งยากไปได้.	เอาตัวรอด ก. รักษาตัวให้พ้นจากความยากลำบาก, หลบหลีกปัญหายุ่งยากไปได้.
เอาตาย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทํารุนแรงมาก.	เอาตาย ว. ทํารุนแรงมาก.
เอาแต่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มุ่งเฉพาะอย่างเดียวเท่านั้น เช่น เอาแต่เรียน เอาแต่งาน เอาแต่กิน เอาแต่เล่น.	เอาแต่ ว. มุ่งเฉพาะอย่างเดียวเท่านั้น เช่น เอาแต่เรียน เอาแต่งาน เอาแต่กิน เอาแต่เล่น.
เอาแต่ใจ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ถือใจตนเป็นใหญ่.	เอาแต่ใจ ว. ถือใจตนเป็นใหญ่.
เอาถ่าน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ถอ-ถุง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใช้การได้, เอาการเอางาน, รักดี, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่เอาถ่าน.	เอาถ่าน ว. ใช้การได้, เอาการเอางาน, รักดี, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่เอาถ่าน.
เอาเถอะ, เอาเถอะ ๆ, เอาเถิด ๑, เอาเถิด ๆ เอาเถอะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ถอ-ถุง-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ เอาเถอะ ๆ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ถอ-ถุง-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ ไม้-ยะ-มก เอาเถิด ความหมายที่ ๑ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก เอาเถิด ๆ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก ไม้-ยะ-มก	เป็นคำนาม หมายถึง คำพูดแสดงความยินยอมหรือแสดงความประนีประนอม.	เอาเถอะ, เอาเถอะ ๆ, เอาเถิด ๑, เอาเถิด ๆ น. คำพูดแสดงความยินยอมหรือแสดงความประนีประนอม.
เอาเถิด ๒, เอาเถิดเจ้าล่อ ๑ เอาเถิด ความหมายที่ ๒ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก เอาเถิดเจ้าล่อ ความหมายที่ ๑ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อการเล่นของเด็กชนิดหนึ่งไม่จำกัดจำนวนผู้เล่น โดยจะต้องมีคนหนึ่งอยู่โยง ณ หลักที่กำหนดไว้ มีหน้าที่ไล่จับผู้อื่นให้ได้ ถ้าจับใครไม่ได้เลยก็ต้องอยู่โยงต่อ ถ้าจับผู้ใดได้ผู้นั้นต้องอยู่โยงแทน มีบทร้องประกอบว่า “เอาเถิดเจ้าล่อ ข้าวเหนียวสองห่อ ไม่พอกันกิน”.	เอาเถิด ๒, เอาเถิดเจ้าล่อ ๑ น. ชื่อการเล่นของเด็กชนิดหนึ่งไม่จำกัดจำนวนผู้เล่น โดยจะต้องมีคนหนึ่งอยู่โยง ณ หลักที่กำหนดไว้ มีหน้าที่ไล่จับผู้อื่นให้ได้ ถ้าจับใครไม่ได้เลยก็ต้องอยู่โยงต่อ ถ้าจับผู้ใดได้ผู้นั้นต้องอยู่โยงแทน มีบทร้องประกอบว่า “เอาเถิดเจ้าล่อ ข้าวเหนียวสองห่อ ไม่พอกันกิน”.
เอาเถิดเจ้าล่อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่ตามจับหรือตามหาผู้ที่หลบหรือเลี่ยงกันไปมา เช่น ตำรวจเอาเถิดเจ้าล่อกับผู้ร้าย.	เอาเถิดเจ้าล่อ ๒ ก. อาการที่ตามจับหรือตามหาผู้ที่หลบหรือเลี่ยงกันไปมา เช่น ตำรวจเอาเถิดเจ้าล่อกับผู้ร้าย.
เอาทองไปรู่กระเบื้อง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง โต้ตอบหรือทะเลาะกับคนพาลหรือคนที่มีฐานะตํ่ากว่า เป็นการไม่สมควร, เอาพิมเสนไปแลกกับเกลือ ก็ว่า.	เอาทองไปรู่กระเบื้อง (สำ) ก. โต้ตอบหรือทะเลาะกับคนพาลหรือคนที่มีฐานะตํ่ากว่า เป็นการไม่สมควร, เอาพิมเสนไปแลกกับเกลือ ก็ว่า.
เอาน้ำเย็นเข้าลูบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ยอ-ยัก-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ใช้คําพูดอ่อนหวานหว่านล้อม.	เอาน้ำเย็นเข้าลูบ (สำ) ก. ใช้คําพูดอ่อนหวานหว่านล้อม.
เอาน้ำลูบท้อง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง อดทนในยามยากโดยกินน้ำแทนข้าว.	เอาน้ำลูบท้อง (สำ) ก. อดทนในยามยากโดยกินน้ำแทนข้าว.
เอาเนื้อหนูไปปะเนื้อช้าง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ปอ-ปลา-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง เอาทรัพย์หรือสิ่งของจากคนที่มีน้อยไปให้แก่ผู้ที่มีมากกว่า.	เอาเนื้อหนูไปปะเนื้อช้าง (สำ) ก. เอาทรัพย์หรือสิ่งของจากคนที่มีน้อยไปให้แก่ผู้ที่มีมากกว่า.
เอาบุญเอาคุณ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง หวังให้เขาตอบแทนบุญคุณ.	เอาบุญเอาคุณ ว. หวังให้เขาตอบแทนบุญคุณ.
เอาปูนหมายหัว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อู-นอ-หนู-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ผูกอาฆาตไว้, คาดโทษไว้, เชื่อแน่ว่าจะเป็นไปตามที่คาดหมายไว้, ประมาทหน้าว่าไม่มีทางจะเอาดีได้.	เอาปูนหมายหัว (สำ) ก. ผูกอาฆาตไว้, คาดโทษไว้, เชื่อแน่ว่าจะเป็นไปตามที่คาดหมายไว้, ประมาทหน้าว่าไม่มีทางจะเอาดีได้.
เอาเป็นธุระ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ถือเป็นเรื่องที่ตนควรทําให้, เป็นธุระ ก็ว่า.	เอาเป็นธุระ ว. ถือเป็นเรื่องที่ตนควรทําให้, เป็นธุระ ก็ว่า.
เอาเป็นว่า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-วอ-แหวน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ตกลงว่า, สรุปว่า.	เอาเป็นว่า ก. ตกลงว่า, สรุปว่า.
เอาเป็นเอาตาย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตั้งใจทําอย่างจริงจังโดยไม่เห็นแก่เหน็ดเหนื่อยหรือความยากลําบาก เช่น ทำงานอย่างเอาเป็นเอาตาย; เอาจริงเอาจังอย่างรุนแรง เช่น เรื่องเล็ก ๆ แค่นี้ เถียงกันเอาเป็นเอาตายไปได้.	เอาเป็นเอาตาย ว. ตั้งใจทําอย่างจริงจังโดยไม่เห็นแก่เหน็ดเหนื่อยหรือความยากลําบาก เช่น ทำงานอย่างเอาเป็นเอาตาย; เอาจริงเอาจังอย่างรุนแรง เช่น เรื่องเล็ก ๆ แค่นี้ เถียงกันเอาเป็นเอาตายไปได้.
เอาเปรียบ, เอารัดเอาเปรียบ เอาเปรียบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้ เอารัดเอาเปรียบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รู้มาก, พยายามให้ได้ประโยชน์มากกว่า.	เอาเปรียบ, เอารัดเอาเปรียบ ว. รู้มาก, พยายามให้ได้ประโยชน์มากกว่า.
เอาผิด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง ถือว่าเป็นความผิด.	เอาผิด ก. ถือว่าเป็นความผิด.
เอาพิมเสนไปแลกกับเกลือ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ปอ-ปลา-สะ-หระ-แอ-ลอ-ลิง-กอ-ไก่-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง โต้ตอบหรือทะเลาะกับคนพาลหรือคนที่มีฐานะต่ำกว่า เป็นการไม่สมควร, บางทีใช้เข้าคู่กับ เอาเนื้อไปแลกกับหนัง ว่า เอาพิมเสนไปแลกกับเกลือ เอาเนื้อไปแลกกับหนัง, เอาทองไปรู่กระเบื้อง ก็ว่า.	เอาพิมเสนไปแลกกับเกลือ (สำ) ก. โต้ตอบหรือทะเลาะกับคนพาลหรือคนที่มีฐานะต่ำกว่า เป็นการไม่สมควร, บางทีใช้เข้าคู่กับ เอาเนื้อไปแลกกับหนัง ว่า เอาพิมเสนไปแลกกับเกลือ เอาเนื้อไปแลกกับหนัง, เอาทองไปรู่กระเบื้อง ก็ว่า.
เอามะพร้าวห้าวไปขายสวน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-พอ-พาน-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-หอ-หีบ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ปอ-ปลา-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สอ-เสือ-วอ-แหวน-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงความรู้หรืออวดรู้กับผู้ที่รู้เรื่องดีกว่า.	เอามะพร้าวห้าวไปขายสวน (สำ) ก. แสดงความรู้หรืออวดรู้กับผู้ที่รู้เรื่องดีกว่า.
เอามือซุกหีบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-หอ-หีบ-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง หาเรื่องเดือดร้อนหรือความลําบากใส่ตัวโดยใช่ที่.	เอามือซุกหีบ (สำ) ก. หาเรื่องเดือดร้อนหรือความลําบากใส่ตัวโดยใช่ที่.
เอาไม้ซีกไปงัดไม้ซุง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อี-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ปอ-ปลา-งอ-งู-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อุ-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง คัดค้านผู้ใหญ่ ผู้มีฐานะสูงกว่า หรือผู้มีอำนาจมากกว่าย่อมไม่สําเร็จ และอาจได้รับผลร้ายแก่ตัวอีกด้วย.	เอาไม้ซีกไปงัดไม้ซุง (สำ) ก. คัดค้านผู้ใหญ่ ผู้มีฐานะสูงกว่า หรือผู้มีอำนาจมากกว่าย่อมไม่สําเร็จ และอาจได้รับผลร้ายแก่ตัวอีกด้วย.
เอาไม้สั้นไปรันขี้ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อี-ไม้-โท	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง โต้ตอบหรือทะเลาะกับคนพาลมีแต่ทางเสีย.	เอาไม้สั้นไปรันขี้ (สำ) ก. โต้ตอบหรือทะเลาะกับคนพาลมีแต่ทางเสีย.
เอาไม่อยู่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก	เป็นคำกริยา หมายถึง ปกครองไม่ได้, ควบคุมไม่ได้, เช่น เด็กคนนี้ซนมากจนพ่อแม่เอาไม่อยู่, ควบคุมให้อยู่ในอำนาจไม่ได้ เช่น ม้าตัวนี้พยศมากจนเจ้าของเอาไม่อยู่, เหลือความสามารถที่จะเยียวยาได้ เช่น โรคของเขาอาการหนักมากแพทย์คงจะเอาไม่อยู่.	เอาไม่อยู่ ก. ปกครองไม่ได้, ควบคุมไม่ได้, เช่น เด็กคนนี้ซนมากจนพ่อแม่เอาไม่อยู่, ควบคุมให้อยู่ในอำนาจไม่ได้ เช่น ม้าตัวนี้พยศมากจนเจ้าของเอาไม่อยู่, เหลือความสามารถที่จะเยียวยาได้ เช่น โรคของเขาอาการหนักมากแพทย์คงจะเอาไม่อยู่.
เอาเยี่ยง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทำตามเฉพาะที่เห็นว่าดีหรือเป็นประโยชน์.	เอาเยี่ยง ก. ทำตามเฉพาะที่เห็นว่าดีหรือเป็นประโยชน์.
เอาเรื่อง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ถือเป็นเรื่องเป็นราว เช่น เจ้าของเขาจะเอาเรื่อง. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยิ่งกว่าธรรมดา, มาก, เช่น เผ็ดเอาเรื่อง; เอาจริง เอาจริงเอาจัง เช่น เขาเป็นคนเอาเรื่อง.	เอาเรื่อง ก. ถือเป็นเรื่องเป็นราว เช่น เจ้าของเขาจะเอาเรื่อง. ว. ยิ่งกว่าธรรมดา, มาก, เช่น เผ็ดเอาเรื่อง; เอาจริง เอาจริงเอาจัง เช่น เขาเป็นคนเอาเรื่อง.
เอาแรง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-แอ-รอ-เรือ-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง ช่วยผู้อื่นทำงานเพื่อต่อไปเขาจะได้มาช่วยตนทำงานในลักษณะเดียวกันบ้าง เช่น เกี่ยวข้าวเอาแรงกัน.	เอาแรง ๑ ก. ช่วยผู้อื่นทำงานเพื่อต่อไปเขาจะได้มาช่วยตนทำงานในลักษณะเดียวกันบ้าง เช่น เกี่ยวข้าวเอาแรงกัน.
เอาแรง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-แอ-รอ-เรือ-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง พักเหนื่อย.	เอาแรง ๒ ก. พักเหนื่อย.
เอาฤกษ์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-รอ-รึ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ประเดิม เช่น สอนเอาฤกษ์.	เอาฤกษ์ (ปาก) ก. ประเดิม เช่น สอนเอาฤกษ์.
เอาฤกษ์เอาชัย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-รอ-รึ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่มุ่งให้เกิดความสุขความเจริญหรือได้ชัยชนะฝ่ายตรงข้าม เช่น โห่เอาฤกษ์เอาชัย.	เอาฤกษ์เอาชัย ว. ที่มุ่งให้เกิดความสุขความเจริญหรือได้ชัยชนะฝ่ายตรงข้าม เช่น โห่เอาฤกษ์เอาชัย.
เอาละ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อะ	เป็นคำกริยา หมายถึง ตกลง; พอแล้ว; พร้อมแล้ว.	เอาละ ก. ตกลง; พอแล้ว; พร้อมแล้ว.
เอาลูกเขามาเลี้ยงเอาเมี่ยงเขามาอม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง เอาลูกของคนอื่นมาเลี้ยงเป็นลูก เป็นภาระรับผิดชอบที่หวังผลตอบแทนแน่นอนไม่ได้.	เอาลูกเขามาเลี้ยงเอาเมี่ยงเขามาอม (สำ) ก. เอาลูกของคนอื่นมาเลี้ยงเป็นลูก เป็นภาระรับผิดชอบที่หวังผลตอบแทนแน่นอนไม่ได้.
เอาเลย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง ยินยอม ท้าทาย หรือยุให้ทำ.	เอาเลย ก. ยินยอม ท้าทาย หรือยุให้ทำ.
เอาเลือดกับปู เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง เคี่ยวเข็ญหรือบีบบังคับเอากับผู้ที่ไม่มีจะให้, รีดเลือดกับปู หรือ หาเลือดกับปู ก็ว่า.	เอาเลือดกับปู (สำ) ก. เคี่ยวเข็ญหรือบีบบังคับเอากับผู้ที่ไม่มีจะให้, รีดเลือดกับปู หรือ หาเลือดกับปู ก็ว่า.
เอาสีข้างเข้าถู เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่ใช้เหตุผล, ดื้อดันจะเอาชนะให้ได้, เอาข้างเข้าถู ก็ว่า.	เอาสีข้างเข้าถู (สำ) ว. ไม่ใช้เหตุผล, ดื้อดันจะเอาชนะให้ได้, เอาข้างเข้าถู ก็ว่า.
เอาหน้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง อยากให้คนยกย่องสรรเสริญ เช่น ทำบุญเอาหน้าหรืออยากได้บุญคุณ เช่น เขามาเอาหน้ากับฉันว่าเป็นคนเสนอชื่อฉันให้ได้รับรางวัล; เรียกการทํางานเฉพาะงานที่ผู้ใหญ่รู้เห็นเพื่อหวังประโยชน์ว่า ทํางานเอาหน้า.	เอาหน้า ก. อยากให้คนยกย่องสรรเสริญ เช่น ทำบุญเอาหน้าหรืออยากได้บุญคุณ เช่น เขามาเอาหน้ากับฉันว่าเป็นคนเสนอชื่อฉันให้ได้รับรางวัล; เรียกการทํางานเฉพาะงานที่ผู้ใหญ่รู้เห็นเพื่อหวังประโยชน์ว่า ทํางานเอาหน้า.
เอาหัวเดินต่างตีน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ทำในสิ่งที่ทำได้ยากยิ่งจนไม่น่าเชื่อว่าจะทำได้ทำนองเดียวกับที่จะเอาหัวเดินต่างเท้า.	เอาหัวเดินต่างตีน (สำ) ก. ทำในสิ่งที่ทำได้ยากยิ่งจนไม่น่าเชื่อว่าจะทำได้ทำนองเดียวกับที่จะเอาหัวเดินต่างเท้า.
เอาหัวเป็นประกัน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง รับรองด้วยความมั่นอกมั่นใจ.	เอาหัวเป็นประกัน (สำ) ก. รับรองด้วยความมั่นอกมั่นใจ.
เอาหูไปนา เอาตาไปไร่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ปอ-ปลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ปอ-ปลา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-รอ-เรือ-ไม้-เอก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง แสร้งทําเป็นไม่รู้ไม่เห็นไม่สนใจ.	เอาหูไปนา เอาตาไปไร่ (สำ) ก. แสร้งทําเป็นไม่รู้ไม่เห็นไม่สนใจ.
เอาใหญ่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-ไม้-เอก	เป็นคำกริยา หมายถึง กําเริบ เช่น เดี๋ยวนี้เขาชักจะเอาใหญ่แล้ว.	เอาใหญ่ ก. กําเริบ เช่น เดี๋ยวนี้เขาชักจะเอาใหญ่แล้ว.
เอาใหญ่เอาโต เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-ไม้-เอก-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-โอ-ตอ-เต่า	เป็นคำกริยา หมายถึง วางตัวเป็นคนใหญ่คนโตให้ผู้อื่นนอบน้อมหรือแสดงท่าทางว่าเป็นคนมีอำนาจ.	เอาใหญ่เอาโต ก. วางตัวเป็นคนใหญ่คนโตให้ผู้อื่นนอบน้อมหรือแสดงท่าทางว่าเป็นคนมีอำนาจ.
เอาอกเอาใจ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง คอยปฏิบัติให้ถูกใจ.	เอาอกเอาใจ ก. คอยปฏิบัติให้ถูกใจ.
เอาอย่าง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เลียนแบบ, ทําตาม.	เอาอย่าง ก. เลียนแบบ, ทําตาม.
เอาอยู่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เอาการ, เอาเรื่อง, เช่น ระยะทางไกลเอาอยู่, ถ้าใช้ในลักษณะปรารภเชิงขอความเห็นหรือแสดงความหนักใจเป็นต้น มักใช้ว่า เอาอยู่นะ เช่น ปัญหานี้ยากเอาอยู่นะ. เป็นคำกริยา หมายถึง ปกครองได้, ควบคุมได้, เช่น เด็กคนนี้เกเรมาก คิดว่าจะเอาอยู่ไหม.	เอาอยู่ ว. เอาการ, เอาเรื่อง, เช่น ระยะทางไกลเอาอยู่, ถ้าใช้ในลักษณะปรารภเชิงขอความเห็นหรือแสดงความหนักใจเป็นต้น มักใช้ว่า เอาอยู่นะ เช่น ปัญหานี้ยากเอาอยู่นะ. ก. ปกครองได้, ควบคุมได้, เช่น เด็กคนนี้เกเรมาก คิดว่าจะเอาอยู่ไหม.
เอา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง เรียกลูกหญิงคนที่ ๙ ว่า ลูกเอา, คู่กับ ลูกชายคนที่ ๙ ว่า ลูกเจา. (กฎ.).	เอา ๒ (โบ) น. เรียกลูกหญิงคนที่ ๙ ว่า ลูกเอา, คู่กับ ลูกชายคนที่ ๙ ว่า ลูกเจา. (กฎ.).
เอาทาร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[–ทาน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สูง, เลิศ, ประเสริฐ, ยิ่งใหญ่; ซื่อตรง, มีความจริงใจ; สุภาพ; ถูกต้อง. (แผลงมาจาก อุทาร).	เอาทาร [–ทาน] ว. สูง, เลิศ, ประเสริฐ, ยิ่งใหญ่; ซื่อตรง, มีความจริงใจ; สุภาพ; ถูกต้อง. (แผลงมาจาก อุทาร).
เอาทารย์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[–ทาน] เป็นคำนาม หมายถึง ความมีใจโอบอ้อม, ความเป็นคนใจบุญ, ความเผื่อแผ่. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต เอาทารฺย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.	เอาทารย์ [–ทาน] น. ความมีใจโอบอ้อม, ความเป็นคนใจบุญ, ความเผื่อแผ่. (ส. เอาทารฺย).
เอารส เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สอ-เสือ	[–รด] เป็นคำนาม หมายถึง ลูกของตนเอง. (แผลงมาจาก โอรส). ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	เอารส [–รด] น. ลูกของตนเอง. (แผลงมาจาก โอรส). (ส.).
เอาฬาร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[–ลาน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใหญ่โต, โอ่โถง, กว้างขวาง; ยิ่งใหญ่, เลิศล้น; ประเสริฐ, ดี; แผลงมาจาก อุฬาร, โอฬาร ก็ใช้.	เอาฬาร [–ลาน] ว. ใหญ่โต, โอ่โถง, กว้างขวาง; ยิ่งใหญ่, เลิศล้น; ประเสริฐ, ดี; แผลงมาจาก อุฬาร, โอฬาร ก็ใช้.
เอาฬาริก, เอาฬารึก เอาฬาริก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่ เอาฬารึก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใหญ่, โต. (แผลงมาจาก โอฬาริก, โอฬารึก).	เอาฬาริก, เอาฬารึก ว. ใหญ่, โต. (แผลงมาจาก โอฬาริก, โอฬารึก).
เอาฬาริก, เอาฬารึก เอาฬาริก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่ เอาฬารึก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่	ดู เอาฬาร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ.	เอาฬาริก, เอาฬารึก ดู เอาฬาร.
