เทพ ๑, เทพ– เทพ ความหมายที่ ๑ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน เทพ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน	[เทบ, เทบพะ–] เป็นคำนาม หมายถึง เทวดา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต เทว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน.	เทพ ๑, เทพ– [เทบ, เทบพะ–] น. เทวดา. (ป., ส. เทว).
เทพกุสุม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-กอ-ไก่-สะ-หระ-อุ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า	[เทบ–] เป็นคำนาม หมายถึง กานพลู. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	เทพกุสุม [เทบ–] น. กานพลู. (ส.).
เทพเจ้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง เทวดาผู้เป็นใหญ่.	เทพเจ้า น. เทวดาผู้เป็นใหญ่.
เทพชุมนุม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า	[เทบ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจาก ประชุมจารึกวัดพระเชตุพน ฉบับราชบัณฑิตยสภา พ.ศ. ๒๔๗๒; ชื่อภาพเขียนรูปเทวดานั่งประนมมือเรียงกันเป็นแถวตั้งแต่ ๕ ตนขึ้นไปตามฝาผนังในพระอุโบสถหรือหอพระ จะมีหน้าเดียวหรือ ๔ หน้าอย่างหน้าพรหมก็ได้.	เทพชุมนุม [เทบ–] น. ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง. (จารึกวัดโพธิ์); ชื่อภาพเขียนรูปเทวดานั่งประนมมือเรียงกันเป็นแถวตั้งแต่ ๕ ตนขึ้นไปตามฝาผนังในพระอุโบสถหรือหอพระ จะมีหน้าเดียวหรือ ๔ หน้าอย่างหน้าพรหมก็ได้.
เทพดา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	[เทบพะ–] เป็นคำนาม หมายถึง เทวดา, ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ หมายถึง เทพยดา.	เทพดา [เทบพะ–] น. เทวดา, (โบ) เทพยดา.
เทพดำรู เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู	[เทบ—] เป็นคำนาม หมายถึง ไม้สวรรค์ (มี ๕ คือ มนทาร ปาริชาตก สันตาน กัลปพฤกษ์ หริจันทน์).	เทพดำรู [เทบ—] น. ไม้สวรรค์ (มี ๕ คือ มนทาร ปาริชาตก สันตาน กัลปพฤกษ์ หริจันทน์).
เทพธิดา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	[เทบ–] เป็นคำนาม หมายถึง นางฟ้า, เทวดาผู้หญิง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี เทวธีตา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา.	เทพธิดา [เทบ–] น. นางฟ้า, เทวดาผู้หญิง. (ป. เทวธีตา).
เทพนม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-นอ-หนู-มอ-ม้า	[เทบพะนม] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อรูปหรือลายมีเทวดาประนมมือ; ชื่อท่ามวยท่าหนึ่ง, ชื่อท่ารําท่าหนึ่ง.	เทพนม [เทบพะนม] น. ชื่อรูปหรือลายมีเทวดาประนมมือ; ชื่อท่ามวยท่าหนึ่ง, ชื่อท่ารําท่าหนึ่ง.
เทพนารี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	[เทบ–] เป็นคำนาม หมายถึง นางกษัตริย์, เจ้าหญิง.	เทพนารี [เทบ–] น. นางกษัตริย์, เจ้าหญิง.
เทพนิยม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	[เทบ–] เป็นคำนาม หมายถึง ลัทธิที่เชื่อว่ามีพระเจ้าจํานวนมากประจําอยู่ในสรรพสิ่ง แต่พระเจ้านั้นไม่มีอํานาจครอบครองโลก.	เทพนิยม [เทบ–] น. ลัทธิที่เชื่อว่ามีพระเจ้าจํานวนมากประจําอยู่ในสรรพสิ่ง แต่พระเจ้านั้นไม่มีอํานาจครอบครองโลก.
เทพนิยาย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง เรื่องราวหรือตํานานเกี่ยวกับเทวดา.	เทพนิยาย น. เรื่องราวหรือตํานานเกี่ยวกับเทวดา.
เทพนิยายวิทยา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง วิชาว่าด้วยเทพนิยาย.	เทพนิยายวิทยา น. วิชาว่าด้วยเทพนิยาย.
เทพนิรมิต เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ธรรมดา, ธรรมชาติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	เทพนิรมิต น. ธรรมดา, ธรรมชาติ. (ส.).
เทพบดี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-บอ-ไบ-ไม้-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี	[เทบบอดี] เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าแห่งเทวดา, พระอินทร์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	เทพบดี [เทบบอดี] น. เจ้าแห่งเทวดา, พระอินทร์. (ส.).
เทพบริษัท เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-สอ-รือ-สี-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ทะ-หาน	[เทบบอริสัด] เป็นคำนาม หมายถึง พวกเทวดา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	เทพบริษัท [เทบบอริสัด] น. พวกเทวดา. (ส.).
เทพบุตร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[เทบพะบุด] เป็นคำนาม หมายถึง เทวดาผู้ชาย. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	เทพบุตร [เทบพะบุด] น. เทวดาผู้ชาย. (ส.).
เทพประติมา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง รูปเทวดาที่นับถือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	เทพประติมา น. รูปเทวดาที่นับถือ. (ส.).
เทพพยากรณ์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-พอ-พาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	[เทบ–] เป็นคำนาม หมายถึง คําทํานายเหตุการณ์ล่วงหน้าที่มนุษย์ได้รับจากพระเจ้าหรือเทพเจ้าองค์ใดองค์หนึ่ง มักมีนักบวชหรือคนทรงเป็นสื่อกลาง.	เทพพยากรณ์ [เทบ–] น. คําทํานายเหตุการณ์ล่วงหน้าที่มนุษย์ได้รับจากพระเจ้าหรือเทพเจ้าองค์ใดองค์หนึ่ง มักมีนักบวชหรือคนทรงเป็นสื่อกลาง.
เทพสังหรณ์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-หอ-หีบ-รอ-เรือ-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	[เทบ–] เป็นคำนาม หมายถึง เทวดามาดลใจ.	เทพสังหรณ์ [เทบ–] น. เทวดามาดลใจ.
เทพาดิเทพ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน	เป็นคำนาม หมายถึง เทวดาผู้ยิ่งกว่าเทวดาอื่น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี เทวาติเทว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน.	เทพาดิเทพ น. เทวดาผู้ยิ่งกว่าเทวดาอื่น. (ป. เทวาติเทว).
เทพาธิบดี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าแห่งเทวดา, พระอิศวร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	เทพาธิบดี น. เจ้าแห่งเทวดา, พระอิศวร. (ป., ส.).
เทพารักษ์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง เทวดาผู้ดูแลรักษาที่แห่งใดแห่งหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	เทพารักษ์ น. เทวดาผู้ดูแลรักษาที่แห่งใดแห่งหนึ่ง. (ส.).
เทพินทร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง จอมแห่งเทวดา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี เทวินฺท เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-พิน-ทุ-ทอ-ทะ-หาน.	เทพินทร์ น. จอมแห่งเทวดา. (ส.; ป. เทวินฺท).
เทเพนทร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง จอมแห่งเทวดา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี เทวินฺท เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-พิน-ทุ-ทอ-ทะ-หาน.	เทเพนทร์ น. จอมแห่งเทวดา. (ส.; ป. เทวินฺท).
เทพ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า เทพ เช่น เทพชาตรี เทพทอง เทพนิมิต เทพบรรทม เทพประทม เทพรัญจวน.	เทพ ๒ น. ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า เทพ เช่น เทพชาตรี เทพทอง เทพนิมิต เทพบรรทม เทพประทม เทพรัญจวน.
เทพ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง สมณศักดิ์พระราชาคณะสูงกว่าชั้นราช ตํ่ากว่าชั้นธรรม เรียกว่า ชั้นเทพ เช่น พระเทพโมลี.	เทพ ๓ น. สมณศักดิ์พระราชาคณะสูงกว่าชั้นราช ตํ่ากว่าชั้นธรรม เรียกว่า ชั้นเทพ เช่น พระเทพโมลี.
เทพทัณฑ์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-ทัน-ทะ-คาด	[เทบพะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ไม้มีปลายพันผ้าสําหรับชุบนํ้ามันจุดไฟในพระราชพิธีกัตติเกยา.	เทพทัณฑ์ [เทบพะ–] น. ไม้มีปลายพันผ้าสําหรับชุบนํ้ามันจุดไฟในพระราชพิธีกัตติเกยา.
เทพทารู, เทพทาโร เทพทารู เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู เทพทาโร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ	[เทบพะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Cinnamomum porrectum Kosterm. ในวงศ์ Lauraceae ใบ เปลือก และราก มีกลิ่นหอมคล้ายการบูร ใช้ปรุงอาหารและทํายาได้, จวง หรือ จวงหอม ก็เรียก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี เทวทารุ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ.	เทพทารู, เทพทาโร [เทบพะ–] น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Cinnamomum porrectum Kosterm. ในวงศ์ Lauraceae ใบ เปลือก และราก มีกลิ่นหอมคล้ายการบูร ใช้ปรุงอาหารและทํายาได้, จวง หรือ จวงหอม ก็เรียก. (ป. เทวทารุ).
เทพย– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-ยอ-ยัก	[เทบพะยะ–] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง เทวดา.	เทพย– [เทบพะยะ–] (โบ) น. เทวดา.
เทพยเจ้า, เทพยดา, เทพยุดา เทพยเจ้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา เทพยดา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา เทพยุดา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง เทวดา.	เทพยเจ้า, เทพยดา, เทพยุดา (โบ) น. เทวดา.
เทพา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลานํ้าจืดชนิด Pangasius sanitwongsei ในวงศ์ Schilbeidae ไม่มีเกล็ด รูปร่างคล้ายปลาสวาย เว้นแต่มีครีบหลัง ครีบอก และครีบท้องยื่นยาวเป็นเส้น ทั้งยังมีจุดสีขาวเด่นอยู่เหนือครีบอกหลังกระพุ้งแก้ม พบอาศัยอยู่ในเขตแม่นํ้าเจ้าพระยาและแม่นํ้าโขง เมื่อโตเต็มที่มีขนาดยาวกว่า ๓ เมตร.	เทพา น. ชื่อปลานํ้าจืดชนิด Pangasius sanitwongsei ในวงศ์ Schilbeidae ไม่มีเกล็ด รูปร่างคล้ายปลาสวาย เว้นแต่มีครีบหลัง ครีบอก และครีบท้องยื่นยาวเป็นเส้น ทั้งยังมีจุดสีขาวเด่นอยู่เหนือครีบอกหลังกระพุ้งแก้ม พบอาศัยอยู่ในเขตแม่นํ้าเจ้าพระยาและแม่นํ้าโขง เมื่อโตเต็มที่มีขนาดยาวกว่า ๓ เมตร.
เทพาดิเทพ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน	ดู เทพ ๑, เทพ– เทพ ความหมายที่ ๑ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน เทพ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน .	เทพาดิเทพ ดู เทพ ๑, เทพ–.
เทพาธิบดี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี	ดู เทพ ๑, เทพ– เทพ ความหมายที่ ๑ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน เทพ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน .	เทพาธิบดี ดู เทพ ๑, เทพ–.
เทพารักษ์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	ดู เทพ ๑, เทพ– เทพ ความหมายที่ ๑ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน เทพ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน .	เทพารักษ์ ดู เทพ ๑, เทพ–.
เทพิน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง นางกษัตริย์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	เทพิน (กลอน) น. นางกษัตริย์. (ส.).
เทพินทร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	ดู เทพ ๑, เทพ– เทพ ความหมายที่ ๑ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน เทพ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน .	เทพินทร์ ดู เทพ ๑, เทพ–.
เทพี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง เทวี, เรียกหญิงที่ทําหน้าที่โปรยพืชพรรณธัญญาหารในพิธีแรกนาว่า นางเทพี, หญิงที่ชนะประกวดความงาม เช่น เทพีสงกรานต์.	เทพี ๑ น. เทวี, เรียกหญิงที่ทําหน้าที่โปรยพืชพรรณธัญญาหารในพิธีแรกนาว่า นางเทพี, หญิงที่ชนะประกวดความงาม เช่น เทพีสงกรานต์.
เทพี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้เถาชนิด Caesalpinia crista L. ในวงศ์ Leguminosae ลําต้นมีหนาม ดอกสีเหลืองออกเป็นช่อสั้น ๆ.	เทพี ๒ น. ชื่อไม้เถาชนิด Caesalpinia crista L. ในวงศ์ Leguminosae ลําต้นมีหนาม ดอกสีเหลืองออกเป็นช่อสั้น ๆ.
เทพีปักษี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-สะ-หระ-อี-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโรคซึ่งเกิดแก่เด็ก ตําราแพทย์แผนโบราณว่าทําให้มีอาการท้องขึ้น มือเท้าเย็น ศีรษะร้อน.	เทพีปักษี น. ชื่อโรคซึ่งเกิดแก่เด็ก ตําราแพทย์แผนโบราณว่าทําให้มีอาการท้องขึ้น มือเท้าเย็น ศีรษะร้อน.
เทเพนทร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	ดู เทพ ๑, เทพ– เทพ ความหมายที่ ๑ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน เทพ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน .	เทเพนทร์ ดู เทพ ๑, เทพ–.
เทโพ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-โอ-พอ-พาน	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลานํ้าจืดชนิด Pangasius larnaudii ในวงศ์ Schilbeidae ไม่มีเกล็ด รูปร่างคล้ายปลาสวาย แต่มีจุดสีดําเด่นอยู่เหนือต้นครีบอก และพื้นลําตัวสีเรียบไม่มีลายพาดตามยาว พบชุกชุมตามแม่นํ้าในเขตภาคกลางและลุ่มแม่นํ้าโขงขนาดยาวได้ถึง ๑.๓ เมตร.	เทโพ น. ชื่อปลานํ้าจืดชนิด Pangasius larnaudii ในวงศ์ Schilbeidae ไม่มีเกล็ด รูปร่างคล้ายปลาสวาย แต่มีจุดสีดําเด่นอยู่เหนือต้นครีบอก และพื้นลําตัวสีเรียบไม่มีลายพาดตามยาว พบชุกชุมตามแม่นํ้าในเขตภาคกลางและลุ่มแม่นํ้าโขงขนาดยาวได้ถึง ๑.๓ เมตร.
เทริด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	[เซิด] เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องประดับศีรษะ รูปมงกุฎอย่างเตี้ย มีกรอบหน้า. ในวงเล็บ รูปภาพ เทริด.	เทริด [เซิด] น. เครื่องประดับศีรษะ รูปมงกุฎอย่างเตี้ย มีกรอบหน้า. (รูปภาพ เทริด).
เทลลูเรียม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ลอ-ลิง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๕๒ สัญลักษณ์ Te ลักษณะเป็นของแข็ง สีขาวคล้ายเงิน มีสมบัติทางเคมีคล้ายธาตุกํามะถัน หลอมละลายที่ ๔๔๙.๕°ซ. มีหลายอัญรูป ใช้ประโยชน์ผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ และใช้ในอุตสาหกรรมทําแก้วสี. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ tellurium เขียนว่า ที-อี-แอล-แอล-ยู-อา-ไอ-ยู-เอ็ม.	เทลลูเรียม น. ธาตุลําดับที่ ๕๒ สัญลักษณ์ Te ลักษณะเป็นของแข็ง สีขาวคล้ายเงิน มีสมบัติทางเคมีคล้ายธาตุกํามะถัน หลอมละลายที่ ๔๔๙.๕°ซ. มีหลายอัญรูป ใช้ประโยชน์ผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ และใช้ในอุตสาหกรรมทําแก้วสี. (อ. tellurium).
เทว– เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	[เทวะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง เทวดา, มักใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	เทว– ๑ [เทวะ–] (แบบ) น. เทวดา, มักใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น. (ป., ส.).
เทวทัณฑ์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง อาชญาเทวดา, เทวดาลงโทษ, บางทีประสงค์เอาฟ้าผ่า.	เทวทัณฑ์ น. อาชญาเทวดา, เทวดาลงโทษ, บางทีประสงค์เอาฟ้าผ่า.
เทวทูต เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อคติแห่งธรรมดา ๓ ประการ คือ ชรา พยาธิ มรณะ.	เทวทูต น. ชื่อคติแห่งธรรมดา ๓ ประการ คือ ชรา พยาธิ มรณะ.
เทวธรรม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธรรมสําหรับเทวดา, ธรรมสําหรับทําบุคคลให้เป็นเทวดา คือ หิริ และ โอตตัปปะ.	เทวธรรม น. ธรรมสําหรับเทวดา, ธรรมสําหรับทําบุคคลให้เป็นเทวดา คือ หิริ และ โอตตัปปะ.
เทวธิดา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง นางฟ้า.	เทวธิดา น. นางฟ้า.
เทวนาครี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	[เทวะนาคะรี] เป็นคำนาม หมายถึง อักษรที่ใช้สําหรับเขียนภาษาสันสกฤต.	เทวนาครี [เทวะนาคะรี] น. อักษรที่ใช้สําหรับเขียนภาษาสันสกฤต.
เทวนิยม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ลัทธิที่เชื่อว่ามีพระเจ้าผู้ทรงอํานาจยิ่งใหญ่พระองค์เดียว พระเจ้านั้นทรงมีอํานาจครอบครองโลกและสามารถดลบันดาลความเป็นไปในโลก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ theism เขียนว่า ที-เอช-อี-ไอ-เอส-เอ็ม.	เทวนิยม น. ลัทธิที่เชื่อว่ามีพระเจ้าผู้ทรงอํานาจยิ่งใหญ่พระองค์เดียว พระเจ้านั้นทรงมีอํานาจครอบครองโลกและสามารถดลบันดาลความเป็นไปในโลก. (อ. theism).
เทวรูป เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา	เป็นคำนาม หมายถึง รูปเทพเจ้าหรือเทวดาที่เคารพนับถือ.	เทวรูป น. รูปเทพเจ้าหรือเทวดาที่เคารพนับถือ.
เทวโลก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ภูมิเป็นที่สถิตของเทวดา.	เทวโลก น. ภูมิเป็นที่สถิตของเทวดา.
เทววิทยา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง วิชาว่าด้วยพระเจ้าและความสัมพันธ์ระหว่างพระเจ้ากับโลก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ theology เขียนว่า ที-เอช-อี-โอ-แอล-โอ-จี-วาย.	เทววิทยา น. วิชาว่าด้วยพระเจ้าและความสัมพันธ์ระหว่างพระเจ้ากับโลก. (อ. theology).
เทวสถาน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สอ-เสือ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง สถานที่ซึ่งถือว่าเป็นที่ประทับหรือสิงสถิตของเทพเจ้าหรือเทวดา, ที่ประดิษฐานเทวรูป.	เทวสถาน น. สถานที่ซึ่งถือว่าเป็นที่ประทับหรือสิงสถิตของเทพเจ้าหรือเทวดา, ที่ประดิษฐานเทวรูป.
เทวาคาร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ศาลพระภูมิ, ศาลเจ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	เทวาคาร น. ศาลพระภูมิ, ศาลเจ้า. (ส.).
เทวารัณย์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง สวนสวรรค์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	เทวารัณย์ น. สวนสวรรค์. (ส.).
เทวาลัย, เทวาวาส เทวาลัย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก เทวาวาส เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ	เป็นคำนาม หมายถึง ที่ซึ่งสมมุติว่าเป็นที่อยู่ของเทวดา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	เทวาลัย, เทวาวาส น. ที่ซึ่งสมมุติว่าเป็นที่อยู่ของเทวดา. (ส.).
เทวินทร์, เทเวนทร์ เทวินทร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด เทเวนทร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง หัวหน้าเทวดา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี เทวินฺท เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-พิน-ทุ-ทอ-ทะ-หาน.	เทวินทร์, เทเวนทร์ น. หัวหน้าเทวดา. (ส.; ป. เทวินฺท).
เทเวศ, เทเวศร์, เทเวศวร์ เทเวศ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-สอ-สา-ลา เทเวศร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-สอ-สา-ลา-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด เทเวศวร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	[–เวด] เป็นคำนาม หมายถึง เทวดาผู้เป็นใหญ่, หัวหน้าเทวดา; พระราชา, เจ้านาย.	เทเวศ, เทเวศร์, เทเวศวร์ [–เวด] น. เทวดาผู้เป็นใหญ่, หัวหน้าเทวดา; พระราชา, เจ้านาย.
เทว– เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒	[ทะเว–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สอง, มักใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี เทฺว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-วอ-แหวน.	เทว– ๒ [ทะเว–] (แบบ) ว. สอง, มักใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น. (ป. เทฺว).
เทวภาวะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ความเป็น ๒, ความเป็นคู่; พยัญชนะที่ซ้อนกัน ๒ ตัว; ใช้ เทวภาพ ก็ได้.	เทวภาวะ น. ความเป็น ๒, ความเป็นคู่; พยัญชนะที่ซ้อนกัน ๒ ตัว; ใช้ เทวภาพ ก็ได้.
เทววาจิกะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ทําด้วยกล่าว ๒ หน, ที่กล่าววาจา ๒ หน, ใช้เรียกสรณคมน์ในเวลาแรกตรัสรู้ว่า เทววาจิกสรณคมน์ แปลว่า สรณคมน์ที่เปล่งวาจาถึงรัตนะ ๒ คือ พระพุทธเจ้าและพระธรรมเป็นที่พึ่งที่ระลึก เพราะเวลานั้นยังไม่มีพระสงฆ์.	เทววาจิกะ ว. ที่ทําด้วยกล่าว ๒ หน, ที่กล่าววาจา ๒ หน, ใช้เรียกสรณคมน์ในเวลาแรกตรัสรู้ว่า เทววาจิกสรณคมน์ แปลว่า สรณคมน์ที่เปล่งวาจาถึงรัตนะ ๒ คือ พระพุทธเจ้าและพระธรรมเป็นที่พึ่งที่ระลึก เพราะเวลานั้นยังไม่มีพระสงฆ์.
เทวสุคนธ์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-คอ-ควาย-นอ-หนู-ทอ-ทง-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง กลิ่นหอม ๒ อย่าง คือ กลิ่นที่เกิดจากรากบุนนาคและรากมะซาง.	เทวสุคนธ์ น. กลิ่นหอม ๒ อย่าง คือ กลิ่นที่เกิดจากรากบุนนาคและรากมะซาง.
เทวดา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	[เทวะ–] เป็นคำนาม หมายถึง พวกชาวสวรรค์ที่มีตาทิพย์ หูทิพย์ และกินอาหารทิพย์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต เทวตา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา.	เทวดา [เทวะ–] น. พวกชาวสวรรค์ที่มีตาทิพย์ หูทิพย์ และกินอาหารทิพย์. (ป., ส. เทวตา).
เทวดาเดินหน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-หอ-หีบ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเทวดาที่อยู่ระหว่างสวรรค์กับพื้นดิน.	เทวดาเดินหน น. ชื่อเทวดาที่อยู่ระหว่างสวรรค์กับพื้นดิน.
