พจนานุกรม หน่วยที่ 45

ย เขียนว่า ยอ-ยัก	พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรตํ่า เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.	ย พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรตํ่า เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.
ยก เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาขึ้นให้สูงจากที่เดิมทั้งโดยตรงและโดยปริยาย; เคลื่อนไป, พากันไป, เช่น ยกทัพ ยกพวก; งดเว้น, เพิกถอน, เช่น ยกโทษ ยกภาษี ยกคําสั่ง; มอบ เช่น ยกลูกสาวให้ ยกสมบัติให้; อ้าง เช่น ยกตัวอย่าง. เป็นคำนาม หมายถึง เรียกผ้าไหมชนิดหนึ่งที่ทอยกเป็นดอกให้เป็นลายเด่นขึ้นว่า ผ้ายก.	ยก ๑ ก. เอาขึ้นให้สูงจากที่เดิมทั้งโดยตรงและโดยปริยาย; เคลื่อนไป, พากันไป, เช่น ยกทัพ ยกพวก; งดเว้น, เพิกถอน, เช่น ยกโทษ ยกภาษี ยกคําสั่ง; มอบ เช่น ยกลูกสาวให้ ยกสมบัติให้; อ้าง เช่น ยกตัวอย่าง. น. เรียกผ้าไหมชนิดหนึ่งที่ทอยกเป็นดอกให้เป็นลายเด่นขึ้นว่า ผ้ายก.
ยกกระเปาะ เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ	เป็นคำกริยา หมายถึง ยกขอบขึ้นเป็นรูปทรงกระบอกขนาดเล็ก เพื่อใช้ฝังเพชรพลอยในงานโลหะรูปพรรณ.	ยกกระเปาะ ก. ยกขอบขึ้นเป็นรูปทรงกระบอกขนาดเล็ก เพื่อใช้ฝังเพชรพลอยในงานโลหะรูปพรรณ.
ยกกลีบ เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง ยกกลีบผ้าโจงกระเบนข้างหลังให้โก่งขึ้น, รีดกางเกงตามแนวพับด้านหน้าและด้านหลังขาให้เป็นสันขึ้น.	ยกกลีบ ก. ยกกลีบผ้าโจงกระเบนข้างหลังให้โก่งขึ้น, รีดกางเกงตามแนวพับด้านหน้าและด้านหลังขาให้เป็นสันขึ้น.
ยกเก็จ เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ไม้-ไต่-คู้-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง ทำเก็จให้ยื่นออกมาจากฝาผนัง กำแพง ฐาน หรือเชิงกลอน, คู่กับ ย่อเก็จ.	ยกเก็จ ก. ทำเก็จให้ยื่นออกมาจากฝาผนัง กำแพง ฐาน หรือเชิงกลอน, คู่กับ ย่อเก็จ.
ยกครู เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําพิธีบูชาครูเป็นประจําปี กล่าวคือ นําขันล้างหน้า ผ้าขาว เงิน ไปบูชาครูเป็นการคํานับ, ทำพิธีมอบตัวให้เป็นศิษย์ของครู กล่าวคือ นำดอกไม้ ธูป เทียน หญ้าแพรก ดอกมะเขือ ไปบูชาครู.	ยกครู ก. ทําพิธีบูชาครูเป็นประจําปี กล่าวคือ นําขันล้างหน้า ผ้าขาว เงิน ไปบูชาครูเป็นการคํานับ, ทำพิธีมอบตัวให้เป็นศิษย์ของครู กล่าวคือ นำดอกไม้ ธูป เทียน หญ้าแพรก ดอกมะเขือ ไปบูชาครู.
ยกเครื่อง เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ซ่อมใหญ่เครื่องยนต์ของรถยนต์หรือเรือยนต์เป็นต้น.	ยกเครื่อง (ปาก) ก. ซ่อมใหญ่เครื่องยนต์ของรถยนต์หรือเรือยนต์เป็นต้น.
ยกเค้า เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาต้นทุนหรือกองทุนไปหมด (ใช้แก่การพนัน) เช่น แทงยกเค้า; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง ขโมยทรัพย์สินไปหมด เช่น เขาถูกยกเค้า.	ยกเค้า ก. เอาต้นทุนหรือกองทุนไปหมด (ใช้แก่การพนัน) เช่น แทงยกเค้า; (ปาก) ขโมยทรัพย์สินไปหมด เช่น เขาถูกยกเค้า.