เอาะลาย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	ดู กระดาดดํา เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-ดอ-เด็ก-นิก-คะ-หิด-สะ-หระ-อา ที่ กระดาด, กระดาดขาว กระดาด เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก กระดาดขาว เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน .	เอาะลาย ดู กระดาดดํา ที่ กระดาด, กระดาดขาว.
เอิก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อึง, อื้อฉาว.	เอิก ว. อึง, อื้อฉาว.
เอิกเกริก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่	[เอิกกะเหฺริก] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อื้ออึง; ครึกครื้น, สนุกสนาน; แพร่หลายรู้กันทั่ว.	เอิกเกริก [เอิกกะเหฺริก] ว. อื้ออึง; ครึกครื้น, สนุกสนาน; แพร่หลายรู้กันทั่ว.
เอิ้น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง พูด, เรียก, เรียกร้อง, กล่าวถ้อยคํา, อื้น หรือ เอื้อน ก็ว่า.	เอิ้น ก. พูด, เรียก, เรียกร้อง, กล่าวถ้อยคํา, อื้น หรือ เอื้อน ก็ว่า.
เอิบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง ซึมเข้าไป, ซาบเข้าไป.	เอิบ ก. ซึมเข้าไป, ซาบเข้าไป.
เอิบอาบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง อาบไปทั่ว, ซึมซาบ; ซาบซ่าน; อาบเอิบ ก็ว่า.	เอิบอาบ ก. อาบไปทั่ว, ซึมซาบ; ซาบซ่าน; อาบเอิบ ก็ว่า.
เอียง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการของสิ่งที่เอนไปข้างหนึ่ง เช่น คอเอียง, อาการของสิ่งที่เสียระดับ ไม่ว่าจะในแนวนอนหรือแนวยืนก็ตาม เช่น เรือเอียง เรือนเอียง. เป็นคำกริยา หมายถึง เปลี่ยนระดับไม่ว่าจะในแนวนอนหรือแนวยืนก็ตาม เช่น เครื่องบินกำลังเอียงปีกเพื่อร่อนลง เขาเอียงคอดู.	เอียง ว. อาการของสิ่งที่เอนไปข้างหนึ่ง เช่น คอเอียง, อาการของสิ่งที่เสียระดับ ไม่ว่าจะในแนวนอนหรือแนวยืนก็ตาม เช่น เรือเอียง เรือนเอียง. ก. เปลี่ยนระดับไม่ว่าจะในแนวนอนหรือแนวยืนก็ตาม เช่น เครื่องบินกำลังเอียงปีกเพื่อร่อนลง เขาเอียงคอดู.
เอียงอาย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แสดงท่าขวยเขินโดยก้มหน้าน้อย ๆ.	เอียงอาย ว. แสดงท่าขวยเขินโดยก้มหน้าน้อย ๆ.
เอียงเอน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง โน้มเอียง, ไม่เที่ยงตรง, เอนเอียง ก็ว่า.	เอียงเอน ว. โน้มเอียง, ไม่เที่ยงตรง, เอนเอียง ก็ว่า.
เอี้ยง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อนกในวงศ์ Sturnidae รูปร่างอ้วนป้อม หางสั้น กินแมลงและผลไม้ อยู่รวมกันเป็นฝูง มีหลายชนิด เช่น เอี้ยงสาริกา หรือ สาลิกา (Acridotheres tristis) เอี้ยงหงอน (A. javanicus) เอี้ยงหัวสีทอง (Ampeliceps coronatus) เอี้ยงดําปักษ์ใต้ (Aplonis panayensis).	เอี้ยง น. ชื่อนกในวงศ์ Sturnidae รูปร่างอ้วนป้อม หางสั้น กินแมลงและผลไม้ อยู่รวมกันเป็นฝูง มีหลายชนิด เช่น เอี้ยงสาริกา หรือ สาลิกา (Acridotheres tristis) เอี้ยงหงอน (A. javanicus) เอี้ยงหัวสีทอง (Ampeliceps coronatus) เอี้ยงดําปักษ์ใต้ (Aplonis panayensis).
เอี้ยงคำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อำ	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ เป็นคำนาม หมายถึง นกขุนทอง. ในวงเล็บ ดู ขุนทอง เขียนว่า ขอ-ไข่-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-งอ-งู.	เอี้ยงคำ (ถิ่น–พายัพ) น. นกขุนทอง. (ดู ขุนทอง).
เอียด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เล็ก.	เอียด ๑ ว. เล็ก.
เอียด ๒, เอี๊ยด เอียด ความหมายที่ ๒ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก เอี๊ยด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ไม้-ตรี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังเช่นนั้น.	เอียด ๒, เอี๊ยด ว. เสียงดังเช่นนั้น.
เอียน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ชวนให้คลื่นไส้ (มักใช้แก่รสหวาน). เป็นคำกริยา หมายถึง เบื่อมาก เช่น ฉันเอียนหน้าเขาเต็มทีแล้ว.	เอียน ๑ ว. ชวนให้คลื่นไส้ (มักใช้แก่รสหวาน). ก. เบื่อมาก เช่น ฉันเอียนหน้าเขาเต็มทีแล้ว.
เอียน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพและภาคอีสาน เป็นคำนาม หมายถึง ปลาไหล. ในวงเล็บ ดู ไหล เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-หอ-หีบ-ลอ-ลิง ความหมายที่ ๑.	เอียน ๒ (ถิ่น–พายัพ, อีสาน) น. ปลาไหล. (ดู ไหล ๑).
เอี่ยน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพและภาคอีสาน เป็นคำนาม หมายถึง ปลาไหล. ในวงเล็บ ดู ไหล เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-หอ-หีบ-ลอ-ลิง ความหมายที่ ๑.	เอี่ยน (ถิ่น–พายัพ, อีสาน) น. ปลาไหล. (ดู ไหล ๑).
เอี่ยม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยังไม่ได้ใช้ เช่น ใหม่เอี่ยม, เรี่ยม เช่น แต่งตัวเอี่ยม หน้าตาเอี่ยม.	เอี่ยม ว. ยังไม่ได้ใช้ เช่น ใหม่เอี่ยม, เรี่ยม เช่น แต่งตัวเอี่ยม หน้าตาเอี่ยม.
เอี่ยมอ่อง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใหม่ผุดผ่อง เช่น เสื้อผ้าเอี่ยมอ่อง; สะอาดสดใส, ไม่หมองมัว, เช่น หน้าตาเอี่ยมอ่อง.	เอี่ยมอ่อง ว. ใหม่ผุดผ่อง เช่น เสื้อผ้าเอี่ยมอ่อง; สะอาดสดใส, ไม่หมองมัว, เช่น หน้าตาเอี่ยมอ่อง.
เอี๊ยม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ไม้-ตรี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นผ้าสําหรับคาดหน้าอกเด็กเล็ก ๆ, เต่า ก็ว่า. ในวงเล็บ ดู เต่า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน . (รูปภาพ เอี๊ยม).	เอี๊ยม น. แผ่นผ้าสําหรับคาดหน้าอกเด็กเล็ก ๆ, เต่า ก็ว่า. (ดู เต่า ๒). (จ.). (รูปภาพ เอี๊ยม).
เอี้ยมจุ๊น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรือขนาดใหญ่ ต่อด้วยไม้ ท้องเรือเป็นสัน สําหรับขนถ่ายและบรรทุกสินค้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	เอี้ยมจุ๊น น. ชื่อเรือขนาดใหญ่ ต่อด้วยไม้ ท้องเรือเป็นสัน สําหรับขนถ่ายและบรรทุกสินค้า. (จ.).
เอี้ยมเฟี้ยม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-ฟอ-ฟัน-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่นั่งเก็บมือเก็บเท้าอย่างเรียบร้อย, อาการที่หมอบเฝ้าหรือหมอบคอยรับใช้อย่างเรียบร้อย.	เอี้ยมเฟี้ยม ว. อาการที่นั่งเก็บมือเก็บเท้าอย่างเรียบร้อย, อาการที่หมอบเฝ้าหรือหมอบคอยรับใช้อย่างเรียบร้อย.
เอี่ยว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง หนึ่ง, แต้ม ๑ ของลูกเต๋า, เรียกลําดับชุดที่ ๑ ของไพ่ตองว่า เอี่ยว เช่น เอี่ยวเกือก เอี่ยวชี เอี่ยวยาว. ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง หุ้น, ส่วนร่วม. เป็นคำกริยา หมายถึง มีส่วนร่วม เช่น เรื่องนี้ขอเอี่ยวด้วยคน.	เอี่ยว ว. หนึ่ง, แต้ม ๑ ของลูกเต๋า, เรียกลําดับชุดที่ ๑ ของไพ่ตองว่า เอี่ยว เช่น เอี่ยวเกือก เอี่ยวชี เอี่ยวยาว. (ปาก) น. หุ้น, ส่วนร่วม. ก. มีส่วนร่วม เช่น เรื่องนี้ขอเอี่ยวด้วยคน.
เอี่ยวลม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-ลอ-ลิง-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง หุ้นลม.	เอี่ยวลม (ปาก) น. หุ้นลม.
เอี้ยว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง บิดไป, หันไป, เช่น เอี้ยวคอ เอี้ยวตัว, เบี่ยง เช่น ถนนสายนี้ไม่ตรง เอี้ยวไปทางขวาเล็กน้อย.	เอี้ยว ก. บิดไป, หันไป, เช่น เอี้ยวคอ เอี้ยวตัว, เบี่ยง เช่น ถนนสายนี้ไม่ตรง เอี้ยวไปทางขวาเล็กน้อย.
เอื้อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาใจใส่, มีนํ้าใจ, เช่น เอื้อแก่กัน, เห็นแก่ เช่น ทำกับข้าวเผ็ดไม่เอื้อเด็ก ๆ.	เอื้อ ก. เอาใจใส่, มีนํ้าใจ, เช่น เอื้อแก่กัน, เห็นแก่ เช่น ทำกับข้าวเผ็ดไม่เอื้อเด็ก ๆ.
เอื้อเฟื้อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-ฟอ-ฟัน-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง อุดหนุน, เจือจาน, แสดงนํ้าใจดีต่อผู้อื่น, บางทีใช้เข้าคู่กับคำอื่น เช่น เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เอื้อเฟื้อเกื้อกูล เอื้อเฟื้อเกื้อหนุน.	เอื้อเฟื้อ ก. อุดหนุน, เจือจาน, แสดงนํ้าใจดีต่อผู้อื่น, บางทีใช้เข้าคู่กับคำอื่น เช่น เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เอื้อเฟื้อเกื้อกูล เอื้อเฟื้อเกื้อหนุน.
เอื้ออำนวย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-วอ-แหวน-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ส่งเสริมให้, เปิดโอกาสให้.	เอื้ออำนวย ว. ส่งเสริมให้, เปิดโอกาสให้.
เอื๊อก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-ตรี-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังในคออย่างเสียงดื่มน้ำแรง ๆ เช่น กลืนน้ำลายดังเอื๊อก.	เอื๊อก ว. เสียงดังในคออย่างเสียงดื่มน้ำแรง ๆ เช่น กลืนน้ำลายดังเอื๊อก.
เอื้อง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู ความหมายที่ ๑	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ เป็นคำนาม หมายถึง ต้นกล้วยไม้. ในวงเล็บ ดู กล้วยไม้ เขียนว่า กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ไม้-โท-วอ-แหวน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท ความหมายที่ ๑. ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง เรียกหญิงสาวทางภาคพายัพว่า เอื้องเหนือ.	เอื้อง ๑ (ถิ่น–พายัพ) น. ต้นกล้วยไม้. (ดู กล้วยไม้ ๑). (ปาก) เรียกหญิงสาวทางภาคพายัพว่า เอื้องเหนือ.
เอื้องครั่ง, เอื้องน้ำครั่ง เอื้องครั่ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู เอื้องน้ำครั่ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกล้วยไม้ชนิด Dendrobium parishii Rchb.f. ในวงศ์ Orchidaceae ดอกสีเหลือง.	เอื้องครั่ง, เอื้องน้ำครั่ง (ถิ่น–พายัพ) น. ชื่อกล้วยไม้ชนิด Dendrobium parishii Rchb.f. ในวงศ์ Orchidaceae ดอกสีเหลือง.
เอื้องศรีเที่ยง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู-สอ-สา-ลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-งอ-งู	ดู กระเจี้ยง เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-งอ-งู.	เอื้องศรีเที่ยง ดู กระเจี้ยง.
เอื้องหนวดพราหมณ์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู-หอ-หีบ-นอ-หนู-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-มอ-ม้า-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	ดู หนวดพราหมณ์ เขียนว่า หอ-หีบ-นอ-หนู-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-มอ-ม้า-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด ความหมายที่ ๑ (๒).	เอื้องหนวดพราหมณ์ ดู หนวดพราหมณ์ ๑ (๒).
เอื้อง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง หญ้าและใบไม้เป็นต้นที่สัตว์บางจําพวกเช่นวัวควายกินเข้าไปในกระเพาะทีหนึ่งแล้วสํารอกออกมาเคี้ยวอีกให้ละเอียด ในคำว่า บดเอื้อง หรือ เคี้ยวเอื้อง. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกอาการที่สัตว์บางจำพวกเช่นวัวควายสํารอกอาหารออกมาเคี้ยวอีกให้ละเอียดว่า บดเอื้อง หรือ เคี้ยวเอื้อง; โดยปริยายหมายความว่า ทําอะไรช้า ๆ.	เอื้อง ๒ น. หญ้าและใบไม้เป็นต้นที่สัตว์บางจําพวกเช่นวัวควายกินเข้าไปในกระเพาะทีหนึ่งแล้วสํารอกออกมาเคี้ยวอีกให้ละเอียด ในคำว่า บดเอื้อง หรือ เคี้ยวเอื้อง. ว. เรียกอาการที่สัตว์บางจำพวกเช่นวัวควายสํารอกอาหารออกมาเคี้ยวอีกให้ละเอียดว่า บดเอื้อง หรือ เคี้ยวเอื้อง; โดยปริยายหมายความว่า ทําอะไรช้า ๆ.
เอือด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ชื้น เช่น เกลือเอือด ผ้าเอือด. ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคอีสาน เป็นคำนาม หมายถึง ดินที่มีธาตุเกลือปนอยู่และขึ้นเป็นขุยขาวที่หน้าดิน.	เอือด ว. ชื้น เช่น เกลือเอือด ผ้าเอือด. (ถิ่น–อีสาน) น. ดินที่มีธาตุเกลือปนอยู่และขึ้นเป็นขุยขาวที่หน้าดิน.
เอือน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง พยาธิในท้องชนิดหนึ่ง เช่น ลางคาบมีตืดมีเอือนในท้องนั้น. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือไตรภูมิพระร่วง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ ร.ศ. ๑๓๑.	เอือน ๑ (โบ) น. พยาธิในท้องชนิดหนึ่ง เช่น ลางคาบมีตืดมีเอือนในท้องนั้น. (ไตรภูมิ).
เอือน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ลักษณะของเนื้อมะพร้าวแก่ที่บาง ขรุขระเหมือนผิวมะกรูด มีรสออกหวานไม่มัน เรียกว่า มะพร้าวเป็นเอือน หรือ มะพร้าวเอือนกิน.	เอือน ๒ น. ลักษณะของเนื้อมะพร้าวแก่ที่บาง ขรุขระเหมือนผิวมะกรูด มีรสออกหวานไม่มัน เรียกว่า มะพร้าวเป็นเอือน หรือ มะพร้าวเอือนกิน.
เอือนกิน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกลักษณะมะพร้าวเป็นเอือนว่า มะพร้าวเอือนกิน.	เอือนกิน ว. เรียกลักษณะมะพร้าวเป็นเอือนว่า มะพร้าวเอือนกิน.
เอื้อน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง พูด, เรียก, เรียกร้อง, กล่าวถ้อยคำ, อึ้น หรือ เอิ้น ก็ว่า.	เอื้อน ๑ ก. พูด, เรียก, เรียกร้อง, กล่าวถ้อยคำ, อึ้น หรือ เอิ้น ก็ว่า.
เอื้อน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง ออกเสียงขับร้องให้เลื่อนไหลกลมกลืนไปตามทำนองตอนที่ไม่มีเนื้อร้อง, ยืดหรือลากเสียงออกไปให้เข้ากับจังหวะของทํานองเพลง.	เอื้อน ๒ ก. ออกเสียงขับร้องให้เลื่อนไหลกลมกลืนไปตามทำนองตอนที่ไม่มีเนื้อร้อง, ยืดหรือลากเสียงออกไปให้เข้ากับจังหวะของทํานองเพลง.
เอื้อนวาจา, เอื้อนโอฐ ๑ เอื้อนวาจา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-นอ-หนู-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-สะ-หระ-อา เอื้อนโอฐ ความหมายที่ ๑ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ถอ-ถาน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ออกปากพูด, พูดข้อความออกมา, มักใช้ในความหมายเชิงประชดประชัน เช่น กว่าจะเอื้อนโอฐออกมาได้เหมือนกลัวดอกพิกุลจะร่วง.	เอื้อนวาจา, เอื้อนโอฐ ๑ (ปาก) ก. ออกปากพูด, พูดข้อความออกมา, มักใช้ในความหมายเชิงประชดประชัน เช่น กว่าจะเอื้อนโอฐออกมาได้เหมือนกลัวดอกพิกุลจะร่วง.
เอื้อนอรรถ, เอื้อนเอ่ย, เอื้อนโอฐ ๒ เอื้อนอรรถ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ถอ-ถุง เอื้อนเอ่ย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ยอ-ยัก เอื้อนโอฐ ความหมายที่ ๒ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ถอ-ถาน	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง ออกปากพูด, พูดข้อความออกมา, มักใช้แก่กิริยาที่ทำทีอิดเอื้อนไม่ใคร่พูดออกมาง่าย ๆ.	เอื้อนอรรถ, เอื้อนเอ่ย, เอื้อนโอฐ ๒ (กลอน) ก. ออกปากพูด, พูดข้อความออกมา, มักใช้แก่กิริยาที่ทำทีอิดเอื้อนไม่ใคร่พูดออกมาง่าย ๆ.
เอือม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เบื่อหน่ายในสิ่งที่ซํ้า ๆ ซาก ๆ มากเกินไป.	เอือม ว. เบื่อหน่ายในสิ่งที่ซํ้า ๆ ซาก ๆ มากเกินไป.
เอื้อม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ยื่นมือไปเพื่อหยิบของในที่ไกลมือ; โดยปริยายหมายความว่า ใฝ่สูง.	เอื้อม ก. ยื่นมือไปเพื่อหยิบของในที่ไกลมือ; โดยปริยายหมายความว่า ใฝ่สูง.
เอื้อมอาจ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง บังอาจ, ล่วงเกินไม่รู้จักที่สูงที่ตํ่า, อาจเอื้อม ก็ว่า.	เอื้อมอาจ ก. บังอาจ, ล่วงเกินไม่รู้จักที่สูงที่ตํ่า, อาจเอื้อม ก็ว่า.
เอื่อย, เอื่อย ๆ เอื่อย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก เอื่อย ๆ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรื่อย ๆ, เฉื่อย ๆ, เช่น ลมพัดเอื่อย นํ้าไหลเอื่อย ๆ, ตามสบายไม่รีบร้อน เช่น เดินเอื่อย ๆ.	เอื่อย, เอื่อย ๆ ว. เรื่อย ๆ, เฉื่อย ๆ, เช่น ลมพัดเอื่อย นํ้าไหลเอื่อย ๆ, ตามสบายไม่รีบร้อน เช่น เดินเอื่อย ๆ.
เอื้อย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง เรียกลูกสาวคนที่ ๑ ว่า ลูกเอื้อย. ในวงเล็บ มาจาก กฎหมายตราสามดวง; เรียกพี่สาวคนโตว่า พี่เอื้อย, ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง เรียกผู้ที่หมู่คณะยกย่องให้เป็นหัวหน้าว่า พี่เอื้อย.	เอื้อย (โบ) น. เรียกลูกสาวคนที่ ๑ ว่า ลูกเอื้อย. (สามดวง); เรียกพี่สาวคนโตว่า พี่เอื้อย, (ปาก) เรียกผู้ที่หมู่คณะยกย่องให้เป็นหัวหน้าว่า พี่เอื้อย.
แอ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เล็ก, อ่อน.	แอ ว. เล็ก, อ่อน.
แอ้ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่แสดงว่าหนักมาก เช่น หนักแอ้ หนักจนหลังแอ้.	แอ้ ว. อาการที่แสดงว่าหนักมาก เช่น หนักแอ้ หนักจนหลังแอ้.
แอ๋ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-จัด-ตะ-วา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่เมาเหล้ามากจนพูดลิ้นไก่สั้นหรือทรงตัวไม่อยู่ เรียกว่า เมาแอ๋.	แอ๋ ว. อาการที่เมาเหล้ามากจนพูดลิ้นไก่สั้นหรือทรงตัวไม่อยู่ เรียกว่า เมาแอ๋.
แอก เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้วางขวางบนคอวัวหรือควายใช้ไถนา คราดนา หรือเทียมเกวียน เป็นต้น; โดยปริยายหมายถึงการถูกกดขี่ ในคำว่า ปลดแอก.	แอก น. ไม้วางขวางบนคอวัวหรือควายใช้ไถนา คราดนา หรือเทียมเกวียน เป็นต้น; โดยปริยายหมายถึงการถูกกดขี่ ในคำว่า ปลดแอก.
แอกน้อย เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้ที่ผูกติดกับคันชักไถ.	แอกน้อย น. ไม้ที่ผูกติดกับคันชักไถ.