เทวดายืนแท่น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อือ-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกรูปเทวดาที่วาดหรือปั้นในท่ายืนอยู่บนแท่นว่า เทวดายืนแท่น.	เทวดายืนแท่น น. เรียกรูปเทวดาที่วาดหรือปั้นในท่ายืนอยู่บนแท่นว่า เทวดายืนแท่น.
เทวนะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	[เทวะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง การเล่น, การเล่นสกา, การกรีฑา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	เทวนะ [เทวะ–] (แบบ) น. การเล่น, การเล่นสกา, การกรีฑา. (ป., ส.).
เทวระ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	[เทวะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง พี่ผัว, น้องผัว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	เทวระ [เทวะ–] (แบบ) น. พี่ผัว, น้องผัว. (ป.).
เทวศ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สอ-สา-ลา	[ทะเวด] เป็นคำนาม หมายถึง เทวษ.	เทวศ [ทะเวด] น. เทวษ.
เทวษ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สอ-รือ-สี	[ทะเวด] เป็นคำนาม หมายถึง การครํ่าครวญ, ความลําบาก. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	เทวษ [ทะเวด] น. การครํ่าครวญ, ความลําบาก. (ส.).
เทวอ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-ออ-อ่าง	[ทะเวอ] เป็นคำกริยา หมายถึง ทํา, กระทํา. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร เธฺวอ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทง-พิน-ทุ-วอ-แหวน-ออ-อ่าง.	เทวอ [ทะเวอ] ก. ทํา, กระทํา. (ข. เธฺวอ).
เทวัญ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง	เป็นคำนาม หมายถึง พวกชาวสวรรค์ที่มีตาทิพย์ หูทิพย์ และกินอาหารทิพย์.	เทวัญ น. พวกชาวสวรรค์ที่มีตาทิพย์ หูทิพย์ และกินอาหารทิพย์.
เทวัน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง พี่เขย, น้องเขย. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	เทวัน น. พี่เขย, น้องเขย. (ส.).
เทวาคาร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	ดู เทว– เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑.	เทวาคาร ดู เทว– ๑.
เทวารัณย์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	ดู เทว– เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑.	เทวารัณย์ ดู เทว– ๑.
เทวาลัย, เทวาวาส เทวาลัย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก เทวาวาส เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ	ดู เทว– เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑.	เทวาลัย, เทวาวาส ดู เทว– ๑.
เทวินทร์, เทเวนทร์ เทวินทร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด เทเวนทร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	ดู เทว– เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑.	เทวินทร์, เทเวนทร์ ดู เทว– ๑.
เทวี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง เทวดาผู้หญิง, นางพญา, นางกษัตริย์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	เทวี น. เทวดาผู้หญิง, นางพญา, นางกษัตริย์. (ป.).
เทเวศ, เทเวศร์, เทเวศวร์ เทเวศ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-สอ-สา-ลา เทเวศร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-สอ-สา-ลา-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด เทเวศวร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	ดู เทว– เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑.	เทเวศ, เทเวศร์, เทเวศวร์ ดู เทว– ๑.
เทศ, เทศ–, เทศะ เทศ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา เทศ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา เทศะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อะ	[เทด, เทดสะ–, เทสะ] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ต่างประเทศ เช่น เครื่องเทศ ม้าเทศ. เป็นคำนาม หมายถึง ถิ่นที่, ท้องถิ่น, มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส.	เทศ, เทศ–, เทศะ [เทด, เทดสะ–, เทสะ] ว. ต่างประเทศ เช่น เครื่องเทศ ม้าเทศ. น. ถิ่นที่, ท้องถิ่น, มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส.
เทศกาล เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง คราวสมัยที่กําหนดไว้เป็นประเพณีเพื่อทําบุญและการรื่นเริงในท้องถิ่น เช่น ตรุษ สงกรานต์ เข้าพรรษา สารท; คราว เช่น ชาวนาไม่ได้ทํานาสิ้นสองเทศกาลมาแล้ว. ในวงเล็บ มาจาก พระราชพงศาวดาร ฉบับพระราชหัตถเลขา.	เทศกาล น. คราวสมัยที่กําหนดไว้เป็นประเพณีเพื่อทําบุญและการรื่นเริงในท้องถิ่น เช่น ตรุษ สงกรานต์ เข้าพรรษา สารท; คราว เช่น ชาวนาไม่ได้ทํานาสิ้นสองเทศกาลมาแล้ว. (พงศ. เลขา).
เทศบัญญัติ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ยอ-หยิง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง บทกฎหมายที่เทศบาลตราขึ้นเพื่อใช้บังคับภายในเขตเทศบาลนั้น.	เทศบัญญัติ (กฎ) น. บทกฎหมายที่เทศบาลตราขึ้นเพื่อใช้บังคับภายในเขตเทศบาลนั้น.
เทศบาล เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง องค์การบริหารส่วนท้องถิ่นแบบหนึ่ง.	เทศบาล (กฎ) น. องค์การบริหารส่วนท้องถิ่นแบบหนึ่ง.
เทศมนตรี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-มอ-ม้า-นอ-หนู-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ตําแหน่งผู้บริหารงานเทศบาล ซึ่งเป็นส่วนประกอบของคณะเทศมนตรี.	เทศมนตรี (กฎ) น. ตําแหน่งผู้บริหารงานเทศบาล ซึ่งเป็นส่วนประกอบของคณะเทศมนตรี.
เทศาจาร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ธรรมเนียมของบ้านเมือง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	เทศาจาร น. ธรรมเนียมของบ้านเมือง. (ส.).
เทศาภิบาล เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	ในวงเล็บ เป็นคำที่เลิกใช้แล้ว เป็นคำนาม หมายถึง ตําแหน่งผู้สําเร็จราชการมณฑลในสมัยหนึ่ง ต่อมาเปลี่ยนเรียกว่า สมุหเทศาภิบาล.	เทศาภิบาล (เลิก) น. ตําแหน่งผู้สําเร็จราชการมณฑลในสมัยหนึ่ง ต่อมาเปลี่ยนเรียกว่า สมุหเทศาภิบาล.
เทศก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-กอ-ไก่	[เท–สก] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ชี้แจง, ผู้แสดง, ผู้แสดงธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	เทศก [เท–สก] น. ผู้ชี้แจง, ผู้แสดง, ผู้แสดงธรรม. (ส.).
เทศน์, เทศนา เทศน์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด เทศนา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา	[เทด, เทสะนา, เทดสะหฺนา] เป็นคำนาม หมายถึง การแสดงธรรมสั่งสอนในทางศาสนา. เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงธรรม เช่น พระเทศน์, ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง โดยปริยายหมายความว่า ดุด่าว่ากล่าวอย่างยืดยาว เช่น วันนี้ถูกเทศน์เสียหลายกัณฑ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี เทสนา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-เสือ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา.	เทศน์, เทศนา [เทด, เทสะนา, เทดสะหฺนา] น. การแสดงธรรมสั่งสอนในทางศาสนา. ก. แสดงธรรม เช่น พระเทศน์, (ปาก) โดยปริยายหมายความว่า ดุด่าว่ากล่าวอย่างยืดยาว เช่น วันนี้ถูกเทศน์เสียหลายกัณฑ์. (ป. เทสนา).
เทศน์แจง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เทศน์สังคายนา ซึ่งต้องอธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของการทำสังคายนาพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะในการสังคายนาครั้งแรก.	เทศน์แจง น. เทศน์สังคายนา ซึ่งต้องอธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของการทำสังคายนาพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะในการสังคายนาครั้งแรก.
เทศนาโวหาร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-โอ-วอ-แหวน-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง สำนวนเขียนที่เป็นไปในลักษณะการเทศนาของพระ.	เทศนาโวหาร น. สำนวนเขียนที่เป็นไปในลักษณะการเทศนาของพระ.
เทศาจาร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	ดู เทศ, เทศ–, เทศะ.	เทศาจาร ดู เทศ, เทศ–, เทศะ.
เทศาภิบาล เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	ดู เทศ, เทศ–, เทศะ.	เทศาภิบาล ดู เทศ, เทศ–, เทศะ.
เทห–, เทห์, เท่ห์ เทห– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-หอ-หีบ เทห์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด เท่ห์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด	[เทหะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ตัว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต เทห เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-หอ-หีบ ว่า ร่างกาย .	เทห–, เทห์, เท่ห์ [เทหะ–] น. ตัว. (ป., ส. เทห ว่า ร่างกาย).
เทห์ฟากฟ้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด-ฟอ-ฟัน-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-ฟอ-ฟัน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในดาราศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง เทหวัตถุในท้องฟ้าหรือในอวกาศ เช่น ดาวฤกษ์ ดาวเคราะห์ อุกกาบาต, บางทีใช้ เทห์ฟ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ celestial เขียนว่า ซี-อี-แอล-อี-เอส-ที-ไอ-เอ-แอล body เขียนว่า บี-โอ-ดี-วาย heavenly เขียนว่า เอช-อี-เอ-วี-อี-เอ็น-แอล-วาย body เขียนว่า บี-โอ-ดี-วาย .	เทห์ฟากฟ้า (ดารา) น. เทหวัตถุในท้องฟ้าหรือในอวกาศ เช่น ดาวฤกษ์ ดาวเคราะห์ อุกกาบาต, บางทีใช้ เทห์ฟ้า. (อ. celestial body, heavenly body).
เทหวัตถุ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-หอ-หีบ-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อุ	[เทหะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในวิทยาศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง ก้อนหรือชิ้นหรือส่วนหนึ่งของสสาร อาจเป็นของแข็ง ของเหลว หรือแก๊ส ก็ได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ body เขียนว่า บี-โอ-ดี-วาย.	เทหวัตถุ [เทหะ–] (วิทยา) น. ก้อนหรือชิ้นหรือส่วนหนึ่งของสสาร อาจเป็นของแข็ง ของเหลว หรือแก๊ส ก็ได้. (อ. body).
เท่อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทื่อ, ไม่ฉลาด, มักใช้พูดว่า ขี้เท่อ; ไม่ส่าย (ใช้แก่ว่าว).	เท่อ ว. ทื่อ, ไม่ฉลาด, มักใช้พูดว่า ขี้เท่อ; ไม่ส่าย (ใช้แก่ว่าว).
เท้อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่นํ้าขึ้นมากเต็มที่แล้วไม่ลดลงชั่วระยะหนึ่ง เรียกว่า นํ้าเท้อ; ไม่อยากอาหารเพราะยังอิ่มอยู่เป็นต้น.	เท้อ ว. อาการที่นํ้าขึ้นมากเต็มที่แล้วไม่ลดลงชั่วระยะหนึ่ง เรียกว่า นํ้าเท้อ; ไม่อยากอาหารเพราะยังอิ่มอยู่เป็นต้น.
เทอญ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-ยอ-หยิง	[เทิน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เถิด (ใช้เป็นคําลงท้ายข้อความที่แสดงความมุ่งหมายให้เป็นดังนั้นดังนี้, มักใช้ในการให้ศีลให้พร).	เทอญ [เทิน] ว. เถิด (ใช้เป็นคําลงท้ายข้อความที่แสดงความมุ่งหมายให้เป็นดังนั้นดังนี้, มักใช้ในการให้ศีลให้พร).
เทอม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	[เทิม] เป็นคำนาม หมายถึง ระยะเวลาที่กําหนดไว้เป็นตอน ๆ, ภาคเรียน, เรียกค่าเล่าเรียนที่เก็บในภาคเรียนหนึ่ง ๆ ว่า ค่าเทอม. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ term เขียนว่า ที-อี-อา-เอ็ม.	เทอม [เทิม] น. ระยะเวลาที่กําหนดไว้เป็นตอน ๆ, ภาคเรียน, เรียกค่าเล่าเรียนที่เก็บในภาคเรียนหนึ่ง ๆ ว่า ค่าเทอม. (อ. term).
เทอร์เบียม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๖๕ สัญลักษณ์ Tb เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง หลอมละลายที่ ๑๓๕๖°ซ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ terbium เขียนว่า ที-อี-อา-บี-ไอ-ยู-เอ็ม.	เทอร์เบียม น. ธาตุลําดับที่ ๖๕ สัญลักษณ์ Tb เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง หลอมละลายที่ ๑๓๕๖°ซ. (อ. terbium).
เทอร์โมมิเตอร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด-สะ-หระ-โอ-มอ-ม้า-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องมือที่ใช้วัดอุณหภูมิ อาจประกอบด้วยปรอท แอลกอฮอล์ แก๊ส หรือโลหะเป็นต้น แล้วแต่ความมุ่งหมาย ความสะดวกที่จะนําไปใช้ และความละเอียดถูกต้องในการวัด, เทอร์มอมิเตอร์ ก็เรียก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ thermometer เขียนว่า ที-เอช-อี-อา-เอ็ม-โอ-เอ็ม-อี-ที-อี-อา.	เทอร์โมมิเตอร์ น. เครื่องมือที่ใช้วัดอุณหภูมิ อาจประกอบด้วยปรอท แอลกอฮอล์ แก๊ส หรือโลหะเป็นต้น แล้วแต่ความมุ่งหมาย ความสะดวกที่จะนําไปใช้ และความละเอียดถูกต้องในการวัด, เทอร์มอมิเตอร์ ก็เรียก. (อ. thermometer).
เทอะทะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อะ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่ได้รูปได้ทรง (มักใช้แก่ลักษณะที่อ้วนหรือหนา) เช่น อ้วนเทอะทะ หนาเทอะทะ.	เทอะทะ ว. ไม่ได้รูปได้ทรง (มักใช้แก่ลักษณะที่อ้วนหรือหนา) เช่น อ้วนเทอะทะ หนาเทอะทะ.
เทา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง ไป, ใช้ว่า เต้า ก็มี. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร .	เทา ๑ ก. ไป, ใช้ว่า เต้า ก็มี. (ข.).
เทา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสาหร่ายสีเขียวนํ้าจืดชนิดหนึ่งในสกุล Spirogyra วงศ์ Zygnemataceae เป็นเส้นละเอียดสีเขียว มีเมือกลื่น ลอยอยู่ในนํ้า บางชนิดกินได้, ผักไก ก็เรียก.	เทา ๒ น. ชื่อสาหร่ายสีเขียวนํ้าจืดชนิดหนึ่งในสกุล Spirogyra วงศ์ Zygnemataceae เป็นเส้นละเอียดสีเขียว มีเมือกลื่น ลอยอยู่ในนํ้า บางชนิดกินได้, ผักไก ก็เรียก.
เทา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๓	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สีหม่น ๆ อย่างสีขี้เถ้า เรียกว่า สีเทา.	เทา ๓ ว. สีหม่น ๆ อย่างสีขี้เถ้า เรียกว่า สีเทา.
เทา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๔	เป็นคำกริยา หมายถึง ยอบตัวลง, หมอบลง, คุกเข่า. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีอาการสั่นรัว ๆ อย่างคนเป็นไข้ เรียกว่า สั่นเทา.	เทา ๔ ก. ยอบตัวลง, หมอบลง, คุกเข่า. ว. มีอาการสั่นรัว ๆ อย่างคนเป็นไข้ เรียกว่า สั่นเทา.
เท่า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสมอกัน เช่น สูงเท่ากัน; ถึง เช่น ตราบเท่า; ทัน เช่น รู้เท่า; แค่, เพียง, เช่น สูงเท่าใด เก่งเท่าไหน ตัวเท่านี้. เป็นคำนาม หมายถึง จํานวนที่เพิ่มขึ้นตามส่วนของจํานวนเดิม เช่น ๓ เท่า คือจํานวนที่เพิ่มขึ้นเป็น ๓ ส่วนของจํานวนเดิม.	เท่า ๑ ว. เสมอกัน เช่น สูงเท่ากัน; ถึง เช่น ตราบเท่า; ทัน เช่น รู้เท่า; แค่, เพียง, เช่น สูงเท่าใด เก่งเท่าไหน ตัวเท่านี้. น. จํานวนที่เพิ่มขึ้นตามส่วนของจํานวนเดิม เช่น ๓ เท่า คือจํานวนที่เพิ่มขึ้นเป็น ๓ ส่วนของจํานวนเดิม.
เท่ากับ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเครื่องหมายรูปดังนี้ = หมายความว่า มีค่าเสมอกัน. เป็นคำสันธาน หมายถึง คือ.	เท่ากับ น. ชื่อเครื่องหมายรูปดังนี้ = หมายความว่า มีค่าเสมอกัน. สัน. คือ.
เท่าใด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-ดอ-เด็ก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กี่มากน้อย, เท่าไร ก็ใช้.	เท่าใด ว. กี่มากน้อย, เท่าไร ก็ใช้.
เท่าตัว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีขนาดเท่าตัวจริง เช่น หล่อรูปเท่าตัว, มีจํานวนหรือขนาดเพิ่มขึ้นเท่าจํานวนหรือขนาดเดิม เช่น แป้งฟูขึ้นอีกเท่าตัว ราคาสินค้าขึ้นอีกเท่าตัว.	เท่าตัว ว. มีขนาดเท่าตัวจริง เช่น หล่อรูปเท่าตัว, มีจํานวนหรือขนาดเพิ่มขึ้นเท่าจํานวนหรือขนาดเดิม เช่น แป้งฟูขึ้นอีกเท่าตัว ราคาสินค้าขึ้นอีกเท่าตัว.
เท่าทัน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เทียมถึง, เข้าใจถึง.	เท่าทัน ว. เทียมถึง, เข้าใจถึง.
เท่าทุน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสมอตัว, ไม่ได้ไม่เสีย, ไม่ได้กําไรไม่ขาดทุน.	เท่าทุน ว. เสมอตัว, ไม่ได้ไม่เสีย, ไม่ได้กําไรไม่ขาดทุน.
เท่าเทียม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสมอหน้า, ทัดเทียม.	เท่าเทียม ว. เสมอหน้า, ทัดเทียม.
เท่านั้น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แค่นั้น, เพียงนั้น, ขนาดนั้น, เป็นคําเน้นความแสดงจํานวนจํากัดจําเพาะ.	เท่านั้น ว. แค่นั้น, เพียงนั้น, ขนาดนั้น, เป็นคําเน้นความแสดงจํานวนจํากัดจําเพาะ.
เท่าเผ้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ผอ-ผึ้ง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เท่าเส้นผม, เล็ก.	เท่าเผ้า ว. เท่าเส้นผม, เล็ก.
เท่าไร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-รอ-เรือ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กี่มากน้อย, เท่าใด ก็ใช้.	เท่าไร ว. กี่มากน้อย, เท่าใด ก็ใช้.
เท่า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง เถ้า.	เท่า ๒ (โบ) น. เถ้า.
เท้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ตีน (ใช้ในความสุภาพ), เรียกขาโต๊ะหรือขาตู้. เป็นคำกริยา หมายถึง ยัน เช่น ยืนเอามือเท้าโต๊ะ เอามือเท้าเอว; อ้างถึง เช่น เท้าความ.	เท้า น. ตีน (ใช้ในความสุภาพ), เรียกขาโต๊ะหรือขาตู้. ก. ยัน เช่น ยืนเอามือเท้าโต๊ะ เอามือเท้าเอว; อ้างถึง เช่น เท้าความ.
เท้าแขน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-แอ-ขอ-ไข่-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ตัวไม้สําหรับคํ้ายันของหนักเช่นกันสาดให้มีกําลังทรงตัวอยู่ได้; ส่วนของเก้าอี้สําหรับวางแขน. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกอาการที่นั่งพับเพียบเอาแขนเท้าพื้นว่า นั่งเท้าแขน.	เท้าแขน น. ตัวไม้สําหรับคํ้ายันของหนักเช่นกันสาดให้มีกําลังทรงตัวอยู่ได้; ส่วนของเก้าอี้สําหรับวางแขน. ว. เรียกอาการที่นั่งพับเพียบเอาแขนเท้าพื้นว่า นั่งเท้าแขน.
เท้าคู้ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกขาโต๊ะหรือขาตู้ที่ตอนปลายคู้หรืองอเข้า.	เท้าคู้ น. เรียกขาโต๊ะหรือขาตู้ที่ตอนปลายคู้หรืองอเข้า.
เท้าสิงห์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกขาโต๊ะหรือขาตู้ที่แกะเป็นรูปตีนสิงห์; ชื่อลายสลักทําเป็นรูปตีนสิงห์.	เท้าสิงห์ น. เรียกขาโต๊ะหรือขาตู้ที่แกะเป็นรูปตีนสิงห์; ชื่อลายสลักทําเป็นรูปตีนสิงห์.
เท้าช้าง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโรคชนิดหนึ่ง ทําให้อวัยวะส่วนใดส่วนหนึ่งมีอาการหนังหนา หยาบ คล้ายหนังช้าง และมีขนาดโตขึ้น มักพบบ่อยที่เท้าหรือขา สาเหตุเนื่องจากพยาธิตัวกลมฟิลาเรีย (filaria) ซึ่งมีหลายชนิด ทําให้ท่อทางเดินนํ้าเหลืองของอวัยวะนั้น ๆ อุดตัน.	เท้าช้าง น. ชื่อโรคชนิดหนึ่ง ทําให้อวัยวะส่วนใดส่วนหนึ่งมีอาการหนังหนา หยาบ คล้ายหนังช้าง และมีขนาดโตขึ้น มักพบบ่อยที่เท้าหรือขา สาเหตุเนื่องจากพยาธิตัวกลมฟิลาเรีย (filaria) ซึ่งมีหลายชนิด ทําให้ท่อทางเดินนํ้าเหลืองของอวัยวะนั้น ๆ อุดตัน.
เท้าแชร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เป็นหัวหน้าวงแชร์ มีหน้าที่จัดการและรับผิดชอบเรื่องเงิน ตามปรกติจะเป็นผู้ได้เงินเป็นคนแรกโดยไม่เสียดอกเบี้ย.	เท้าแชร์ น. ผู้เป็นหัวหน้าวงแชร์ มีหน้าที่จัดการและรับผิดชอบเรื่องเงิน ตามปรกติจะเป็นผู้ได้เงินเป็นคนแรกโดยไม่เสียดอกเบี้ย.
เท้ายายม่อม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Tacca leontopetaloides (L.) Kuntze ในวงศ์ Taccaceae หัวหรือเหง้ามีสัณฐานกลมแบน ใช้ทําแป้งเป็นอาหารได้ เรียกว่า แป้งเท้ายายม่อม.	เท้ายายม่อม น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Tacca leontopetaloides (L.) Kuntze ในวงศ์ Taccaceae หัวหรือเหง้ามีสัณฐานกลมแบน ใช้ทําแป้งเป็นอาหารได้ เรียกว่า แป้งเท้ายายม่อม.
เท่ารึง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อึ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เถ้ารึง.	เท่ารึง น. เถ้ารึง.
เท้าสาน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	ดู จั๋ง เขียนว่า จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-จัด-ตะ-วา-งอ-งู ความหมายที่ ๒.	เท้าสาน ดู จั๋ง ๒.
เทาะห์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป และเป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง เผา เช่น ธานยเทาะห์ ชื่อพิธีเผาข้าว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ทห เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-หอ-หีบ.	เทาะห์ (แบบ; โบ) ก. เผา เช่น ธานยเทาะห์ ชื่อพิธีเผาข้าว. (ป., ส. ทห).