ยกตนข่มท่าน เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-นอ-หนู-ขอ-ไข่-ไม้-เอก-มอ-ม้า-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ยกย่องตัวเองและข่มผู้อื่น, พูดทับถมผู้อื่นแสดงให้เห็นว่าตัวเหนือกว่า.	ยกตนข่มท่าน (สำ) ก. ยกย่องตัวเองและข่มผู้อื่น, พูดทับถมผู้อื่นแสดงให้เห็นว่าตัวเหนือกว่า.
ยกตัวขึ้นเหนือลม เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อึ-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ปัดความผิดให้พ้นตัว, ยกตัวเองให้พ้นผิด, ยกตนเหนือคนอื่น.	ยกตัวขึ้นเหนือลม (สำ) ก. ปัดความผิดให้พ้นตัว, ยกตัวเองให้พ้นผิด, ยกตนเหนือคนอื่น.
ยกทรง เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เสื้อชั้นในหญิงที่ยกเต้านมเพื่อให้ได้รูปทรง.	ยกทรง น. เสื้อชั้นในหญิงที่ยกเต้านมเพื่อให้ได้รูปทรง.
ยกธงขาว เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-ทอ-ทง-งอ-งู-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ยอมแพ้.	ยกธงขาว (ปาก) ก. ยอมแพ้.
ยกนิ้ว เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ยอมให้เป็นเยี่ยม.	ยกนิ้ว (ปาก) ก. ยอมให้เป็นเยี่ยม.
ยกบัตร เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[ยกกะบัด] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ตำแหน่งเจ้าพนักงานเกี่ยวกับอรรถคดี ตรงกับ พนักงานอัยการ หรือ อัยการ ในปัจจุบัน, ยกกระบัตร หรือ พนักงานรักษาพระอัยการ ก็เรียก, เขียนเป็น ยกบัตร์ ก็มี.	ยกบัตร [ยกกะบัด] (โบ) น. ตำแหน่งเจ้าพนักงานเกี่ยวกับอรรถคดี ตรงกับ พนักงานอัยการ หรือ อัยการ ในปัจจุบัน, ยกกระบัตร หรือ พนักงานรักษาพระอัยการ ก็เรียก, เขียนเป็น ยกบัตร์ ก็มี.
ยกพื้น เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-พอ-พาน-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง พื้นที่สูงกว่าบริเวณโดยรอบ. เป็นคำกริยา หมายถึง ทําพื้นให้สูงขึ้น.	ยกพื้น น. พื้นที่สูงกว่าบริเวณโดยรอบ. ก. ทําพื้นให้สูงขึ้น.
ยกฟ้อง เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-ฟอ-ฟัน-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำกริยา หมายถึง พิพากษาให้คดีตกไป โดยไม่บังคับให้เป็นไปตามคําฟ้องของโจทก์.	ยกฟ้อง (กฎ) ก. พิพากษาให้คดีตกไป โดยไม่บังคับให้เป็นไปตามคําฟ้องของโจทก์.
ยกภูเขาออกจากอก เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อู-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง โล่งอก, หมดวิตกกังวล, ปลดเปลื้องภาระที่หนักอกหนักใจให้หมดไป.	ยกภูเขาออกจากอก (สำ) ก. โล่งอก, หมดวิตกกังวล, ปลดเปลื้องภาระที่หนักอกหนักใจให้หมดไป.
ยกมือ เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงว่าเห็นด้วย.	ยกมือ ก. แสดงว่าเห็นด้วย.