แอกทิเนียม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๘๙ สัญลักษณ์ Ac เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งสีขาวคล้ายเงิน หลอมละลายที่ ๑๐๕๐°ซ. เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่มีปรากฏในธรรมชาติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ actinium เขียนว่า เอ-ซี-ที-ไอ-เอ็น-ไอ-ยู-เอ็ม.	แอกทิเนียม น. ธาตุลําดับที่ ๘๙ สัญลักษณ์ Ac เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งสีขาวคล้ายเงิน หลอมละลายที่ ๑๐๕๐°ซ. เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่มีปรากฏในธรรมชาติ. (อ. actinium).
แอ่ง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ที่ซึ่งลาดลึกลงไปพอนํ้าขังได้.	แอ่ง น. ที่ซึ่งลาดลึกลงไปพอนํ้าขังได้.
แอ้งแม้ง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-มอ-ม้า-ไม้-โท-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่นอนนิ่งอยู่กับที่เพราะหมดกําลังเป็นต้น ในคำว่า นอนแอ้งแม้ง.	แอ้งแม้ง (ปาก) ว. อาการที่นอนนิ่งอยู่กับที่เพราะหมดกําลังเป็นต้น ในคำว่า นอนแอ้งแม้ง.
แอด, แอด ๆ, แอ๊ด, แอ๊ด ๆ แอด เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก แอด ๆ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก ไม้-ยะ-มก แอ๊ด เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-ตรี-ดอ-เด็ก แอ๊ด ๆ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-ตรี-ดอ-เด็ก ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงเปิดหรือปิดประตูฝืด ๆ.	แอด, แอด ๆ, แอ๊ด, แอ๊ด ๆ ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงเปิดหรือปิดประตูฝืด ๆ.
แอ้ด เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อจิ้งหรีดขนาดเล็กหลายชนิดในวงศ์ Gryllidae ลำตัวยาวไม่เกิน ๒.๕ เซนติเมตร ส่วนใหญ่ปีกคู่หลังยาวกว่าปีกคู่หน้า เวลาพับปีกจะเห็นเป็นชายห้อยไปคล้ายมีหางคู่ โดยทั่วไปสีดำตลอดทั้งตัว เรียกว่า อ้ายแอ้ด ชนิดที่พบเป็นสามัญ ได้แก่ ชนิด Acheta confermata, จิ้งหรีดผี ก็เรียก.	แอ้ด ๑ น. ชื่อจิ้งหรีดขนาดเล็กหลายชนิดในวงศ์ Gryllidae ลำตัวยาวไม่เกิน ๒.๕ เซนติเมตร ส่วนใหญ่ปีกคู่หลังยาวกว่าปีกคู่หน้า เวลาพับปีกจะเห็นเป็นชายห้อยไปคล้ายมีหางคู่ โดยทั่วไปสีดำตลอดทั้งตัว เรียกว่า อ้ายแอ้ด ชนิดที่พบเป็นสามัญ ได้แก่ ชนิด Acheta confermata, จิ้งหรีดผี ก็เรียก.
แอ้ด เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกของบางอย่างที่มีขนาดเล็กกว่าปรกติ เช่น รถถังอ้ายแอ้ด.	แอ้ด ๒ น. เรียกของบางอย่างที่มีขนาดเล็กกว่าปรกติ เช่น รถถังอ้ายแอ้ด.
แอ้ด ๓, แอ้ด ๆ แอ้ด ความหมายที่ ๓ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-ดอ-เด็ก แอ้ด ๆ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-ดอ-เด็ก ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกอาการที่หนักเต็มกําลังว่า หนักเต็มแอ้ด; เรียกอาการจุกจนพูดไม่ออกว่า จุกแอ้ด ๆ.	แอ้ด ๓, แอ้ด ๆ ว. เรียกอาการที่หนักเต็มกําลังว่า หนักเต็มแอ้ด; เรียกอาการจุกจนพูดไม่ออกว่า จุกแอ้ด ๆ.
แอ่น เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้โค้งหรือนูนจากแนวหรือระดับ เช่น แอ่นอก. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลักษณะของสิ่งที่โค้งหรือนูนจากแนวหรือระดับ เช่น อกแอ่น สะพานแอ่น.	แอ่น ก. ทําให้โค้งหรือนูนจากแนวหรือระดับ เช่น แอ่นอก. ว. ลักษณะของสิ่งที่โค้งหรือนูนจากแนวหรือระดับ เช่น อกแอ่น สะพานแอ่น.
แอนติเจน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง สารที่สามารถกระตุ้นให้เกิดแอนติบอดีขึ้นได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ antigen เขียนว่า เอ-เอ็น-ที-ไอ-จี-อี-เอ็น.	แอนติเจน น. สารที่สามารถกระตุ้นให้เกิดแอนติบอดีขึ้นได้. (อ. antigen).
แอนติบอดี เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง สารที่ร่างกายมนุษย์หรือสัตว์ชั้นสูงอื่น ๆ สร้างขึ้น เมื่อได้รับการกระตุ้นโดยสารที่แปลกปลอมซึ่งเรียกว่า แอนติเจน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ antibody เขียนว่า เอ-เอ็น-ที-ไอ-บี-โอ-ดี-วาย.	แอนติบอดี น. สารที่ร่างกายมนุษย์หรือสัตว์ชั้นสูงอื่น ๆ สร้างขึ้น เมื่อได้รับการกระตุ้นโดยสารที่แปลกปลอมซึ่งเรียกว่า แอนติเจน. (อ. antibody).
แอนติอิเล็กตรอน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง โพซิตรอน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ antielectron เขียนว่า เอ-เอ็น-ที-ไอ-อี-แอล-อี-ซี-ที-อา-โอ-เอ็น.	แอนติอิเล็กตรอน น. โพซิตรอน. (อ. antielectron).
แอ่นลม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-นอ-หนู-ลอ-ลิง-มอ-ม้า	ดู อีแอ่น เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-นอ-หนู.	แอ่นลม ดู อีแอ่น.
แอโนด เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-โอ-นอ-หนู-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นหรือแท่งตัวนําที่โยงต่อกับขั้วบวกของเครื่องกําเนิดไฟฟ้า เช่น แบตเตอรี่. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ anode เขียนว่า เอ-เอ็น-โอ-ดี-อี.	แอโนด น. แผ่นหรือแท่งตัวนําที่โยงต่อกับขั้วบวกของเครื่องกําเนิดไฟฟ้า เช่น แบตเตอรี่. (อ. anode).
แอบ, แอบ ๆ แอบ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้ แอบ ๆ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้ ไม้-ยะ-มก	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําโดยไม่ให้ผู้อื่นรู้เห็นโดยอาการต่าง ๆ เช่น แอบทำ; เข้าไปชิด เช่น รถพยาบาลมาให้รถอื่นแอบเข้าข้างทาง. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ยืน เดิน หรือวางสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นต้นไม่ให้เกะกะหรือกีดขวางทาง เช่น เดินแอบข้างทาง วางของแอบ ๆ หน่อย.	แอบ, แอบ ๆ ก. ทําโดยไม่ให้ผู้อื่นรู้เห็นโดยอาการต่าง ๆ เช่น แอบทำ; เข้าไปชิด เช่น รถพยาบาลมาให้รถอื่นแอบเข้าข้างทาง. ว. อาการที่ยืน เดิน หรือวางสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นต้นไม่ให้เกะกะหรือกีดขวางทาง เช่น เดินแอบข้างทาง วางของแอบ ๆ หน่อย.
แอบแฝง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-แอ-ฝอ-ฝา-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ซ่อนเร้น.	แอบแฝง ก. ซ่อนเร้น.
แอบอ้าง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาไปอ้างโดยเจ้าตัวไม่รู้.	แอบอ้าง ก. เอาไปอ้างโดยเจ้าตัวไม่รู้.
แอบอิง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง แนบชิด, อิงแอบ ก็ว่า.	แอบอิง ก. แนบชิด, อิงแอบ ก็ว่า.
แอม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง กระแอม.	แอม ก. กระแอม.
แอ้ม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง กิน เช่น แอ้มขนมหรือยัง, ได้สมประสงค์ (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น ไม่ได้แอ้ม.	แอ้ม (ปาก) ก. กิน เช่น แอ้มขนมหรือยัง, ได้สมประสงค์ (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น ไม่ได้แอ้ม.
แอมแปร์ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-สะ-หระ-แอ-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง หน่วยวัดกระแสไฟฟ้า กระแสไฟฟ้า ๑ แอมแปร์ คือ กระแสไฟฟ้าที่มีอัตราการเคลื่อนที่ของอิเล็กตรอนได้วินาทีละประมาณ ๖ x ๑๐๑๘ อิเล็กตรอน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ ampere เขียนว่า เอ-เอ็ม-พี-อี-อา-อี.	แอมแปร์ น. หน่วยวัดกระแสไฟฟ้า กระแสไฟฟ้า ๑ แอมแปร์ คือ กระแสไฟฟ้าที่มีอัตราการเคลื่อนที่ของอิเล็กตรอนได้วินาทีละประมาณ ๖ x ๑๐๑๘ อิเล็กตรอน. (อ. ampere).
แอมมิเตอร์ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องมือที่ใช้สําหรับวัดค่าของกระแสไฟฟ้าเป็นแอมแปร์. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ ammeter เขียนว่า เอ-เอ็ม-เอ็ม-อี-ที-อี-อา.	แอมมิเตอร์ น. เครื่องมือที่ใช้สําหรับวัดค่าของกระแสไฟฟ้าเป็นแอมแปร์. (อ. ammeter).
แอมโมเนีย เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-สะ-หระ-โอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง สารประกอบอนินทรีย์ชนิดหนึ่ง มีสูตร NH3 ลักษณะเป็นแก๊สไม่มีสี กลิ่นฉุน ละลายนํ้าได้ดี ใช้ประโยชน์ได้มากมาย เช่น ในอุตสาหกรรมทําปุ๋ย กรดไนตริก ใยสังเคราะห์ เป็นตัวทําความเย็น. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ ammonia เขียนว่า เอ-เอ็ม-เอ็ม-โอ-เอ็น-ไอ-เอ.	แอมโมเนีย น. สารประกอบอนินทรีย์ชนิดหนึ่ง มีสูตร NH3 ลักษณะเป็นแก๊สไม่มีสี กลิ่นฉุน ละลายนํ้าได้ดี ใช้ประโยชน์ได้มากมาย เช่น ในอุตสาหกรรมทําปุ๋ย กรดไนตริก ใยสังเคราะห์ เป็นตัวทําความเย็น. (อ. ammonia).
แอร่ม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ไม้-เอก-มอ-ม้า	[อะแหฺร่ม] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แพรวพราว, ผ่องใส, สดใส, เช่น งามแอร่ม หน้าตาแอร่ม.	แอร่ม [อะแหฺร่ม] ว. แพรวพราว, ผ่องใส, สดใส, เช่น งามแอร่ม หน้าตาแอร่ม.
แอลกอฮอล์ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-ฮอ-นก-ฮูก-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง สารอินทรีย์ชนิดหนึ่ง ลักษณะเป็นของเหลวใส กลิ่นฉุน ระเหยง่าย มีขีดเดือด ๗๘.๕°ซ. ชื่อเต็มคือ เอทิลแอลกอฮอล์ แต่มักเรียกกันสั้น ๆ ว่า แอลกอฮอล์ โดยปรกติเกิดขึ้นจากการหมักสารประเภทแป้งหรือนํ้าตาลผสมยีสต์ ซึ่งมักเรียกกันว่า แป้งเชื้อหรือเชื้อหมัก เป็นองค์ประกอบสําคัญของสุราและเมรัยทุกชนิด เมื่อดื่มเข้าไปจะออกฤทธิ์ทําให้มีอาการมึนเมา ใช้ประโยชน์เป็นตัวทําละลาย และเป็นเชื้อเพลิง เป็นต้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ alcohol เขียนว่า เอ-แอล-ซี-โอ-เอช-โอ-แอล ethyl เขียนว่า อี-ที-เอช-วาย-แอล alcohol เขียนว่า เอ-แอล-ซี-โอ-เอช-โอ-แอล .	แอลกอฮอล์ น. สารอินทรีย์ชนิดหนึ่ง ลักษณะเป็นของเหลวใส กลิ่นฉุน ระเหยง่าย มีขีดเดือด ๗๘.๕°ซ. ชื่อเต็มคือ เอทิลแอลกอฮอล์ แต่มักเรียกกันสั้น ๆ ว่า แอลกอฮอล์ โดยปรกติเกิดขึ้นจากการหมักสารประเภทแป้งหรือนํ้าตาลผสมยีสต์ ซึ่งมักเรียกกันว่า แป้งเชื้อหรือเชื้อหมัก เป็นองค์ประกอบสําคัญของสุราและเมรัยทุกชนิด เมื่อดื่มเข้าไปจะออกฤทธิ์ทําให้มีอาการมึนเมา ใช้ประโยชน์เป็นตัวทําละลาย และเป็นเชื้อเพลิง เป็นต้น. (อ. alcohol, ethyl alcohol).
แอลฟา เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-ฟอ-ฟัน-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในฟิสิกส์ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่ออนุภาคที่พุ่งออกมาจากนิวเคลียสของอะตอมกัมมันตรังสี เป็นนิวเคลียสของธาตุฮีเลียม มักเรียกกระแสอนุภาคแอลฟาว่า รังสีแอลฟา ซึ่งเคลื่อนที่ด้วยความเร็วประมาณ ๒๐,๐๐๐ กิโลเมตรต่อวินาที มีอํานาจในการเจาะทะลุได้น้อย เมื่อกระทบกับฉากเรืองแสงจะทําให้เกิดแสงเรืองขึ้นได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ alpha เขียนว่า เอ-แอล-พี-เอช-เอ rays เขียนว่า อา-เอ-วาย-เอส .	แอลฟา (ฟิสิกส์) น. ชื่ออนุภาคที่พุ่งออกมาจากนิวเคลียสของอะตอมกัมมันตรังสี เป็นนิวเคลียสของธาตุฮีเลียม มักเรียกกระแสอนุภาคแอลฟาว่า รังสีแอลฟา ซึ่งเคลื่อนที่ด้วยความเร็วประมาณ ๒๐,๐๐๐ กิโลเมตรต่อวินาที มีอํานาจในการเจาะทะลุได้น้อย เมื่อกระทบกับฉากเรืองแสงจะทําให้เกิดแสงเรืองขึ้นได้. (อ. alpha rays).
แอว เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกลองยาวขนาดใหญ่ชนิดหนึ่ง ทําด้วยลําท่อนไม้ขุดไส้ในออกให้กลวงแล้วขึงด้วยหนังสัตว์ทางด้านปากกลองเพียงด้านเดียว จากด้านปากกลองมีลักษณะสอบเข้าคล้ายเอว ตอนปลายบานผายออกคล้ายดอกลำโพง. (พายัพ แอว ว่า เอว).	แอว (ถิ่น–พายัพ) น. ชื่อกลองยาวขนาดใหญ่ชนิดหนึ่ง ทําด้วยลําท่อนไม้ขุดไส้ในออกให้กลวงแล้วขึงด้วยหนังสัตว์ทางด้านปากกลองเพียงด้านเดียว จากด้านปากกลองมีลักษณะสอบเข้าคล้ายเอว ตอนปลายบานผายออกคล้ายดอกลำโพง. (พายัพ แอว ว่า เอว).
แอ่ว เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคอีสาน เป็นคำกริยา หมายถึง พูดคุย (ใช้แก่หนุ่มสาว); ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ หมายถึง เที่ยว, ถ้าไปเที่ยวเกี้ยวผู้หญิง เรียกว่า แอ่วสาว. เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า แอ่ว เช่น แอ่วลาว แอ่วเคล้าซอ.	แอ่ว (ถิ่น–อีสาน) ก. พูดคุย (ใช้แก่หนุ่มสาว); (ถิ่น–พายัพ) เที่ยว, ถ้าไปเที่ยวเกี้ยวผู้หญิง เรียกว่า แอ่วสาว. น. ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า แอ่ว เช่น แอ่วลาว แอ่วเคล้าซอ.
แอ้วแซ่ว เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-วอ-แหวน-สะ-หระ-แอ-ซอ-โซ่-ไม้-เอก-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่นอนนิ่งอยู่กับที่เคลื่อนไหวไปไหนไม่ได้ในลักษณะที่หมดกําลังหรือเจ็บป่วยเป็นต้น ในคําว่า นอนแอ้วแซ่ว, แซ่ว ก็ว่า.	แอ้วแซ่ว ว. อาการที่นอนนิ่งอยู่กับที่เคลื่อนไหวไปไหนไม่ได้ในลักษณะที่หมดกําลังหรือเจ็บป่วยเป็นต้น ในคําว่า นอนแอ้วแซ่ว, แซ่ว ก็ว่า.
แอสทาทีน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๘๕ สัญลักษณ์ At เป็นอโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่มีปรากฏในธรรมชาติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ astatine เขียนว่า เอ-เอส-ที-เอ-ที-ไอ-เอ็น-อี.	แอสทาทีน น. ธาตุลําดับที่ ๘๕ สัญลักษณ์ At เป็นอโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่มีปรากฏในธรรมชาติ. (อ. astatine).
แอสไพริน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง สารประกอบอินทรีย์ชนิดหนึ่ง มีสูตร CH3COO·C6H4·COOH ชื่อทางเคมี คือ acetylsalicylic acid ลักษณะเป็นของแข็งสีขาว หลอมละลายที่ ๑๓๓°ซ. ใช้ในทางการแพทย์เป็นยาลดไข้และระงับปวด. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ aspirin เขียนว่า เอ-เอส-พี-ไอ-อา-ไอ-เอ็น.	แอสไพริน น. สารประกอบอินทรีย์ชนิดหนึ่ง มีสูตร CH3COO·C6H4·COOH ชื่อทางเคมี คือ acetylsalicylic acid ลักษณะเป็นของแข็งสีขาว หลอมละลายที่ ๑๓๓°ซ. ใช้ในทางการแพทย์เป็นยาลดไข้และระงับปวด. (อ. aspirin).
แอสฟัลต์ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ฟอ-ฟัน-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-ลิง-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ยางมะตอย. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ asphalt เขียนว่า เอ-เอส-พี-เอช-เอ-แอล-ที.	แอสฟัลต์ น. ยางมะตอย. (อ. asphalt).
แอหนัง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง นางชี. ในวงเล็บ มาจากภาษาชวา .	แอหนัง น. นางชี. (ช.).
แออวย เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง ละห้อยไห้.	แออวย (โบ) ก. ละห้อยไห้.
แออัด เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยัดเยียด, แน่น, อัดแอ ก็ว่า.	แออัด ว. ยัดเยียด, แน่น, อัดแอ ก็ว่า.
โอ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง (๑) ส้มโอ. ในวงเล็บ ดู ส้ม เขียนว่า สอ-เสือ-ไม้-โท-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑. (๒) ชื่อลูกจันชนิดหนึ่ง. ในวงเล็บ ดู จัน เขียนว่า จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู.	โอ ๑ น. (๑) ส้มโอ. (ดู ส้ม ๑). (๒) ชื่อลูกจันชนิดหนึ่ง. (ดู จัน).
โอ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลาทะเลขนาดใหญ่หลายชนิดในวงศ์ Thunnidae อยู่เป็นฝูงห่างฝั่ง รูปร่างเพรียวคล้ายกระสวย บริเวณฐานครีบหูมีกลุ่มเกล็ดเล็ก ๆ ครีบหางเว้าลึก เช่น โอหม้อ หรือ โอดํา (Thunnus tonggol) โอลาย (Euthynnus affinis).	โอ ๒ น. ชื่อปลาทะเลขนาดใหญ่หลายชนิดในวงศ์ Thunnidae อยู่เป็นฝูงห่างฝั่ง รูปร่างเพรียวคล้ายกระสวย บริเวณฐานครีบหูมีกลุ่มเกล็ดเล็ก ๆ ครีบหางเว้าลึก เช่น โอหม้อ หรือ โอดํา (Thunnus tonggol) โอลาย (Euthynnus affinis).
โอ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ภาชนะเครื่องเขินอย่างหนึ่งสําหรับใส่ของ รูปคล้ายขัน มีขนาดต่าง ๆ, ต่อมาได้อนุโลมเรียกขันเคลือบทรงสูงว่า ขันโอ.	โอ ๓ น. ภาชนะเครื่องเขินอย่างหนึ่งสําหรับใส่ของ รูปคล้ายขัน มีขนาดต่าง ๆ, ต่อมาได้อนุโลมเรียกขันเคลือบทรงสูงว่า ขันโอ.
โอ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๔	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาแสดงอาการว่านึกอะไรขึ้นมาได้ หรือแสดงว่าสลดใจเป็นต้น.	โอ ๔ อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงอาการว่านึกอะไรขึ้นมาได้ หรือแสดงว่าสลดใจเป็นต้น.
โอ่ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-เอก ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรือต่อชนิดหนึ่ง คล้ายเรือสำปั้น แต่มีขนาดเล็กและเพรียวกว่า ล่มง่าย ผู้ชํานาญจึงจะพายได้.	โอ่ ๑ น. ชื่อเรือต่อชนิดหนึ่ง คล้ายเรือสำปั้น แต่มีขนาดเล็กและเพรียวกว่า ล่มง่าย ผู้ชํานาญจึงจะพายได้.
โอ่ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-เอก ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง อวด, ชอบแต่งตัวอวด.	โอ่ ๒ ก. อวด, ชอบแต่งตัวอวด.
โอ่โถง, โอ้โถง โอ่โถง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-โอ-ถอ-ถุง-งอ-งู โอ้โถง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-สะ-หระ-โอ-ถอ-ถุง-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ภาคภูมิมีสง่า, ภูมิฐาน.	โอ่โถง, โอ้โถง ว. ภาคภูมิมีสง่า, ภูมิฐาน.