เทิก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง ถือเอา, พาไป.	เทิก (โบ) ก. ถือเอา, พาไป.
เทิ่ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ปรากฏชัดหรือเห็นได้อย่างชัดแจ้ง เช่น เดินเทิ่ง ๆ แบกของมาเทิ่ง ๆ.	เทิ่ง ว. ที่ปรากฏชัดหรือเห็นได้อย่างชัดแจ้ง เช่น เดินเทิ่ง ๆ แบกของมาเทิ่ง ๆ.
เทิงบอง, เทิ้งบอง เทิงบอง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-งอ-งู เทิ้งบอง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เสียงเถิดเทิง, กลองยาว.	เทิงบอง, เทิ้งบอง น. เสียงเถิดเทิง, กลองยาว.
เทิด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง เชิดชู.	เทิด ก. เชิดชู.
เทิดทูน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ยกย่อง, เชิดชูไว้เป็นที่เคารพ.	เทิดทูน ก. ยกย่อง, เชิดชูไว้เป็นที่เคารพ.
เทิน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง เนินดินที่พูนขึ้นไปตามยาว.	เทิน ๑ น. เนินดินที่พูนขึ้นไปตามยาว.
เทิน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง ทูน เช่น เอาของเทินหัว.	เทิน ๒ ก. ทูน เช่น เอาของเทินหัว.
เทิบ, เทิบ ๆ, เทิบทาบ เทิบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้ เทิบ ๆ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้ ไม้-ยะ-มก เทิบทาบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่รัดกุม, หย่อนยาน, เช่น สวมเสื้อผ้าเทิบทาบ.	เทิบ, เทิบ ๆ, เทิบทาบ ว. ไม่รัดกุม, หย่อนยาน, เช่น สวมเสื้อผ้าเทิบทาบ.
เทิ้ม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีอาการสั่นไปทั้งตัว.	เทิ้ม ว. มีอาการสั่นไปทั้งตัว.
เทียง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง กําแพง เช่น เทียงผา ว่า กําแพงหิน.	เทียง (โบ) น. กําแพง เช่น เทียงผา ว่า กําแพงหิน.
เที่ยง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตรง เช่น นาฬิกาเดินเที่ยง, แน่นอน เช่น สังขารไม่เที่ยง คือ ไม่แน่นอน; ที่สะท้อนตรงกับความเป็นจริง ในคําว่า กระจกเที่ยง; แน่, แม่นยํา, ในคําว่า มือเที่ยง; เรียกเวลากึ่งกลางของกลางวันที่พระอาทิตย์อยู่ตรงศีรษะว่า เที่ยง หรือ เที่ยงวัน ตรงกับ ๑๒ นาฬิกา, เรียกเวลากึ่งกลางของกลางคืนว่า เที่ยงคืน ตรงกับ ๒๔ นาฬิกา.	เที่ยง ว. ตรง เช่น นาฬิกาเดินเที่ยง, แน่นอน เช่น สังขารไม่เที่ยง คือ ไม่แน่นอน; ที่สะท้อนตรงกับความเป็นจริง ในคําว่า กระจกเที่ยง; แน่, แม่นยํา, ในคําว่า มือเที่ยง; เรียกเวลากึ่งกลางของกลางวันที่พระอาทิตย์อยู่ตรงศีรษะว่า เที่ยง หรือ เที่ยงวัน ตรงกับ ๑๒ นาฬิกา, เรียกเวลากึ่งกลางของกลางคืนว่า เที่ยงคืน ตรงกับ ๒๔ นาฬิกา.
เที่ยง ๆ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-งอ-งู ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ราว ๆ เที่ยง.	เที่ยง ๆ ว. ราว ๆ เที่ยง.
เที่ยงตรง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-งอ-งู-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตั้งตรงไม่เอนเอียง, ยุติธรรม.	เที่ยงตรง ว. ตั้งตรงไม่เอนเอียง, ยุติธรรม.
เที่ยงแท้ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แน่นอน.	เที่ยงแท้ ว. แน่นอน.
เที่ยงธรรม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-งอ-งู-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตั้งตรงด้วยความเป็นธรรม.	เที่ยงธรรม ว. ตั้งตรงด้วยความเป็นธรรม.
เทียด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง พ่อหรือแม่ของทวด, เชียด ก็ว่า.	เทียด (ปาก) น. พ่อหรือแม่ของทวด, เชียด ก็ว่า.
เทียน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องตามไฟที่ฟั่นที่หล่อด้วยขี้ผึ้งหรือไขเป็นต้น มีไส้อยู่ตรงใจกลาง, ลักษณนามว่า เล่ม.	เทียน ๑ น. เครื่องตามไฟที่ฟั่นที่หล่อด้วยขี้ผึ้งหรือไขเป็นต้น มีไส้อยู่ตรงใจกลาง, ลักษณนามว่า เล่ม.
เทียนชนวน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เทียนที่จุดไว้เพื่อใช้จุดต่อ.	เทียนชนวน น. เทียนที่จุดไว้เพื่อใช้จุดต่อ.
เทียนพรรษา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-พอ-พาน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง เทียนขนาดใหญ่และยาวเป็นพิเศษกว่าเทียนชนิดอื่น สําหรับจุดในโบสถ์บูชาพระตั้งแต่วันเข้าพรรษาจนถึงวันออกพรรษา.	เทียนพรรษา น. เทียนขนาดใหญ่และยาวเป็นพิเศษกว่าเทียนชนิดอื่น สําหรับจุดในโบสถ์บูชาพระตั้งแต่วันเข้าพรรษาจนถึงวันออกพรรษา.
เทียนรุ่ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เทียนที่จุดในพระอุโบสถในวันวิสาขบูชาเป็นต้น มีขนาดใหญ่พอจุดอยู่ได้ตลอดคืน.	เทียนรุ่ง น. เทียนที่จุดในพระอุโบสถในวันวิสาขบูชาเป็นต้น มีขนาดใหญ่พอจุดอยู่ได้ตลอดคืน.
เทียนอบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง เทียนที่มีส่วนผสมของสิ่งที่มีกลิ่นหอม จุดใช้ควันอบขนมเป็นต้น.	เทียนอบ น. เทียนที่มีส่วนผสมของสิ่งที่มีกลิ่นหอม จุดใช้ควันอบขนมเป็นต้น.
เทียน ๒, เทียนบ้าน เทียน ความหมายที่ ๒ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู เทียนบ้าน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Impatiens balsamina L. ในวงศ์ Balsaminaceae ลําต้นอวบ ดอกมีสีต่าง ๆ กัน เช่น ขาว ชมพู ม่วง.	เทียน ๒, เทียนบ้าน น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Impatiens balsamina L. ในวงศ์ Balsaminaceae ลําต้นอวบ ดอกมีสีต่าง ๆ กัน เช่น ขาว ชมพู ม่วง.
เทียน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเครื่องยาสมุนไพรจําพวกหนึ่ง ได้จากผลและเมล็ดแห้งของไม้ล้มลุก มีหลายชนิด คือ เทียนทั้ง ๕ ได้แก่ เทียนขาว เทียนข้าวเปลือก เทียนดํา เทียนแดง เทียนตาตั๊กแตน เทียนทั้ง ๗ เพิ่ม เทียนเยาวพาณี เทียนสัตตบุษย์ เทียนทั้ง ๙ เพิ่ม เทียนตากบ เทียนเกล็ดหอย และยังมีเทียนพิเศษอีกหลายชนิด เช่น เทียนลวด เทียนขม เทียนแกลบ.	เทียน ๓ น. ชื่อเครื่องยาสมุนไพรจําพวกหนึ่ง ได้จากผลและเมล็ดแห้งของไม้ล้มลุก มีหลายชนิด คือ เทียนทั้ง ๕ ได้แก่ เทียนขาว เทียนข้าวเปลือก เทียนดํา เทียนแดง เทียนตาตั๊กแตน เทียนทั้ง ๗ เพิ่ม เทียนเยาวพาณี เทียนสัตตบุษย์ เทียนทั้ง ๙ เพิ่ม เทียนตากบ เทียนเกล็ดหอย และยังมีเทียนพิเศษอีกหลายชนิด เช่น เทียนลวด เทียนขม เทียนแกลบ.
เทียนเกล็ดหอย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก-หอ-หีบ-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรียกเมล็ดแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Plantago ovata Forssk. ในวงศ์ Plantaginaceae.	เทียนเกล็ดหอย น. ชื่อเรียกเมล็ดแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Plantago ovata Forssk. ในวงศ์ Plantaginaceae.
เทียนแกลบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรียกผลแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Foeniculum vulgare Miller ในวงศ์ Umbelliferae.	เทียนแกลบ น. ชื่อเรียกผลแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Foeniculum vulgare Miller ในวงศ์ Umbelliferae.
เทียนขม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ขอ-ไข่-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรียกผลแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Foeniculum piperitum J. Presl ในวงศ์ Umbelliferae.	เทียนขม น. ชื่อเรียกผลแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Foeniculum piperitum J. Presl ในวงศ์ Umbelliferae.
เทียนขาว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรียกผลแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Cuminum cyminum L. ในวงศ์ Umbelliferae ใช้เป็นเครื่องเทศได้, ยี่หร่า ก็เรียก.	เทียนขาว น. ชื่อเรียกผลแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Cuminum cyminum L. ในวงศ์ Umbelliferae ใช้เป็นเครื่องเทศได้, ยี่หร่า ก็เรียก.
เทียนข้าวเปลือก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรียกผลแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Foeniculum vulgare Miller var. dulce Battend. et Trabut ในวงศ์ Umbelliferae ใช้เป็นเครื่องเทศได้, ยี่หร่าหวาน ก็เรียก.	เทียนข้าวเปลือก น. ชื่อเรียกผลแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Foeniculum vulgare Miller var. dulce Battend. et Trabut ในวงศ์ Umbelliferae ใช้เป็นเครื่องเทศได้, ยี่หร่าหวาน ก็เรียก.
เทียนดำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรียกเมล็ดแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Nigella sativa L. ในวงศ์ Ranunculaceae.	เทียนดำ น. ชื่อเรียกเมล็ดแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Nigella sativa L. ในวงศ์ Ranunculaceae.
เทียนแดง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-ดอ-เด็ก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรียกเมล็ดแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Lepidium sativum L. ในวงศ์ Cruciferae.	เทียนแดง น. ชื่อเรียกเมล็ดแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Lepidium sativum L. ในวงศ์ Cruciferae.
เทียนตากบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรียกผลแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Carum carvi L. ในวงศ์ Umbelliferae ใช้เป็นเครื่องเทศได้.	เทียนตากบ น. ชื่อเรียกผลแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Carum carvi L. ในวงศ์ Umbelliferae ใช้เป็นเครื่องเทศได้.
เทียนตาตั๊กแตน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-ตรี-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรียกผลแก่แห้งของผักชีลาว (Anethum graveolens L.) และไม้ล้มลุกชนิด A. sowa Roxb. ในวงศ์ Umbelliferae ใช้เป็นเครื่องเทศได้.	เทียนตาตั๊กแตน น. ชื่อเรียกผลแก่แห้งของผักชีลาว (Anethum graveolens L.) และไม้ล้มลุกชนิด A. sowa Roxb. ในวงศ์ Umbelliferae ใช้เป็นเครื่องเทศได้.
เทียนเยาวพาณี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-นอ-เนน-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรียกผลแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Petroselinum crispum (Miller) A.W. Hill ในวงศ์ Umbelliferae ใช้เป็นเครื่องเทศได้.	เทียนเยาวพาณี น. ชื่อเรียกผลแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Petroselinum crispum (Miller) A.W. Hill ในวงศ์ Umbelliferae ใช้เป็นเครื่องเทศได้.
เทียนลวด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ลอ-ลิง-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรียกผลแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Centratherum anthelminticum (Willd.) Kuntze ในวงศ์ Compositae.	เทียนลวด น. ชื่อเรียกผลแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Centratherum anthelminticum (Willd.) Kuntze ในวงศ์ Compositae.
เทียนสัตตบุษย์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ตอ-เต่า-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-สอ-รือ-สี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรียกผลแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Pimpinella anisum L. ในวงศ์ Umbelliferae ใช้เป็นเครื่องเทศ.	เทียนสัตตบุษย์ น. ชื่อเรียกผลแก่แห้งของไม้ล้มลุกชนิด Pimpinella anisum L. ในวงศ์ Umbelliferae ใช้เป็นเครื่องเทศ.
เทียน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู ความหมายที่ ๔	ดู เต่าเหลือง ที่ เต่า ๑.	เทียน ๔ ดู เต่าเหลือง ที่ เต่า ๑.
เที้ยน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง เปรียบ, คล้ายคลึง, เหมือน.	เที้ยน ก. เปรียบ, คล้ายคลึง, เหมือน.
เทียนกิ่ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มหรือไม้ต้นขนาดย่อมชนิด Lawsonia inermis L. ในวงศ์ Lythraceae ดอกสีขาวหรือแดง ผลกลม สุกสีนํ้าตาล ใบใช้ย้อมผม ผ้าไหม และผ้าขนสัตว์ ได้สีแดงนํ้าตาล, อีสานเรียก กาว.	เทียนกิ่ง น. ชื่อไม้พุ่มหรือไม้ต้นขนาดย่อมชนิด Lawsonia inermis L. ในวงศ์ Lythraceae ดอกสีขาวหรือแดง ผลกลม สุกสีนํ้าตาล ใบใช้ย้อมผม ผ้าไหม และผ้าขนสัตว์ ได้สีแดงนํ้าตาล, อีสานเรียก กาว.
เทียบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง เอามาให้ติด เช่น จอดเรือเทียบท่า เทียบรถ, เอามาให้ใกล้กัน เช่น เอาเรือเล็กเข้าเทียบเรือใหญ่, เปรียบ เช่น เอาผ้า ๒ ชิ้นมาเทียบสีกัน; จัด, แต่ง, เช่น เทียบสํารับ; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ หมายถึง ชิมอาหารหรือยาก่อนที่จะถวายพระเจ้าแผ่นดินหรือเจ้านายเพื่อป้องกันสิ่งที่เป็นพิษ ในคําว่า เทียบเครื่อง เทียบพระโอสถ; ลักษณนามเรียกยาจีนที่จัดเป็นชุด เช่น ยาเทียบหนึ่ง ยา ๒ เทียบ.	เทียบ ก. เอามาให้ติด เช่น จอดเรือเทียบท่า เทียบรถ, เอามาให้ใกล้กัน เช่น เอาเรือเล็กเข้าเทียบเรือใหญ่, เปรียบ เช่น เอาผ้า ๒ ชิ้นมาเทียบสีกัน; จัด, แต่ง, เช่น เทียบสํารับ; (ราชา) ชิมอาหารหรือยาก่อนที่จะถวายพระเจ้าแผ่นดินหรือเจ้านายเพื่อป้องกันสิ่งที่เป็นพิษ ในคําว่า เทียบเครื่อง เทียบพระโอสถ; ลักษณนามเรียกยาจีนที่จัดเป็นชุด เช่น ยาเทียบหนึ่ง ยา ๒ เทียบ.
เทียบเคียง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เปรียบเทียบ.	เทียบเคียง ก. เปรียบเทียบ.
เทียบเท่า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสมอกัน, เท่ากัน.	เทียบเท่า ว. เสมอกัน, เท่ากัน.
เทียม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาสัตว์พาหนะผูกเข้ากับยานหรือคราดไถเป็นต้น เช่น เทียมเกวียน เทียมรถ เทียมแอก. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทําเอาอย่างให้เหมือนหรือคล้ายของจริงของแท้ เช่น ทําเทียม ของเทียม ฝนเทียม ดาวเทียม; เสมอกัน, เท่ากัน, เช่น สูงเทียมเมฆ.	เทียม ๑ ก. เอาสัตว์พาหนะผูกเข้ากับยานหรือคราดไถเป็นต้น เช่น เทียมเกวียน เทียมรถ เทียมแอก. ว. ทําเอาอย่างให้เหมือนหรือคล้ายของจริงของแท้ เช่น ทําเทียม ของเทียม ฝนเทียม ดาวเทียม; เสมอกัน, เท่ากัน, เช่น สูงเทียมเมฆ.
เทียมบ่าเทียมไหล่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เทียบเท่ากัน, เท่าเทียมกัน, เช่น เขาพยายามสร้างฐานะจนเทียมบ่าเทียมไหล่กับญาติพี่น้อง, เทียมหน้าเทียมตา หรือ เสมอบ่าเสมอไหล่ ก็ว่า.	เทียมบ่าเทียมไหล่ ว. เทียบเท่ากัน, เท่าเทียมกัน, เช่น เขาพยายามสร้างฐานะจนเทียมบ่าเทียมไหล่กับญาติพี่น้อง, เทียมหน้าเทียมตา หรือ เสมอบ่าเสมอไหล่ ก็ว่า.
เทียมหน้าเทียมตา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เทียบเท่ากัน, เท่าเทียมกัน, เช่น เขาพยายามสร้างฐานะจนเทียมหน้าเทียมตากับญาติพี่น้อง, เทียมบ่าเทียมไหล่ หรือ เสมอบ่าเสมอไหล่ ก็ว่า.	เทียมหน้าเทียมตา ว. เทียบเท่ากัน, เท่าเทียมกัน, เช่น เขาพยายามสร้างฐานะจนเทียมหน้าเทียมตากับญาติพี่น้อง, เทียมบ่าเทียมไหล่ หรือ เสมอบ่าเสมอไหล่ ก็ว่า.
เทียม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคใต้ เป็นคำนาม หมายถึง ต้นกระเทียม. ในวงเล็บ ดู กระเทียม เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า.	เทียม ๒ (ถิ่น–ปักษ์ใต้) น. ต้นกระเทียม. (ดู กระเทียม).
เทียร, เที้ยร เทียร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ เที้ยร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-รอ-เรือ	เป็นคำกริยา หมายถึง ย่อม, ล้วนแล้วไปด้วย.	เทียร, เที้ยร ก. ย่อม, ล้วนแล้วไปด้วย.
เทียรฆ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-คอ-ระ-คัง	[เทียนคะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยาว, ไกล, นาน, ยืน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ทีรฺฆ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-พิน-ทุ-คอ-ระ-คัง และมาจากภาษาบาลี ทีฆ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-คอ-ระ-คัง.	เทียรฆ– [เทียนคะ–] ว. ยาว, ไกล, นาน, ยืน. (ส. ทีรฺฆ; ป. ทีฆ).
เทียรฆชาติ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-คอ-ระ-คัง-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	[–คะชาด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง งู.	เทียรฆชาติ [–คะชาด] (แบบ) น. งู.
เทียรฆราตร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-คอ-ระ-คัง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[–คะราด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ราตรียาว, กาลนาน. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีราตรียาว, มีกาลนาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ทีรฺฆราตฺร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-พิน-ทุ-คอ-ระ-คัง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-รอ-เรือ และมาจากภาษาบาลี ทีฆรตฺต เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-คอ-ระ-คัง-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	เทียรฆราตร [–คะราด] (แบบ) น. ราตรียาว, กาลนาน. ว. มีราตรียาว, มีกาลนาน. (ส. ทีรฺฆราตฺร; ป. ทีฆรตฺต).
เทียว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง เวียนไปเวียนมา, ไปหรือมาบ่อย ๆ, ในคําว่า เทียวไปเทียวมา.	เทียว ๑ ก. เวียนไปเวียนมา, ไปหรือมาบ่อย ๆ, ในคําว่า เทียวไปเทียวมา.
เทียว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คําที่ใช้ประกอบกริยาหรือวิเศษณ์ เพื่อบังคับหรือเน้นความให้มีความหมายหนักแน่นยิ่งขึ้น มีความหมายอย่างเดียวกับ ทีเดียว, เชียว, เช่น มาให้ได้เทียวนะ อย่าบอกใครเทียวนะ หมู่นี้เงียบไปเทียวไม่เห็นมาหาบ้างเลย.	เทียว ๒ ว. คําที่ใช้ประกอบกริยาหรือวิเศษณ์ เพื่อบังคับหรือเน้นความให้มีความหมายหนักแน่นยิ่งขึ้น มีความหมายอย่างเดียวกับ ทีเดียว, เชียว, เช่น มาให้ได้เทียวนะ อย่าบอกใครเทียวนะ หมู่นี้เงียบไปเทียวไม่เห็นมาหาบ้างเลย.
เทียว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อธงที่มีรูปลักษณะคล้ายกระบอก, ทิว ก็ว่า.	เทียว ๓ น. ชื่อธงที่มีรูปลักษณะคล้ายกระบอก, ทิว ก็ว่า.
เที่ยว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกการไปยังที่ซึ่งกําหนดไว้ครั้งหนึ่ง ๆ หรือไปกลับรอบหนึ่ง ๆ ว่า เที่ยว เช่น เที่ยวขึ้น เที่ยวล่อง เที่ยวไป เที่ยวกลับ, ลักษณนามบอกอาการเช่นนั้น เช่น ไป ๒ เที่ยว มา ๓ เที่ยว.	เที่ยว ๑ น. เรียกการไปยังที่ซึ่งกําหนดไว้ครั้งหนึ่ง ๆ หรือไปกลับรอบหนึ่ง ๆ ว่า เที่ยว เช่น เที่ยวขึ้น เที่ยวล่อง เที่ยวไป เที่ยวกลับ, ลักษณนามบอกอาการเช่นนั้น เช่น ไป ๒ เที่ยว มา ๓ เที่ยว.
เที่ยว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง กิริยาที่ไปที่โน่นที่นี่เรื่อยไป, มักใช้พูดประกอบกับกริยาอื่น เช่น เที่ยวหา เที่ยวพูด เที่ยวกิน เที่ยวนอน; ไปไหน ๆ เพื่อความเพลิดเพลินตามสบาย เช่น ไปเที่ยว เดินเที่ยว ท่องเที่ยว, เตร็ดเตร่ไปเพื่อหาความสนุกเพลิดเพลินตามที่ต่าง ๆ เช่น เที่ยวงานกาชาด.	เที่ยว ๒ ก. กิริยาที่ไปที่โน่นที่นี่เรื่อยไป, มักใช้พูดประกอบกับกริยาอื่น เช่น เที่ยวหา เที่ยวพูด เที่ยวกิน เที่ยวนอน; ไปไหน ๆ เพื่อความเพลิดเพลินตามสบาย เช่น ไปเที่ยว เดินเที่ยว ท่องเที่ยว, เตร็ดเตร่ไปเพื่อหาความสนุกเพลิดเพลินตามที่ต่าง ๆ เช่น เที่ยวงานกาชาด.
เทือ, เทื่อ, เทื้อ ๑ เทือ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง เทื่อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง เทื้อ ความหมายที่ ๑ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ครั้ง, หน, เตื้อ ก็ใช้.	เทือ, เทื่อ, เทื้อ ๑ ว. ครั้ง, หน, เตื้อ ก็ใช้.