ยกเมฆ เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-คอ-ระ-คัง	เป็นคำกริยา หมายถึง เพ่งดูเมฆเมื่อเห็นเป็นรูปอะไรแล้ว ก็ถือเป็นนิมิตเพื่อทำนายว่าดีหรือร้าย เช่นในเวลาจะยกทัพ ถ้าเห็นเมฆเป็นรูปพระนารายณ์ ก็ถือว่าเป็นนิมิตที่ดี ควรยกทัพได้ เช่น ตรงเข้าไปในป่าแล้วปลุกตัว เป่าทั่วด้วยคาถาประกาศิต ขยับยืนยกเมฆดูนิมิต เห็นรูปนารายณ์เรืองฤทธิ์ติดอัมพร. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือบทเสภา เรื่องขุนช้างขุนแผน ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐-๖๑, ถ้าเห็นเมฆเป็นรูปคนหัวขาดหรือแขนขาดขาขาด เป็นนิมิตไม่ดี ไม่ควรยกทัพ แม้ผู้ทรงวิทยาคุณอาจบริกรรมต่อหัวหรือแขนขาให้สมบูรณ์ได้ ถึงกระนั้นก็ไม่ถือว่าเป็นนิมิตที่ดี ไม่ควรยกทัพ เช่น กอดอกยกเมฆดูนิมิต ก็วิปริตเป็นรูปคนหัวหาย จะยกต่อคอแขนไม่ติดกาย เถนสำคัญมั่นหมายไม่คืนมา. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือบทเสภา เรื่องขุนช้างขุนแผน ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐-๖๑; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน หมายถึง เดาเอา, นึกคาดเอาเอง, กุเรื่องขึ้น.	ยกเมฆ ก. เพ่งดูเมฆเมื่อเห็นเป็นรูปอะไรแล้ว ก็ถือเป็นนิมิตเพื่อทำนายว่าดีหรือร้าย เช่นในเวลาจะยกทัพ ถ้าเห็นเมฆเป็นรูปพระนารายณ์ ก็ถือว่าเป็นนิมิตที่ดี ควรยกทัพได้ เช่น ตรงเข้าไปในป่าแล้วปลุกตัว เป่าทั่วด้วยคาถาประกาศิต ขยับยืนยกเมฆดูนิมิต เห็นรูปนารายณ์เรืองฤทธิ์ติดอัมพร. (ขุนช้างขุนแผน), ถ้าเห็นเมฆเป็นรูปคนหัวขาดหรือแขนขาดขาขาด เป็นนิมิตไม่ดี ไม่ควรยกทัพ แม้ผู้ทรงวิทยาคุณอาจบริกรรมต่อหัวหรือแขนขาให้สมบูรณ์ได้ ถึงกระนั้นก็ไม่ถือว่าเป็นนิมิตที่ดี ไม่ควรยกทัพ เช่น กอดอกยกเมฆดูนิมิต ก็วิปริตเป็นรูปคนหัวหาย จะยกต่อคอแขนไม่ติดกาย เถนสำคัญมั่นหมายไม่คืนมา. (ขุนช้างขุนแผน); (สำ) เดาเอา, นึกคาดเอาเอง, กุเรื่องขึ้น.
ยกยอ เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-ยอ-ยัก-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง ยกย่อง, สรรเสริญ, พูดส่งเสริมให้ดีขึ้น; ยกย่องเกินความจริง.	ยกยอ ก. ยกย่อง, สรรเสริญ, พูดส่งเสริมให้ดีขึ้น; ยกย่องเกินความจริง.
ยกย่อง เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-ยอ-ยัก-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เชิดชู.	ยกย่อง ก. เชิดชู.
ยกยอด เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-ยอ-ยัก-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําพิธีเอายอดเมรุยอดปราสาทขึ้น; เก็บเอาสิ่งที่ทําค้างไว้ไปทําให้เสร็จในคราวเดียวกัน; เก็บเอาความเจ็บแค้นไว้แก้แค้นในคราวเดียว; โอนจํานวนเงินจากหน้าหนึ่งไปอีกหน้าหนึ่ง.	ยกยอด ก. ทําพิธีเอายอดเมรุยอดปราสาทขึ้น; เก็บเอาสิ่งที่ทําค้างไว้ไปทําให้เสร็จในคราวเดียวกัน; เก็บเอาความเจ็บแค้นไว้แก้แค้นในคราวเดียว; โอนจํานวนเงินจากหน้าหนึ่งไปอีกหน้าหนึ่ง.
ยกยอปอปั้น เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-ยอ-ยัก-ออ-อ่าง-ปอ-ปลา-ออ-อ่าง-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ยกให้, มอบให้, เช่น ยกยอปอปั้นลูกสาวให้เขาไป; ยกย่องเกินจริง เช่น ยกยอปอปั้นให้เป็นคุณหญิง.	ยกยอปอปั้น (ปาก) ก. ยกให้, มอบให้, เช่น ยกยอปอปั้นลูกสาวให้เขาไป; ยกย่องเกินจริง เช่น ยกยอปอปั้นให้เป็นคุณหญิง.
ยกเลิก เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง เพิกถอน, ไม่ใช้ต่อไป.	ยกเลิก ก. เพิกถอน, ไม่ใช้ต่อไป.
ยกเว้น เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ไม่เกี่ยวด้วย, กันเอาออก, ยอมให้เป็นพิเศษ. เป็นคำบุรพบท หมายถึง นอกจาก, เว้นแต่, เว้นเสียแต่.	ยกเว้น ก. ไม่เกี่ยวด้วย, กันเอาออก, ยอมให้เป็นพิเศษ. บ. นอกจาก, เว้นแต่, เว้นเสียแต่.