โอ่อวด, โอ้อวด โอ่อวด เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก โอ้อวด เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง อวด, พูดยกตัว, พูดอวดความรู้ความสามารถหรือความมั่งมีเป็นต้น. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ขี้อวด, ชอบพูดยกตัว, ชอบพูดอวดความรู้ความสามารถหรือความมั่งมีเป็นต้น.	โอ่อวด, โอ้อวด ก. อวด, พูดยกตัว, พูดอวดความรู้ความสามารถหรือความมั่งมีเป็นต้น. ว. ขี้อวด, ชอบพูดยกตัว, ชอบพูดอวดความรู้ความสามารถหรือความมั่งมีเป็นต้น.
โอ่อ่า เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สะสวยอย่างมีสง่า เช่น แต่งตัวโอ่อ่า, ใหญ่โตหรูหรามาก เช่น บ้านช่องโอ่อ่า.	โอ่อ่า ว. สะสวยอย่างมีสง่า เช่น แต่งตัวโอ่อ่า, ใหญ่โตหรูหรามาก เช่น บ้านช่องโอ่อ่า.
โอ่ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-เอก ความหมายที่ ๓	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กลิ่นเหม็นอย่างกลิ่นอาหารที่ใกล้จะบูด.	โอ่ ๓ ว. กลิ่นเหม็นอย่างกลิ่นอาหารที่ใกล้จะบูด.
โอ้ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท ความหมายที่ ๑	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำอุทาน หมายถึง คําในคําประพันธ์ ใช้ในความรําพึง พรรณนา วิงวอน หรือปลอบ เป็นต้น เช่น โอ้พ่อพลายสายสวาทของน้องเอ๋ย ไม่เคยเลยจะห่างเหเสนหา. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือบทเสภา เรื่องขุนช้างขุนแผน ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐-๖๑, โอ้ว่า ก็ใช้ เช่น โอ้ว่าน่าเสียดายตัวนัก เพราะเชื่อลิ้นหลงรักจึงชํ้าจิต. ในวงเล็บ มาจาก อิเหนา พระราชนิพนธ์ ในรัชกาลที่ ๒ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๔. เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า โอ้ เช่น โอ้ปี่ โอ้ร่าย โอ้โลม.	โอ้ ๑ (กลอน) อ. คําในคําประพันธ์ ใช้ในความรําพึง พรรณนา วิงวอน หรือปลอบ เป็นต้น เช่น โอ้พ่อพลายสายสวาทของน้องเอ๋ย ไม่เคยเลยจะห่างเหเสนหา. (ขุนช้างขุนแผน), โอ้ว่า ก็ใช้ เช่น โอ้ว่าน่าเสียดายตัวนัก เพราะเชื่อลิ้นหลงรักจึงชํ้าจิต. (อิเหนา). น. ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า โอ้ เช่น โอ้ปี่ โอ้ร่าย โอ้โลม.
โอ้โลม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ปลอบโยน, เอาใจ.	โอ้โลม ก. ปลอบโยน, เอาใจ.
โอ้โลมปฏิโลม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-มอ-ม้า-ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง พูดเอาอกเอาใจ, พูดเกลี้ยกล่อม.	โอ้โลมปฏิโลม (ปาก) ก. พูดเอาอกเอาใจ, พูดเกลี้ยกล่อม.
โอ้ว่า เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-วอ-แหวน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	ดู โอ้ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท ความหมายที่ ๑.	โอ้ว่า ดู โอ้ ๑.
โอ้ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดัง, เปิดเผย, (ใช้แก่กริยาคุย).	โอ้ ๒ ว. เสียงดัง, เปิดเผย, (ใช้แก่กริยาคุย).
โอ๋ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-จัด-ตะ-วา	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาเป็นเสียงเช่นนั้นเพื่อปลอบเด็ก. เป็นคำกริยา หมายถึง ตามใจ, เอาอกเอาใจ.	โอ๋ อ. คําที่เปล่งออกมาเป็นเสียงเช่นนั้นเพื่อปลอบเด็ก. ก. ตามใจ, เอาอกเอาใจ.
โอก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง ออก.	โอก (โบ) ก. ออก.
โอ้ก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง อาเจียน. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงอย่างเสียงอาเจียน.	โอ้ก ก. อาเจียน. ว. เสียงอย่างเสียงอาเจียน.
โอ้กอ้าก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงอย่างเสียงอาเจียนติดต่อกัน, โดยปริยายหมายถึงอาการของผู้หญิงที่แพ้ท้องหรืออาการของผู้ที่จะเป็นลม.	โอ้กอ้าก ว. เสียงอย่างเสียงอาเจียนติดต่อกัน, โดยปริยายหมายถึงอาการของผู้หญิงที่แพ้ท้องหรืออาการของผู้ที่จะเป็นลม.
โอ๊ก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-ตรี-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงอย่างเสียงไก่ร้อง; อาการที่แสดงว่าเหลืออดเหลือทน เช่น ของแพงจนคนร้องโอ๊ก.	โอ๊ก ๑ ว. เสียงอย่างเสียงไก่ร้อง; อาการที่แสดงว่าเหลืออดเหลือทน เช่น ของแพงจนคนร้องโอ๊ก.
โอ๊ก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-ตรี-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Quercus วงศ์ Fagaceae เนื้อไม้ใช้ทําเครื่องเรือน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ oak เขียนว่า โอ-เอ-เค.	โอ๊ก ๒ น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Quercus วงศ์ Fagaceae เนื้อไม้ใช้ทําเครื่องเรือน. (อ. oak).
โอกะ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง นํ้า; ที่อยู่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	โอกะ น. นํ้า; ที่อยู่. (ป.).
โอกาส เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ	[–กาด] เป็นคำนาม หมายถึง ช่อง, ทาง; เวลาที่เหมาะ, จังหวะ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อวกาศ เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา.	โอกาส [–กาด] น. ช่อง, ทาง; เวลาที่เหมาะ, จังหวะ. (ป.; ส. อวกาศ).
โอฆ–, โอฆะ โอฆ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-คอ-ระ-คัง โอฆะ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-คอ-ระ-คัง-สะ-หระ-อะ	[โอคะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ห้วงนํ้า; ในพระพุทธศาสนาหมายถึงกิเลสที่ท่วมทับจิตใจของหมู่สัตว์ มี ๔ อย่าง คือ ๑. กาโมฆะ = โอฆะ คือ กาม ๒. ภโวฆะ = โอฆะ คือ ภพ ๓. ทิฏโฐฆะ = โอฆะ คือ ทิฐิ ๔. อวิชโชฆะ = โอฆะ คือ อวิชชา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	โอฆ–, โอฆะ [โอคะ–] น. ห้วงนํ้า; ในพระพุทธศาสนาหมายถึงกิเลสที่ท่วมทับจิตใจของหมู่สัตว์ มี ๔ อย่าง คือ ๑. กาโมฆะ = โอฆะ คือ กาม ๒. ภโวฆะ = โอฆะ คือ ภพ ๓. ทิฏโฐฆะ = โอฆะ คือ ทิฐิ ๔. อวิชโชฆะ = โอฆะ คือ อวิชชา. (ป., ส.).
โอฆชล เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-คอ-ระ-คัง-ชอ-ช้าง-ลอ-ลิง	[–ชน] เป็นคำนาม หมายถึง นํ้าในห้วงลึก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	โอฆชล [–ชน] น. นํ้าในห้วงลึก. (ป.).
โอฆสงสาร เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-คอ-ระ-คัง-สอ-เสือ-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง การเวียนเกิดเวียนตายในห้วงของกิเลส. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	โอฆสงสาร น. การเวียนเกิดเวียนตายในห้วงของกิเลส. (ป.).
โอ่ง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ภาชนะสําหรับขังนํ้า ก้นสอบเล็กน้อย ปากกว้าง มีขนาดต่าง ๆ กัน, บางทีก็เรียกว่า ตุ่ม.	โอ่ง น. ภาชนะสําหรับขังนํ้า ก้นสอบเล็กน้อย ปากกว้าง มีขนาดต่าง ๆ กัน, บางทีก็เรียกว่า ตุ่ม.
โอ่งมังกร เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-งอ-งู-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง โอ่งดินเผาเคลือบ มีสีนํ้าตาลปนเหลือง มักมีลายเป็นรูปมังกร.	โอ่งมังกร น. โอ่งดินเผาเคลือบ มีสีนํ้าตาลปนเหลือง มักมีลายเป็นรูปมังกร.
โองการ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง คําศักดิ์สิทธิ์ เช่น โองการแช่งน้ำ, ถ้าเป็นคําศักดิ์สิทธิ์มาจากพระดํารัสสั่งของพระเจ้าแผ่นดิน เรียกว่า พระราชโองการ หรือ พระบรมราชโองการ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต โอํการ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-นิก-คะ-หิด-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ = อักษรโอม หมายถึง พระเป็นเจ้าทั้ง ๓ คือ พระพรหม พระวิษณุ และพระศิวะ .	โองการ น. คําศักดิ์สิทธิ์ เช่น โองการแช่งน้ำ, ถ้าเป็นคําศักดิ์สิทธิ์มาจากพระดํารัสสั่งของพระเจ้าแผ่นดิน เรียกว่า พระราชโองการ หรือ พระบรมราชโองการ. (ป.; ส. โอํการ = อักษรโอม หมายถึง พระเป็นเจ้าทั้ง ๓ คือ พระพรหม พระวิษณุ และพระศิวะ).
โองโขดง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-โอ-ขอ-ไข่-ดอ-เด็ก-งอ-งู	[–ขะโดง] เป็นคำนาม หมายถึง ทรงผมของหญิงไทยสมัยโบราณ ซึ่งรวบขึ้นไปเกล้าไว้บนขม่อมเป็นห่วงยาว ๆ โดยมากมีเกี้ยวหรือพวงมาลัยสวม, โซงโขดง ก็ว่า.	โองโขดง [–ขะโดง] น. ทรงผมของหญิงไทยสมัยโบราณ ซึ่งรวบขึ้นไปเกล้าไว้บนขม่อมเป็นห่วงยาว ๆ โดยมากมีเกี้ยวหรือพวงมาลัยสวม, โซงโขดง ก็ว่า.
โอชะ, โอชา โอชะ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อะ โอชา เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีรสดี, อร่อย. เป็นคำนาม หมายถึง รสที่ซึมซาบ, เครื่องหรือสิ่งบํารุงเลี้ยงให้เกิดความเจริญงอกงาม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	โอชะ, โอชา ว. มีรสดี, อร่อย. น. รสที่ซึมซาบ, เครื่องหรือสิ่งบํารุงเลี้ยงให้เกิดความเจริญงอกงาม. (ป.).
โอโซน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-โอ-ซอ-โซ่-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง แก๊สชนิดหนึ่ง สีนํ้าเงิน กลิ่นฉุน เป็นอัญรูปของธาตุออกซิเจน มีสูตร O3 ใช้ประโยชน์ฆ่าเชื้อโรคในนํ้าเพื่อใช้เป็นนํ้าดื่ม ใช้ฟอกจางสีของสารอินทรีย์บางอย่างเช่นเส้นใยที่ใช้ทอผ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ ozone เขียนว่า โอ-แซด-โอ-เอ็น-อี.	โอโซน น. แก๊สชนิดหนึ่ง สีนํ้าเงิน กลิ่นฉุน เป็นอัญรูปของธาตุออกซิเจน มีสูตร O3 ใช้ประโยชน์ฆ่าเชื้อโรคในนํ้าเพื่อใช้เป็นนํ้าดื่ม ใช้ฟอกจางสีของสารอินทรีย์บางอย่างเช่นเส้นใยที่ใช้ทอผ้า. (อ. ozone).
โอฐ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ถอ-ถาน	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง โอษฐ์, ริมฝีปาก; ปาก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี โอฏฺ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน และมาจากภาษาสันสกฤต โอษฺ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-สอ-รือ-สี-พิน-ทุ-ถอ-ถาน.	โอฐ (โบ) น. โอษฐ์, ริมฝีปาก; ปาก. (ป. โอฏฺ; ส. โอษฺ).
โอด เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงสำหรับใช้เป็นหน้าพาทย์บรรเลงประกอบกิริยาร้องไห้ สลบหรือตาย; วิธีดำเนินทำนองเพลงไทยอย่างหนึ่ง ซึ่งดำเนินไปโดยแช่มช้าโหยหวน และโศกซึ้ง. เป็นคำกริยา หมายถึง ร้องไห้.	โอด น. ชื่อเพลงสำหรับใช้เป็นหน้าพาทย์บรรเลงประกอบกิริยาร้องไห้ สลบหรือตาย; วิธีดำเนินทำนองเพลงไทยอย่างหนึ่ง ซึ่งดำเนินไปโดยแช่มช้าโหยหวน และโศกซึ้ง. ก. ร้องไห้.
โอดกาเหว่า เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-วอ-แหวน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ร้องไห้ครํ่าครวญ.	โอดกาเหว่า (ปาก) ก. ร้องไห้ครํ่าครวญ.
โอดครวญ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก-คอ-ควาย-รอ-เรือ-วอ-แหวน-ยอ-หยิง	เป็นคำกริยา หมายถึง รํ่าไห้, ครํ่าครวญ; รํ่ารําพัน.	โอดครวญ ก. รํ่าไห้, ครํ่าครวญ; รํ่ารําพัน.
โอดโอย เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง ร้องเพราะความเจ็บปวด, ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง ร้องเรียนว่าไม่ได้รับความเป็นธรรมเป็นต้น.	โอดโอย ก. ร้องเพราะความเจ็บปวด, (ปาก) ร้องเรียนว่าไม่ได้รับความเป็นธรรมเป็นต้น.
โอ๊ต เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-ตรี-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ข้าวโอ๊ต. ในวงเล็บ ดู ข้าวโอ๊ต เขียนว่า ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-ตรี-ตอ-เต่า ที่ ข้าว เขียนว่า ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน.	โอ๊ต น. ข้าวโอ๊ต. (ดู ข้าวโอ๊ต ที่ ข้าว).
โอตตัปปะ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ตอ-เต่า-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-ปอ-ปลา-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อะ	[โอด–] เป็นคำนาม หมายถึง ความเกรงกลัวบาป, มักใช้เข้าคู่กับคำ หิริ เป็น หิริโอตตัปปะ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	โอตตัปปะ [โอด–] น. ความเกรงกลัวบาป, มักใช้เข้าคู่กับคำ หิริ เป็น หิริโอตตัปปะ. (ป.).
โอทน–, โอทนะ โอทน– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู โอทนะ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	[โอทะนะ] เป็นคำนาม หมายถึง ข้าวสุก, ข้าวสวย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	โอทน–, โอทนะ [โอทะนะ] น. ข้าวสุก, ข้าวสวย. (ป.).
โอน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง น้อมลง, โน้ม; ยกไปไว้อีกที่หนึ่ง เช่น โอนบัญชี; ยอมมอบให้; ย้ายสังกัด; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง ทําให้สิทธิตกไปเป็นของบุคคลอื่น เช่น โอนกรรมสิทธิ์.	โอน ก. น้อมลง, โน้ม; ยกไปไว้อีกที่หนึ่ง เช่น โอนบัญชี; ยอมมอบให้; ย้ายสังกัด; (กฎ) ทําให้สิทธิตกไปเป็นของบุคคลอื่น เช่น โอนกรรมสิทธิ์.
โอนกรรมสิทธิ์ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-นอ-หนู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำกริยา หมายถึง โอนสิทธิในการเป็นเจ้าของทรัพย์สินให้แก่บุคคลอื่น.	โอนกรรมสิทธิ์ (กฎ) ก. โอนสิทธิในการเป็นเจ้าของทรัพย์สินให้แก่บุคคลอื่น.
โอนชาติ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง แปลงสัญชาติ.	โอนชาติ (ปาก) ก. แปลงสัญชาติ.
โอนอ่อน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ผ่อนตาม, ยอมตาม.	โอนอ่อน ก. ผ่อนตาม, ยอมตาม.
โอนเอน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เอนไปเอนมา, ไม่มั่นคง, ไม่แน่นอน.	โอนเอน ว. เอนไปเอนมา, ไม่มั่นคง, ไม่แน่นอน.
โอบ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาแขนอ้อมไว้ เช่น โอบไหล่, เอาแขนทั้ง ๒ อ้อมไว้ เช่น โอบต้นไม้ โอบกอด, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น รากไทรโอบรอบเจดีย์เก่า; ตีวงล้อม เช่น เคลื่อนพลเข้าไปโอบกองทัพข้าศึก.	โอบ ก. เอาแขนอ้อมไว้ เช่น โอบไหล่, เอาแขนทั้ง ๒ อ้อมไว้ เช่น โอบต้นไม้ โอบกอด, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น รากไทรโอบรอบเจดีย์เก่า; ตีวงล้อม เช่น เคลื่อนพลเข้าไปโอบกองทัพข้าศึก.
โอบอ้อมอารี เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงนํ้าใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อผู้อื่น.	โอบอ้อมอารี ก. แสดงนํ้าใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อผู้อื่น.
โอบอุ้ม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง อุ้มชู, อุดหนุน, ชุบเลี้ยง.	โอบอุ้ม ก. อุ้มชู, อุดหนุน, ชุบเลี้ยง.
โอบเอื้อ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง เอื้อเฟื้อ, เกื้อหนุน.	โอบเอื้อ ก. เอื้อเฟื้อ, เกื้อหนุน.
โอปปาติกะ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ปอ-ปลา-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	[โอปะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เกิดผุดขึ้นโดยไม่ต้องอาศัยพ่อแม่ อาศัยอดีตกรรม ได้แก่เทวดา พรหม สัตว์นรก เปรต อสุรกาย, อุปปาติกะ ก็เรียก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	โอปปาติกะ [โอปะ–] น. ผู้เกิดผุดขึ้นโดยไม่ต้องอาศัยพ่อแม่ อาศัยอดีตกรรม ได้แก่เทวดา พรหม สัตว์นรก เปรต อสุรกาย, อุปปาติกะ ก็เรียก. (ป.).
โอภา เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ทักทายด้วยวาจาสุภาพ.	โอภา ก. ทักทายด้วยวาจาสุภาพ.
โอภาปราศรัย เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	[–ปฺราไส] เป็นคำกริยา หมายถึง ทักทายด้วยความสนิทสนมเป็นกันเอง.	โอภาปราศรัย [–ปฺราไส] ก. ทักทายด้วยความสนิทสนมเป็นกันเอง.
โอภาส เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ	[–พาด] เป็นคำนาม หมายถึง แสงสว่าง; ความสุกใส, ความเปล่งปลั่ง. เป็นคำกริยา หมายถึง ส่องแสง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	โอภาส [–พาด] น. แสงสว่าง; ความสุกใส, ความเปล่งปลั่ง. ก. ส่องแสง. (ป.).
โอม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง คำที่ประกอบด้วยเสียง ๓ เสียง คือ อ อุ ม [อ่านว่า อะ อุ มะ] รวมกัน ข้างฝ่ายฮินดูหมายถึง พระเจ้าทั้ง ๓ คือ อ = พระศิวะ อุ = พระวิษณุ ม = พระพรหม; ข้างพระพุทธศาสนาเลียนเอามาใช้หมายถึง พระรัตนตรัย คือ อ = อรหํ (พระพุทธเจ้า) อุ = อุตฺตมธมฺม (พระธรรมอันสูงสุด) ม = มหาสงฺฆ (พระสงฆ์) นับถือเป็นคําศักดิ์สิทธิ์, เป็นคำขึ้นต้นของการกล่าวมนตร์. เป็นคำกริยา หมายถึง กล่าวคําขึ้นต้นของมนตร์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	โอม น. คำที่ประกอบด้วยเสียง ๓ เสียง คือ อ อุ ม [อ่านว่า อะ อุ มะ] รวมกัน ข้างฝ่ายฮินดูหมายถึง พระเจ้าทั้ง ๓ คือ อ = พระศิวะ อุ = พระวิษณุ ม = พระพรหม; ข้างพระพุทธศาสนาเลียนเอามาใช้หมายถึง พระรัตนตรัย คือ อ = อรหํ (พระพุทธเจ้า) อุ = อุตฺตมธมฺม (พระธรรมอันสูงสุด) ม = มหาสงฺฆ (พระสงฆ์) นับถือเป็นคําศักดิ์สิทธิ์, เป็นคำขึ้นต้นของการกล่าวมนตร์. ก. กล่าวคําขึ้นต้นของมนตร์. (ส.).
โอย ๑, โอ๊ย โอย ความหมายที่ ๑ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก โอ๊ย เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-ตรี-ยอ-ยัก	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาแสดงความรู้สึกเจ็บปวด หรือรู้สึกว่ามากยิ่ง แปลก เป็นต้น.	โอย ๑, โอ๊ย อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงความรู้สึกเจ็บปวด หรือรู้สึกว่ามากยิ่ง แปลก เป็นต้น.
โอย เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง อวย, ให้, เช่น คนในเมืองสุโขทัยนี้ มักทาน มักทรงศีล มักโอยทาน. (จารึกพ่อขุนรามคำแหง หลักที่ ๑ ด้านที่ ๒).	โอย ๒ (โบ) ก. อวย, ให้, เช่น คนในเมืองสุโขทัยนี้ มักทาน มักทรงศีล มักโอยทาน. (จารึกพ่อขุนรามคำแหง หลักที่ ๑ ด้านที่ ๒).
โอร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-รอ-เรือ	[–ระ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตํ่า, ใต้; รอง; หลัง; ฝั่งนี้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อวร เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-รอ-เรือ.	โอร– [–ระ–] ว. ตํ่า, ใต้; รอง; หลัง; ฝั่งนี้. (ป.; ส. อวร).
โอรส เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สอ-เสือ	[–รด] เป็นคำนาม หมายถึง ลูกชาย (ใช้แก่เจ้านาย). ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี โอรส เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สอ-เสือ ว่า ผู้เกิดแต่อก .	โอรส [–รด] น. ลูกชาย (ใช้แก่เจ้านาย). (ป. โอรส ว่า ผู้เกิดแต่อก).