เทื้อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สาวแก่, ทึนทึก; ไม่ว่องไว เช่น จะหนักเนื้อแลเทื้อองค์. ในวงเล็บ มาจาก กฤษณาสอนน้อง แบบเรียนกวีนิพนธ์.	เทื้อ ๒ ว. สาวแก่, ทึนทึก; ไม่ว่องไว เช่น จะหนักเนื้อแลเทื้อองค์. (กฤษณา).
เทือก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ที่ดินที่ไถและคราดแล้วทําให้เป็นโคลนเป็นตมเพื่อตกกล้า เช่น ทําเทือกตกกล้า, ขี้เทือก ก็ว่า, โดยปริยายหมายถึงที่ซึ่งเปรอะเลอะเทอะเพราะยํ่ากันไปมา เช่น ยํ่าเป็นเทือก.	เทือก น. ที่ดินที่ไถและคราดแล้วทําให้เป็นโคลนเป็นตมเพื่อตกกล้า เช่น ทําเทือกตกกล้า, ขี้เทือก ก็ว่า, โดยปริยายหมายถึงที่ซึ่งเปรอะเลอะเทอะเพราะยํ่ากันไปมา เช่น ยํ่าเป็นเทือก.
เทือกเขา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง แนวเขาที่ต่อเนื่องกันไปเป็นพืด.	เทือกเขา น. แนวเขาที่ต่อเนื่องกันไปเป็นพืด.
เทือกเถาเหล่ากอ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง เชื้อสายวงศ์ตระกูลที่สืบเนื่องต่อกันมา.	เทือกเถาเหล่ากอ น. เชื้อสายวงศ์ตระกูลที่สืบเนื่องต่อกันมา.
เทือน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ที่ไกล.	เทือน (โบ) น. ที่ไกล.
แท่ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง เนื้อแมงกะพรุนหมักเกลือ ทําเป็นแผ่น ใช้เป็นอาหาร. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	แท่ น. เนื้อแมงกะพรุนหมักเกลือ ทําเป็นแผ่น ใช้เป็นอาหาร. (จ.).
แท้ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ล้วน ๆ เช่น เทียนขี้ผึ้งแท้, ไม่มีอะไรเจือปน, ไม่ปลอม, เช่น ทองแท้.	แท้ ว. ล้วน ๆ เช่น เทียนขี้ผึ้งแท้, ไม่มีอะไรเจือปน, ไม่ปลอม, เช่น ทองแท้.
แท้ ๆ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง จริง ๆ, ยิ่งนัก, จริงทีเดียว, เช่น สวยแท้ ๆ ลูกของตัวแท้ ๆ.	แท้ ๆ ว. จริง ๆ, ยิ่งนัก, จริงทีเดียว, เช่น สวยแท้ ๆ ลูกของตัวแท้ ๆ.
แท้จริง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง จริงแน่นอน.	แท้จริง ว. จริงแน่นอน.
แท้ที่จริง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คําขึ้นต้นประโยคหรือข้อความแสดงถึงความที่ถูกที่ควร มีความหมายอย่างเดียวกับ ที่จริง อันที่จริง ตามที่จริง.	แท้ที่จริง ว. คําขึ้นต้นประโยคหรือข้อความแสดงถึงความที่ถูกที่ควร มีความหมายอย่างเดียวกับ ที่จริง อันที่จริง ตามที่จริง.
แท็กซี่ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-ไต่-คู้-กอ-ไก่-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง รถยนต์รับจ้างสาธารณะ โดยสารได้ไม่เกิน ๗ คน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ taxi เขียนว่า ที-เอ-เอ็กซ์-ไอ.	แท็กซี่ น. รถยนต์รับจ้างสาธารณะ โดยสารได้ไม่เกิน ๗ คน. (อ. taxi).
แท็กซี่มิเตอร์ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-ไต่-คู้-กอ-ไก่-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง แท็กซี่ที่ติดตั้งมิเตอร์คํานวณค่าโดยสารเป็นระยะทางกับเวลาตามอัตราที่ทางการกําหนด.	แท็กซี่มิเตอร์ น. แท็กซี่ที่ติดตั้งมิเตอร์คํานวณค่าโดยสารเป็นระยะทางกับเวลาตามอัตราที่ทางการกําหนด.
แทง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาของแหลมทิ่มหรือปักเข้าไป; ลงบันทึก, ลงหมายเหตุ, เช่น แทงคําสั่ง แทงหนังสือ; เล่นการพนันบางชนิด เช่น แทงหวย แทงลอตเตอรี่ แทงโป, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น กระแสนํ้าแทงตลิ่ง ถูกนํ้าแทง แทงศอก.	แทง ก. เอาของแหลมทิ่มหรือปักเข้าไป; ลงบันทึก, ลงหมายเหตุ, เช่น แทงคําสั่ง แทงหนังสือ; เล่นการพนันบางชนิด เช่น แทงหวย แทงลอตเตอรี่ แทงโป, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น กระแสนํ้าแทงตลิ่ง ถูกนํ้าแทง แทงศอก.
แทงใจ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง เก็งใจ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตรงใจ, ตรงกับความคิด.	แทงใจ ก. เก็งใจ. ว. ตรงใจ, ตรงกับความคิด.
แทงใจดำ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อำ	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง พูดตรงกับความในใจของผู้ฟัง.	แทงใจดำ (สำ) ก. พูดตรงกับความในใจของผู้ฟัง.
แทงตะไบ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-งอ-งู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาตะไบถูให้เรียบหรือให้คมเป็นต้น.	แทงตะไบ ก. เอาตะไบถูให้เรียบหรือให้คมเป็นต้น.
แทงบิลเลียด เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-งอ-งู-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อิ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง กิริยาที่เอาไม้คิวทิ่มลูกบิลเลียดให้กลิ้งไป.	แทงบิลเลียด ก. กิริยาที่เอาไม้คิวทิ่มลูกบิลเลียดให้กลิ้งไป.
แทงหยวก เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-งอ-งู-หอ-หีบ-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง สลักกาบกล้วยให้เป็นลวดลายประดับเชิงตะกอนในการเผาศพเป็นต้น.	แทงหยวก ก. สลักกาบกล้วยให้เป็นลวดลายประดับเชิงตะกอนในการเผาศพเป็นต้น.
แท่ง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ลักษณะของสิ่งที่ตันและกลมยาวหรือแบนหนา เช่น แท่งทอง แท่งเหล็ก แท่งหิน, ลักษณนามเรียกของเช่นนั้น เช่น ชอล์กแท่งหนึ่ง ดินสอ ๒ แท่ง; เรียกชายที่หนุ่มแน่นยังไม่มีภรรยาว่า หนุ่มทั้งแท่ง.	แท่ง น. ลักษณะของสิ่งที่ตันและกลมยาวหรือแบนหนา เช่น แท่งทอง แท่งเหล็ก แท่งหิน, ลักษณนามเรียกของเช่นนั้น เช่น ชอล์กแท่งหนึ่ง ดินสอ ๒ แท่ง; เรียกชายที่หนุ่มแน่นยังไม่มีภรรยาว่า หนุ่มทั้งแท่ง.
แท้ง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง สิ้นสุดการตั้งครรภ์ก่อนกําหนดคลอด โดยที่ลูกในท้องไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้.	แท้ง ก. สิ้นสุดการตั้งครรภ์ก่อนกําหนดคลอด โดยที่ลูกในท้องไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้.
แท็งก์น้ำ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-ไต่-คู้-งอ-งู-กอ-ไก่-ทัน-ทะ-คาด-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง ถังนํ้าขนาดใหญ่ มักทําด้วยเหล็กชุบสังกะสี.	แท็งก์น้ำ น. ถังนํ้าขนาดใหญ่ มักทําด้วยเหล็กชุบสังกะสี.
แทงทวย เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Mallotus philippensis (Lam.) Muell. Arg. ในวงศ์ Euphorbiaceae ผลมีขนสีแดง ใช้ทํายาได้, คําแสด ก็เรียก.	แทงทวย น. ชื่อไม้ต้นชนิด Mallotus philippensis (Lam.) Muell. Arg. ในวงศ์ Euphorbiaceae ผลมีขนสีแดง ใช้ทํายาได้, คําแสด ก็เรียก.
แทงวิสัย เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-งอ-งู-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง การเล่นอย่างหนึ่ง แต่งตัวคล้ายเซี่ยวกางถือหอกแทงกัน; ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจาก เงาะป่า พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ฉบับโรงพิมพ์อักษรบริการ พ.ศ. ๒๕๑๑.	แทงวิสัย น. การเล่นอย่างหนึ่ง แต่งตัวคล้ายเซี่ยวกางถือหอกแทงกัน; ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง. (เงาะป่า).
แทตย์ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ยักษ์, อสูร. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ไทตฺย เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.	แทตย์ น. ยักษ์, อสูร. (ส. ไทตฺย).
แทน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง สนอง เช่น แทนคุณ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ต่าง เช่น เอาเกลือแทนนํ้าปลา, อาการที่บุคคลหนึ่งทําหน้าที่ในฐานะของอีกบุคคลหนึ่ง เช่น รักษาการแทน ทําแทน ไปแทน.	แทน ก. สนอง เช่น แทนคุณ. ว. ต่าง เช่น เอาเกลือแทนนํ้าปลา, อาการที่บุคคลหนึ่งทําหน้าที่ในฐานะของอีกบุคคลหนึ่ง เช่น รักษาการแทน ทําแทน ไปแทน.
แทนที่จะ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-จอ-จาน-สะ-หระ-อะ	เป็นคำสันธาน หมายถึง ใช้ในความที่ขัดแย้งกัน เช่น แทนที่จะเขียนอย่างนั้น เขากลับเขียนอย่างนี้.	แทนที่จะ สัน. ใช้ในความที่ขัดแย้งกัน เช่น แทนที่จะเขียนอย่างนั้น เขากลับเขียนอย่างนี้.
แท่น เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ที่นั่งที่นอนเป็นต้นคล้ายเตียง แต่ไม่มีขารองรับ, ยกพื้น เช่น แท่นรับความเคารพ, ที่รองซึ่งมีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น แท่นที่บูชา, ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ หมายถึง เรียกที่ประทับหรือที่บรรทมของพระเจ้าแผ่นดินว่า พระแท่น เช่น พระแท่นมหาเศวตฉัตร พระแท่นราชบรรจถรณ์; เรียกโต๊ะสําหรับกราบพระหน้าโต๊ะหมู่บูชาว่า พระแท่นทรงกราบ.	แท่น น. ที่นั่งที่นอนเป็นต้นคล้ายเตียง แต่ไม่มีขารองรับ, ยกพื้น เช่น แท่นรับความเคารพ, ที่รองซึ่งมีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น แท่นที่บูชา, (ราชา) เรียกที่ประทับหรือที่บรรทมของพระเจ้าแผ่นดินว่า พระแท่น เช่น พระแท่นมหาเศวตฉัตร พระแท่นราชบรรจถรณ์; เรียกโต๊ะสําหรับกราบพระหน้าโต๊ะหมู่บูชาว่า พระแท่นทรงกราบ.
แท่นพิมพ์ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-นอ-หนู-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-พอ-พาน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องพิมพ์หนังสือหรือเอกสาร มีลักษณะเป็นแท่น มีหลายชนิด เช่น แท่นกริ๊ก แท่นนอน.	แท่นพิมพ์ น. เครื่องพิมพ์หนังสือหรือเอกสาร มีลักษณะเป็นแท่น มีหลายชนิด เช่น แท่นกริ๊ก แท่นนอน.
แท่นมณฑล เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-นอ-หนู-มอ-ม้า-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง แท่นยกพื้นสี่เหลี่ยมผืนผ้าดาดเพดานด้วยผ้าขาวติดระบายรอบ ใช้ตั้งปูชนียวัตถุและเครื่องใช้เป็นต้นในการเข้าพิธีเฉลิมฉลองตามลัทธิประเพณี.	แท่นมณฑล น. แท่นยกพื้นสี่เหลี่ยมผืนผ้าดาดเพดานด้วยผ้าขาวติดระบายรอบ ใช้ตั้งปูชนียวัตถุและเครื่องใช้เป็นต้นในการเข้าพิธีเฉลิมฉลองตามลัทธิประเพณี.
แท่นลา เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-นอ-หนู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง แท่นสี่เหลี่ยมที่ทําขึ้นเพื่อเคลื่อนย้ายไปตั้งในพิธีต่าง ๆ ได้ตามประสงค์ มีขนาดกว้างยาวพอตั้งพระเก้าอี้และโต๊ะเครื่องราชูปโภคเป็นต้น สูงประมาณ ๖–๘ นิ้ว.	แท่นลา น. แท่นสี่เหลี่ยมที่ทําขึ้นเพื่อเคลื่อนย้ายไปตั้งในพิธีต่าง ๆ ได้ตามประสงค์ มีขนาดกว้างยาวพอตั้งพระเก้าอี้และโต๊ะเครื่องราชูปโภคเป็นต้น สูงประมาณ ๖–๘ นิ้ว.
แท่นหมึก เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-นอ-หนู-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ที่ฝนหมึกแท่งของจีน สําหรับใช้พู่กันจุ้มเขียนหนังสือ.	แท่นหมึก น. ที่ฝนหมึกแท่งของจีน สําหรับใช้พู่กันจุ้มเขียนหนังสือ.
แทนเจนต์ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในคณิตศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง เรียกอัตราส่วนแห่งไซน์ของมุมหารด้วยโคไซน์ของมุมนั้นว่า แทนเจนต์ของมุม. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ tangent เขียนว่า ที-เอ-เอ็น-จี-อี-เอ็น-ที.	แทนเจนต์ (คณิต) น. เรียกอัตราส่วนแห่งไซน์ของมุมหารด้วยโคไซน์ของมุมนั้นว่า แทนเจนต์ของมุม. (อ. tangent).
แทนทาลัม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๗๓ สัญลักษณ์ Ta เป็นโลหะสีขาวแกมเทา ลักษณะเป็นของแข็ง หลอมละลายที่ ๒๙๙๖°ซ. ใช้ประโยชน์เป็นไส้หลอดไฟฟ้า ผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ tantalum เขียนว่า ที-เอ-เอ็น-ที-เอ-แอล-ยู-เอ็ม.	แทนทาลัม น. ธาตุลําดับที่ ๗๓ สัญลักษณ์ Ta เป็นโลหะสีขาวแกมเทา ลักษณะเป็นของแข็ง หลอมละลายที่ ๒๙๙๖°ซ. ใช้ประโยชน์เป็นไส้หลอดไฟฟ้า ผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ. (อ. tantalum).
แทบ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เกือบ, จวนเจียน, ใกล้ชิด.	แทบ ว. เกือบ, จวนเจียน, ใกล้ชิด.
แทรก เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	[แซก] เป็นคำกริยา หมายถึง เข้าไปอยู่ในระหว่างสิ่งอื่นในลักษณะที่เบียดเสียดหรือสอดเป็นต้น เช่น แทรกตัว; เจือเพียงนิดหน่อย เช่น แทรกยาดํา แทรกพิมเสน, เกิดขึ้นในระหว่าง เช่น โรคแทรก; เติมเข้าไปในระหว่าง เช่น แทรกเนื้อความ; โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น พูดแทรก. เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อช้างศึกพวกหนึ่ง มีหน้าที่สอดแทรกเข้าไปข้างกระบวนทัพคอยช่วยระวังรักษาทัพ, ช้างแซง ก็เรียก.	แทรก ๑ [แซก] ก. เข้าไปอยู่ในระหว่างสิ่งอื่นในลักษณะที่เบียดเสียดหรือสอดเป็นต้น เช่น แทรกตัว; เจือเพียงนิดหน่อย เช่น แทรกยาดํา แทรกพิมเสน, เกิดขึ้นในระหว่าง เช่น โรคแทรก; เติมเข้าไปในระหว่าง เช่น แทรกเนื้อความ; โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น พูดแทรก. น. ชื่อช้างศึกพวกหนึ่ง มีหน้าที่สอดแทรกเข้าไปข้างกระบวนทัพคอยช่วยระวังรักษาทัพ, ช้างแซง ก็เรียก.
แทรกซอน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-กอ-ไก่-ซอ-โซ่-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง แทรกทั่วไป.	แทรกซอน ก. แทรกทั่วไป.
แทรกซ้อน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-กอ-ไก่-ซอ-โซ่-ไม้-โท-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่เกิดขึ้นในระหว่าง เช่น โรคแทรกซ้อน ปัญหาแทรกซ้อน.	แทรกซ้อน ว. ที่เกิดขึ้นในระหว่าง เช่น โรคแทรกซ้อน ปัญหาแทรกซ้อน.
แทรกซึม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-กอ-ไก่-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อึ-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่ค่อย ๆ แทรกเข้าไปโดยไม่ให้รู้ตัว.	แทรกซึม ก. อาการที่ค่อย ๆ แทรกเข้าไปโดยไม่ให้รู้ตัว.
แทรกแซง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-ซอ-โซ่-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง แทรกเข้าไปเกี่ยวข้องในกิจการของผู้อื่น.	แทรกแซง ก. แทรกเข้าไปเกี่ยวข้องในกิจการของผู้อื่น.
แทรกแผ่นดิน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-ผอ-ผึ้ง-ไม้-เอก-นอ-หนู-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง หลีกหนีไปให้พ้น ไม่อยากให้ใครพบหน้าเพราะอับอาย.	แทรกแผ่นดิน (สำ) ก. หลีกหนีไปให้พ้น ไม่อยากให้ใครพบหน้าเพราะอับอาย.
แทรกโพน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-พอ-พาน-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง จับช้างกลางแปลง.	แทรกโพน ก. จับช้างกลางแปลง.
แทรก เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	[แซก] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจาก ราชาธิราช ของ เจ้าพระยาพระคลัง (หน) ฉบับอมรการพิมพ์ พ.ศ. ๒๕๑๓.	แทรก ๒ [แซก] น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง. (ราชาธิราช).
แทรกเตอร์ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	[แทฺรก–] เป็นคำนาม หมายถึง รถทุ่นแรง ใช้ลากหรือขับเคลื่อนอุปกรณ์อย่างอื่นที่ติดเข้าไปกับตัวรถตามลักษณะงานที่ใช้ มี ๒ แบบ คือ แบบตีนตะขาบและแบบล้อ ซึ่งมีล้อหลังใหญ่กว่าล้อหน้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ tractor เขียนว่า ที-อา-เอ-ซี-ที-โอ-อา.	แทรกเตอร์ [แทฺรก–] น. รถทุ่นแรง ใช้ลากหรือขับเคลื่อนอุปกรณ์อย่างอื่นที่ติดเข้าไปกับตัวรถตามลักษณะงานที่ใช้ มี ๒ แบบ คือ แบบตีนตะขาบและแบบล้อ ซึ่งมีล้อหลังใหญ่กว่าล้อหน้า. (อ. tractor).
แทลเลียม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๘๑ สัญลักษณ์ Tl เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง สีขาว หลอมละลายที่ ๓๐๓°ซ. ใช้ประโยชน์นําไปผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ thallium เขียนว่า ที-เอช-เอ-แอล-แอล-ไอ-ยู-เอ็ม.	แทลเลียม น. ธาตุลําดับที่ ๘๑ สัญลักษณ์ Tl เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง สีขาว หลอมละลายที่ ๓๐๓°ซ. ใช้ประโยชน์นําไปผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ. (อ. thallium).
แทะ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อะ	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาหน้าฟันกัดให้หลุดออกมาทีละน้อย ๆ, เล็มกินทีละน้อย ๆ, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลูกไม่ทํามาหากินมาคอยแทะเงินพ่อแม่.	แทะ ก. เอาหน้าฟันกัดให้หลุดออกมาทีละน้อย ๆ, เล็มกินทีละน้อย ๆ, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลูกไม่ทํามาหากินมาคอยแทะเงินพ่อแม่.
แทะโลม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง พูดเกี้ยว, พูดเลียบเคียงเกี้ยวพาราสี, แพละโลม หรือ แพะโลม ก็ใช้.	แทะโลม ก. พูดเกี้ยว, พูดเลียบเคียงเกี้ยวพาราสี, แพละโลม หรือ แพะโลม ก็ใช้.
โท เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สอง, ชั้นที่ ๒ (ใช้เกี่ยวกับลําดับชั้นหรือขั้นของยศ ตําแหน่ง คุณภาพ หรือ วิทยฐานะ ตํ่ากว่าเอก สูงกว่าตรี) เช่น ร้อยโท ข้าราชการชั้นโท ปริญญาโท; เรียกเครื่องหมายวรรณยุกต์รูปดังนี้  ้ ว่า ไม้โท. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทุ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ ทฺวิ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ และมาจากภาษาสันสกฤต ทฺวิ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ.	โท ว. สอง, ชั้นที่ ๒ (ใช้เกี่ยวกับลําดับชั้นหรือขั้นของยศ ตําแหน่ง คุณภาพ หรือ วิทยฐานะ ตํ่ากว่าเอก สูงกว่าตรี) เช่น ร้อยโท ข้าราชการชั้นโท ปริญญาโท; เรียกเครื่องหมายวรรณยุกต์รูปดังนี้  ้ ว่า ไม้โท. (ป. ทุ, ทฺวิ; ส. ทฺวิ).
โทโทษ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี	เป็นคำนาม หมายถึง คําที่ใช้ไม้เอกโดยปรกติ แต่เปลี่ยนใช้ไม้โทเสียงเดียวกัน ในบทนิพนธ์ที่บังคับให้ใช้ไม้โท เช่น ง่าย เป็น หง้าย, พลั่ง เป็น ผลั้ง.	โทโทษ น. คําที่ใช้ไม้เอกโดยปรกติ แต่เปลี่ยนใช้ไม้โทเสียงเดียวกัน ในบทนิพนธ์ที่บังคับให้ใช้ไม้โท เช่น ง่าย เป็น หง้าย, พลั่ง เป็น ผลั้ง.
โทศก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกปีจุลศักราชที่ลงท้ายด้วยเลข ๒ เช่น ปีวอกโทศก จุลศักราช ๑๓๔๒.	โทศก น. เรียกปีจุลศักราชที่ลงท้ายด้วยเลข ๒ เช่น ปีวอกโทศก จุลศักราช ๑๓๔๒.
โท่ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เป็นช่องกว้างใหญ่เห็นได้จะแจ้ง.	โท่ ว. เป็นช่องกว้างใหญ่เห็นได้จะแจ้ง.
โทกเทก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่เดินโยกเยกไม่ตั้งตัวตรง.	โทกเทก ว. อาการที่เดินโยกเยกไม่ตั้งตัวตรง.
โทง ๆ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-งอ-งู ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่เดินหรือวิ่งโย่ง ๆ ไปในที่โล่ง (มักใช้แก่ผู้เปลือยกาย) เช่น เด็กแก้ผ้าวิ่งโทง ๆ.	โทง ๆ ว. อาการที่เดินหรือวิ่งโย่ง ๆ ไปในที่โล่ง (มักใช้แก่ผู้เปลือยกาย) เช่น เด็กแก้ผ้าวิ่งโทง ๆ.