ยกไว้ เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-วอ-แหวน-ไม้-โท	เป็นคำกริยา หมายถึง งดไว้, พักไว้, หยุดไว้.	ยกไว้ ก. งดไว้, พักไว้, หยุดไว้.
ยกหยิบ เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-หอ-หีบ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง หยิบยก เช่น จะยกหยิบธิบดีเป็นที่ตั้ง. (นิ. ภูเขาทอง).	ยกหยิบ (กลอน) ก. หยิบยก เช่น จะยกหยิบธิบดีเป็นที่ตั้ง. (นิ. ภูเขาทอง).
ยกหางตัวเอง เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ยกตนเองว่าดีว่าเก่ง.	ยกหางตัวเอง (สำ) ก. ยกตนเองว่าดีว่าเก่ง.
ยกเหลี่ยม เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ยกหน้ากระดานขึ้นเป็นสันคมไปทางยาว เช่น ยกเหลี่ยมอกเลาของบานประตู.	ยกเหลี่ยม ก. ยกหน้ากระดานขึ้นเป็นสันคมไปทางยาว เช่น ยกเหลี่ยมอกเลาของบานประตู.
ยกใหญ่ เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-ไม้-เอก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มากมาย, เป็นการใหญ่, เช่น ร้องไห้เสียยกใหญ่.	ยกใหญ่ (ปาก) ว. มากมาย, เป็นการใหญ่, เช่น ร้องไห้เสียยกใหญ่.
ยก เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง มาตราวัดไม้ คือ หน้ากว้าง ๑ ศอก ยาว ๑๖ วา หนา ๑ นิ้ว เป็น ๑ ยก ตามอัตราไม้นิ้ว; กําหนดเวลาระยะหนึ่ง ๆ หรือจํานวนหนึ่ง เช่น มวยยกหนึ่งกำหนด ๒–๓ นาที เฆี่ยนยกหนึ่งกำหนด ๓๐ ที; กระดาษแผ่นหนึ่งขนาด ๓๑ x ๔๒ นิ้ว ถ้าพิมพ์ได้ ๔ หน้า เรียกว่า ขนาด ๔ หน้ายก ถ้าพิมพ์ได้ ๘ หน้า ๑๖ หน้า หรือ ๓๒ หน้า เรียกว่า ขนาด ๘ หน้ายก ๑๖ หน้ายก หรือ ๓๒ หน้ายก; กําหนดเวลาที่พระรูปหนึ่ง ๆ เทศน์ ๓ วันบ้าง ๗ วันบ้าง เรียกว่า ยกหนึ่ง เป็นต้น.	ยก ๒ น. มาตราวัดไม้ คือ หน้ากว้าง ๑ ศอก ยาว ๑๖ วา หนา ๑ นิ้ว เป็น ๑ ยก ตามอัตราไม้นิ้ว; กําหนดเวลาระยะหนึ่ง ๆ หรือจํานวนหนึ่ง เช่น มวยยกหนึ่งกำหนด ๒–๓ นาที เฆี่ยนยกหนึ่งกำหนด ๓๐ ที; กระดาษแผ่นหนึ่งขนาด ๓๑ x ๔๒ นิ้ว ถ้าพิมพ์ได้ ๔ หน้า เรียกว่า ขนาด ๔ หน้ายก ถ้าพิมพ์ได้ ๘ หน้า ๑๖ หน้า หรือ ๓๒ หน้า เรียกว่า ขนาด ๘ หน้ายก ๑๖ หน้ายก หรือ ๓๒ หน้ายก; กําหนดเวลาที่พระรูปหนึ่ง ๆ เทศน์ ๓ วันบ้าง ๗ วันบ้าง เรียกว่า ยกหนึ่ง เป็นต้น.
ยกกระบัตร เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ตำแหน่งข้าราชการสังกัดกระทรวงวัง มีหน้าที่ออกไปประจำอยู่ตามหัวเมืองเพื่อสอดส่องอรรถคดี; ตำแหน่งเจ้าพนักงานเกี่ยวกับอรรถคดี ตรงกับ พนักงานอัยการ หรือ อัยการ ในปัจจุบัน, ยกบัตร หรือ พนักงานรักษาพระอัยการ ก็เรียก; เจ้าหน้าที่ในการจัดหาเครื่องใช้ของทหาร; เขียนเป็น ยุกกระบัตร ก็มี.	ยกกระบัตร (โบ) น. ตำแหน่งข้าราชการสังกัดกระทรวงวัง มีหน้าที่ออกไปประจำอยู่ตามหัวเมืองเพื่อสอดส่องอรรถคดี; ตำแหน่งเจ้าพนักงานเกี่ยวกับอรรถคดี ตรงกับ พนักงานอัยการ หรือ อัยการ ในปัจจุบัน, ยกบัตร หรือ พนักงานรักษาพระอัยการ ก็เรียก; เจ้าหน้าที่ในการจัดหาเครื่องใช้ของทหาร; เขียนเป็น ยุกกระบัตร ก็มี.