โอละพ่อ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อะ-พอ-พาน-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กลับตรงกันข้าม อย่างกลับหน้ามือเป็นหลังมือ. เป็นคำนาม หมายถึง คําขึ้นต้นที่พวกระเบ็งร้องและรําในการมหรสพของหลวงเช่นพระราชพิธีโสกันต์.	โอละพ่อ ว. กลับตรงกันข้าม อย่างกลับหน้ามือเป็นหลังมือ. น. คําขึ้นต้นที่พวกระเบ็งร้องและรําในการมหรสพของหลวงเช่นพระราชพิธีโสกันต์.
โอลิมปิก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกการแข่งขันกีฬาระหว่างประเทศซึ่งจัดให้มีขึ้นทุก ๆ ๔ ปีในประเทศต่าง ๆ ตามแต่จะตกลงกันว่า กีฬาโอลิมปิก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ Olympic เขียนว่า โอ-แอล-วาย-เอ็ม-พี-ไอ-ซี games เขียนว่า จี-เอ-เอ็ม-อี-เอส .	โอลิมปิก น. เรียกการแข่งขันกีฬาระหว่างประเทศซึ่งจัดให้มีขึ้นทุก ๆ ๔ ปีในประเทศต่าง ๆ ตามแต่จะตกลงกันว่า กีฬาโอลิมปิก. (อ. Olympic games).
โอวาท เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน	[–วาด] เป็นคำนาม หมายถึง คําแนะนํา, คําตักเตือน, คํากล่าวสอน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	โอวาท [–วาด] น. คําแนะนํา, คําตักเตือน, คํากล่าวสอน. (ป.).
โอษฐ–, โอษฐ์ โอษฐ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน โอษฐ์ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน-ทัน-ทะ-คาด	[โอดถะ–, โอด] เป็นคำนาม หมายถึง ริมฝีปาก ในคำว่า โอษฐชะ; ปาก เช่น เอื้อนโอษฐ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี โอฏฺ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน.	โอษฐ–, โอษฐ์ [โอดถะ–, โอด] น. ริมฝีปาก ในคำว่า โอษฐชะ; ปาก เช่น เอื้อนโอษฐ์. (ส.; ป. โอฏฺ).
โอษฐชะ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในไวยากรณ์ เป็นคำนาม หมายถึง อักษรในภาษาบาลีและสันสกฤตที่มีเสียงเกิดจากริมฝีปาก ได้แก่พยัญชนะวรรค ป คือ ป ผ พ ภ ม และอักษร ว กับสระอุ อู. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี โอฏฺช เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-ชอ-ช้าง และมาจากภาษาสันสกฤต โอษฺฺฺย เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-สอ-รือ-สี-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-พิน-ทุ-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.	โอษฐชะ (ไว) น. อักษรในภาษาบาลีและสันสกฤตที่มีเสียงเกิดจากริมฝีปาก ได้แก่พยัญชนะวรรค ป คือ ป ผ พ ภ ม และอักษร ว กับสระอุ อู. (ป. โอฏฺช; ส. โอษฺฺฺย).
โอษฐภัย เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน-พอ-สำ-เพา-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ภัยที่เกิดจากคําพูด.	โอษฐภัย น. ภัยที่เกิดจากคําพูด.
โอสถ, โอสถ– โอสถ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ถอ-ถุง โอสถ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ถอ-ถุง	[โอสด, โอสดถะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ยาแก้โรค, ยารักษาโรค; เครื่องยา; ในราชาศัพท์ใช้ตลอดจนถึงยาสูบและบุหรี่ เช่น พระโอสถเส้น พระโอสถมวน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี โอสถ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ถอ-ถุง โอสธ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ทอ-ทง และมาจากภาษาสันสกฤต เอาษธ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี-ทอ-ทง.	โอสถ, โอสถ– [โอสด, โอสดถะ–] น. ยาแก้โรค, ยารักษาโรค; เครื่องยา; ในราชาศัพท์ใช้ตลอดจนถึงยาสูบและบุหรี่ เช่น พระโอสถเส้น พระโอสถมวน. (ป. โอสถ, โอสธ; ส. เอาษธ).
โอสถกรรม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ถอ-ถุง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง การแพทย์แผนกใช้ยา, การรักษาไข้ด้วยวิธีใช้ยา.	โอสถกรรม น. การแพทย์แผนกใช้ยา, การรักษาไข้ด้วยวิธีใช้ยา.
โอสาน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง อวสาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี โอสาน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู อวสาน เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู และมาจากภาษาสันสกฤต อวสาน เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู.	โอสาน น. อวสาน. (ป. โอสาน, อวสาน; ส. อวสาน).
โอหนอ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-หอ-หีบ-นอ-หนู-ออ-อ่าง	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาเพื่อแสดงความรําพึงในเวลาดีใจหรือเสียใจ.	โอหนอ (กลอน) อ. คําที่เปล่งออกมาเพื่อแสดงความรําพึงในเวลาดีใจหรือเสียใจ.
โอห์ม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในวิชาไฟฟ้า เป็นคำนาม หมายถึง หน่วยวัดความต้านทาน ใช้สัญลักษณ์ Ω ความต้านทาน ๑ โอห์ม คือ ความต้านทานระหว่างจุด ๒ จุดบนตัวนํา ซึ่งเมื่อจุดคู่นี้มีความต่างศักย์ไฟฟ้า ๑ โวลต์แล้ว จะทําให้มีกระแสไฟฟ้าไหลผ่านได้ ๑ แอมแปร์. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ ohm เขียนว่า โอ-เอช-เอ็ม.	โอห์ม (ไฟฟ้า) น. หน่วยวัดความต้านทาน ใช้สัญลักษณ์ Ω ความต้านทาน ๑ โอห์ม คือ ความต้านทานระหว่างจุด ๒ จุดบนตัวนํา ซึ่งเมื่อจุดคู่นี้มีความต่างศักย์ไฟฟ้า ๑ โวลต์แล้ว จะทําให้มีกระแสไฟฟ้าไหลผ่านได้ ๑ แอมแปร์. (อ. ohm).
โอห์มมิเตอร์ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด-มอ-ม้า-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องมือไฟฟ้าที่ใช้สําหรับวัดค่าของความต้านทานเป็นโอห์ม. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ ohmmeter เขียนว่า โอ-เอช-เอ็ม-เอ็ม-อี-ที-อี-อา.	โอห์มมิเตอร์ น. เครื่องมือไฟฟ้าที่ใช้สําหรับวัดค่าของความต้านทานเป็นโอห์ม. (อ. ohmmeter).
โอหัง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงกิริยาวาจาหยิ่งยโส.	โอหัง ก. แสดงกิริยาวาจาหยิ่งยโส.
โอฬาร เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[–ลาน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใหญ่โต, โอ่โถง, กว้างขวาง; ยิ่งใหญ่, เลิศล้น; ประเสริฐ, ดี, เอาฬาร ก็ใช้. (แผลงมาจาก อุฬาร). ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	โอฬาร [–ลาน] ว. ใหญ่โต, โอ่โถง, กว้างขวาง; ยิ่งใหญ่, เลิศล้น; ประเสริฐ, ดี, เอาฬาร ก็ใช้. (แผลงมาจาก อุฬาร). (ป.).
โอฬาริก, โอฬารึก โอฬาริก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่ โอฬารึก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใหญ่, โต. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี โอฬาริก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่ และมาจากภาษาสันสกฤต เอาทาริก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่.	โอฬาริก, โอฬารึก ว. ใหญ่, โต. (ป. โอฬาริก; ส. เอาทาริก).
โอฬาริก, โอฬารึก โอฬาริก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่ โอฬารึก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่	ดู โอฬาร เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ.	โอฬาริก, โอฬารึก ดู โอฬาร.
โอ้เอ้ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกการสวดกาพย์ลํานําเป็นทํานองอย่างที่นักเรียนสวดตามศาลารายวัดพระศรีรัตนศาสดารามในวันเข้าพรรษา วันกลางพรรษา และวันออกพรรษา ว่า สวดโอ้เอ้วิหารราย. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ชักช้า.	โอ้เอ้ น. เรียกการสวดกาพย์ลํานําเป็นทํานองอย่างที่นักเรียนสวดตามศาลารายวัดพระศรีรัตนศาสดารามในวันเข้าพรรษา วันกลางพรรษา และวันออกพรรษา ว่า สวดโอ้เอ้วิหารราย. ว. ชักช้า.
โอเอซิส เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ	เป็นคำนาม หมายถึง บริเวณที่ชุ่มชื้นในทะเลทราย ซึ่งมีนํ้าพอที่สิ่งมีชีวิตจะอาศัยอยู่ได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ oasis เขียนว่า โอ-เอ-เอส-ไอ-เอส.	โอเอซิส น. บริเวณที่ชุ่มชื้นในทะเลทราย ซึ่งมีนํ้าพอที่สิ่งมีชีวิตจะอาศัยอยู่ได้. (อ. oasis).
โอ้โฮ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-สะ-หระ-โอ-ฮอ-นก-ฮูก	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาแสดงความตกใจหรือประหลาดใจเป็นต้น.	โอ้โฮ อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงความตกใจหรือประหลาดใจเป็นต้น.
ไอ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่มีลักษณะอย่างควัน ลอยออกมาจากของที่ถูกความร้อนทําให้ระเหย.	ไอ ๑ น. สิ่งที่มีลักษณะอย่างควัน ลอยออกมาจากของที่ถูกความร้อนทําให้ระเหย.
ไอแดด เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-สะ-หระ-แอ-ดอ-เด็ก-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ความร้อนจากแสงแดดที่เข้ามาถึงในที่ร่ม.	ไอแดด น. ความร้อนจากแสงแดดที่เข้ามาถึงในที่ร่ม.
ไอตัว เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ความร้อนที่ระเหยจากร่างกาย.	ไอตัว น. ความร้อนที่ระเหยจากร่างกาย.
ไอพ่น เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-พอ-พาน-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเครื่องยนต์ชนิดหนึ่งซึ่งเผาเชื้อเพลิงให้เป็นแก๊สพุ่งออกมาตามท่อด้วยความดันสูงมาก ทําให้เกิดพลังขับเคลื่อนได้, เรียกเครื่องบินที่ใช้กําลังด้วยเครื่องยนต์เช่นนั้นว่า เครื่องบินไอพ่น.	ไอพ่น น. ชื่อเครื่องยนต์ชนิดหนึ่งซึ่งเผาเชื้อเพลิงให้เป็นแก๊สพุ่งออกมาตามท่อด้วยความดันสูงมาก ทําให้เกิดพลังขับเคลื่อนได้, เรียกเครื่องบินที่ใช้กําลังด้วยเครื่องยนต์เช่นนั้นว่า เครื่องบินไอพ่น.
ไอพิษ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-สอ-รือ-สี	เป็นคำนาม หมายถึง แก๊สหรือไอที่มีสมบัติเป็นพิษอย่างร้ายแรง ใช้ในการสู้รบ.	ไอพิษ น. แก๊สหรือไอที่มีสมบัติเป็นพิษอย่างร้ายแรง ใช้ในการสู้รบ.
ไอเสีย เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ไอที่เกิดจากการเผาไหม้ของนํ้ามันเครื่องยนต์ที่ขับถ่ายออกทางท่อ, เรียกท่อที่ขับถ่ายไอเสียออกว่า ท่อไอเสีย.	ไอเสีย น. ไอที่เกิดจากการเผาไหม้ของนํ้ามันเครื่องยนต์ที่ขับถ่ายออกทางท่อ, เรียกท่อที่ขับถ่ายไอเสียออกว่า ท่อไอเสีย.
ไอ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่ลมพุ่งขึ้นมาจากปอดโดยแรง เพื่อขับสิ่งที่อาจเป็นอันตรายออกมา ทําให้เกิดเสียงพิเศษจากลําคอ.	ไอ ๒ ก. อาการที่ลมพุ่งขึ้นมาจากปอดโดยแรง เพื่อขับสิ่งที่อาจเป็นอันตรายออกมา ทําให้เกิดเสียงพิเศษจากลําคอ.
ไอกรน เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง โรคติดเชื้อจากแบคทีเรียชนิดหนึ่ง พบในเด็กที่มีไข้ ไอมาก และมักมีเสียงเกิดจากการหายใจที่ลําบากตามหลังอาการไอ.	ไอกรน น. โรคติดเชื้อจากแบคทีเรียชนิดหนึ่ง พบในเด็กที่มีไข้ ไอมาก และมักมีเสียงเกิดจากการหายใจที่ลําบากตามหลังอาการไอ.
ไอ้ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง คําประกอบคําอื่นบอกให้รู้ว่าเป็นเพศชายหรือสัตว์ตัวผู้ เช่น ไอ้หนุ่ม ไอ้ด่าง, คําประกอบหน้าชื่อผู้ชายที่มีฐานะตํ่ากว่า อย่างนายเรียกคนใช้, คําประกอบหน้าชื่อเพื่อนฝูงแสดงว่ามีความสนิทสนมมาก มักใช้กันในหมู่เด็กผู้ชาย; คําใช้ประกอบหน้าชื่อผู้ชายแสดงความดูหมิ่นเหยียดหยาม, คําประกอบคําบางคําที่ผู้ใหญ่ใช้เรียกเด็กผู้ชายหรือผู้ชายที่อายุน้อยกว่ามากด้วยความเอ็นดูหรือสนิทสนมเป็นกันเอง เช่น ไอ้หนู ไอ้น้องชาย; คําประกอบหน้าคําบางคําเพื่อเน้น เช่น ไอ้เราก็ไม่ดี ไอ้จะไปก็ไม่มีที่ไป ไอ้จะอยู่หรือก็คับใจ, คําประกอบหน้าคําบางคําเพื่อเน้นในเชิงบริภาษ เช่น ไอ้ทึ่ม ไอ้โง่ ไอ้ควาย, คําใช้แทนสิ่งที่กล่าวถึงและเป็นที่เข้าใจกัน เช่น ไอ้นั่น ไอ้นี่, เขียนเป็น อ้าย ก็มี.	ไอ้ น. คําประกอบคําอื่นบอกให้รู้ว่าเป็นเพศชายหรือสัตว์ตัวผู้ เช่น ไอ้หนุ่ม ไอ้ด่าง, คําประกอบหน้าชื่อผู้ชายที่มีฐานะตํ่ากว่า อย่างนายเรียกคนใช้, คําประกอบหน้าชื่อเพื่อนฝูงแสดงว่ามีความสนิทสนมมาก มักใช้กันในหมู่เด็กผู้ชาย; คําใช้ประกอบหน้าชื่อผู้ชายแสดงความดูหมิ่นเหยียดหยาม, คําประกอบคําบางคําที่ผู้ใหญ่ใช้เรียกเด็กผู้ชายหรือผู้ชายที่อายุน้อยกว่ามากด้วยความเอ็นดูหรือสนิทสนมเป็นกันเอง เช่น ไอ้หนู ไอ้น้องชาย; คําประกอบหน้าคําบางคําเพื่อเน้น เช่น ไอ้เราก็ไม่ดี ไอ้จะไปก็ไม่มีที่ไป ไอ้จะอยู่หรือก็คับใจ, คําประกอบหน้าคําบางคําเพื่อเน้นในเชิงบริภาษ เช่น ไอ้ทึ่ม ไอ้โง่ ไอ้ควาย, คําใช้แทนสิ่งที่กล่าวถึงและเป็นที่เข้าใจกัน เช่น ไอ้นั่น ไอ้นี่, เขียนเป็น อ้าย ก็มี.
ไอโซโทป เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-สะ-หระ-โอ-ซอ-โซ่-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-ปอ-ปลา	เป็นคำนาม หมายถึง อะตอมของธาตุเดียวกัน แต่มีจํานวนนิวตรอนที่นิวเคลียสต่างกัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ isotope เขียนว่า ไอ-เอส-โอ-ที-โอ-พี-อี.	ไอโซโทป น. อะตอมของธาตุเดียวกัน แต่มีจํานวนนิวตรอนที่นิวเคลียสต่างกัน. (อ. isotope).
ไอน์สไตเนียม เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด-สอ-เสือ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ตอ-เต่า-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๙๙ สัญลักษณ์ Es เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่นักวิทยาศาสตร์สร้างขึ้น ไม่มีปรากฏในธรรมชาติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ einsteinium เขียนว่า อี-ไอ-เอ็น-เอส-ที-อี-ไอ-เอ็น-ไอ-ยู-เอ็ม.	ไอน์สไตเนียม น. ธาตุลําดับที่ ๙๙ สัญลักษณ์ Es เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่นักวิทยาศาสตร์สร้างขึ้น ไม่มีปรากฏในธรรมชาติ. (อ. einsteinium).
ไอยรา เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	[–ยะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ช้าง.	ไอยรา [–ยะ–] (กลอน) น. ช้าง.
ไอยเรศ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา	[–ยะเรด] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.	ไอยเรศ [–ยะเรด] น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.
ไอราพต เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ช้าง ๓๓ เศียรเป็นพาหนะของพระอินทร์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ไอราวต เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-ตอ-เต่า และมาจากภาษาบาลี เอราวณ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-นอ-เนน.	ไอราพต น. ช้าง ๓๓ เศียรเป็นพาหนะของพระอินทร์. (ส. ไอราวต; ป. เอราวณ).
ไอราวัณ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน	เป็นคำนาม หมายถึง เอราวัณ, ช้าง ๓๓ เศียรเป็นพาหนะของพระอินทร์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ไอราวณ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-นอ-เนน และมาจากภาษาบาลี เอราวณ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-นอ-เนน.	ไอราวัณ น. เอราวัณ, ช้าง ๓๓ เศียรเป็นพาหนะของพระอินทร์. (ส. ไอราวณ; ป. เอราวณ).
ไอราวัต เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ช้าง ๓๓ เศียรเป็นพาหนะของพระอินทร์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ไอราวต เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-ตอ-เต่า และมาจากภาษาบาลี เอราวณ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-นอ-เนน.	ไอราวัต น. ช้าง ๓๓ เศียรเป็นพาหนะของพระอินทร์. (ส. ไอราวต; ป. เอราวณ).
ไอศกรีม เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-สอ-สา-ลา-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ของกินทําด้วยนํ้าหวาน กะทิ หรือนม เป็นต้น ทําให้ข้นด้วยความเย็น. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ ice–cream เขียนว่า ไอ-ซี-อี-ซี-อา-อี-เอ-เอ็ม.	ไอศกรีม น. ของกินทําด้วยนํ้าหวาน กะทิ หรือนม เป็นต้น ทําให้ข้นด้วยความเย็น. (อ. ice–cream).
ไอศวรรย์ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[ไอสะหฺวัน] เป็นคำนาม หมายถึง ความเป็นเจ้าเป็นใหญ่, ความเป็นพระเจ้าแผ่นดิน; อํานาจ; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง หมายถึง สมบัติแห่งพระราชาธิบดี, ใช้ว่า ไอศุริย หรือ ไอศูรย์ ก็มี. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ไอศฺวรฺย เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-สอ-สา-ลา-พิน-ทุ-วอ-แหวน-รอ-เรือ-พิน-ทุ-ยอ-ยัก และมาจากภาษาบาลี อิสฺสริย เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-พิน-ทุ-สอ-เสือ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก.	ไอศวรรย์ [ไอสะหฺวัน] น. ความเป็นเจ้าเป็นใหญ่, ความเป็นพระเจ้าแผ่นดิน; อํานาจ; (กลอน) สมบัติแห่งพระราชาธิบดี, ใช้ว่า ไอศุริย หรือ ไอศูรย์ ก็มี. (ส. ไอศฺวรฺย; ป. อิสฺสริย).
ไอศุริย– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก	[–ริยะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ไอศวรรย์.	ไอศุริย– [–ริยะ–] น. ไอศวรรย์.
ไอศุริยสมบัติ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สอ-เสือ-มอ-ม้า-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง สมบัติแห่งพระราชาธิบดี.	ไอศุริยสมบัติ น. สมบัติแห่งพระราชาธิบดี.
ไอศูรย์ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[–สูน] เป็นคำนาม หมายถึง ไอศวรรย์.	ไอศูรย์ [–สูน] น. ไอศวรรย์.
ไอออน เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง อะตอมหรือหมู่ของอะตอมที่ไม่เป็นกลาง มี ๒ ชนิด คือ ชนิดที่แสดงอํานาจไฟฟ้าของประจุไฟฟ้าบวก เรียกว่า ไอออนบวก หรือ แคตไอออน (cation) ชนิดที่แสดงอํานาจไฟฟ้าของประจุไฟฟ้าลบ เรียกว่า ไอออนลบ หรือ แอนไอออน (anion). ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ ion เขียนว่า ไอ-โอ-เอ็น.	ไอออน น. อะตอมหรือหมู่ของอะตอมที่ไม่เป็นกลาง มี ๒ ชนิด คือ ชนิดที่แสดงอํานาจไฟฟ้าของประจุไฟฟ้าบวก เรียกว่า ไอออนบวก หรือ แคตไอออน (cation) ชนิดที่แสดงอํานาจไฟฟ้าของประจุไฟฟ้าลบ เรียกว่า ไอออนลบ หรือ แอนไอออน (anion). (อ. ion).
ไอโอดีน เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๕๓ สัญลักษณ์ I เป็นอโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งสีเทาดําเป็นเงาวาว หลอมละลายที่ ๑๑๔°ซ. เมื่อระเหิดเป็นไอให้ไอสีม่วง เป็นธาตุสําคัญมากสําหรับต่อมไทรอยด์ หากขาดธาตุนี้จะทําให้เป็นโรคคอพอก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ iodine เขียนว่า ไอ-โอ-ดี-ไอ-เอ็น-อี.	ไอโอดีน น. ธาตุลําดับที่ ๕๓ สัญลักษณ์ I เป็นอโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งสีเทาดําเป็นเงาวาว หลอมละลายที่ ๑๑๔°ซ. เมื่อระเหิดเป็นไอให้ไอสีม่วง เป็นธาตุสําคัญมากสําหรับต่อมไทรอยด์ หากขาดธาตุนี้จะทําให้เป็นโรคคอพอก. (อ. iodine).