โทงเทง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุก ๒ ชนิดในสกุล Physalis วงศ์ Solanaceae คือ ชนิด P. angulata L. และชนิด P. minima L. ใช้ทํายาได้, ทุงเทง ก็เรียก.	โทงเทง ๑ น. ชื่อไม้ล้มลุก ๒ ชนิดในสกุล Physalis วงศ์ Solanaceae คือ ชนิด P. angulata L. และชนิด P. minima L. ใช้ทํายาได้, ทุงเทง ก็เรียก.
โทงเทง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่เคลื่อนไปมีลักษณะโย่งเย่งส่ายไปมา เช่น เดินโทงเทง.	โทงเทง ๒ ว. อาการที่เคลื่อนไปมีลักษณะโย่งเย่งส่ายไปมา เช่น เดินโทงเทง.
โทณะ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-นอ-เนน-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ทะนาน, กะละออม, เครื่องตวงอย่างหนึ่ง = ๔ อาฬหก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	โทณะ (แบบ) น. ทะนาน, กะละออม, เครื่องตวงอย่างหนึ่ง = ๔ อาฬหก. (ป.).
โทธก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-กอ-ไก่	[–ทก] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อฉันท์วรรณพฤติ กําหนดด้วย ๓ คณะ เป็น ภ คณะล้วน (ตามแบบว่า โทธกมิจฺฉติ เจ ภภภาคา) ตัวอย่างว่า มิตรคณาทุรพาละทุพลมี นามก็กระลี หินะชาติ ประกาศภิปราย. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือชุมนุมตำรากลอน ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ.	โทธก [–ทก] น. ชื่อฉันท์วรรณพฤติ กําหนดด้วย ๓ คณะ เป็น ภ คณะล้วน (ตามแบบว่า โทธกมิจฺฉติ เจ ภภภาคา) ตัวอย่างว่า มิตรคณาทุรพาละทุพลมี นามก็กระลี หินะชาติ ประกาศภิปราย. (ชุมนุมตํารากลอน).
โทน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกลองประเภทหนึ่งสําหรับตีขัดจังหวะ ขึงหนังด้านเดียวคล้ายกลองยาว แต่เล็กและสั้นกว่า มี ๒ ชนิด คือ โทนชาตรี และ โทนมโหรี; ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีจําเพาะหนึ่งเท่านั้น, ใช้แก่สิ่งที่ตามปรกติควรจะมีมากกว่าหนึ่ง แต่มีเพียงหนึ่งเท่านั้น เรียกว่า โทน เช่น ลูกโทน มะพร้าวโทน.	โทน ๑ น. ชื่อกลองประเภทหนึ่งสําหรับตีขัดจังหวะ ขึงหนังด้านเดียวคล้ายกลองยาว แต่เล็กและสั้นกว่า มี ๒ ชนิด คือ โทนชาตรี และ โทนมโหรี; ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง. ว. มีจําเพาะหนึ่งเท่านั้น, ใช้แก่สิ่งที่ตามปรกติควรจะมีมากกว่าหนึ่ง แต่มีเพียงหนึ่งเท่านั้น เรียกว่า โทน เช่น ลูกโทน มะพร้าวโทน.
โทน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อนกยางชนิดหนึ่ง เรียกว่า ยางโทน. ในวงเล็บ ดู ยาง เขียนว่า ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-งอ-งู ความหมายที่ ๑.	โทน ๒ น. ชื่อนกยางชนิดหนึ่ง เรียกว่า ยางโทน. (ดู ยาง ๑).
โทนโท่ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ปรากฏชัดแก่ตา, จะแจ้ง, เช่น เห็นอยู่โทนโท่, ทนโท่ ก็ว่า.	โทนโท่ ว. ปรากฏชัดแก่ตา, จะแจ้ง, เช่น เห็นอยู่โทนโท่, ทนโท่ ก็ว่า.
โทมนัส เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-มอ-ม้า-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-เสือ	[โทมมะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ความเสียใจ, ความเป็นทุกข์ใจ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี โทมนสฺส เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-มอ-ม้า-นอ-หนู-สอ-เสือ-พิน-ทุ-สอ-เสือ.	โทมนัส [โทมมะ–] น. ความเสียใจ, ความเป็นทุกข์ใจ. (ป. โทมนสฺส).
โทร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ	[โทระ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คํานําหน้าศัพท์ แปลว่า ไกล.	โทร– [โทระ–] ว. คํานําหน้าศัพท์ แปลว่า ไกล.
โทรคมนาคม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-คอ-ควาย-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-มอ-ม้า	[–คะมะ–, –คมมะ–] เป็นคำนาม หมายถึง การส่ง การกระจาย หรือการรับภาพ เครื่องหมาย สัญญาณ ข้อเขียน เสียง หรือการทําให้เข้าใจด้วยวิธีใด ๆ โดยอาศัยระบบสายวิทยุสื่อสาร หรือระบบแม่เหล็กไฟฟ้าอื่น ๆ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ telecommunication เขียนว่า ที-อี-แอล-อี-ซี-โอ-เอ็ม-เอ็ม-ยู-เอ็น-ไอ-ซี-เอ-ที-ไอ-โอ-เอ็น.	โทรคมนาคม [–คะมะ–, –คมมะ–] น. การส่ง การกระจาย หรือการรับภาพ เครื่องหมาย สัญญาณ ข้อเขียน เสียง หรือการทําให้เข้าใจด้วยวิธีใด ๆ โดยอาศัยระบบสายวิทยุสื่อสาร หรือระบบแม่เหล็กไฟฟ้าอื่น ๆ. (อ. telecommunication).
โทรทรรศน์ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง กล้องส่องดูสิ่งที่อยู่ไกลให้เห็นใกล้ เรียกว่า กล้องโทรทรรศน์, กล้องส่องทางไกล ก็เรียก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ telescope เขียนว่า ที-อี-แอล-อี-เอส-ซี-โอ-พี-อี.	โทรทรรศน์ น. กล้องส่องดูสิ่งที่อยู่ไกลให้เห็นใกล้ เรียกว่า กล้องโทรทรรศน์, กล้องส่องทางไกล ก็เรียก. (อ. telescope).
โทรทัศน์ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง กระบวนการถ่ายทอดเสียงและภาพได้พร้อมกันจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง โดยวิธีเปลี่ยนคลื่นเสียงและภาพให้เป็นคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าออกสู่อากาศ, เรียกเครื่องที่มีหน้าที่ดังกล่าวว่า เครื่องส่งโทรทัศน์ และเรียกเครื่องที่มีหน้าที่เปลี่ยนคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าที่ได้รับจากเครื่องส่งโทรทัศน์ให้กลับเป็นคลื่นเสียงและภาพตามเดิมว่า เครื่องรับโทรทัศน์. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ television เขียนว่า ที-อี-แอล-อี-วี-ไอ-เอส-ไอ-โอ-เอ็น.	โทรทัศน์ น. กระบวนการถ่ายทอดเสียงและภาพได้พร้อมกันจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง โดยวิธีเปลี่ยนคลื่นเสียงและภาพให้เป็นคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าออกสู่อากาศ, เรียกเครื่องที่มีหน้าที่ดังกล่าวว่า เครื่องส่งโทรทัศน์ และเรียกเครื่องที่มีหน้าที่เปลี่ยนคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าที่ได้รับจากเครื่องส่งโทรทัศน์ให้กลับเป็นคลื่นเสียงและภาพตามเดิมว่า เครื่องรับโทรทัศน์. (อ. television).
โทรพิมพ์ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-พอ-พาน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ระบบโทรคมนาคมที่ใช้เครื่องรับส่งสัญญาณโทรเลข ประกอบด้วยแป้นพิมพ์และแคร่พิมพ์ ลักษณะคล้ายเครื่องพิมพ์ดีด สามารถรับส่งสัญญาณโทรเลขเพื่อพิมพ์เป็นตัวอักษรบนกระดาษพิมพ์ และส่งตัวอักษรที่พิมพ์เป็นสัญญาณโทรเลขผ่านวงจรโทรเลขที่ต่ออยู่กับเครื่องโทรพิมพ์นั้นได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ teletype เขียนว่า ที-อี-แอล-อี-ที-วาย-พี-อี.	โทรพิมพ์ น. ระบบโทรคมนาคมที่ใช้เครื่องรับส่งสัญญาณโทรเลข ประกอบด้วยแป้นพิมพ์และแคร่พิมพ์ ลักษณะคล้ายเครื่องพิมพ์ดีด สามารถรับส่งสัญญาณโทรเลขเพื่อพิมพ์เป็นตัวอักษรบนกระดาษพิมพ์ และส่งตัวอักษรที่พิมพ์เป็นสัญญาณโทรเลขผ่านวงจรโทรเลขที่ต่ออยู่กับเครื่องโทรพิมพ์นั้นได้. (อ. teletype).
โทรภาพ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-พอ-พาน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เลิกใช้แล้ว เป็นคำนาม หมายถึง โทรทัศน์; โทรสาร.	โทรภาพ (เลิก) น. โทรทัศน์; โทรสาร.
โทรเลข เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ขอ-ไข่	เป็นคำนาม หมายถึง ระบบโทรคมนาคมซึ่งใช้อุปกรณ์ทางไฟฟ้าส่งรหัสสัญญาณจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งโดยอาศัยสายตัวนําที่โยงติดต่อถึงกัน และอาศัยอํานาจแม่เหล็กไฟฟ้าเป็นหลักสำคัญ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ telegraph เขียนว่า ที-อี-แอล-อี-จี-อา-เอ-พี-เอช. ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ส่งข้อความไปยังอีกบุคคลหนึ่งทางโทรเลข.	โทรเลข น. ระบบโทรคมนาคมซึ่งใช้อุปกรณ์ทางไฟฟ้าส่งรหัสสัญญาณจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งโดยอาศัยสายตัวนําที่โยงติดต่อถึงกัน และอาศัยอํานาจแม่เหล็กไฟฟ้าเป็นหลักสำคัญ. (อ. telegraph). (ปาก) ก. ส่งข้อความไปยังอีกบุคคลหนึ่งทางโทรเลข.
โทรศัพท์ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-ทอ-ทะ-หาน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ระบบโทรคมนาคมซึ่งใช้อุปกรณ์ทางไฟฟ้าเป็นเครื่องมือสื่อสารให้ติดต่อพูดถึงกันได้ในระยะไกลโดยใช้สายตัวนําโยงติดต่อถึงกัน และอาศัยอํานาจแม่เหล็กไฟฟ้าเป็นหลักสําคัญ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ telephone เขียนว่า ที-อี-แอล-อี-พี-เอช-โอ-เอ็น-อี, คำว่าโทรศัพท์ที่อยู่หน้าหมายเลขโทรศัพท์มักเขียนย่อว่า โทร. ออกเสียงว่า [โท]. ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง พูดติดต่อกันทางโทรศัพท์.	โทรศัพท์ น. ระบบโทรคมนาคมซึ่งใช้อุปกรณ์ทางไฟฟ้าเป็นเครื่องมือสื่อสารให้ติดต่อพูดถึงกันได้ในระยะไกลโดยใช้สายตัวนําโยงติดต่อถึงกัน และอาศัยอํานาจแม่เหล็กไฟฟ้าเป็นหลักสําคัญ. (อ. telephone), คำว่าโทรศัพท์ที่อยู่หน้าหมายเลขโทรศัพท์มักเขียนย่อว่า โทร. ออกเสียงว่า [โท]. (ปาก) ก. พูดติดต่อกันทางโทรศัพท์.
โทรสาร เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง กรรมวิธีในการถอดแบบเอกสารหรือรูปภาพโดยทางคลื่นไฟฟ้า, เดิมใช้ โทรภาพ; เอกสารซึ่งส่งหรือรับด้วยกรรมวิธีดังกล่าว. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ facsimile เขียนว่า เอฟ-เอ-ซี-เอส-ไอ-เอ็ม-ไอ-แอล-อี.	โทรสาร น. กรรมวิธีในการถอดแบบเอกสารหรือรูปภาพโดยทางคลื่นไฟฟ้า, เดิมใช้ โทรภาพ; เอกสารซึ่งส่งหรือรับด้วยกรรมวิธีดังกล่าว. (อ. facsimile).
โทรม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-มอ-ม้า	[โซม] เป็นคำกริยา หมายถึง เสื่อมสภาพเดิม เช่น เรือนหลังนี้โทรมมาก ปีนี้ดูโทรมลงไปมาก ไฟโทรมแล้ว ผักโทรม; ทําให้ยอบลง เช่น โทรมหญ้า.	โทรม [โซม] ก. เสื่อมสภาพเดิม เช่น เรือนหลังนี้โทรมมาก ปีนี้ดูโทรมลงไปมาก ไฟโทรมแล้ว ผักโทรม; ทําให้ยอบลง เช่น โทรมหญ้า.
โทรมศัสตราวุธ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สอ-สา-ลา-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทง	เป็นคำกริยา หมายถึง ระดมฟันแทงพุ่งศัสตราวุธเข้าไป.	โทรมศัสตราวุธ ก. ระดมฟันแทงพุ่งศัสตราวุธเข้าไป.
โทรมหญิง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-มอ-ม้า-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำกริยา หมายถึง ร่วมกันข่มขืนกระทําชําเราหญิง.	โทรมหญิง (กฎ) ก. ร่วมกันข่มขืนกระทําชําเราหญิง.
โทลา เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ชิงช้า, เปล. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	โทลา (แบบ) น. ชิงช้า, เปล. (ป., ส.).
โทษ, โทษ– โทษ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี โทษ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี	[โทด, โทดสะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ความไม่ดี, ความชั่ว, เช่น โทษแห่งความเกียจคร้าน, ความผิด เช่น กล่าวโทษ, ผลแห่งความผิดที่ต้องรับ เช่น ถูกลงโทษ, ผลร้าย เช่น ยาเสพติดให้โทษ. เป็นคำกริยา หมายถึง อ้างเอาความผิดให้ เช่น อย่าโทษเด็กเลย. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี โทส เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-เสือ.	โทษ, โทษ– [โทด, โทดสะ–] น. ความไม่ดี, ความชั่ว, เช่น โทษแห่งความเกียจคร้าน, ความผิด เช่น กล่าวโทษ, ผลแห่งความผิดที่ต้องรับ เช่น ถูกลงโทษ, ผลร้าย เช่น ยาเสพติดให้โทษ. ก. อ้างเอาความผิดให้ เช่น อย่าโทษเด็กเลย. (ส.; ป. โทส).
โทษกรณ์ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี-กอ-ไก่-รอ-เรือ-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	[โทดสะกอน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง โทษ, อาชญา, เช่น รู้สึกซึ่งโทษกรณ์ ตนผิด. ในวงเล็บ มาจาก ลิลิตนิทราชาคริต พระราชนิพนธ์ ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว.	โทษกรณ์ [โทดสะกอน] (กลอน) น. โทษ, อาชญา, เช่น รู้สึกซึ่งโทษกรณ์ ตนผิด. (นิทราชาคริต).
โทษตรัย เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	[โทดสะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ประชุม ๓ แห่งโทษ คือ ดี ลม เสมหะ.	โทษตรัย [โทดสะ–] น. ประชุม ๓ แห่งโทษ คือ ดี ลม เสมหะ.
โทษทางอาญา เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง มาตรการที่กฎหมายกําหนดไว้สําหรับลงโทษแก่ผู้กระทําความผิดอาญา ตามประมวลกฎหมายอาญา ได้แก่ การประหารชีวิต การจําคุก การกักขัง การปรับและการริบทรัพย์สิน.	โทษทางอาญา (กฎ) น. มาตรการที่กฎหมายกําหนดไว้สําหรับลงโทษแก่ผู้กระทําความผิดอาญา ตามประมวลกฎหมายอาญา ได้แก่ การประหารชีวิต การจําคุก การกักขัง การปรับและการริบทรัพย์สิน.
โทษโพย เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-โอ-พอ-พาน-ยอ-ยัก	[โทดโพย] ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง โทษ, มักใช้แยกกัน เช่น ขอโทษขอโพย ถือโทษถือโพย.	โทษโพย [โทดโพย] (ปาก) น. โทษ, มักใช้แยกกัน เช่น ขอโทษขอโพย ถือโทษถือโพย.
โทษา เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง โทษ.	โทษา ๑ (กลอน) น. โทษ.
โทษานุโทษ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี	เป็นคำนาม หมายถึง ความผิดมากและน้อย.	โทษานุโทษ น. ความผิดมากและน้อย.
โทษา เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	ดูใน โทษ, โทษ– โทษ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี โทษ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี .	โทษา ๑ ดูใน โทษ, โทษ–.
โทษา เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง มืด, คํ่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	โทษา ๒ น. มืด, คํ่า. (ส.).
โทษากร เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง พระจันทร์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	โทษากร น. พระจันทร์. (ส.).
โทษาดิลก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-ลอ-ลิง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ตะเกียง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	โทษาดิลก น. ตะเกียง. (ส.).
โทษารมณ์ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง พระจันทร์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต โทษ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี + ภาษาบาลี อารมฺมณ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-นอ-เนน .	โทษารมณ์ น. พระจันทร์. (ส. โทษ + ป. อารมฺมณ).
โทษา เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง แขน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	โทษา ๓ น. แขน. (ส.).
โทษานุโทษ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี	ดู โทษ, โทษ– โทษ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี โทษ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี .	โทษานุโทษ ดู โทษ, โทษ–.
โทส–, โทสะ, โทโส โทส– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-เสือ โทสะ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ โทโส เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-โอ-สอ-เสือ	เป็นคำนาม หมายถึง ความโกรธ, ความฉุนเฉียว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต โทษ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี.	โทส–, โทสะ, โทโส น. ความโกรธ, ความฉุนเฉียว. (ป.; ส. โทษ).
โทสาคติ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง ความลําเอียงเพราะความโกรธ เป็นอคติ ๑ ในอคติ ๔ ได้แก่ ฉันทาคติ โทสาคติ ภยาคติ และโมหาคติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี โทส เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-เสือ + อคติ เขียนว่า ออ-อ่าง-คอ-ควาย-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ .	โทสาคติ น. ความลําเอียงเพราะความโกรธ เป็นอคติ ๑ ในอคติ ๔ ได้แก่ ฉันทาคติ โทสาคติ ภยาคติ และโมหาคติ. (ป. โทส + อคติ).
โทสาคติ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	ดู โทส–, โทสะ, โทโส โทส– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-เสือ โทสะ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ โทโส เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-โอ-สอ-เสือ .	โทสาคติ ดู โทส–, โทสะ, โทโส.
โทหฬะ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-หอ-หีบ-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อะ	[–หะละ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ความปรารถนาของหญิงตั้งครรภ์, ความแพ้ท้อง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต โทหล เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-หอ-หีบ-ลอ-ลิง โทหท เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-หอ-หีบ-ทอ-ทะ-หาน .	โทหฬะ [–หะละ] (แบบ) น. ความปรารถนาของหญิงตั้งครรภ์, ความแพ้ท้อง. (ป.; ส. โทหล, โทหท).
โทหฬินี เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-หอ-หีบ-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี	[โทหะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง หญิงมีครรภ์, หญิงแพ้ท้อง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต เทาหฺฤทินี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-พิน-ทุ-รอ-รึ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี.	โทหฬินี [โทหะ–] (แบบ) น. หญิงมีครรภ์, หญิงแพ้ท้อง. (ป.; ส. เทาหฺฤทินี).
ไท เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน ความหมายที่ ๑	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ไทย เช่น ปีโถะหนไทกัดเหมา. ในวงเล็บ มาจาก ประชุมจารึกสยาม ภาคที่ จารึกสุโขทัย, ศาสตราจารย์ ยอช เซเดส์ ชำระและแปล ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๗.	ไท ๑ (โบ) น. ไทย เช่น ปีโถะหนไทกัดเหมา. (จารึกสยาม).
ไท เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เป็นใหญ่.	ไท ๒ น. ผู้เป็นใหญ่.
ไท้ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เป็นใหญ่.	ไท้ (กลอน) น. ผู้เป็นใหญ่.
ไทเทเนียม เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๒๒ สัญลักษณ์ Ti เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง หลอมละลายที่ ๑๖๖๘°ซ. ใช้ประโยชน์นําไปผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ titanium เขียนว่า ที-ไอ-ที-เอ-เอ็น-ไอ-ยู-เอ็ม.	ไทเทเนียม น. ธาตุลําดับที่ ๒๒ สัญลักษณ์ Ti เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง หลอมละลายที่ ๑๖๖๘°ซ. ใช้ประโยชน์นําไปผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ. (อ. titanium).
ไทเทรต เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ตอ-เต่า	[–เทฺรด] เป็นคำกริยา หมายถึง หยดสารละลายหนึ่งจากหลอดแก้วที่มีขีดบอกปริมาตรซึ่งเรียกว่าบิวเรตต์ลงในสารละลายอื่นซึ่งทราบปริมาตรแล้ว เพื่อให้ทําปฏิกิริยาเคมีกันจนกระทั่งปฏิกิริยาสิ้นสุด. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ titrate เขียนว่า ที-ไอ-ที-อา-เอ-ที-อี.	ไทเทรต [–เทฺรด] ก. หยดสารละลายหนึ่งจากหลอดแก้วที่มีขีดบอกปริมาตรซึ่งเรียกว่าบิวเรตต์ลงในสารละลายอื่นซึ่งทราบปริมาตรแล้ว เพื่อให้ทําปฏิกิริยาเคมีกันจนกระทั่งปฏิกิริยาสิ้นสุด. (อ. titrate).
ไทย เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๑	[ไท] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อประเทศและชนชาติที่อยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีพรมแดนติดต่อกับลาว เขมร มาเลเซีย และพม่า, ชนเชื้อชาติไทยมีหลายสาขาด้วยกัน เช่น ไทยใหญ่ ไทยดํา ไทยขาว; ความมีอิสระในตัว, ความไม่เป็นทาส; คน เช่น ไทยบ้านนอก ว่า คนบ้านนอก ไทยใจแทตย์ ว่า คนใจยักษ์. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ ทานกัณฑ์.	ไทย ๑ [ไท] น. ชื่อประเทศและชนชาติที่อยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีพรมแดนติดต่อกับลาว เขมร มาเลเซีย และพม่า, ชนเชื้อชาติไทยมีหลายสาขาด้วยกัน เช่น ไทยใหญ่ ไทยดํา ไทยขาว; ความมีอิสระในตัว, ความไม่เป็นทาส; คน เช่น ไทยบ้านนอก ว่า คนบ้านนอก ไทยใจแทตย์ ว่า คนใจยักษ์. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).
ไทยดำ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง ซงดํา, โซ่ง หรือ ซ่ง ก็เรียก. ในวงเล็บ ดู โซ่ง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ซอ-โซ่-ไม้-เอก-งอ-งู.	ไทยดำ น. ซงดํา, โซ่ง หรือ ซ่ง ก็เรียก. (ดู โซ่ง).
ไทยน้อย เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชนชาติไทยสาขาหนึ่ง ซึ่งมาเป็นไทยแห่งประเทศไทย.	ไทยน้อย น. ชนชาติไทยสาขาหนึ่ง ซึ่งมาเป็นไทยแห่งประเทศไทย.