ยกนะ เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	[ยะกะนะ] เป็นคำนาม หมายถึง ตับ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ยกนฺ เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-นอ-หนู-พิน-ทุ ยกฺฤต เขียนว่า ยอ-ยัก-กอ-ไก่-พิน-ทุ-รอ-รึ-ตอ-เต่า .	ยกนะ [ยะกะนะ] น. ตับ. (ป.; ส. ยกนฺ, ยกฺฤต).
ยง เขียนว่า ยอ-ยัก-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อร่ามเรือง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น โฉมยง ยุพยง.	ยง ๑ ว. อร่ามเรือง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น โฉมยง ยุพยง.
ยง เขียนว่า ยอ-ยัก-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยั่งยืน, มั่นคง, คงทน, ยืนนาน, เช่น อยู่ยงคงกระพัน ยืนยง.	ยง ๒ ว. ยั่งยืน, มั่นคง, คงทน, ยืนนาน, เช่น อยู่ยงคงกระพัน ยืนยง.
ยง เขียนว่า ยอ-ยัก-งอ-งู ความหมายที่ ๓	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กล้าหาญ เช่น ยงยุทธ์ เยี่ยมยง, เก่งกล้าสามารถ เช่น ตัวยง.	ยง ๓ ว. กล้าหาญ เช่น ยงยุทธ์ เยี่ยมยง, เก่งกล้าสามารถ เช่น ตัวยง.
ยงโย่ เขียนว่า ยอ-ยัก-งอ-งู-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก-ไม้-เอก	เป็นคำกริยา หมายถึง กิริยาที่นั่งยอง ๆ หรือยืนขยับตัวขึ้น ๆ ลง ๆ ก้ม ๆ เงย ๆ ไม่เป็นระเบียบ, โยงโย่ ก็เรียก.	ยงโย่ ก. กิริยาที่นั่งยอง ๆ หรือยืนขยับตัวขึ้น ๆ ลง ๆ ก้ม ๆ เงย ๆ ไม่เป็นระเบียบ, โยงโย่ ก็เรียก.
ยงโย่ยงหยก เขียนว่า ยอ-ยัก-งอ-งู-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-งอ-งู-หอ-หีบ-ยอ-ยัก-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง กิริยาที่จะยืนก็ไม่ใช่จะนั่งก็ไม่เชิง.	ยงโย่ยงหยก ก. กิริยาที่จะยืนก็ไม่ใช่จะนั่งก็ไม่เชิง.
ยชุรเวท เขียนว่า ยอ-ยัก-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-ทอ-ทะ-หาน	[ยะชุระ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อคัมภีร์ที่ ๒ ของพระเวท กล่าวถึงพิธีบูชาสำคัญหลายพิธี เช่น พิธีราชสูยะ พิธีอัศวเมธ รายละเอียดในการประกอบพิธีและเรื่องเล่าแต่งเป็นร้อยแก้ว ส่วนบทสวดเป็นฉันท์นำมาจากฤคเวท. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต . ในวงเล็บ ดู เวท, เวท– ประกอบ เวท เขียนว่า สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-ทอ-ทะ-หาน เวท– ประกอบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-ทอ-ทะ-หาน ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้ .	ยชุรเวท [ยะชุระ–] น. ชื่อคัมภีร์ที่ ๒ ของพระเวท กล่าวถึงพิธีบูชาสำคัญหลายพิธี เช่น พิธีราชสูยะ พิธีอัศวเมธ รายละเอียดในการประกอบพิธีและเรื่องเล่าแต่งเป็นร้อยแก้ว ส่วนบทสวดเป็นฉันท์นำมาจากฤคเวท. (ส.). (ดู เวท, เวท– ประกอบ).
ยติ เขียนว่า ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้สํารวมอินทรีย์, พระภิกษุ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ยติ เขียนว่า ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ ยตินฺ เขียนว่า ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-พิน-ทุ .	ยติ ๑ น. ผู้สํารวมอินทรีย์, พระภิกษุ. (ป.; ส. ยติ, ยตินฺ).