ฮ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก	พยัญชนะตัวที่ ๔๔ เป็นตัวสุดท้ายของพยัญชนะไทย เป็นพวกอักษรตํ่า.	ฮ พยัญชนะตัวที่ ๔๔ เป็นตัวสุดท้ายของพยัญชนะไทย เป็นพวกอักษรตํ่า.
ฮกเกี้ยน เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชาวจีนในมณฑลฮกเกี้ยนของประเทศจีน, ชาวจีนที่มีถิ่นฐานเดิมอยู่ในมณฑลฮกเกี้ยน.	ฮกเกี้ยน น. ชาวจีนในมณฑลฮกเกี้ยนของประเทศจีน, ชาวจีนที่มีถิ่นฐานเดิมอยู่ในมณฑลฮกเกี้ยน.
ฮด เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาเฉพาะถิ่น เป็นคำกริยา หมายถึง รด, รดนํ้าให้; พิธีรดนํ้าเนื่องในการแต่งตั้งพระ.	ฮด (ถิ่น) ก. รด, รดนํ้าให้; พิธีรดนํ้าเนื่องในการแต่งตั้งพระ.
ฮวงซุ้ย เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-วอ-แหวน-งอ-งู-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ที่ฝังศพของชาวจีน, ฮวงจุ้ย ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	ฮวงซุ้ย น. ที่ฝังศพของชาวจีน, ฮวงจุ้ย ก็ว่า. (จ.).
ฮวน เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง คําที่จีนใช้เรียกคนต่างชาติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	ฮวน น. คําที่จีนใช้เรียกคนต่างชาติ. (จ.).
ฮ้วนหมู เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-โท-วอ-แหวน-นอ-หนู-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อู	ดู กระทุงหมาบ้า เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-งอ-งู-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-โท-สะ-หระ-อา.	ฮ้วนหมู ดู กระทุงหมาบ้า.
ฮวบ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-วอ-แหวน-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อย่างรวดเร็ว (มักใช้แก่กริยาลงหรือทรุด) เช่น ลงฮวบ ทรุดฮวบ.	ฮวบ ว. อย่างรวดเร็ว (มักใช้แก่กริยาลงหรือทรุด) เช่น ลงฮวบ ทรุดฮวบ.
ฮวบฮาบ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-วอ-แหวน-บอ-ไบ-ไม้-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ขึ้น ลงหรือลดอย่างรวดเร็ว.	ฮวบฮาบ ว. อาการที่ขึ้น ลงหรือลดอย่างรวดเร็ว.
ฮ่อ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง จีนพวกหนึ่งที่มีถิ่นฐานเดิมอยู่ทางตอนใต้ของประเทศจีน มีมณฑลยูนนานเป็นต้น, จีนฮ่อ ก็เรียก; ลายเส้นที่เขียนเป็นไพรคิ้ว ไพรปาก บนหน้าโขน ประกอบด้วยเส้นสีแดง ดินแดง และสีทอง เรียกว่า ลายฮ่อ หรือ เส้นฮ่อ; ลายที่เขียนเป็นอย่างแถบผ้าสะบัดกลับไปมา ใช้เขียนเพื่อแบ่งภาพเป็นตอน ๆ ในงานจิตรกรรมฝาผนังหรือจิตรกรรมภาพพระบฏ เรียกว่า ลายฮ่อ.	ฮ่อ น. จีนพวกหนึ่งที่มีถิ่นฐานเดิมอยู่ทางตอนใต้ของประเทศจีน มีมณฑลยูนนานเป็นต้น, จีนฮ่อ ก็เรียก; ลายเส้นที่เขียนเป็นไพรคิ้ว ไพรปาก บนหน้าโขน ประกอบด้วยเส้นสีแดง ดินแดง และสีทอง เรียกว่า ลายฮ่อ หรือ เส้นฮ่อ; ลายที่เขียนเป็นอย่างแถบผ้าสะบัดกลับไปมา ใช้เขียนเพื่อแบ่งภาพเป็นตอน ๆ ในงานจิตรกรรมฝาผนังหรือจิตรกรรมภาพพระบฏ เรียกว่า ลายฮ่อ.
ฮ้อ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-โท-ออ-อ่าง	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ดี. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	ฮ้อ (ปาก) ว. ดี. (จ.).
ฮอกกี้ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-กอ-ไก่-สะ-หระ-อี-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง กีฬากลางแจ้งชนิดหนึ่ง เล่นในสนามหรือบนลานนํ้าแข็งก็ได้ ผู้เล่นแบ่งออกเป็น ๒ ฝ่าย ฝ่ายละ ๑๑ คน ทั้ง ๒ ฝ่ายพยายามใช้ไม้ตีลูกให้เข้าไปในประตูของฝ่ายตรงข้าม. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ hockey เขียนว่า เอช-โอ-ซี-เค-อี-วาย.	ฮอกกี้ น. กีฬากลางแจ้งชนิดหนึ่ง เล่นในสนามหรือบนลานนํ้าแข็งก็ได้ ผู้เล่นแบ่งออกเป็น ๒ ฝ่าย ฝ่ายละ ๑๑ คน ทั้ง ๒ ฝ่ายพยายามใช้ไม้ตีลูกให้เข้าไปในประตูของฝ่ายตรงข้าม. (อ. hockey).
ฮอด เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคอีสาน และภาคพายัพ เป็นคำกริยา หมายถึง รอด, พ้น, ถึง.	ฮอด (ถิ่น–อีสาน, พายัพ) ก. รอด, พ้น, ถึง.
ฮ่อม, ฮ่อมเมือง ฮ่อม เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า ฮ่อมเมือง เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ เป็นคำนาม หมายถึง ต้นคราม. ในวงเล็บ ดู คราม เขียนว่า คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า ความหมายที่ ๓ (๒).	ฮ่อม, ฮ่อมเมือง (ถิ่น–พายัพ) น. ต้นคราม. [ดู คราม ๓ (๒)].
ฮ่อมดง เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-ดอ-เด็ก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มชนิด Dichroa febrifuga Lour. ในวงศ์ Hydrangeaceae ดอกสีม่วงนํ้าเงิน ใช้ทํายาได้.	ฮ่อมดง น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Dichroa febrifuga Lour. ในวงศ์ Hydrangeaceae ดอกสีม่วงนํ้าเงิน ใช้ทํายาได้.
ฮ่อยจ๊อ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-จอ-จาน-ไม้-ตรี-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่ออาหารแบบจีนชนิดหนึ่ง ใช้เนื้อปู มันหมูแข็งต้มสุก ผสมกับแป้งมันและเครื่องปรุงรส บดหรือโขลกจนเหนียวแล้วห่อด้วยฟองเต้าหู้เป็นท่อน กลม ๆ ยาว ๆ มัดเป็นเปลาะ ๆ นึ่งแล้วทอดให้สุก กินกับน้ำจิ้ม. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	ฮ่อยจ๊อ น. ชื่ออาหารแบบจีนชนิดหนึ่ง ใช้เนื้อปู มันหมูแข็งต้มสุก ผสมกับแป้งมันและเครื่องปรุงรส บดหรือโขลกจนเหนียวแล้วห่อด้วยฟองเต้าหู้เป็นท่อน กลม ๆ ยาว ๆ มัดเป็นเปลาะ ๆ นึ่งแล้วทอดให้สุก กินกับน้ำจิ้ม. (จ.).
ฮอร์โมน เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด-สะ-หระ-โอ-มอ-ม้า-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง สารที่สร้างขึ้นโดยต่อมไร้ท่อของมนุษย์และสัตว์ชั้นสูงอื่น ๆ แล้วหลั่งเข้าสู่กระแสเลือดโดยตรงเพื่อนําไปยังส่วนต่าง ๆ มีหน้าที่ควบคุมการทํางานของร่างกาย มีหลายชนิด บางชนิดเป็นโปรตีน เช่น อินซูลินบางชนิดเป็นสารเคมีธรรมดา เช่น อะดรีนาลีน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ hormone เขียนว่า เอช-โอ-อา-เอ็ม-โอ-เอ็น-อี.	ฮอร์โมน น. สารที่สร้างขึ้นโดยต่อมไร้ท่อของมนุษย์และสัตว์ชั้นสูงอื่น ๆ แล้วหลั่งเข้าสู่กระแสเลือดโดยตรงเพื่อนําไปยังส่วนต่าง ๆ มีหน้าที่ควบคุมการทํางานของร่างกาย มีหลายชนิด บางชนิดเป็นโปรตีน เช่น อินซูลินบางชนิดเป็นสารเคมีธรรมดา เช่น อะดรีนาลีน. (อ. hormone).
ฮอลแลนด์ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-แอ-ลอ-ลิง-นอ-หนู-ดอ-เด็ก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหนึ่งของประเทศเนเธอร์แลนด์. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ Holland เขียนว่า เอช-โอ-แอล-แอล-เอ-เอ็น-ดี.	ฮอลแลนด์ น. ชื่อหนึ่งของประเทศเนเธอร์แลนด์. (อ. Holland).
ฮอลันดา เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อชนชาติหนึ่ง อยู่ในประเทศฮอลแลนด์หรือเนเธอร์แลนด์, วิลันดา หรือ ชาวดัตช์ ก็เรียก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ Hollanda เขียนว่า เอช-โอ-แอล-แอล-เอ-เอ็น-ดี-เอ.	ฮอลันดา น. ชื่อชนชาติหนึ่ง อยู่ในประเทศฮอลแลนด์หรือเนเธอร์แลนด์, วิลันดา หรือ ชาวดัตช์ ก็เรียก. (อ. Hollanda).
ฮะ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อะ	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกสะดุดใจ แปลกใจ หรือเมื่อชะงัก เป็นต้น.	ฮะ อ. คําที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกสะดุดใจ แปลกใจ หรือเมื่อชะงัก เป็นต้น.
ฮะฮ้าย, ฮะไฮ้ ฮะฮ้าย เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อะ-ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก ฮะไฮ้ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-โท	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาแสดงความเยาะเย้ย.	ฮะฮ้าย, ฮะไฮ้ (กลอน) อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงความเยาะเย้ย.
ฮะเฮ้ย เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-โท-ยอ-ยัก	เป็นคำอุทาน หมายถึง คำที่เปล่งออกมาเพื่อดุว่าหรือห้ามเป็นต้น, ฮ้าเฮ้ย ก็ว่า.	ฮะเฮ้ย อ. คำที่เปล่งออกมาเพื่อดุว่าหรือห้ามเป็นต้น, ฮ้าเฮ้ย ก็ว่า.
ฮะเบสสมอ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-สอ-เสือ-มอ-ม้า-ออ-อ่าง	[หะเบดสะหฺมอ] เป็นคำกริยา หมายถึง กว้านสมอเรือขึ้นเก็บเพื่อนำเรือออก.	ฮะเบสสมอ [หะเบดสะหฺมอ] ก. กว้านสมอเรือขึ้นเก็บเพื่อนำเรือออก.
ฮะเรียสมอ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-สอ-เสือ-มอ-ม้า-ออ-อ่าง	[หะเรียสะหฺมอ] เป็นคำกริยา หมายถึง ปล่อยโซ่สมอให้ยาวออกไปจากตัวเรือ, ฮะเรียโซ่สมอ ก็ว่า.	ฮะเรียสมอ [หะเรียสะหฺมอ] ก. ปล่อยโซ่สมอให้ยาวออกไปจากตัวเรือ, ฮะเรียโซ่สมอ ก็ว่า.
ฮัก ๑, ฮัก ๆ ฮัก ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่ ฮัก ๆ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่ ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่หอบหรือสะอื้นถี่ ๆ เรียกว่า หอบฮัก ๆ สะอื้นฮัก ๆ.	ฮัก ๑, ฮัก ๆ ว. อาการที่หอบหรือสะอื้นถี่ ๆ เรียกว่า หอบฮัก ๆ สะอื้นฮัก ๆ.
ฮัก เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคอีสาน และภาคพายัพ เป็นคำกริยา หมายถึง รัก.	ฮัก ๒ (ถิ่น–อีสาน, พายัพ) ก. รัก.
ฮังเล เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ เป็นคำนาม หมายถึง แกงชนิดหนึ่ง มักใช้หมูสามชั้นหั่นเป็นชิ้นโต ๆ ปรุงด้วยเครื่องแกงเข้าผงกะหรี่ นํ้าแกงข้นและมันมาก.	ฮังเล (ถิ่น–พายัพ) น. แกงชนิดหนึ่ง มักใช้หมูสามชั้นหั่นเป็นชิ้นโต ๆ ปรุงด้วยเครื่องแกงเข้าผงกะหรี่ นํ้าแกงข้นและมันมาก.
ฮัจญ์ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-ยอ-หยิง-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง พิธีปฏิบัติศาสนกิจที่สําคัญในศาสนาอิสลาม ซึ่งจะต้องกระทําที่นครมักกะฮ์ (เมกกะ) ประเทศซาอุดีอาระเบียปัจจุบัน, เขียนเป็น หัจญ์ ก็มี.	ฮัจญ์ น. พิธีปฏิบัติศาสนกิจที่สําคัญในศาสนาอิสลาม ซึ่งจะต้องกระทําที่นครมักกะฮ์ (เมกกะ) ประเทศซาอุดีอาระเบียปัจจุบัน, เขียนเป็น หัจญ์ ก็มี.
ฮัจญะฮ์ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อะ-ฮอ-นก-ฮูก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกหญิงที่ได้ไปทําพิธีฮัจญ์แล้ว, ฮาจญะฮ์ ก็เรียก.	ฮัจญะฮ์ น. เรียกหญิงที่ได้ไปทําพิธีฮัจญ์แล้ว, ฮาจญะฮ์ ก็เรียก.
ฮัจญี เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง เรียกชายที่ได้ไปทําพิธีฮัจญ์แล้ว, หะยี หรือ หัจญี ก็เรียก.	ฮัจญี (ปาก) น. เรียกชายที่ได้ไปทําพิธีฮัจญ์แล้ว, หะยี หรือ หัจญี ก็เรียก.
ฮั่น เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกชนชาติโบราณกลุ่มใหญ่ที่มีภูมิลําเนาอยู่ในตอนกลางของทวีปเอเชีย. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ Hun เขียนว่า เอช-ยู-เอ็น และมาจากภาษาสันสกฤต หูณ เขียนว่า หอ-หีบ-สะ-หระ-อู-นอ-เนน.	ฮั่น น. เรียกชนชาติโบราณกลุ่มใหญ่ที่มีภูมิลําเนาอยู่ในตอนกลางของทวีปเอเชีย. (อ. Hun; ส. หูณ).
ฮั้ว เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง รวมหัวกัน, ร่วมกันกระทำการ, สมยอมกันในการเสนอราคาเพื่อมุ่งหมายมิให้มีการแข่งขันราคาอย่างเป็นธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	ฮั้ว (ปาก) ก. รวมหัวกัน, ร่วมกันกระทำการ, สมยอมกันในการเสนอราคาเพื่อมุ่งหมายมิให้มีการแข่งขันราคาอย่างเป็นธรรม. (จ.).
ฮา เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง หัวเราะเสียงดังพร้อม ๆ กันเพราะขบขันหรือชอบใจ เช่น นักเรียนฮากันทั้งห้อง. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการหัวเราะของคนหมู่มากเพราะขบขันหรือชอบใจ เช่น เสียงฮา. เป็นคำอุทาน หมายถึง คําสร้อยที่ใช้ในบทร้อยกรอง เช่น แม่ฮา พี่ฮา.	ฮา ก. หัวเราะเสียงดังพร้อม ๆ กันเพราะขบขันหรือชอบใจ เช่น นักเรียนฮากันทั้งห้อง. ว. อาการหัวเราะของคนหมู่มากเพราะขบขันหรือชอบใจ เช่น เสียงฮา. อ. คําสร้อยที่ใช้ในบทร้อยกรอง เช่น แม่ฮา พี่ฮา.
ฮาป่า เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ส่งเสียงดังพร้อม ๆ กันแสดงความไม่พอใจหรือขับไล่.	ฮาป่า ก. ส่งเสียงดังพร้อม ๆ กันแสดงความไม่พอใจหรือขับไล่.
ฮ้า เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาด้วยความตกใจ ประหลาดใจ หรือเพื่อห้าม.	ฮ้า อ. คําที่เปล่งออกมาด้วยความตกใจ ประหลาดใจ หรือเพื่อห้าม.
ฮ้าไฮ้ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-โท	เป็นคำอุทาน หมายถึง เสียงลูกคู่ร้องรับในเพลงบางชนิด เช่นเพลงเห่เรือ.	ฮ้าไฮ้ อ. เสียงลูกคู่ร้องรับในเพลงบางชนิด เช่นเพลงเห่เรือ.
ฮ้าเฮ้ย เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-โท-ยอ-ยัก	เป็นคำอุทาน หมายถึง คำที่เปล่งออกมาเพื่อดุว่าหรือห้ามเป็นต้น เช่น ฮ้าเฮ้ยเด็กน้อยถอยขยายเสือร้ายจะเดินทาง อย่าเข้ามาขวางจังหวะทำโว้เว้ (ม. ร่ายยาว กุมาร), ฮะเฮ้ย ก็ว่า.	ฮ้าเฮ้ย อ. คำที่เปล่งออกมาเพื่อดุว่าหรือห้ามเป็นต้น เช่น ฮ้าเฮ้ยเด็กน้อยถอยขยายเสือร้ายจะเดินทาง อย่าเข้ามาขวางจังหวะทำโว้เว้ (ม. ร่ายยาว กุมาร), ฮะเฮ้ย ก็ว่า.
ฮ่างหลวง เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-วอ-แหวน-งอ-งู	ดู กร่าง เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู.	ฮ่างหลวง ดู กร่าง.
ฮาจญ์ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-ยอ-หยิง-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกชายที่ได้ไปทำพิธีฮัจญ์แล้ว, ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง หะยี หัจญี หรือ ฮัจญี.	ฮาจญ์ น. เรียกชายที่ได้ไปทำพิธีฮัจญ์แล้ว, (ปาก) หะยี หัจญี หรือ ฮัจญี.
ฮาจญะฮ์ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อะ-ฮอ-นก-ฮูก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกหญิงที่ได้ไปทำพิธีฮัจญ์แล้ว, ฮัจญะฮ์ ก็เรียก.	ฮาจญะฮ์ น. เรียกหญิงที่ได้ไปทำพิธีฮัจญ์แล้ว, ฮัจญะฮ์ ก็เรียก.
ฮาม เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รุ่ง, สว่าง, หาม ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร พฺรหาม เขียนว่า พอ-พาน-พิน-ทุ-รอ-เรือ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า.	ฮาม ว. รุ่ง, สว่าง, หาม ก็ว่า. (ข. พฺรหาม).
ฮาเร็ม เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง สถานที่ที่จัดไว้ให้เป็นที่อยู่ของบรรดานางสนมหรือนางบําเรอของพระเจ้าแผ่นดิน ผู้มีอำนาจ หรือเศรษฐีที่เป็นมุสลิม มักจะเป็นประเทศในแถบเอเชียตะวันออกกลางและอินเดียสมัยที่มุสลิมปกครองเป็นต้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ harem เขียนว่า เอช-เอ-อา-อี-เอ็ม.	ฮาเร็ม น. สถานที่ที่จัดไว้ให้เป็นที่อยู่ของบรรดานางสนมหรือนางบําเรอของพระเจ้าแผ่นดิน ผู้มีอำนาจ หรือเศรษฐีที่เป็นมุสลิม มักจะเป็นประเทศในแถบเอเชียตะวันออกกลางและอินเดียสมัยที่มุสลิมปกครองเป็นต้น. (อ. harem).
ฮาห์เนียม เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๑๐๕ สัญลักษณ์ Ha เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่นักวิทยาศาสตร์สร้างขึ้น ไม่มีปรากฏในธรรมชาติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ hahnium เขียนว่า เอช-เอ-เอช-เอ็น-ไอ-ยู-เอ็ม.	ฮาห์เนียม น. ธาตุลําดับที่ ๑๐๕ สัญลักษณ์ Ha เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่นักวิทยาศาสตร์สร้างขึ้น ไม่มีปรากฏในธรรมชาติ. (อ. hahnium).
ฮิจเราะห์ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อิ-จอ-จาน-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อศักราชในศาสนาอิสลาม นับตั้งแต่ปีที่พระมะหะหมัดออกจากเมืองเมกกะไปเมืองเมดินา เริ่มแต่ พ.ศ. ๑๑๒๓.	ฮิจเราะห์ น. ชื่อศักราชในศาสนาอิสลาม นับตั้งแต่ปีที่พระมะหะหมัดออกจากเมืองเมกกะไปเมืองเมดินา เริ่มแต่ พ.ศ. ๑๑๒๓.
ฮินดู เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อศาสนาหนึ่งที่เกิดในอินเดีย มีวิวัฒนาการมาจากศาสนาพราหมณ์, ผู้นับถือศาสนาฮินดู. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่เกี่ยวกับศาสนาฮินดู.	ฮินดู น. ชื่อศาสนาหนึ่งที่เกิดในอินเดีย มีวิวัฒนาการมาจากศาสนาพราหมณ์, ผู้นับถือศาสนาฮินดู. ว. ที่เกี่ยวกับศาสนาฮินดู.