ไทยนับสาม, ไทยนับห้า ไทยนับสาม เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า ไทยนับห้า เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-หอ-หีบ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อวิธีเขียนหนังสือลับอย่างโบราณ เมื่อจะอ่านต้องนับอ่านตัวที่ ๓ หรือที่ ๕ ฯลฯ ตามชื่อ.	ไทยนับสาม, ไทยนับห้า น. ชื่อวิธีเขียนหนังสือลับอย่างโบราณ เมื่อจะอ่านต้องนับอ่านตัวที่ ๓ หรือที่ ๕ ฯลฯ ตามชื่อ.
ไทยหลง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง วิธีเขียนหนังสือลับของโบราณอย่างหนึ่ง.	ไทยหลง น. วิธีเขียนหนังสือลับของโบราณอย่างหนึ่ง.
ไทยหลวง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-วอ-แหวน-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ไทยใหญ่.	ไทยหลวง น. ไทยใหญ่.
ไทยใหญ่ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อรัฐหนึ่งทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศพม่าติดต่อกับทางภาคเหนือของประเทศไทย, ฉาน ก็เรียก, ชนชาติไทยสาขาหนึ่งอยู่ในรัฐฉาน เรียกกันว่า เงี้ยว, ไทยหลวง ก็ว่า.	ไทยใหญ่ น. ชื่อรัฐหนึ่งทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศพม่าติดต่อกับทางภาคเหนือของประเทศไทย, ฉาน ก็เรียก, ชนชาติไทยสาขาหนึ่งอยู่ในรัฐฉาน เรียกกันว่า เงี้ยว, ไทยหลวง ก็ว่า.
ไทย– เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๒	[ไทยะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ควรให้, ใช้ประกอบเป็นคํานําหน้าสมาส. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี เทยฺย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.	ไทย– ๒ [ไทยะ–] (แบบ) ว. ควรให้, ใช้ประกอบเป็นคํานําหน้าสมาส. (ป. เทยฺย).
ไทยทาน เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[ไทยะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ของสําหรับทําทาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี เทยฺยทาน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู.	ไทยทาน [ไทยะ–] น. ของสําหรับทําทาน. (ป. เทยฺยทาน).
ไทยธรรม เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	[ไทยะทํา] เป็นคำนาม หมายถึง ของทําบุญต่าง ๆ, ของถวายพระ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี เทยฺยธมฺม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า.	ไทยธรรม [ไทยะทํา] น. ของทําบุญต่าง ๆ, ของถวายพระ. (ป. เทยฺยธมฺม).
ไทร เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ	[ไซ] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นในสกุล Ficus วงศ์ Moraceae มีหลายชนิด เช่น ไทรย้อย (F. benjamina L.) ไทรย้อยใบทู่ หรือ ไฮฮี (F. microcarpa L.f.).	ไทร [ไซ] น. ชื่อไม้ต้นในสกุล Ficus วงศ์ Moraceae มีหลายชนิด เช่น ไทรย้อย (F. benjamina L.) ไทรย้อยใบทู่ หรือ ไฮฮี (F. microcarpa L.f.).
ไทรทอง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-งอ-งู	ดู กร่าง เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู.	ไทรทอง ดู กร่าง.
ไทรเลียบ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้	ดู ไกร เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-กอ-ไก่-รอ-เรือ ความหมายที่ ๑.	ไทรเลียบ ดู ไกร ๑.
ไทวะ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ฟ้า, สวรรค์; วาสนา, เคราะห์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ไทวะ (แบบ) น. ฟ้า, สวรรค์; วาสนา, เคราะห์. (ส.).
ธ เขียนว่า ทอ-ทง ความหมายที่ ๑	พยัญชนะตัวที่ ๒๔ เป็นพวกอักษรตํ่า และใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคําที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สุเมธ มคธ.	ธ ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๔ เป็นพวกอักษรตํ่า และใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคําที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สุเมธ มคธ.
ธ เขียนว่า ทอ-ทง ความหมายที่ ๒	[ทะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำสรรพนาม หมายถึง ท่าน, เธอ, เช่น ธ ประสงค์ใด จงสฤษดิ์ดัง หวังวรหฤทัย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓.	ธ ๒ [ทะ] (กลอน) ส. ท่าน, เธอ, เช่น ธ ประสงค์ใด จงสฤษดิ์ดัง หวังวรหฤทัย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓.
ธง เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ผืนผ้าโดยมากเป็นสีและบางอย่างมีลวดลายเป็นรูปต่าง ๆ ที่ทําด้วยกระดาษและสิ่งอื่น ๆ ก็มี สําหรับ (๑) ใช้เป็นเครื่องหมายบอกชาติ ตําแหน่งในราชการ โดยมีกําหนดกฎเกณฑ์เป็นต้น เช่น ธงชาติ ธงแม่ทัพนายกอง. (๒) ใช้เป็นเครื่องหมายตามแบบสากลนิยม เช่น ธงกาชาด บอกที่ตั้งกองบรรเทาทุกข์, ธงขาว บอกความจํานนขอหย่าศึกหรือยอมแพ้, ธงเหลือง บอกเป็นเรือพยาบาลคนป่วยหรือเรือที่มีโรคติดต่ออันตราย, ธงแดง บอกเหตุการณ์อันเป็นภัย. (๓) ใช้เป็นเครื่องหมายเรือเดินทะเล คณะ สมาคม อาคารการค้า และอื่น ๆ. (๔) ใช้เป็นอาณัติสัญญาณ. (๕) ใช้เป็นเครื่องตกแต่งสถานที่ในงานรื่นเริงหรือถือเข้ากระบวนแห่เป็นต้น; ชื่อดาวหมู่หนึ่งตามที่กล่าวว่า โน่นดาวธงตรงหน้าอาชาไนย. ในวงเล็บ มาจาก พระอภัยมณีคำกลอน ของ สุนทรภู่ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๗; ชื่อคันเบ็ดที่ปักประจําล่อปลา, กิริยาที่เอาเบ็ดนั้นไปปักเรียกว่า ธง; ข้อความที่อธิบายนําไว้เป็นตัวอย่าง.	ธง น. ผืนผ้าโดยมากเป็นสีและบางอย่างมีลวดลายเป็นรูปต่าง ๆ ที่ทําด้วยกระดาษและสิ่งอื่น ๆ ก็มี สําหรับ (๑) ใช้เป็นเครื่องหมายบอกชาติ ตําแหน่งในราชการ โดยมีกําหนดกฎเกณฑ์เป็นต้น เช่น ธงชาติ ธงแม่ทัพนายกอง. (๒) ใช้เป็นเครื่องหมายตามแบบสากลนิยม เช่น ธงกาชาด บอกที่ตั้งกองบรรเทาทุกข์, ธงขาว บอกความจํานนขอหย่าศึกหรือยอมแพ้, ธงเหลือง บอกเป็นเรือพยาบาลคนป่วยหรือเรือที่มีโรคติดต่ออันตราย, ธงแดง บอกเหตุการณ์อันเป็นภัย. (๓) ใช้เป็นเครื่องหมายเรือเดินทะเล คณะ สมาคม อาคารการค้า และอื่น ๆ. (๔) ใช้เป็นอาณัติสัญญาณ. (๕) ใช้เป็นเครื่องตกแต่งสถานที่ในงานรื่นเริงหรือถือเข้ากระบวนแห่เป็นต้น; ชื่อดาวหมู่หนึ่งตามที่กล่าวว่า โน่นดาวธงตรงหน้าอาชาไนย. (อภัย); ชื่อคันเบ็ดที่ปักประจําล่อปลา, กิริยาที่เอาเบ็ดนั้นไปปักเรียกว่า ธง; ข้อความที่อธิบายนําไว้เป็นตัวอย่าง.
ธงกระบี่ธุช เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ชอ-ช้าง	ดู กระบี่ธุช เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ชอ-ช้าง ที่ กระบี่ เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก ความหมายที่ ๑.	ธงกระบี่ธุช ดู กระบี่ธุช ที่ กระบี่ ๑.
ธงครุฑพ่าห์ เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ทอ-มน-โท-พอ-พาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด	ดู ครุฑพ่าห์ เขียนว่า คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ทอ-มน-โท-พอ-พาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด ที่ ครุฑ เขียนว่า คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ทอ-มน-โท.	ธงครุฑพ่าห์ ดู ครุฑพ่าห์ ที่ ครุฑ.
ธงจระเข้ เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง ธงผืนผ้ามีรูปจระเข้ตรงกลาง มักปักไว้ที่ท่านํ้าหน้าวัด แสดงว่าทอดกฐินแล้ว.	ธงจระเข้ น. ธงผืนผ้ามีรูปจระเข้ตรงกลาง มักปักไว้ที่ท่านํ้าหน้าวัด แสดงว่าทอดกฐินแล้ว.
ธงฉาน เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ธงที่มีลักษณะอย่างเดียวกับธงชาติ แต่ตรงกลางของผืนธงมีรูปจักร ๘ แฉก แฉกของจักรเวียนไปทางซ้ายและมีสมอสอดวงจักรภายใต้พระมหามงกุฎ รูปเหล่านี้เป็นสีเหลือง เป็นธงที่ใช้ในเรือพระที่นั่งและเรือหลวง หรือเป็นธงสําหรับหน่วยทหารเรือที่ยกพลขึ้นบก ซึ่งหน่วยทหารนั้นไม่ได้รับพระราชทานธงชัยเฉลิมพล; ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ หมายถึง ธงนํากระบวนกองชนะ มีลักษณะเป็นรูปสามเหลี่ยม.	ธงฉาน (กฎ) น. ธงที่มีลักษณะอย่างเดียวกับธงชาติ แต่ตรงกลางของผืนธงมีรูปจักร ๘ แฉก แฉกของจักรเวียนไปทางซ้ายและมีสมอสอดวงจักรภายใต้พระมหามงกุฎ รูปเหล่านี้เป็นสีเหลือง เป็นธงที่ใช้ในเรือพระที่นั่งและเรือหลวง หรือเป็นธงสําหรับหน่วยทหารเรือที่ยกพลขึ้นบก ซึ่งหน่วยทหารนั้นไม่ได้รับพระราชทานธงชัยเฉลิมพล; (โบ) ธงนํากระบวนกองชนะ มีลักษณะเป็นรูปสามเหลี่ยม.
ธงชัย เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ธงซึ่งเป็นเครื่องหมายแห่งชัยชนะ.	ธงชัย ๑ น. ธงซึ่งเป็นเครื่องหมายแห่งชัยชนะ.
ธงชัยพระครุฑพ่าห์น้อย เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ทอ-มน-โท-พอ-พาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อธงมีลักษณะเป็นผ้าสีเหลืองรูปสี่เหลี่ยม มีภาพครุฑที่กลางผืนธง คันธงท่อนบนทำด้วยเหล็ก ยอดเรียวแหลมคร่ำทอง ท่อนล่างทำด้วยไม้ชัยพฤกษ์ติดกาบโลหะจำหลักเป็นภาพครุฑจับนาคจำนวน ๔ กาบ มีหางนกยูงผูกเป็นแพนเสียบที่กาบ, ใช้เชิญนำกระบวนพยุหยาตรา และอัญเชิญประดิษฐานในพิธีมณฑลในการพระราชพิธีต่าง ๆ เข้าคู่กับ ธงชัยราชกระบี่ธุชน้อย หรือ ธงชัยราชกระบี่ยุทธ โดยธงชัยพระครุฑพ่าห์น้อยอยู่ทางด้านขวา และธงชัยราชกระบี่ธุชน้อยหรือธงชัยราชกระบี่ยุทธอยู่ทางด้านซ้าย.	ธงชัยพระครุฑพ่าห์น้อย น. ชื่อธงมีลักษณะเป็นผ้าสีเหลืองรูปสี่เหลี่ยม มีภาพครุฑที่กลางผืนธง คันธงท่อนบนทำด้วยเหล็ก ยอดเรียวแหลมคร่ำทอง ท่อนล่างทำด้วยไม้ชัยพฤกษ์ติดกาบโลหะจำหลักเป็นภาพครุฑจับนาคจำนวน ๔ กาบ มีหางนกยูงผูกเป็นแพนเสียบที่กาบ, ใช้เชิญนำกระบวนพยุหยาตรา และอัญเชิญประดิษฐานในพิธีมณฑลในการพระราชพิธีต่าง ๆ เข้าคู่กับ ธงชัยราชกระบี่ธุชน้อย หรือ ธงชัยราชกระบี่ยุทธ โดยธงชัยพระครุฑพ่าห์น้อยอยู่ทางด้านขวา และธงชัยราชกระบี่ธุชน้อยหรือธงชัยราชกระบี่ยุทธอยู่ทางด้านซ้าย.
ธงชัยราชกระบี่ธุช, ธงชัยราชกระบี่ธุชใหญ่ ธงชัยราชกระบี่ธุช เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ชอ-ช้าง ธงชัยราชกระบี่ธุชใหญ่ เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-ไม้-เอก	ดู กระบี่ธุช เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ชอ-ช้าง ที่ กระบี่ เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก ความหมายที่ ๑.	ธงชัยราชกระบี่ธุช, ธงชัยราชกระบี่ธุชใหญ่ ดู กระบี่ธุช ที่ กระบี่ ๑.
ธงชัยราชกระบี่ธุชน้อย เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อธงมีลักษณะเป็นผ้าสีแดงรูปสี่เหลี่ยม มีภาพพระกระบี่คือหนุมานที่กลางผืนธง คันธงท่อนบนทำด้วยเหล็ก ยอดเรียวแหลมคร่ำทอง ท่อนล่างทำด้วยไม้ชัยพฤกษ์ติดกาบโลหะจำหลักเป็นภาพหนุมานจำนวน ๔ กาบมีหางนกยูงเป็นแพนเสียบที่แผ่นกาบ มีอีกชื่อหนึ่งว่า ธงชัยราชกระบี่ยุทธ, ใช้เชิญนำกระบวนพยุหยาตรา และอัญเชิญประดิษฐานในพิธีมณฑลในการพระราชพิธีต่าง ๆ เข้าคู่กับ ธงชัยพระครุฑพ่าห์น้อย โดยธงชัยราชกระบี่ธุชน้อยอยู่ทางด้านซ้าย และธงชัยพระครุฑพ่าห์น้อยอยู่ทางด้านขวา.	ธงชัยราชกระบี่ธุชน้อย น. ชื่อธงมีลักษณะเป็นผ้าสีแดงรูปสี่เหลี่ยม มีภาพพระกระบี่คือหนุมานที่กลางผืนธง คันธงท่อนบนทำด้วยเหล็ก ยอดเรียวแหลมคร่ำทอง ท่อนล่างทำด้วยไม้ชัยพฤกษ์ติดกาบโลหะจำหลักเป็นภาพหนุมานจำนวน ๔ กาบมีหางนกยูงเป็นแพนเสียบที่แผ่นกาบ มีอีกชื่อหนึ่งว่า ธงชัยราชกระบี่ยุทธ, ใช้เชิญนำกระบวนพยุหยาตรา และอัญเชิญประดิษฐานในพิธีมณฑลในการพระราชพิธีต่าง ๆ เข้าคู่กับ ธงชัยพระครุฑพ่าห์น้อย โดยธงชัยราชกระบี่ธุชน้อยอยู่ทางด้านซ้าย และธงชัยพระครุฑพ่าห์น้อยอยู่ทางด้านขวา.
ธงชัยราชกระบี่ยุทธ เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง	ดู ธงชัยราชกระบี่ธุชน้อย เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก ที่ ธง เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู.	ธงชัยราชกระบี่ยุทธ ดู ธงชัยราชกระบี่ธุชน้อย ที่ ธง.
ธงชาติ เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ธงที่มีความหมายถึงประเทศและชาติใดชาติหนึ่ง.	ธงชาติ ๑ น. ธงที่มีความหมายถึงประเทศและชาติใดชาติหนึ่ง.
ธงชาติ ๒, ธงชาติไทย ธงชาติ ความหมายที่ ๒ เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ ธงชาติไทย เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ธงที่มีความหมายถึงประเทศไทยและชาติไทย มีลักษณะเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้าง ๖ ส่วน ยาว ๙ ส่วน ด้านกว้างแบ่งเป็น ๕ แถบตลอดความยาวของผืนธง ตรงกลางเป็นแถบสีนํ้าเงินแก่ กว้าง ๒ ส่วน ต่อจากแถบสีนํ้าเงินแก่ออกไปทั้ง ๒ ข้างเป็นแถบสีขาวกว้างข้างละ ๑ ส่วน ต่อจากแถบสีขาวออกไปทั้ง ๒ ข้างเป็นแถบสีแดงกว้างข้างละ ๑ ส่วน ธงชาตินี้เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า “ธงไตรรงค์”.	ธงชาติ ๒, ธงชาติไทย (กฎ) น. ธงที่มีความหมายถึงประเทศไทยและชาติไทย มีลักษณะเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้าง ๖ ส่วน ยาว ๙ ส่วน ด้านกว้างแบ่งเป็น ๕ แถบตลอดความยาวของผืนธง ตรงกลางเป็นแถบสีนํ้าเงินแก่ กว้าง ๒ ส่วน ต่อจากแถบสีนํ้าเงินแก่ออกไปทั้ง ๒ ข้างเป็นแถบสีขาวกว้างข้างละ ๑ ส่วน ต่อจากแถบสีขาวออกไปทั้ง ๒ ข้างเป็นแถบสีแดงกว้างข้างละ ๑ ส่วน ธงชาตินี้เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า “ธงไตรรงค์”.
ธงชาย เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ธงรูปสามเหลี่ยม ใช้ในกองทัพบก.	ธงชาย น. ธงรูปสามเหลี่ยม ใช้ในกองทัพบก.
ธงตะขาบ เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ธงชนิดหนึ่งทำด้วยแผ่นผ้าเป็นชิ้น ๆ เย็บติดกันไปเป็นพืด มีไม้สอดระหว่างชิ้นทำให้มีลักษณะคล้ายตัวตะขาบ ขนาดกว้างยาวตามต้องการ มักแขวนไว้ยอดเสาหงส์ตามหน้าวัดเป็นพุทธบูชา. ในวงเล็บ รูปภาพ ธงตะขาบ.	ธงตะขาบ น. ธงชนิดหนึ่งทำด้วยแผ่นผ้าเป็นชิ้น ๆ เย็บติดกันไปเป็นพืด มีไม้สอดระหว่างชิ้นทำให้มีลักษณะคล้ายตัวตะขาบ ขนาดกว้างยาวตามต้องการ มักแขวนไว้ยอดเสาหงส์ตามหน้าวัดเป็นพุทธบูชา. (รูปภาพ ธงตะขาบ).
ธงไตรรงค์ เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-รอ-เรือ-งอ-งู-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ธงชาติไทย.	ธงไตรรงค์ น. ธงชาติไทย.
ธงทิว, ธงเทียว ธงทิว เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน ธงเทียว เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ธงที่มีรูปลักษณะคล้ายกระบอก.	ธงทิว, ธงเทียว น. ธงที่มีรูปลักษณะคล้ายกระบอก.
ธงนำริ้ว เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-นอ-หนู-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ธงรูปสามเหลี่ยม ใช้นําริ้วกระบวนต่าง ๆ; ชื่อกลบทอย่างหนึ่ง มีตัวอย่างว่า กุ๋ยกุ๋ยหน้าไม่เก้อละเมอหึง ฟังฟังก็เหมือนแกล้งแพร่งความอึง คิดคิดและให้ขึ้งขุ่นเคืองใจ.	ธงนำริ้ว น. ธงรูปสามเหลี่ยม ใช้นําริ้วกระบวนต่าง ๆ; ชื่อกลบทอย่างหนึ่ง มีตัวอย่างว่า กุ๋ยกุ๋ยหน้าไม่เก้อละเมอหึง ฟังฟังก็เหมือนแกล้งแพร่งความอึง คิดคิดและให้ขึ้งขุ่นเคืองใจ.
ธงบรมราชวงศ์น้อย เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-มอ-ม้า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-วอ-แหวน-งอ-งู-สอ-สา-ลา-ทัน-ทะ-คาด-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ธงสําหรับองค์สมเด็จพระบรมราชชนนี แบ่งตามความยาวออกเป็น ๒ ตอน ตอนต้นมีลักษณะและสีอย่างเดียวกับตอนต้นของธงบรมราชวงศ์ใหญ่แต่กว้างไม่เกิน ๖๐ เซนติเมตร ตอนปลายมีลักษณะเป็นชายต่อสีแดงแปลงเป็นรูปธงยาวเรียว โดยให้ปลายสุดกว้างครึ่งหนึ่งของธงตอนต้น ปลายธงตัดเป็นแฉกรูปหางนกแซงแซว ลึก ๓ ใน ๘ ส่วนของความยาวของผืนธง ความยาวของผืนธงเป็น ๘ เท่าของความกว้างของตอนต้น ธงนี้ถ้าชักขึ้นแทนธงบรมราชวงศ์ใหญ่ หมายความว่า โปรดเกล้าฯ ให้งดการยิงสลุตถวายคํานับ.	ธงบรมราชวงศ์น้อย (กฎ) น. ธงสําหรับองค์สมเด็จพระบรมราชชนนี แบ่งตามความยาวออกเป็น ๒ ตอน ตอนต้นมีลักษณะและสีอย่างเดียวกับตอนต้นของธงบรมราชวงศ์ใหญ่แต่กว้างไม่เกิน ๖๐ เซนติเมตร ตอนปลายมีลักษณะเป็นชายต่อสีแดงแปลงเป็นรูปธงยาวเรียว โดยให้ปลายสุดกว้างครึ่งหนึ่งของธงตอนต้น ปลายธงตัดเป็นแฉกรูปหางนกแซงแซว ลึก ๓ ใน ๘ ส่วนของความยาวของผืนธง ความยาวของผืนธงเป็น ๘ เท่าของความกว้างของตอนต้น ธงนี้ถ้าชักขึ้นแทนธงบรมราชวงศ์ใหญ่ หมายความว่า โปรดเกล้าฯ ให้งดการยิงสลุตถวายคํานับ.
ธงบรมราชวงศ์ใหญ่ เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-มอ-ม้า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-วอ-แหวน-งอ-งู-สอ-สา-ลา-ทัน-ทะ-คาด-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-ไม้-เอก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ธงสําหรับองค์สมเด็จพระบรมราชชนนี มีลักษณะเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้าง ๒ ส่วน ยาว ๓ ส่วน พื้นธงสีเหลือง ปลายธงตัดเป็นแฉกรูปหางนกแซงแซว ลึก ๑ ใน ๓ ส่วนของความยาวของผืนธง ที่ตรงกลางตอนต้น ๒ ใน ๓ ส่วนของผืนธงเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสสีขาบ มีขนาดกว้างยาวครึ่งหนึ่งของความกว้างของผืนธง ภายในรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสสีขาบมีรูปมงกุฎขัตติยราชนารีประดิษฐานบนพานแว่นฟ้า ๒ ชั้นเหนือตั่ง และมีตั่งลดตั้งฉัตรกลีบบัว ๕ ชั้น อยู่ ๒ ข้าง รูปเหล่านี้เป็นสีเหลืองเข้ม.	ธงบรมราชวงศ์ใหญ่ (กฎ) น. ธงสําหรับองค์สมเด็จพระบรมราชชนนี มีลักษณะเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้าง ๒ ส่วน ยาว ๓ ส่วน พื้นธงสีเหลือง ปลายธงตัดเป็นแฉกรูปหางนกแซงแซว ลึก ๑ ใน ๓ ส่วนของความยาวของผืนธง ที่ตรงกลางตอนต้น ๒ ใน ๓ ส่วนของผืนธงเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสสีขาบ มีขนาดกว้างยาวครึ่งหนึ่งของความกว้างของผืนธง ภายในรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสสีขาบมีรูปมงกุฎขัตติยราชนารีประดิษฐานบนพานแว่นฟ้า ๒ ชั้นเหนือตั่ง และมีตั่งลดตั้งฉัตรกลีบบัว ๕ ชั้น อยู่ ๒ ข้าง รูปเหล่านี้เป็นสีเหลืองเข้ม.
ธงพระครุฑพ่าห์, ธงชัยพระครุฑพ่าห์, ธงชัยพระครุฑพ่าห์ใหญ่ ธงพระครุฑพ่าห์ เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ทอ-มน-โท-พอ-พาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด ธงชัยพระครุฑพ่าห์ เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ทอ-มน-โท-พอ-พาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด ธงชัยพระครุฑพ่าห์ใหญ่ เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ทอ-มน-โท-พอ-พาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-ไม้-เอก	ดู ครุฑพ่าห์ เขียนว่า คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ทอ-มน-โท-พอ-พาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด ที่ ครุฑ เขียนว่า คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ทอ-มน-โท.	ธงพระครุฑพ่าห์, ธงชัยพระครุฑพ่าห์, ธงชัยพระครุฑพ่าห์ใหญ่ ดู ครุฑพ่าห์ ที่ ครุฑ.
ธงมหาราชน้อย เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-มอ-ม้า-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ธงสําหรับองค์พระมหากษัตริย์ แบ่งตามความยาวออกเป็น ๒ ตอน ตอนต้นมีลักษณะและสีอย่างเดียวกับธงมหาราชใหญ่ แต่กว้างไม่เกิน ๖๐ เซนติเมตร ตอนปลายมีลักษณะเป็นชายต่อสีขาวแปลงเป็นรูปธงยาวเรียวโดยให้ปลายสุดกว้างครึ่งหนึ่งของตอนต้น ปลายธงตัดเป็นแฉกรูปหางนกแซงแซว ลึก ๓ ใน ๘ ส่วนของความยาวของผืนธง ความยาวของผืนธงเป็น ๘ เท่าของความกว้างของตอนต้น ธงนี้ถ้าชักขึ้นแทนธงมหาราชใหญ่ หมายความว่า ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้งดการยิงสลุตถวายคํานับ.	ธงมหาราชน้อย (กฎ) น. ธงสําหรับองค์พระมหากษัตริย์ แบ่งตามความยาวออกเป็น ๒ ตอน ตอนต้นมีลักษณะและสีอย่างเดียวกับธงมหาราชใหญ่ แต่กว้างไม่เกิน ๖๐ เซนติเมตร ตอนปลายมีลักษณะเป็นชายต่อสีขาวแปลงเป็นรูปธงยาวเรียวโดยให้ปลายสุดกว้างครึ่งหนึ่งของตอนต้น ปลายธงตัดเป็นแฉกรูปหางนกแซงแซว ลึก ๓ ใน ๘ ส่วนของความยาวของผืนธง ความยาวของผืนธงเป็น ๘ เท่าของความกว้างของตอนต้น ธงนี้ถ้าชักขึ้นแทนธงมหาราชใหญ่ หมายความว่า ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้งดการยิงสลุตถวายคํานับ.
ธงมหาราชใหญ่ เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-มอ-ม้า-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-ไม้-เอก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ธงสําหรับองค์พระมหากษัตริย์ มีลักษณะเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส พื้นธงสีเหลือง มีรูปพระครุฑพ่าห์สีแดงอยู่ตรงกลาง.	ธงมหาราชใหญ่ (กฎ) น. ธงสําหรับองค์พระมหากษัตริย์ มีลักษณะเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส พื้นธงสีเหลือง มีรูปพระครุฑพ่าห์สีแดงอยู่ตรงกลาง.
ธงเยาวราชน้อย เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ธงสําหรับองค์สมเด็จพระยุพราช แบ่งความยาวออกเป็น ๒ ตอน ตอนต้นมีลักษณะและสีอย่างเดียวกับธงเยาวราชใหญ่ แต่กว้างไม่เกิน ๖๐ เซนติเมตร ตอนปลายมีลักษณะเป็นชายต่อสีขาวแปลงเป็นรูปธงยาวเรียวโดยให้ปลายสุดกว้างครึ่งหนึ่งของตอนต้น ปลายธงตัดเป็นแฉกรูปหางนกแซงแซว ลึก ๓ ใน ๘ ส่วนของความยาวของผืนธง ความยาวของผืนธงเป็น ๘ เท่าของความกว้างของตอนต้น ธงนี้ถ้าชักขึ้นแทนธงเยาวราชใหญ่ หมายความว่า โปรดเกล้าฯ ให้งดการยิงสลุตถวายคํานับ.	ธงเยาวราชน้อย (กฎ) น. ธงสําหรับองค์สมเด็จพระยุพราช แบ่งความยาวออกเป็น ๒ ตอน ตอนต้นมีลักษณะและสีอย่างเดียวกับธงเยาวราชใหญ่ แต่กว้างไม่เกิน ๖๐ เซนติเมตร ตอนปลายมีลักษณะเป็นชายต่อสีขาวแปลงเป็นรูปธงยาวเรียวโดยให้ปลายสุดกว้างครึ่งหนึ่งของตอนต้น ปลายธงตัดเป็นแฉกรูปหางนกแซงแซว ลึก ๓ ใน ๘ ส่วนของความยาวของผืนธง ความยาวของผืนธงเป็น ๘ เท่าของความกว้างของตอนต้น ธงนี้ถ้าชักขึ้นแทนธงเยาวราชใหญ่ หมายความว่า โปรดเกล้าฯ ให้งดการยิงสลุตถวายคํานับ.
ธงเยาวราชใหญ่ เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-ไม้-เอก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ธงสําหรับองค์สมเด็จพระยุพราช มีลักษณะเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส พื้นธงมี ๒ สี รอบนอกสีขาบ รอบในสีเหลืองกว้างยาวครึ่งหนึ่งของรอบนอก มีรูปพระครุฑพ่าห์สีแดงอยู่ตรงกลาง.	ธงเยาวราชใหญ่ (กฎ) น. ธงสําหรับองค์สมเด็จพระยุพราช มีลักษณะเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส พื้นธงมี ๒ สี รอบนอกสีขาบ รอบในสีเหลืองกว้างยาวครึ่งหนึ่งของรอบนอก มีรูปพระครุฑพ่าห์สีแดงอยู่ตรงกลาง.
ธงราชินีน้อย เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ธงสําหรับองค์สมเด็จพระราชินี มีลักษณะและสีอย่างเดียวกับธงมหาราชน้อย เว้นแต่ชายต่อเป็นสีแดง ธงนี้ถ้าชักขึ้นแทนธงราชินีใหญ่ หมายความว่า ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้งดการยิงสลุตถวายคํานับ.	ธงราชินีน้อย (กฎ) น. ธงสําหรับองค์สมเด็จพระราชินี มีลักษณะและสีอย่างเดียวกับธงมหาราชน้อย เว้นแต่ชายต่อเป็นสีแดง ธงนี้ถ้าชักขึ้นแทนธงราชินีใหญ่ หมายความว่า ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้งดการยิงสลุตถวายคํานับ.
ธงราชินีใหญ่ เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-ไม้-เอก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ธงสําหรับองค์สมเด็จพระราชินี มีลักษณะเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้าง ๒ ส่วน ยาว ๓ ส่วน พื้นธงสีเหลือง ตอนต้น ๒ ใน ๓ ส่วนของความยาวของผืนธงเหมือนธงมหาราชใหญ่ ตอนปลายตัดเป็นแฉกรูปหางนกแซงแซว ลึก ๑ ใน ๓ ส่วนของความยาวของผืนธง.	ธงราชินีใหญ่ (กฎ) น. ธงสําหรับองค์สมเด็จพระราชินี มีลักษณะเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้าง ๒ ส่วน ยาว ๓ ส่วน พื้นธงสีเหลือง ตอนต้น ๒ ใน ๓ ส่วนของความยาวของผืนธงเหมือนธงมหาราชใหญ่ ตอนปลายตัดเป็นแฉกรูปหางนกแซงแซว ลึก ๑ ใน ๓ ส่วนของความยาวของผืนธง.
ธงสามชาย เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ธงรูปสามเหลี่ยมมุมฉาก ปลายธงมี ๓ แฉก เป็น ๓ ชายลดหลั่นกัน มักใช้นำริ้วกระบวน ถ้าใช้เข้ากระบวนแห่ในพระราชพิธี ผืนธงทำด้วยผ้าสักหลาดสอดสีปักดิ้นหักทองขวางเป็นลวดลาย.	ธงสามชาย น. ธงรูปสามเหลี่ยมมุมฉาก ปลายธงมี ๓ แฉก เป็น ๓ ชายลดหลั่นกัน มักใช้นำริ้วกระบวน ถ้าใช้เข้ากระบวนแห่ในพระราชพิธี ผืนธงทำด้วยผ้าสักหลาดสอดสีปักดิ้นหักทองขวางเป็นลวดลาย.
ธงสามเหลี่ยม เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์กฤติกา มี ๘ ดวง, ดาวกฤตติกา ดาวกัตติกา หรือ ดาวลูกไก่ ก็เรียก.	ธงสามเหลี่ยม น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์กฤติกา มี ๘ ดวง, ดาวกฤตติกา ดาวกัตติกา หรือ ดาวลูกไก่ ก็เรียก.
ธงหางแซงแซว เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-ซอ-โซ่-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-ซอ-โซ่-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกสิ่งเช่นธงที่มีรูปเป็นแฉกเหมือนหางนกแซงแซว.	ธงหางแซงแซว น. เรียกสิ่งเช่นธงที่มีรูปเป็นแฉกเหมือนหางนกแซงแซว.
ธงก์ เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-กอ-ไก่-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง กา (นก). ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ธงก์ (แบบ) น. กา (นก). (ป.).
ธงชัย เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๑	ดูใน ธง เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู.	ธงชัย ๑ ดูใน ธง.
ธงชัย เขียนว่า ทอ-ทง-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง กาลโยคอย่างหนึ่งในโหราศาสตร์ คือ เวลาประกอบด้วยโชคคราวชนะเข้าไปถึงที่ซึ่งศัตรูจะตั้งอยู่ไม่ได้.	ธงชัย ๒ น. กาลโยคอย่างหนึ่งในโหราศาสตร์ คือ เวลาประกอบด้วยโชคคราวชนะเข้าไปถึงที่ซึ่งศัตรูจะตั้งอยู่ไม่ได้.
ธชะ เขียนว่า ทอ-ทง-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ธง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ธชะ (แบบ) น. ธง. (ป.).
ธชี เขียนว่า ทอ-ทง-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี	[ทะ–] เป็นคำนาม หมายถึง พราหมณ์, นักบวช. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ธฺวชินฺ เขียนว่า ทอ-ทง-พิน-ทุ-วอ-แหวน-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-พิน-ทุ ว่า ผู้ถือธง, พราหมณ์ .	ธชี [ทะ–] น. พราหมณ์, นักบวช. (ป.; ส. ธฺวชินฺ ว่า ผู้ถือธง, พราหมณ์).
ธตรฐ เขียนว่า ทอ-ทง-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ถอ-ถาน	[ทะตะรด] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อท้าวจาตุมหาราชองค์หนึ่ง ประจําทิศบูรพา.	ธตรฐ [ทะตะรด] น. ชื่อท้าวจาตุมหาราชองค์หนึ่ง ประจําทิศบูรพา.
ธน, ธน– ธน เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู ธน– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู	[ทน, ทะนะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ทรัพย์สิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ธน, ธน– [ทน, ทะนะ–] น. ทรัพย์สิน. (ป., ส.).
ธนธานี เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อี	[ทะนะ–] เป็นคำนาม หมายถึง สถานที่เก็บพัสดุมีค่า, คลัง, ที่เก็บสินค้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ธนธานี [ทะนะ–] น. สถานที่เก็บพัสดุมีค่า, คลัง, ที่เก็บสินค้า. (ป., ส.).
ธนบดี เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-บอ-ไบ-ไม้-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี	[ทะนะบอ–] เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าของทรัพย์, เศรษฐีผู้มีทรัพย์เป็นทุน, นายทุน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ธนปติ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ ว่า เจ้าแห่งทรัพย์ คือ พระอินทร์, ท้าวกุเวร .	ธนบดี [ทะนะบอ–] น. เจ้าของทรัพย์, เศรษฐีผู้มีทรัพย์เป็นทุน, นายทุน. (ส. ธนปติ ว่า เจ้าแห่งทรัพย์ คือ พระอินทร์, ท้าวกุเวร).
ธนบัตร เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[ทะนะบัด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง บัตรที่ออกใช้เป็นเงินตรา ซึ่งใช้ชําระหนี้ได้ตามกฎหมายโดยไม่จํากัดจํานวน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ธน เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู + ปตฺร เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-รอ-เรือ .	ธนบัตร [ทะนะบัด] (กฎ) น. บัตรที่ออกใช้เป็นเงินตรา ซึ่งใช้ชําระหนี้ได้ตามกฎหมายโดยไม่จํากัดจํานวน. (ส. ธน + ปตฺร).
ธนบัตรย่อย เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ยอ-ยัก-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ธนบัตรที่ราคาน้อยกว่าฉบับที่มีราคามากกว่า, แบงก์ย่อย ก็ว่า.	ธนบัตรย่อย น. ธนบัตรที่ราคาน้อยกว่าฉบับที่มีราคามากกว่า, แบงก์ย่อย ก็ว่า.
ธนสมบัติ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สอ-เสือ-มอ-ม้า-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	[ทะนะสมบัด] เป็นคำนาม หมายถึง การถึงพร้อมแห่งทรัพย์, ทรัพย์สมบัติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ธนสมบัติ [ทะนะสมบัด] น. การถึงพร้อมแห่งทรัพย์, ทรัพย์สมบัติ. (ป.).
ธนสาร เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[ทะนะสาน] เป็นคำนาม หมายถึง ทรัพย์สมบัติที่เป็นแก่นสาร, ทรัพย์สมบัติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ธนสาร [ทะนะสาน] น. ทรัพย์สมบัติที่เป็นแก่นสาร, ทรัพย์สมบัติ. (ป.).
ธนัง เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป และเป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ทรัพย์สิน เช่น มันก็ไม่รู้มั่งที่จะให้เกิดทุนธนัง. ในวงเล็บ มาจาก มหาเวสสันดรชาดก ในวงเล็บ แบบเรียน กัณฑ์ชูชก.	ธนัง (แบบ; กลอน) น. ทรัพย์สิน เช่น มันก็ไม่รู้มั่งที่จะให้เกิดทุนธนัง. (ม. ร่ายยาว ชูชก).
ธนาคาร เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง นิติบุคคลที่ตั้งขึ้นตามกฎหมาย บริษัทจํากัด หรือ บริษัทมหาชนจํากัด ที่ใช้ชื่อหรือคําแสดงชื่อว่า ธนาคาร ซึ่งประกอบธุรกิจเกี่ยวกับเงินและธุรกิจหลักทรัพย์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธน เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู + อคาร เขียนว่า ออ-อ่าง-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ .	ธนาคาร น. นิติบุคคลที่ตั้งขึ้นตามกฎหมาย บริษัทจํากัด หรือ บริษัทมหาชนจํากัด ที่ใช้ชื่อหรือคําแสดงชื่อว่า ธนาคาร ซึ่งประกอบธุรกิจเกี่ยวกับเงินและธุรกิจหลักทรัพย์. (ป. ธน + อคาร).
ธนาคารพาณิชย์ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-นอ-เนน-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ธนาคารที่ได้รับอนุญาตให้ประกอบธุรกิจประเภทรับฝากเงินที่ต้องจ่ายคืนเมื่อทวงถามหรือเมื่อสิ้นระยะเวลาอันกําหนดไว้ และใช้ประโยชน์เงินนั้นในทางหนึ่งหรือหลายทาง เช่น ให้สินเชื่อ ซื้อขายตั๋วแลกเงินหรือตราสารเปลี่ยนมืออื่นใด ซื้อขายเงินปริวรรตต่างประเทศ และหมายความรวมถึงสาขาของธนาคารต่างประเทศที่ได้รับอนุญาตให้ประกอบธุรกิจดังกล่าวด้วย.	ธนาคารพาณิชย์ (กฎ) น. ธนาคารที่ได้รับอนุญาตให้ประกอบธุรกิจประเภทรับฝากเงินที่ต้องจ่ายคืนเมื่อทวงถามหรือเมื่อสิ้นระยะเวลาอันกําหนดไว้ และใช้ประโยชน์เงินนั้นในทางหนึ่งหรือหลายทาง เช่น ให้สินเชื่อ ซื้อขายตั๋วแลกเงินหรือตราสารเปลี่ยนมืออื่นใด ซื้อขายเงินปริวรรตต่างประเทศ และหมายความรวมถึงสาขาของธนาคารต่างประเทศที่ได้รับอนุญาตให้ประกอบธุรกิจดังกล่าวด้วย.
ธนาคารเลือด เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง สถานที่เก็บรักษาเลือดไว้ เพื่อบริการแก่ผู้ป่วย.	ธนาคารเลือด น. สถานที่เก็บรักษาเลือดไว้ เพื่อบริการแก่ผู้ป่วย.
ธนาคารโลก เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง คําสามัญเรียกธนาคารระหว่างประเทศเพื่อบูรณะและวิวัฒนาการ ซึ่งทําหน้าที่ให้กู้ยืมเงินแก่ประเทศที่เป็นสมาชิกของธนาคาร เพื่อพัฒนาเศรษฐกิจในประเทศของตนและให้ความช่วยเหลือทางวิชาการ ธนาคารนี้ไม่รับฝากเงิน.	ธนาคารโลก น. คําสามัญเรียกธนาคารระหว่างประเทศเพื่อบูรณะและวิวัฒนาการ ซึ่งทําหน้าที่ให้กู้ยืมเงินแก่ประเทศที่เป็นสมาชิกของธนาคาร เพื่อพัฒนาเศรษฐกิจในประเทศของตนและให้ความช่วยเหลือทางวิชาการ ธนาคารนี้ไม่รับฝากเงิน.
ธนาคารออมสิน เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ธนาคารที่ตั้งขึ้นเพื่อรับฝากเงินออมสิน ออกพันธบัตรออมสินและสลากออมสิน รับฝากเงินออมสินเพื่อสงเคราะห์ชีวิตและครอบครัว ทําการรับจ่ายและโอนเงิน ซื้อหรือขายพันธบัตรรัฐบาลไทย ลงทุนเพื่อแสวงหาผลประโยชน์ซึ่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังอนุญาต การออมสินอื่น ๆ หรือกิจการอันเป็นงานธนาคาร ตามที่พระราชกฤษฎีกากําหนดไว้ และให้ประกอบได้ตามข้อกําหนดและเงื่อนไขที่กําหนดไว้ในกฎกระทรวง.	ธนาคารออมสิน (กฎ) น. ธนาคารที่ตั้งขึ้นเพื่อรับฝากเงินออมสิน ออกพันธบัตรออมสินและสลากออมสิน รับฝากเงินออมสินเพื่อสงเคราะห์ชีวิตและครอบครัว ทําการรับจ่ายและโอนเงิน ซื้อหรือขายพันธบัตรรัฐบาลไทย ลงทุนเพื่อแสวงหาผลประโยชน์ซึ่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังอนุญาต การออมสินอื่น ๆ หรือกิจการอันเป็นงานธนาคาร ตามที่พระราชกฤษฎีกากําหนดไว้ และให้ประกอบได้ตามข้อกําหนดและเงื่อนไขที่กําหนดไว้ในกฎกระทรวง.
ธนาณัติ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-เนน-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง การส่งเงินทางไปรษณีย์ โดยวิธีผู้ส่งมอบเงินไว้ยังที่ทําการไปรษณีย์แห่งหนึ่งแล้วเจ้าหน้าที่ไปรษณีย์ออกตราสารสั่งให้ที่ทําการไปรษณีย์อีกแห่งหนึ่งจ่ายเงินให้แก่ผู้รับ; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง ตราสารซึ่งที่ทําการไปรษณีย์แห่งหนึ่งสั่งให้ที่ทําการไปรษณีย์อีกแห่งหนึ่งจ่ายเงิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธน เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู + อาณตฺติ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-นอ-เนน-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ .	ธนาณัติ น. การส่งเงินทางไปรษณีย์ โดยวิธีผู้ส่งมอบเงินไว้ยังที่ทําการไปรษณีย์แห่งหนึ่งแล้วเจ้าหน้าที่ไปรษณีย์ออกตราสารสั่งให้ที่ทําการไปรษณีย์อีกแห่งหนึ่งจ่ายเงินให้แก่ผู้รับ; (กฎ) ตราสารซึ่งที่ทําการไปรษณีย์แห่งหนึ่งสั่งให้ที่ทําการไปรษณีย์อีกแห่งหนึ่งจ่ายเงิน. (ป. ธน + อาณตฺติ).
ธเนศ, ธเนศวร ธเนศ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สอ-สา-ลา ธเนศวร เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ	[ทะเนด, ทะเนสวน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าแห่งทรัพย์, คนมั่งมี; ท้าวกุเวร. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธเนศ, ธเนศวร [ทะเนด, ทะเนสวน] (แบบ) น. เจ้าแห่งทรัพย์, คนมั่งมี; ท้าวกุเวร. (ส.).
ธโนปจัย เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-โอ-นอ-หนู-ปอ-ปลา-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	[ทะโนปะไจ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง การสะสมทรัพย์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธโนปจัย [ทะโนปะไจ] (แบบ) น. การสะสมทรัพย์. (ส.).
ธไนศวรรย์ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-นอ-หนู-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[ทะไนสะหฺวัน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง อิสรภาพเหนือทรัพย์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ธน เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู + ไอศฺวรฺย เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-สอ-สา-ลา-พิน-ทุ-วอ-แหวน-รอ-เรือ-พิน-ทุ-ยอ-ยัก .	ธไนศวรรย์ [ทะไนสะหฺวัน] (แบบ) น. อิสรภาพเหนือทรัพย์. (ส. ธน + ไอศฺวรฺย).
ธนัง เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	ดู ธน, ธน– ธน เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู ธน– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู .	ธนัง ดู ธน, ธน–.