ฮิปโปโปเตมัส เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-โอ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-โอ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-เสือ	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในวงศ์ Hippopotamidae ใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ในนํ้ามากกว่าบนบก หนังหนาสีนํ้าตาล ริมฝีปากหนา ฟันหน้าและเขี้ยวยาวมาก ถิ่นกําเนิดอยู่ในทวีปแอฟริกา มี ๒ ชนิด คือ ชนิด Hippopotamus amphibius หนักประมาณ ๒,๐๐๐ กิโลกรัม จมูก หู และตาอยู่ตอนบนของหัว เหงื่อสีแดงเรื่อ ๆ และชนิด Choeropsis liberiensis ซึ่งมีขนาดเล็กกว่าชนิดแรกมาก คือ หนักประมาณ ๒๐๐ กิโลกรัม ตาอยู่ด้านข้าง เหงื่อใส. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ hippopotamus เขียนว่า เอช-ไอ-พี-พี-โอ-พี-โอ-ที-เอ-เอ็ม-ยู-เอส.	ฮิปโปโปเตมัส น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในวงศ์ Hippopotamidae ใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ในนํ้ามากกว่าบนบก หนังหนาสีนํ้าตาล ริมฝีปากหนา ฟันหน้าและเขี้ยวยาวมาก ถิ่นกําเนิดอยู่ในทวีปแอฟริกา มี ๒ ชนิด คือ ชนิด Hippopotamus amphibius หนักประมาณ ๒,๐๐๐ กิโลกรัม จมูก หู และตาอยู่ตอนบนของหัว เหงื่อสีแดงเรื่อ ๆ และชนิด Choeropsis liberiensis ซึ่งมีขนาดเล็กกว่าชนิดแรกมาก คือ หนักประมาณ ๒๐๐ กิโลกรัม ตาอยู่ด้านข้าง เหงื่อใส. (อ. hippopotamus).
ฮิสทีเรีย เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง โรคจิตชนิดหนึ่ง มีอาการแสดงออกได้หลายแบบโดยไม่เกี่ยวข้องกับความพิการของอวัยวะส่วนใด ๆ ของร่างกาย ผู้ป่วยเป็นโรคนี้เพราะในจิตสํานึกหวังได้รับผลประโยชน์ เช่น หวังการหลุดพ้นจากสภาพแวดล้อมที่บีบคั้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ hysteria เขียนว่า เอช-วาย-เอส-ที-อี-อา-ไอ-เอ.	ฮิสทีเรีย น. โรคจิตชนิดหนึ่ง มีอาการแสดงออกได้หลายแบบโดยไม่เกี่ยวข้องกับความพิการของอวัยวะส่วนใด ๆ ของร่างกาย ผู้ป่วยเป็นโรคนี้เพราะในจิตสํานึกหวังได้รับผลประโยชน์ เช่น หวังการหลุดพ้นจากสภาพแวดล้อมที่บีบคั้น. (อ. hysteria).
ฮีเลียม เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๒ สัญลักษณ์ He เป็นแก๊สเฉื่อย มีปรากฏเพียง ๑ ใน ๒๐๐,๐๐๐ ส่วนในบรรยากาศ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ helium เขียนว่า เอช-อี-แอล-ไอ-ยู-เอ็ม.	ฮีเลียม น. ธาตุลําดับที่ ๒ สัญลักษณ์ He เป็นแก๊สเฉื่อย มีปรากฏเพียง ๑ ใน ๒๐๐,๐๐๐ ส่วนในบรรยากาศ. (อ. helium).
ฮึ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อึ	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาแสดงความไม่พอใจหรือแปลกใจ.	ฮึ อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงความไม่พอใจหรือแปลกใจ.
ฮึก เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คะนอง, ลําพอง, ร่าเริง, คึก ก็ว่า.	ฮึก ว. คะนอง, ลําพอง, ร่าเริง, คึก ก็ว่า.
ฮึกหาญ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-ยอ-หยิง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กล้าด้วยความคะนอง.	ฮึกหาญ ว. กล้าด้วยความคะนอง.
ฮึกห้าว เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่-หอ-หีบ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มุทะลุด้วยความคะนอง.	ฮึกห้าว ว. มุทะลุด้วยความคะนอง.
ฮึกเหิม เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ลำพองใจด้วยความคึกคะนอง, เหิมฮึก ก็ว่า.	ฮึกเหิม ก. ลำพองใจด้วยความคึกคะนอง, เหิมฮึก ก็ว่า.
ฮึกโหม เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-หอ-หีบ-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ระดมเข้าไปด้วยความคะนอง, โหมฮึก ก็ว่า.	ฮึกโหม ก. ระดมเข้าไปด้วยความคะนอง, โหมฮึก ก็ว่า.
ฮึกฮัก เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่-ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการไม่พอใจ, อาการขัดใจ.	ฮึกฮัก ว. อาการไม่พอใจ, อาการขัดใจ.
ฮึด เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อึ-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง กลับคิดมุ, กลับรวบรวมกําลังใจทําอย่างเอาจริงเอาจัง.	ฮึด ก. กลับคิดมุ, กลับรวบรวมกําลังใจทําอย่างเอาจริงเอาจัง.
ฮึดฮัด เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อึ-ดอ-เด็ก-ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงท่าทางไม่พอใจเพราะไม่ได้อย่างใจตนเป็นต้น.	ฮึดฮัด ก. แสดงท่าทางไม่พอใจเพราะไม่ได้อย่างใจตนเป็นต้น.
ฮึ่ม เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อึ-ไม้-เอก-มอ-ม้า	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาแสดงความไม่พอใจ; โดยปริยายหมายถึงการแสดงอาการขู่. เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงอาการโกรธหรือไม่พอใจ ทําท่าว่าจะลงโทษหรือต่อสู้กัน เช่น เดี๋ยวก็ฮึ่มเสียหรอก เขากําลังฮึ่มเข้าหากัน.	ฮึ่ม อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงความไม่พอใจ; โดยปริยายหมายถึงการแสดงอาการขู่. ก. แสดงอาการโกรธหรือไม่พอใจ ทําท่าว่าจะลงโทษหรือต่อสู้กัน เช่น เดี๋ยวก็ฮึ่มเสียหรอก เขากําลังฮึ่มเข้าหากัน.
ฮึย, ฮึย ๆ ฮึย เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อึ-ยอ-ยัก ฮึย ๆ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อึ-ยอ-ยัก ไม้-ยะ-มก	เป็นคำอุทาน หมายถึง เสียงร้องไล่หรือกระตุ้นเพื่อเร่งวัวควายให้เดินหรือวิ่ง.	ฮึย, ฮึย ๆ อ. เสียงร้องไล่หรือกระตุ้นเพื่อเร่งวัวควายให้เดินหรือวิ่ง.
ฮึ่ย เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อึ-ไม้-เอก-ยอ-ยัก	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาแสดงความไม่เห็นด้วย.	ฮึ่ย อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงความไม่เห็นด้วย.
ฮืดฮาด เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อือ-ดอ-เด็ก-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ถอนใจใหญ่ ยาว ๆ คล้ายเสียงคนที่หายใจไม่สะดวก.	ฮืดฮาด ว. อาการที่ถอนใจใหญ่ ยาว ๆ คล้ายเสียงคนที่หายใจไม่สะดวก.
ฮือ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง กรูกันเข้ามาหรือออกไป, แตกตื่นชั่วขณะ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ไฟไหม้ลุกลามอย่างรวดเร็ว ในความว่า ไฟลุกฮือ.	ฮือ ๑ ก. กรูกันเข้ามาหรือออกไป, แตกตื่นชั่วขณะ. ว. อาการที่ไฟไหม้ลุกลามอย่างรวดเร็ว ในความว่า ไฟลุกฮือ.
ฮือ ๒, ฮือ ๆ ฮือ ความหมายที่ ๒ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง ฮือ ๆ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงอย่างเสียงครางของเด็กเมื่อร้องไห้นาน ๆ หรือเสียงครางเมื่อมีอาการไข้หรือหนาวเย็น.	ฮือ ๒, ฮือ ๆ ว. เสียงอย่างเสียงครางของเด็กเมื่อร้องไห้นาน ๆ หรือเสียงครางเมื่อมีอาการไข้หรือหนาวเย็น.
ฮื่อ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงอย่างหมาคําราม; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง เสียงแสดงคำรับของผู้ที่มีอำนาจหรือผู้เสมอกัน.	ฮื่อ ว. เสียงอย่างหมาคําราม; (ปาก) เสียงแสดงคำรับของผู้ที่มีอำนาจหรือผู้เสมอกัน.
ฮื้อ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาแสดงความรําคาญหรือไม่พอใจ.	ฮื้อ อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงความรําคาญหรือไม่พอใจ.
ฮื่อฉี่ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่ออาหารแบบจีนชนิดหนึ่ง ใช้หูปลาฉลามตุ๋น. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน ฮื่อฉี่ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก ว่า ครีบปลา .	ฮื่อฉี่ น. ชื่ออาหารแบบจีนชนิดหนึ่ง ใช้หูปลาฉลามตุ๋น. (จ. ฮื่อฉี่ ว่า ครีบปลา).
ฮื่อแซ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-สะ-หระ-แอ-ซอ-โซ่	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่ออาหารแบบจีนชนิดหนึ่ง ยำปลาดิบ ๆ ด้วยน้ำส้มและผัก. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน ฮื่อแซ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-สะ-หระ-แอ-ซอ-โซ่ ว่า ปลาดิบ .	ฮื่อแซ น. ชื่ออาหารแบบจีนชนิดหนึ่ง ยำปลาดิบ ๆ ด้วยน้ำส้มและผัก. (จ. ฮื่อแซ ว่า ปลาดิบ).
ฮุด เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง เป่าชุดให้ไฟลุก, วุด ก็ว่า.	ฮุด ก. เป่าชุดให้ไฟลุก, วุด ก็ว่า.
ฮุบ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง งับเอาเข้าไว้ในปาก เช่น ปลาฮุบเหยื่อ, โดยปริยายหมายถึงรวบเอาเป็นของตน เช่น ฮุบที่ดินของรัฐมาเป็นของตน.	ฮุบ ก. งับเอาเข้าไว้ในปาก เช่น ปลาฮุบเหยื่อ, โดยปริยายหมายถึงรวบเอาเป็นของตน เช่น ฮุบที่ดินของรัฐมาเป็นของตน.
ฮุยเลฮุย เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงร้องบอกจังหวะให้ออกแรงพร้อมกันเช่นในเวลายกสามเกลอขึ้นกระแทกบนหัวเสาเข็ม.	ฮุยเลฮุย ว. เสียงร้องบอกจังหวะให้ออกแรงพร้อมกันเช่นในเวลายกสามเกลอขึ้นกระแทกบนหัวเสาเข็ม.
ฮู้ เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อู-ไม้-โท	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพและภาคอีสาน เป็นคำกริยา หมายถึง รู้.	ฮู้ (ถิ่น–พายัพ, อีสาน) ก. รู้.
ฮูก เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่	ดู เค้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒.	ฮูก ดู เค้า ๒.
ฮูม เขียนว่า ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อู-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงอย่างเสียงฟ้าร้องหรือช้างร้อง.	ฮูม ว. เสียงอย่างเสียงฟ้าร้องหรือช้างร้อง.
เฮ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่คนหมู่มากพรูกันไปยังที่แห่งเดียวกัน, เฮโล หรือ เฮละโล ก็ว่า.	เฮ ๑ ก. อาการที่คนหมู่มากพรูกันไปยังที่แห่งเดียวกัน, เฮโล หรือ เฮละโล ก็ว่า.
เฮโลสาระพา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-พอ-พาน-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงร้องพร้อม ๆ กันเพื่อบอกจังหวะให้ออกแรงพร้อมกันเมื่อเวลาลากหรือยกของหนักเป็นต้น, สาระพา หรือ สาระพาเฮโล ก็ว่า.	เฮโลสาระพา ว. เสียงร้องพร้อม ๆ กันเพื่อบอกจังหวะให้ออกแรงพร้อมกันเมื่อเวลาลากหรือยกของหนักเป็นต้น, สาระพา หรือ สาระพาเฮโล ก็ว่า.
เฮ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงความสนุกสนานครึกครื้นหรือชอบอกชอบใจ เช่น เช้าฮา เย็นเฮ.	เฮ ๒ ก. แสดงความสนุกสนานครึกครื้นหรือชอบอกชอบใจ เช่น เช้าฮา เย็นเฮ.
เฮฮา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงหรืออาการแสดงความสนุกสนานครึกครื้น.	เฮฮา ว. เสียงหรืออาการแสดงความสนุกสนานครึกครื้น.
เฮกตาร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง หน่วยมาตราวัดพื้นที่ตามวิธีเมตริก ๑ เฮกตาร์เท่ากับ ๑๐,๐๐๐ ตารางเมตร หรือประมาณ ๖ ไร่ ๑ งาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ hectare เขียนว่า เอช-อี-ซี-ที-เอ-อา-อี.	เฮกตาร์ น. หน่วยมาตราวัดพื้นที่ตามวิธีเมตริก ๑ เฮกตาร์เท่ากับ ๑๐,๐๐๐ ตารางเมตร หรือประมาณ ๖ ไร่ ๑ งาน. (อ. hectare).
เฮกโตกรัม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง หน่วยมาตราชั่งตามวิธีเมตริก มีอัตราเท่ากับ ๑๐๐ กรัม, อักษรย่อว่า ฮก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ hectogramme เขียนว่า เอช-อี-ซี-ที-โอ-จี-อา-เอ-เอ็ม-เอ็ม-อี.	เฮกโตกรัม น. หน่วยมาตราชั่งตามวิธีเมตริก มีอัตราเท่ากับ ๑๐๐ กรัม, อักษรย่อว่า ฮก. (อ. hectogramme).
เฮกโตเมตร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง หน่วยมาตราวัดตามวิธีเมตริก มีอัตราเท่ากับ ๑๐๐ เมตร, อักษรย่อว่า ฮม. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ hectometre เขียนว่า เอช-อี-ซี-ที-โอ-เอ็ม-อี-ที-อา-อี.	เฮกโตเมตร น. หน่วยมาตราวัดตามวิธีเมตริก มีอัตราเท่ากับ ๑๐๐ เมตร, อักษรย่อว่า ฮม. (อ. hectometre).
เฮกโตลิตร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-ตอ-เต่า-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง หน่วยมาตราตวงตามวิธีเมตริก มีอัตราเท่ากับ ๑๐๐ ลิตร, อักษรย่อว่า ฮล. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ hectolitre เขียนว่า เอช-อี-ซี-ที-โอ-แอล-ไอ-ที-อา-อี.	เฮกโตลิตร น. หน่วยมาตราตวงตามวิธีเมตริก มีอัตราเท่ากับ ๑๐๐ ลิตร, อักษรย่อว่า ฮล. (อ. hectolitre).
เฮง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง โชคดี, เคราะห์ดี. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน เฮง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-งอ-งู ว่า โชคดี .	เฮง (ปาก) ว. โชคดี, เคราะห์ดี. (จ. เฮง ว่า โชคดี).
เฮงซวย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-งอ-งู-ซอ-โซ่-วอ-แหวน-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เอาแน่นอนอะไรไม่ได้, คุณภาพต่ำ, ไม่ดี, เช่น คนเฮงซวย ของเฮงซวย เรื่องเฮงซวย. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน เฮง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-งอ-งู ว่า โชคดี, ซวย ว่า เคราะห์ร้าย, เฮงซวย ว่า ไม่แน่นอน .	เฮงซวย (ปาก) ว. เอาแน่นอนอะไรไม่ได้, คุณภาพต่ำ, ไม่ดี, เช่น คนเฮงซวย ของเฮงซวย เรื่องเฮงซวย. (จ. เฮง ว่า โชคดี, ซวย ว่า เคราะห์ร้าย, เฮงซวย ว่า ไม่แน่นอน).
เฮ็ด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคอีสาน เป็นคำกริยา หมายถึง ทํา.	เฮ็ด (ถิ่น–อีสาน) ก. ทํา.
เฮโมโกลบิน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-โอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	[–โกฺล–] เป็นคำนาม หมายถึง สารที่ให้สีแดงในเม็ดเลือดแดง ประกอบขึ้นด้วยโปรตีนที่เรียกว่า โกลบิน และ เฮม ซึ่งเป็นสารประกอบที่มีเหล็ก ไนโตรเจน คาร์บอน ไฮโดรเจน และออกซิเจน เป็นองค์ประกอบ มีหน้าที่นําออกซิเจน ซึ่งร่างกายสูดหายใจเข้าทางปอดไปยังส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย โดยออกซิเจนเกาะติดไปในรูปออกซิเฮโมโกลบินและออกซิเจนแยกตัวออกได้ง่ายจากเฮโมโกลบินเมื่อไปถึงส่วนอื่นของร่างกายที่ต้องการใช้. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ haemoglobin เขียนว่า เอช-เอ-อี-เอ็ม-โอ-จี-แอล-โอ-บี-ไอ-เอ็น.	เฮโมโกลบิน [–โกฺล–] น. สารที่ให้สีแดงในเม็ดเลือดแดง ประกอบขึ้นด้วยโปรตีนที่เรียกว่า โกลบิน และ เฮม ซึ่งเป็นสารประกอบที่มีเหล็ก ไนโตรเจน คาร์บอน ไฮโดรเจน และออกซิเจน เป็นองค์ประกอบ มีหน้าที่นําออกซิเจน ซึ่งร่างกายสูดหายใจเข้าทางปอดไปยังส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย โดยออกซิเจนเกาะติดไปในรูปออกซิเฮโมโกลบินและออกซิเจนแยกตัวออกได้ง่ายจากเฮโมโกลบินเมื่อไปถึงส่วนอื่นของร่างกายที่ต้องการใช้. (อ. haemoglobin).
เฮย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-ยอ-ยัก	เป็นคำอุทาน หมายถึง คำสร้อยที่ใช้ในบทร้อยกรอง เช่น น้องเฮย เจ้าเฮย.	เฮย อ. คำสร้อยที่ใช้ในบทร้อยกรอง เช่น น้องเฮย เจ้าเฮย.
เฮ่ย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-เอก-ยอ-ยัก	เป็นคำอุทาน หมายถึง คำที่เปล่งออกมาแสดงความขัดแย้งไม่เห็นด้วยหรือเห็นว่าไม่สำคัญเป็นต้น.	เฮ่ย อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความขัดแย้งไม่เห็นด้วยหรือเห็นว่าไม่สำคัญเป็นต้น.
เฮ้ย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-โท-ยอ-ยัก	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาเพื่อให้รู้ตัวหรือให้ยั้งเป็นต้น.	เฮ้ย อ. คําที่เปล่งออกมาเพื่อให้รู้ตัวหรือให้ยั้งเป็นต้น.
เฮโรอีน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง สารประกอบอินทรีย์ประเภทอนุพันธ์ของมอร์ฟีน มีสูตร C17H17NO (C2H3O2)2 ชื่อทางเคมี คือ ไดอะเซทิลมอร์ฟีน ลักษณะเป็นผลึกสีขาว หลอมละลายที่ ๑๗๓°ซ. เป็นยาเสพติดอย่างร้ายแรงและมีพิษมาก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ heroin เขียนว่า เอช-อี-อา-โอ-ไอ-เอ็น.	เฮโรอีน น. สารประกอบอินทรีย์ประเภทอนุพันธ์ของมอร์ฟีน มีสูตร C17H17NO (C2H3O2)2 ชื่อทางเคมี คือ ไดอะเซทิลมอร์ฟีน ลักษณะเป็นผลึกสีขาว หลอมละลายที่ ๑๗๓°ซ. เป็นยาเสพติดอย่างร้ายแรงและมีพิษมาก. (อ. heroin).
เฮลิคอปเตอร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-คอ-ควาย-ออ-อ่าง-ปอ-ปลา-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง อากาศยานชนิดหนึ่งซึ่งหนักกว่าอากาศ ไม่มีปีก มีใบพัดขนาดใหญ่ติดตั้งเหนือลําตัว ใบพัดหมุนรอบตัวในแนวนอน ทําหน้าที่ช่วยพยุงตัวและบังคับให้บินไปตามทิศทางที่ต้องการได้ ใช้เครื่องยนต์ขับเคลื่อนและบินขึ้นลงในแนวยืนได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ helicopter เขียนว่า เอช-อี-แอล-ไอ-ซี-โอ-พี-ที-อี-อา.	เฮลิคอปเตอร์ น. อากาศยานชนิดหนึ่งซึ่งหนักกว่าอากาศ ไม่มีปีก มีใบพัดขนาดใหญ่ติดตั้งเหนือลําตัว ใบพัดหมุนรอบตัวในแนวนอน ทําหน้าที่ช่วยพยุงตัวและบังคับให้บินไปตามทิศทางที่ต้องการได้ ใช้เครื่องยนต์ขับเคลื่อนและบินขึ้นลงในแนวยืนได้. (อ. helicopter).
เฮโล, เฮละโล เฮโล เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง เฮละโล เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่คนหมู่มากพรูกันไปยังที่แห่งเดียวกัน, เฮ ก็ว่า.	เฮโล, เฮละโล ก. อาการที่คนหมู่มากพรูกันไปยังที่แห่งเดียวกัน, เฮ ก็ว่า.
เฮโลสาระพา, เฮละโลสาระพา เฮโลสาระพา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-พอ-พาน-สะ-หระ-อา เฮละโลสาระพา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-พอ-พาน-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงร้องพร้อม ๆ กันเพื่อบอกจังหวะให้ออกแรงพร้อมกันเมื่อเวลาลากหรือยกของหนักเป็นต้น, สาระพา หรือ สาระพาเฮโล ก็ว่า.	เฮโลสาระพา, เฮละโลสาระพา ว. เสียงร้องพร้อม ๆ กันเพื่อบอกจังหวะให้ออกแรงพร้อมกันเมื่อเวลาลากหรือยกของหนักเป็นต้น, สาระพา หรือ สาระพาเฮโล ก็ว่า.
เฮ้ว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-โท-วอ-แหวน	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาเพื่อเยาะให้เก้อ, เอ๊ว ก็ว่า.	เฮ้ว อ. คําที่เปล่งออกมาเพื่อเยาะให้เก้อ, เอ๊ว ก็ว่า.
เฮอ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-ออ-อ่าง	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาแสดงความโล่งใจ.	เฮอ อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงความโล่งใจ.
เฮ่อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำอุทาน หมายถึง คำที่เปล่งออกมาแสดงความดูแคลนหรือไม่เชื่อถือ.	เฮ่อ อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความดูแคลนหรือไม่เชื่อถือ.
เฮ้อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาแสดงความเบื่อหน่ายหรือไม่ถูกใจเป็นต้น.	เฮ้อ อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงความเบื่อหน่ายหรือไม่ถูกใจเป็นต้น.
เฮอริเคน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อพายุที่มีความเร็วลมเช่นเดียวกับพายุไต้ฝุ่น แต่เกิดในมหาสมุทรแอตแลนติก ทะเลแคริบเบียน อ่าวเม็กซิโก และภาคตะวันออกของมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือ, ลมสลาตัน ก็เรียก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ hurricane เขียนว่า เอช-ยู-อา-อา-ไอ-ซี-เอ-เอ็น-อี.	เฮอริเคน น. ชื่อพายุที่มีความเร็วลมเช่นเดียวกับพายุไต้ฝุ่น แต่เกิดในมหาสมุทรแอตแลนติก ทะเลแคริบเบียน อ่าวเม็กซิโก และภาคตะวันออกของมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือ, ลมสลาตัน ก็เรียก. (อ. hurricane).
เฮิรตซ์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-ซอ-โซ่-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในฟิสิกส์ เป็นคำนาม หมายถึง หน่วยวัดความถี่ ใช้สัญลักษณ์ Hz ๑ เฮิรตซ์ มีค่าเท่ากับ ๑ ไซเกิลต่อวินาที. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ hertz เขียนว่า เอช-อี-อา-ที-แซด.	เฮิรตซ์ (ฟิสิกส์) น. หน่วยวัดความถี่ ใช้สัญลักษณ์ Hz ๑ เฮิรตซ์ มีค่าเท่ากับ ๑ ไซเกิลต่อวินาที. (อ. hertz).
เฮี้ยน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีกําลังแรงหรือมีอํานาจศักดิ์สิทธิ์ที่อาจบันดาลให้เป็นไปได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	เฮี้ยน (ปาก) ว. มีกําลังแรงหรือมีอํานาจศักดิ์สิทธิ์ที่อาจบันดาลให้เป็นไปได้. (จ.).
เฮี้ยบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง เข้มงวดกวดขัน, เคร่งครัด, เจ้าระเบียบ.	เฮี้ยบ (ปาก) ก. เข้มงวดกวดขัน, เคร่งครัด, เจ้าระเบียบ.
เฮี้ยว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงอาการเกะกะ, อาละวาด, ตีรวน, ขัดขืนไม่ยอมทํา.	เฮี้ยว (ปาก) ก. แสดงอาการเกะกะ, อาละวาด, ตีรวน, ขัดขืนไม่ยอมทํา.
เฮือก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ถอนใจใหญ่เนื่องจากเหนื่อยหน่ายหรือโล่งใจเป็นต้น ในคําว่า ถอนใจเฮือก, คําประกอบอาการไหวหรือสะดุ้ง แสดงว่า ไหวอย่างแรง เช่น เรือนไหวเฮือก หรือสะดุ้งทันที ในคําว่า สะดุ้งเฮือก.	เฮือก ว. อาการที่ถอนใจใหญ่เนื่องจากเหนื่อยหน่ายหรือโล่งใจเป็นต้น ในคําว่า ถอนใจเฮือก, คําประกอบอาการไหวหรือสะดุ้ง แสดงว่า ไหวอย่างแรง เช่น เรือนไหวเฮือก หรือสะดุ้งทันที ในคําว่า สะดุ้งเฮือก.
เฮือก ๆ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่ ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ถอนใจใหญ่ซํ้า ๆ ด้วยความกลัดกลุ้ม.	เฮือก ๆ ว. อาการที่ถอนใจใหญ่ซํ้า ๆ ด้วยความกลัดกลุ้ม.
เฮือกสุดท้าย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ครั้งสุดท้าย ในคําว่า หายใจเฮือกสุดท้าย, โดยปริยายหมายถึงการต่อสู้ดิ้นรนครั้งสุดท้าย.	เฮือกสุดท้าย น. ครั้งสุดท้าย ในคําว่า หายใจเฮือกสุดท้าย, โดยปริยายหมายถึงการต่อสู้ดิ้นรนครั้งสุดท้าย.
เฮือน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพและภาคอีสาน เป็นคำนาม หมายถึง เรือน.	เฮือน (ถิ่น–พายัพ, อีสาน) น. เรือน.
แฮ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ฮอ-นก-ฮูก	เป็นคำอุทาน หมายถึง คำสร้อยที่ใช้ในบทร้อยกรอง.	แฮ อ. คำสร้อยที่ใช้ในบทร้อยกรอง.
แฮ่ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-เอก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงอย่างเสียงหมาคําราม, แห้ ก็ใช้.	แฮ่ ว. เสียงอย่างเสียงหมาคําราม, แห้ ก็ใช้.
แฮก, แฮก ๆ แฮก เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ฮอ-นก-ฮูก-กอ-ไก่ แฮก ๆ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ฮอ-นก-ฮูก-กอ-ไก่ ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่หอบเพราะเหนื่อยมาก.	แฮก, แฮก ๆ ว. อาการที่หอบเพราะเหนื่อยมาก.
แฮ่กึ๊น เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-เอก-กอ-ไก่-สะ-หระ-อึ-ไม้-ตรี-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่ออาหารแบบจีนชนิดหนึ่ง ใช้เนื้อกุ้งผสมแป้งมันและเครื่องปรุงรส บดหรือโขลกจนเหนียวแล้วห่อด้วยฟองเต้าหู้เป็นท่อนกลม ๆ ยาว ๆ นึ่งแล้วทอดให้สุกกินกับน้ำจิ้ม.	แฮ่กึ๊น น. ชื่ออาหารแบบจีนชนิดหนึ่ง ใช้เนื้อกุ้งผสมแป้งมันและเครื่องปรุงรส บดหรือโขลกจนเหนียวแล้วห่อด้วยฟองเต้าหู้เป็นท่อนกลม ๆ ยาว ๆ นึ่งแล้วทอดให้สุกกินกับน้ำจิ้ม.
แฮนด์บอล เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ฮอ-นก-ฮูก-นอ-หนู-ดอ-เด็ก-ทัน-ทะ-คาด-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกีฬาอย่างหนึ่ง คล้ายฟุตบอล แบ่งผู้เล่นเป็น ๒ ฝ่าย ฝ่ายละ ๗ คน รวมทั้งผู้รักษาประตู ผู้เล่นแต่ละฝ่ายใช้วิธีขว้างหรือปาลูกบอลแทนการเตะ; ในกติกาในกีฬาฟุตบอล ถ้าลูกบอลถูกมือผู้เล่นนอกจากผู้รักษาประตู ถือว่าเป็นการผิดกติกา เรียกว่า เป็นแฮนด์บอล จะต้องถูกลงโทษโดยให้อีกฝ่ายหนึ่งเตะกินเปล่าหรือเตะลูกโทษ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ handball เขียนว่า เอช-เอ-เอ็น-ดี-บี-เอ-แอล-แอล.	แฮนด์บอล น. ชื่อกีฬาอย่างหนึ่ง คล้ายฟุตบอล แบ่งผู้เล่นเป็น ๒ ฝ่าย ฝ่ายละ ๗ คน รวมทั้งผู้รักษาประตู ผู้เล่นแต่ละฝ่ายใช้วิธีขว้างหรือปาลูกบอลแทนการเตะ; ในกติกาในกีฬาฟุตบอล ถ้าลูกบอลถูกมือผู้เล่นนอกจากผู้รักษาประตู ถือว่าเป็นการผิดกติกา เรียกว่า เป็นแฮนด์บอล จะต้องถูกลงโทษโดยให้อีกฝ่ายหนึ่งเตะกินเปล่าหรือเตะลูกโทษ. (อ. handball).
แฮฟเนียม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ฮอ-นก-ฮูก-ฟอ-ฟัน-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๗๒ สัญลักษณ์ Hf เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง สีเทา หลอมละลายที่ ๒๑๕๐°ซ. ใช้ประโยชน์เป็นแท่งควบคุมในเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ที่ใช้น้ำเป็นตัวทำความเย็น. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ hafnium เขียนว่า เอช-เอ-เอฟ-เอ็น-ไอ-ยู-เอ็ม.	แฮฟเนียม น. ธาตุลําดับที่ ๗๒ สัญลักษณ์ Hf เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง สีเทา หลอมละลายที่ ๒๑๕๐°ซ. ใช้ประโยชน์เป็นแท่งควบคุมในเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ที่ใช้น้ำเป็นตัวทำความเย็น. (อ. hafnium).
แฮม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ฮอ-นก-ฮูก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ขาหลังของหมูแช่น้ำเกลือแล้วรมควัน, หมูแฮม ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ ham เขียนว่า เอช-เอ-เอ็ม.	แฮม น. ขาหลังของหมูแช่น้ำเกลือแล้วรมควัน, หมูแฮม ก็ว่า. (อ. ham).
แฮะ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คําประกอบท้ายคําเพื่อเน้นความให้หนักแน่นขึ้น.	แฮะ (ปาก) ว. คําประกอบท้ายคําเพื่อเน้นความให้หนักแน่นขึ้น.
โฮ, โฮ ๆ โฮ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ฮอ-นก-ฮูก โฮ ๆ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ฮอ-นก-ฮูก ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ร้องไห้ดัง ๆ.	โฮ, โฮ ๆ ว. อาการที่ร้องไห้ดัง ๆ.
โฮก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ฮอ-นก-ฮูก-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการคำรามของเสือ, อาการเห่ากระโชกของหมา; เสียงซดอาหารที่เป็นนํ้าดัง ๆ.	โฮก ว. อาการคำรามของเสือ, อาการเห่ากระโชกของหมา; เสียงซดอาหารที่เป็นนํ้าดัง ๆ.
โฮกอือ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ฮอ-นก-ฮูก-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อแกงชนิดหนึ่ง ใช้ปลาแห้งหรือหัวปลาแห้งเป็นต้นต้มกับหัวหอม ส้มมะขามหรือใบมะขามอ่อน แล้วเติมเกลือให้ออกรสเปรี้ยวเค็ม, ต้มโคล้ง ก็เรียก.	โฮกอือ น. ชื่อแกงชนิดหนึ่ง ใช้ปลาแห้งหรือหัวปลาแห้งเป็นต้นต้มกับหัวหอม ส้มมะขามหรือใบมะขามอ่อน แล้วเติมเกลือให้ออกรสเปรี้ยวเค็ม, ต้มโคล้ง ก็เรียก.
โฮกฮาก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ฮอ-นก-ฮูก-กอ-ไก่-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการพูดกระชากเสียงหรือพูดกระแทกเสียงซึ่งไม่น่าฟัง, มักใช้เข้าคู่กับคำ กระโชก เป็น กระโชกโฮกฮาก.	โฮกฮาก ว. อาการพูดกระชากเสียงหรือพูดกระแทกเสียงซึ่งไม่น่าฟัง, มักใช้เข้าคู่กับคำ กระโชก เป็น กระโชกโฮกฮาก.
โฮ่ง, โฮ่ง ๆ, โฮ้ง, โฮ้ง ๆ โฮ่ง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-เอก-งอ-งู โฮ่ง ๆ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-เอก-งอ-งู ไม้-ยะ-มก โฮ้ง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-โท-งอ-งู โฮ้ง ๆ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-โท-งอ-งู ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงหมาเห่ากระโชก.	โฮ่ง, โฮ่ง ๆ, โฮ้ง, โฮ้ง ๆ ว. เสียงหมาเห่ากระโชก.
โฮเต็ล เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-ลอ-ลิง	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง โรงแรม, ที่พักคนเดินทาง. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ hotel เขียนว่า เอช-โอ-ที-อี-แอล.	โฮเต็ล (ปาก) น. โรงแรม, ที่พักคนเดินทาง. (อ. hotel).
โฮลเมียม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ฮอ-นก-ฮูก-ลอ-ลิง-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	[โฮน–] เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๖๗ สัญลักษณ์ Ho เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งเป็นเงาวาว หลอมละลายที่ ๑๔๖๑°ซ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ holmium เขียนว่า เอช-โอ-แอล-เอ็ม-ไอ-ยู-เอ็ม.	โฮลเมียม [โฮน–] น. ธาตุลําดับที่ ๖๗ สัญลักษณ์ Ho เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งเป็นเงาวาว หลอมละลายที่ ๑๔๖๑°ซ. (อ. holmium).
โฮะ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อแกงชนิดหนึ่ง ใช้อาหารที่เหลือหลาย ๆ ชนิดมารวมกันแล้วใส่วุ้นเส้น หน่อไม้ดอง เรียกว่า แกงโฮะ.	โฮะ (ถิ่น–พายัพ) น. ชื่อแกงชนิดหนึ่ง ใช้อาหารที่เหลือหลาย ๆ ชนิดมารวมกันแล้วใส่วุ้นเส้น หน่อไม้ดอง เรียกว่า แกงโฮะ.
ไฮ้ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-โท	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาแสดงความประหลาดใจหรือเพื่อห้ามปรามขัดขวางเป็นต้น.	ไฮ้ อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงความประหลาดใจหรือเพื่อห้ามปรามขัดขวางเป็นต้น.
ไฮโกรมิเตอร์ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	[–โกฺร–] เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องมือสําหรับวัดความชื้นในอากาศ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ hygrometer เขียนว่า เอช-วาย-จี-อา-โอ-เอ็ม-อี-ที-อี-อา.	ไฮโกรมิเตอร์ [–โกฺร–] น. เครื่องมือสําหรับวัดความชื้นในอากาศ. (อ. hygrometer).
ไฮดรา เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฮอ-นก-ฮูก-ดอ-เด็ก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	[–ดฺรา] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรียกสัตว์นํ้าจืดไม่มีกระดูกสันหลังหลายสกุล ในวงศ์ Hydridae ลําตัวทรงกระบอก ข้างในกลวง ยาวประมาณ ๑ เซนติเมตร มีเนื้อเยื่อ ๒ ชั้น ยืดหดตัวได้ มีหนวด ๔–๑๒ เส้น เช่น สกุล Hydra. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ hydra เขียนว่า เอช-วาย-ดี-อา-เอ.	ไฮดรา [–ดฺรา] น. ชื่อเรียกสัตว์นํ้าจืดไม่มีกระดูกสันหลังหลายสกุล ในวงศ์ Hydridae ลําตัวทรงกระบอก ข้างในกลวง ยาวประมาณ ๑ เซนติเมตร มีเนื้อเยื่อ ๒ ชั้น ยืดหดตัวได้ มีหนวด ๔–๑๒ เส้น เช่น สกุล Hydra. (อ. hydra).
ไฮโดรคาร์บอน เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-โอ-ดอ-เด็ก-รอ-เรือ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-นอ-หนู	[–โดฺร–] เป็นคำนาม หมายถึง สารอินทรีย์ซึ่งประกอบด้วยธาตุคาร์บอนและธาตุไฮโดรเจนเท่านั้น เช่น มีเทน (CH4) เอทิลีน (C2H4) อะเซทิลีน (C2H2) เบนซีน (C6H6). ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ hydrocarbon เขียนว่า เอช-วาย-ดี-อา-โอ-ซี-เอ-อา-บี-โอ-เอ็น.	ไฮโดรคาร์บอน [–โดฺร–] น. สารอินทรีย์ซึ่งประกอบด้วยธาตุคาร์บอนและธาตุไฮโดรเจนเท่านั้น เช่น มีเทน (CH4) เอทิลีน (C2H4) อะเซทิลีน (C2H2) เบนซีน (C6H6). (อ. hydrocarbon).
ไฮโดรเจน เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-โอ-ดอ-เด็ก-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-นอ-หนู	[–โดฺร–] เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๑ สัญลักษณ์ H เป็นแก๊สไม่มีสี ไม่มีกลิ่น ไม่มีรส ไวไฟมาก เบาที่สุดในบรรดาแก๊สทั้งสิ้น ใช้ประโยชน์ได้มากมาย เช่น ในอุตสาหกรรมสังเคราะห์แก๊สแอมโมเนีย เมทิลแอลกอฮอล์ อุตสาหกรรมทําให้นํ้ามันพืชแข็งตัว. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ hydrogen เขียนว่า เอช-วาย-ดี-อา-โอ-จี-อี-เอ็น.	ไฮโดรเจน [–โดฺร–] น. ธาตุลําดับที่ ๑ สัญลักษณ์ H เป็นแก๊สไม่มีสี ไม่มีกลิ่น ไม่มีรส ไวไฟมาก เบาที่สุดในบรรดาแก๊สทั้งสิ้น ใช้ประโยชน์ได้มากมาย เช่น ในอุตสาหกรรมสังเคราะห์แก๊สแอมโมเนีย เมทิลแอลกอฮอล์ อุตสาหกรรมทําให้นํ้ามันพืชแข็งตัว. (อ. hydrogen).
ไฮโดรเจนซัลไฟด์ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-โอ-ดอ-เด็ก-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-นอ-หนู-ซอ-โซ่-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-ลิง-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฟอ-ฟัน-ดอ-เด็ก-ทัน-ทะ-คาด	[–โดฺร–] เป็นคำนาม หมายถึง แก๊สชนิดหนึ่ง ไม่มีสี มีกลิ่นเหม็นเหมือนไข่เน่า เป็นแก๊สพิษประกอบด้วยธาตุไฮโดรเจนและกํามะถัน มีสูตร H2S เกิดขึ้นในธรรมชาติเนื่องจากการเน่าเปื่อยผุพังของสารอินทรีย์ที่ประกอบด้วยกํามะถัน, แก๊สไข่เน่า ก็เรียก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ hydrogen เขียนว่า เอช-วาย-ดี-อา-โอ-จี-อี-เอ็น sulphide เขียนว่า เอส-ยู-แอล-พี-เอช-ไอ-ดี-อี .	ไฮโดรเจนซัลไฟด์ [–โดฺร–] น. แก๊สชนิดหนึ่ง ไม่มีสี มีกลิ่นเหม็นเหมือนไข่เน่า เป็นแก๊สพิษประกอบด้วยธาตุไฮโดรเจนและกํามะถัน มีสูตร H2S เกิดขึ้นในธรรมชาติเนื่องจากการเน่าเปื่อยผุพังของสารอินทรีย์ที่ประกอบด้วยกํามะถัน, แก๊สไข่เน่า ก็เรียก. (อ. hydrogen sulphide).
ไฮโดรเจนเพอร์ออกไซด์ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-โอ-ดอ-เด็ก-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ซอ-โซ่-ดอ-เด็ก-ทัน-ทะ-คาด	[–โดฺร–] เป็นคำนาม หมายถึง สารประกอบอนินทรีย์ชนิดหนึ่ง มีสูตร H2O2 ลักษณะเป็นของเหลว ใส ไม่มีสี ใช้ประโยชน์เป็นยาล้างเชื้อโรค และตัวฟอกจาง. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ hydrogen เขียนว่า เอช-วาย-ดี-อา-โอ-จี-อี-เอ็น peroxide เขียนว่า พี-อี-อา-โอ-เอ็กซ์-ไอ-ดี-อี .	ไฮโดรเจนเพอร์ออกไซด์ [–โดฺร–] น. สารประกอบอนินทรีย์ชนิดหนึ่ง มีสูตร H2O2 ลักษณะเป็นของเหลว ใส ไม่มีสี ใช้ประโยชน์เป็นยาล้างเชื้อโรค และตัวฟอกจาง. (อ. hydrogen peroxide).
ไฮโดรมิเตอร์ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-โอ-ดอ-เด็ก-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	[–โดฺร–] เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องมือสําหรับวัดความถ่วงจําเพาะของของเหลว. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ hydrometer เขียนว่า เอช-วาย-ดี-อา-โอ-เอ็ม-อี-ที-อี-อา.	ไฮโดรมิเตอร์ [–โดฺร–] น. เครื่องมือสําหรับวัดความถ่วงจําเพาะของของเหลว. (อ. hydrometer).
ไฮไฟ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฟอ-ฟัน	เป็นคำนาม หมายถึง ระบบขยายสัญญาณไฟฟ้าเพื่อเปลี่ยนเป็นคลื่นเสียงออกมาได้โดยไม่เพี้ยนเลย ในช่วงความถี่ที่มนุษย์ได้ยินได้, มาจากคํา ไฮฟิเดลิตี (highfidelity). ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ hi–fi เขียนว่า เอช-ไอ-เอฟ-ไอ.	ไฮไฟ น. ระบบขยายสัญญาณไฟฟ้าเพื่อเปลี่ยนเป็นคลื่นเสียงออกมาได้โดยไม่เพี้ยนเลย ในช่วงความถี่ที่มนุษย์ได้ยินได้, มาจากคํา ไฮฟิเดลิตี (highfidelity). (อ. hi–fi).
ไฮโล เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อการพนันชนิดหนึ่ง เล่นด้วยการทอดลูกเต๋า ๓ ลูก แล้วนับแต้มที่ออกทั้ง ๓ ลูกรวมกัน โดยกำหนดแต้ม ๑๒–๑๘ เป็นสูง (ไฮ) ๓–๑๐ เป็นต่ำ (โล) และ ๑๑ เป็นไฮโล.	ไฮโล น. ชื่อการพนันชนิดหนึ่ง เล่นด้วยการทอดลูกเต๋า ๓ ลูก แล้วนับแต้มที่ออกทั้ง ๓ ลูกรวมกัน โดยกำหนดแต้ม ๑๒–๑๘ เป็นสูง (ไฮ) ๓–๑๐ เป็นต่ำ (โล) และ ๑๑ เป็นไฮโล.
ไฮฮี เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฮอ-นก-ฮูก-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อี	ดู ไกร เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-กอ-ไก่-รอ-เรือ ความหมายที่ ๑ และ ไทร เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ.	ไฮฮี ดู ไกร ๑ และ ไทร.