ธนาคม เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป และเป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง การมาแห่งกําไร, กําไร. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธนาคม (แบบ; กลอน) น. การมาแห่งกําไร, กําไร. (ส.).
ธนาคาร เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	ดู ธน, ธน– ธน เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู ธน– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู .	ธนาคาร ดู ธน, ธน–.
ธนาคารพาณิชย์ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-นอ-เนน-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	ดู ธน, ธน– ธน เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู ธน– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู .	ธนาคารพาณิชย์ ดู ธน, ธน–.
ธนาคารโลก เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-กอ-ไก่	ดู ธน, ธน– ธน เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู ธน– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู .	ธนาคารโลก ดู ธน, ธน–.
ธนาคารออมสิน เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	ดู ธน, ธน– ธน เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู ธน– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู .	ธนาคารออมสิน ดู ธน, ธน–.
ธนาณัติ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-เนน-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	ดู ธน, ธน– ธน เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู ธน– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู .	ธนาณัติ ดู ธน, ธน–.
ธนิต เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง หนัก, เสียงพยัญชนะบางประเภทที่เปล่งเสียงพร้อมกับมีกลุ่มลมออกมา ในภาษาไทยได้แก่เสียง พ ท ค ช ฮ, ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในไวยากรณ์ หมายถึง เรียกพยัญชนะในภาษาบาลีและสันสกฤตที่มีเสียงหนักว่า พยัญชนะธนิต ได้แก่ พยัญชนะตัวที่ ๒ และ ๔ ของวรรค. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ธนิต ว. หนัก, เสียงพยัญชนะบางประเภทที่เปล่งเสียงพร้อมกับมีกลุ่มลมออกมา ในภาษาไทยได้แก่เสียง พ ท ค ช ฮ, (ไว) เรียกพยัญชนะในภาษาบาลีและสันสกฤตที่มีเสียงหนักว่า พยัญชนะธนิต ได้แก่ พยัญชนะตัวที่ ๒ และ ๔ ของวรรค. (ป.).
ธนิษฐะ, ธนิษฐา ธนิษฐะ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อะ ธนิษฐา เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ดาวฤกษ์ที่ ๒๓ มี ๔ ดวง เห็นเป็นรูปกา, ดาวศรวิษฐา ดาวเศรษฐี หรือ ดาวไซ ก็เรียก.	ธนิษฐะ, ธนิษฐา น. ดาวฤกษ์ที่ ๒๓ มี ๔ ดวง เห็นเป็นรูปกา, ดาวศรวิษฐา ดาวเศรษฐี หรือ ดาวไซ ก็เรียก.
ธนุ, ธนุรญ ธนุ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ ธนุรญ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-ยอ-หยิง	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ธนู. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ธนุ, ธนุรญ (แบบ) น. ธนู. (ป.).
ธนุรมารค เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-คอ-ควาย	[ทะนุระมาก] เป็นคำนาม หมายถึง ทางโค้งเหมือนธนู. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธนุรมารค [ทะนุระมาก] น. ทางโค้งเหมือนธนู. (ส.).
ธนุรวิทยา, ธนุรเวท ธนุรวิทยา เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา ธนุรเวท เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-ทอ-ทะ-หาน	[ทะนุระ–] เป็นคำนาม หมายถึง วิชายิงธนูและการใช้อาวุธอื่น ๆ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต . ในวงเล็บ ดู อุปเวท ประกอบ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อุ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-ทอ-ทะ-หาน ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้ .	ธนุรวิทยา, ธนุรเวท [ทะนุระ–] น. วิชายิงธนูและการใช้อาวุธอื่น ๆ. (ส.). (ดู อุปเวท ประกอบ).
ธนู เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่ออาวุธชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยคันธนูซึ่งมีสายธนูสำหรับน้าวยิง และลูกธนูที่มีปลายแหลม; ชื่อกลุ่มดาวรูปธนู เรียกว่า ราศีธนู เป็นราศีที่ ๘ ในจักรราศี; ชื่อดาวฤกษ์อนุราธา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธนุ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ.	ธนู น. ชื่ออาวุธชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยคันธนูซึ่งมีสายธนูสำหรับน้าวยิง และลูกธนูที่มีปลายแหลม; ชื่อกลุ่มดาวรูปธนู เรียกว่า ราศีธนู เป็นราศีที่ ๘ ในจักรราศี; ชื่อดาวฤกษ์อนุราธา. (ป. ธนุ).
ธนูศิลป์ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อู-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อิ-ลอ-ลิง-ปอ-ปลา-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ฝีมือยิงธนู, การฝึกหัดยิงธนู. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธนูศิลป์ น. ฝีมือยิงธนู, การฝึกหัดยิงธนู. (ส.).
ธเนศ, ธเนศวร ธเนศ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สอ-สา-ลา ธเนศวร เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ	ดู ธน, ธน– ธน เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู ธน– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู .	ธเนศ, ธเนศวร ดู ธน, ธน–.
ธโนปจัย เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-โอ-นอ-หนู-ปอ-ปลา-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	ดู ธน, ธน– ธน เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู ธน– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู .	ธโนปจัย ดู ธน, ธน–.
ธไนศวรรย์ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-นอ-หนู-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	ดู ธน, ธน– ธน เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู ธน– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู .	ธไนศวรรย์ ดู ธน, ธน–.
ธม เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใหญ่, หลวง, เช่น นครธม. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร ธม เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า.	ธม ว. ใหญ่, หลวง, เช่น นครธม. (ข. ธม).
ธมกรก เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-กอ-ไก่-รอ-เรือ-กอ-ไก่	[ทะมะกะหฺรก] เป็นคำนาม หมายถึง กระบอกกรองนํ้าของพระสงฆ์ เป็นเครื่องใช้สอย ๑ อย่างในอัฐบริขาร; เครื่องกรองนํ้าด้วยลมเป่า; กระบอกก้นหุ้มผ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ธมกรก [ทะมะกะหฺรก] น. กระบอกกรองนํ้าของพระสงฆ์ เป็นเครื่องใช้สอย ๑ อย่างในอัฐบริขาร; เครื่องกรองนํ้าด้วยลมเป่า; กระบอกก้นหุ้มผ้า. (ป.).
ธร เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ	[ทอน] เป็นคำนาม หมายถึง การยึดไว้, การถือไว้, การทรงไว้, การมีไว้; ผู้รักษาไว้, ผู้ทรงไว้, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น วิชาธร วินัยธร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ธฺฤ เขียนว่า ทอ-ทง-พิน-ทุ-รอ-รึ.	ธร [ทอน] น. การยึดไว้, การถือไว้, การทรงไว้, การมีไว้; ผู้รักษาไว้, ผู้ทรงไว้, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น วิชาธร วินัยธร. (ป.; ส. ธฺฤ).
ธรง เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-งอ-งู	[ทฺรง] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ และเป็นคำที่เลิกใช้แล้ว เป็นคำกริยา หมายถึง ทรง. ในวงเล็บ มาจาก กฎหมายตราสามดวง.	ธรง [ทฺรง] (โบ; เลิก) ก. ทรง. (สามดวง).
ธรณ, ธรณะ ธรณ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน ธรณะ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อะ	[ทอน, ทอระนะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง การถือไว้, การทรงไว้, การยึดไว้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ธรณ, ธรณะ [ทอน, ทอระนะ] (แบบ) น. การถือไว้, การทรงไว้, การยึดไว้. (ป., ส.).
ธรณิน เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	[ทอระ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ธรณี, แผ่นดิน, เช่น กึกก้องสะเทือนธรณิน. ในวงเล็บ มาจาก ลิลิตพระลอ แบบเรียน.	ธรณิน [ทอระ–] (กลอน) น. ธรณี, แผ่นดิน, เช่น กึกก้องสะเทือนธรณิน. (ลอ).
ธรณินทร์ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	[ทอระนิน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน, พระเจ้าแผ่นดิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธรณินทร์ [ทอระนิน] (กลอน) น. ผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน, พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
ธรณิศ, ธรณิศร, ธรณิศวร์ ธรณิศ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา ธรณิศร เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา-รอ-เรือ ธรณิศวร์ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	[ทอระนิด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน, พระเจ้าแผ่นดิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธรณิศ, ธรณิศร, ธรณิศวร์ [ทอระนิด] (กลอน) น. ผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน, พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
ธรณี เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี	[ทอระนี] เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นดิน เช่น ธรณีสูบ, พื้นแผ่นดิน เช่น ธรณีวิทยา, โลก เช่น นางในธรณีไม่มีเหมือน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ธรณี [ทอระนี] น. แผ่นดิน เช่น ธรณีสูบ, พื้นแผ่นดิน เช่น ธรณีวิทยา, โลก เช่น นางในธรณีไม่มีเหมือน. (ป., ส.).
ธรณีกันแสง เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-สอ-เสือ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง, ธรณีร้องไห้ หรือ พสุธากันแสง ก็ว่า.	ธรณีกันแสง น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง, ธรณีร้องไห้ หรือ พสุธากันแสง ก็ว่า.
ธรณีประตู เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้รองรับกรอบล่างของประตู มีรูครกสําหรับรับเดือยบานประตู และมีรูสําหรับลงลิ่มหรือลงกลอน เช่น ธรณีประตูโบสถ์, ปัจจุบันเรียกไม้กรอบล่างประตูว่า ธรณีประตู.	ธรณีประตู น. ไม้รองรับกรอบล่างของประตู มีรูครกสําหรับรับเดือยบานประตู และมีรูสําหรับลงลิ่มหรือลงกลอน เช่น ธรณีประตูโบสถ์, ปัจจุบันเรียกไม้กรอบล่างประตูว่า ธรณีประตู.
ธรณีมณฑล เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี-มอ-ม้า-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกโลก. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธรณีมณฑล น. ลูกโลก. (ส.).
ธรณีร้องไห้ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-หอ-หีบ-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง, ธรณีกันแสง หรือ พสุธากันแสง ก็ว่า.	ธรณีร้องไห้ น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง, ธรณีกันแสง หรือ พสุธากันแสง ก็ว่า.
ธรณีวิทยา เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง วิชาว่าด้วยความรู้เกี่ยวกับประวัติ โครงสร้าง และสภาพของโลก.	ธรณีวิทยา น. วิชาว่าด้วยความรู้เกี่ยวกับประวัติ โครงสร้าง และสภาพของโลก.
ธรณีศวร เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน, พระเจ้าแผ่นดิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ธรณี เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี + อิศฺวร เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา-พิน-ทุ-วอ-แหวน-รอ-เรือ .	ธรณีศวร น. ผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน, พระเจ้าแผ่นดิน. (ส. ธรณี + อิศฺวร).
ธรณีสงฆ์ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี-สอ-เสือ-งอ-งู-คอ-ระ-คัง-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ที่ซึ่งเป็นสมบัติของวัด.	ธรณีสงฆ์ น. ที่ซึ่งเป็นสมบัติของวัด.
ธรณีสาร เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง เสนียดจัญไร, เรียกคนที่มีลักษณะซึมเซาง่วงเหงาหาวนอนอยู่เสมอว่า คนต้องธรณีสาร.	ธรณีสาร ๑ น. เสนียดจัญไร, เรียกคนที่มีลักษณะซึมเซาง่วงเหงาหาวนอนอยู่เสมอว่า คนต้องธรณีสาร.
ธรณีสูบ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี-สอ-เสือ-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่แผ่นดินแยกออกทำให้คนที่ทำบาปกรรมอย่างยิ่งตกลงหายไป แล้วแผ่นดินก็กลับเป็นอย่างเดิม เป็นความเชื่อทางพระพุทธศาสนาว่า ธรรมชาติจะลงโทษคนที่ทำบาปหนักนั้นเอง โดยผู้อื่นไม่ต้องลงโทษ.	ธรณีสูบ ก. อาการที่แผ่นดินแยกออกทำให้คนที่ทำบาปกรรมอย่างยิ่งตกลงหายไป แล้วแผ่นดินก็กลับเป็นอย่างเดิม เป็นความเชื่อทางพระพุทธศาสนาว่า ธรรมชาติจะลงโทษคนที่ทำบาปหนักนั้นเอง โดยผู้อื่นไม่ต้องลงโทษ.
ธรณีสาร เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ ความหมายที่ ๑	ดูใน ธรณี เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี.	ธรณีสาร ๑ ดูใน ธรณี.
ธรณีสาร เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มขนาดเล็กชนิด Phyllanthus pulcher Wall. ex Muell. Arg. ในวงศ์ Euphorbiaceae ลําต้นตรง ใช้ทํายาได้, ว่านธรณีสาร ก็เรียก.	ธรณีสาร ๒ น. ชื่อไม้พุ่มขนาดเล็กชนิด Phyllanthus pulcher Wall. ex Muell. Arg. ในวงศ์ Euphorbiaceae ลําต้นตรง ใช้ทํายาได้, ว่านธรณีสาร ก็เรียก.
ธรมาน เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[ทอระมาน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยังดํารงชีวิตอยู่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ธรมาน [ทอระมาน] (แบบ) ว. ยังดํารงชีวิตอยู่. (ป.).
ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ ธรรม ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรมะ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ	[ทํา, ทํามะ–] เป็นคำนาม หมายถึง คุณความดี เช่น เป็นคนมีธรรมะ เป็นคนมีศีลมีธรรม; คําสั่งสอนในศาสนา เช่น แสดงธรรม ฟังธรรม ธรรมะของพระพุทธเจ้า; หลักประพฤติปฏิบัติในศาสนา เช่น ปฏิบัติธรรม ประพฤติธรรม; ความจริง เช่น ได้ดวงตาเห็นธรรม; ความยุติธรรม, ความถูกต้อง, เช่น ความเป็นธรรมในสังคม; กฎ, กฎเกณฑ์, เช่น ธรรมะแห่งหมู่คณะ; กฎหมาย เช่น ธรรมะระหว่างประเทศ; สิ่งทั้งหลาย, สิ่งของ, เช่น เครื่องไทยธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ธรฺม เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-มอ-ม้า และมาจากภาษาบาลี ธมฺม เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า.	ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ [ทํา, ทํามะ–] น. คุณความดี เช่น เป็นคนมีธรรมะ เป็นคนมีศีลมีธรรม; คําสั่งสอนในศาสนา เช่น แสดงธรรม ฟังธรรม ธรรมะของพระพุทธเจ้า; หลักประพฤติปฏิบัติในศาสนา เช่น ปฏิบัติธรรม ประพฤติธรรม; ความจริง เช่น ได้ดวงตาเห็นธรรม; ความยุติธรรม, ความถูกต้อง, เช่น ความเป็นธรรมในสังคม; กฎ, กฎเกณฑ์, เช่น ธรรมะแห่งหมู่คณะ; กฎหมาย เช่น ธรรมะระหว่างประเทศ; สิ่งทั้งหลาย, สิ่งของ, เช่น เครื่องไทยธรรม. (ส. ธรฺม; ป. ธมฺม).
ธรรมกถา เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-กอ-ไก่-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง การกล่าวธรรม, ถ้อยคําที่เป็นธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ธมฺมกถา เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-กอ-ไก่-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา.	ธรรมกถา น. การกล่าวธรรม, ถ้อยคําที่เป็นธรรม. (ส.; ป. ธมฺมกถา).
ธรรมกถึก เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-กอ-ไก่-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกพระที่เป็นนักเทศน์ผู้แสดงธรรมว่า พระธรรมกถึก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธมฺมกถิก เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-กอ-ไก่-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่.	ธรรมกถึก น. เรียกพระที่เป็นนักเทศน์ผู้แสดงธรรมว่า พระธรรมกถึก. (ป. ธมฺมกถิก).
ธรรมกาม เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ใคร่ธรรม, ผู้นิยมในยุติธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ธมฺมกาม เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า.	ธรรมกาม น. ผู้ใคร่ธรรม, ผู้นิยมในยุติธรรม. (ส.; ป. ธมฺมกาม).
ธรรมกาย เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง กายคือธรรม ได้แก่ พระมหากรุณาธิคุณ พระปัญญาธิคุณ และพระบริสุทธิคุณ; พระนามหนึ่งของพระพุทธเจ้า ตามคติมหายานเชื่อว่า ได้แก่พระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระพุทธเจ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ธมฺมกาย เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก.	ธรรมกาย น. กายคือธรรม ได้แก่ พระมหากรุณาธิคุณ พระปัญญาธิคุณ และพระบริสุทธิคุณ; พระนามหนึ่งของพระพุทธเจ้า ตามคติมหายานเชื่อว่า ได้แก่พระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระพุทธเจ้า. (ส.; ป. ธมฺมกาย).
ธรรมการ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง กิจการทางศาสนา.	ธรรมการ น. กิจการทางศาสนา.
ธรรมการย์ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง กิจอันเป็นธรรม, การกุศล, หน้าที่อันสมควร.	ธรรมการย์ น. กิจอันเป็นธรรม, การกุศล, หน้าที่อันสมควร.
ธรรมเกษตร เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง แดนธรรม; คนมีใจกรุณา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธรรมเกษตร น. แดนธรรม; คนมีใจกรุณา. (ส.).
ธรรมขันธ์ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-ขอ-ไข่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทง-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง หมวดธรรม, กองธรรม, ข้อธรรม, (กําหนดข้อธรรมในพระไตรปิฎกว่ามี ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์). ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ธรฺม เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-มอ-ม้า + ภาษาบาลี ขนฺธ เขียนว่า ขอ-ไข่-นอ-หนู-พิน-ทุ-ทอ-ทง .	ธรรมขันธ์ น. หมวดธรรม, กองธรรม, ข้อธรรม, (กําหนดข้อธรรมในพระไตรปิฎกว่ามี ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์). (ส. ธรฺม + ป. ขนฺธ).
ธรรมคุณ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อบทแสดงคุณของพระธรรม มีบาลีขึ้นต้นว่า สฺวากฺขาโต และลงท้ายว่า ปจฺจตฺตํ เวทิตพฺโพ วิญฺญูหิ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ธมฺมคุณ เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน.	ธรรมคุณ น. ชื่อบทแสดงคุณของพระธรรม มีบาลีขึ้นต้นว่า สฺวากฺขาโต และลงท้ายว่า ปจฺจตฺตํ เวทิตพฺโพ วิญฺญูหิ. (ส.; ป. ธมฺมคุณ).
ธรรมจรณะ, ธรรมจรรยา ธรรมจรณะ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-จอ-จาน-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อะ ธรรมจรรยา เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-จอ-จาน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง การประพฤติถูกธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธรรมจรณะ, ธรรมจรรยา น. การประพฤติถูกธรรม. (ส.).
ธรรมจริยา เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง การประพฤติเป็นธรรม, การประพฤติถูกธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ธรฺม เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-มอ-ม้า + ภาษาบาลี จริยา เขียนว่า จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา .	ธรรมจริยา น. การประพฤติเป็นธรรม, การประพฤติถูกธรรม. (ส. ธรฺม + ป. จริยา).
ธรรมจักร เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปฐมเทศนาที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงแก่พระเบญจวัคคีย์ เรียกเต็มว่า ธัมมจักกัปปวัตนสูตร; แดนธรรม; เครื่องหมายทางพระพุทธศาสนา เป็นรูปวงล้อมี ๘ ซี่บ้าง ๑๒ ซี่บ้าง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธรรมจักร น. ชื่อปฐมเทศนาที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงแก่พระเบญจวัคคีย์ เรียกเต็มว่า ธัมมจักกัปปวัตนสูตร; แดนธรรม; เครื่องหมายทางพระพุทธศาสนา เป็นรูปวงล้อมี ๘ ซี่บ้าง ๑๒ ซี่บ้าง. (ส.).
ธรรมจักษุ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อุ	เป็นคำนาม หมายถึง ดวงตาคือปัญญาที่รู้เห็นธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธรรมจักษุ น. ดวงตาคือปัญญาที่รู้เห็นธรรม. (ส.).
ธรรมจาคะ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง การละธรรม, การละเมิดศาสนา, การทิ้งศาสนา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ธรฺม เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-มอ-ม้า + ภาษาบาลี จาค เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย .	ธรรมจาคะ น. การละธรรม, การละเมิดศาสนา, การทิ้งศาสนา. (ส. ธรฺม + ป. จาค).
ธรรมจารี เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ประพฤติธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธมฺมจารี เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี และมาจากภาษาสันสกฤต ธรฺมจารินฺ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-มอ-ม้า-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-พิน-ทุ.	ธรรมจารี น. ผู้ประพฤติธรรม. (ป. ธมฺมจารี; ส. ธรฺมจารินฺ).
ธรรมจินดา เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง การพิจารณาธรรม.	ธรรมจินดา น. การพิจารณาธรรม.
ธรรมเจดีย์ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง เจดีย์ที่บรรจุพระธรรมที่มักจารลงบนใบลาน, คัมภีร์ที่จารึกพระธรรม เช่น พระไตรปิฎก.	ธรรมเจดีย์ น. เจดีย์ที่บรรจุพระธรรมที่มักจารลงบนใบลาน, คัมภีร์ที่จารึกพระธรรม เช่น พระไตรปิฎก.
ธรรมชาติ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่เกิดมีและเป็นอยู่ตามธรรมดาของสิ่งนั้น ๆ, ภาพภูมิประเทศ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่เป็นไปเองโดยมิได้ปรุงแต่ง เช่น สีธรรมชาติ.	ธรรมชาติ น. สิ่งที่เกิดมีและเป็นอยู่ตามธรรมดาของสิ่งนั้น ๆ, ภาพภูมิประเทศ. ว. ที่เป็นไปเองโดยมิได้ปรุงแต่ง เช่น สีธรรมชาติ.
ธรรมฐิติ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง การตั้งอยู่แห่งสิ่งที่เป็นเอง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธมฺมิติ เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ.	ธรรมฐิติ น. การตั้งอยู่แห่งสิ่งที่เป็นเอง. (ป. ธมฺมิติ).
ธรรมดา เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง อาการหรือความเป็นไปแห่งธรรมชาติ เช่น การกิน การถ่ายเท การสืบพันธุ์ และการเสื่อมสลาย. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สามัญ, พื้น ๆ, ปรกติ, เช่น เป็นเรื่องธรรมดา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ธรฺมตา เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา และมาจากภาษาบาลี ธมฺมตา เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา.	ธรรมดา น. อาการหรือความเป็นไปแห่งธรรมชาติ เช่น การกิน การถ่ายเท การสืบพันธุ์ และการเสื่อมสลาย. ว. สามัญ, พื้น ๆ, ปรกติ, เช่น เป็นเรื่องธรรมดา. (ส. ธรฺมตา; ป. ธมฺมตา).
ธรรมทรรศนะ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ความเห็นชัดเจนในธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธรรมทรรศนะ น. ความเห็นชัดเจนในธรรม. (ส.).
ธรรมธาดา เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ทรงธรรม เช่น สมเด็จพระบรมธรรมธาดามหาสัตว์. ในวงเล็บ มาจาก มหาเวสสันดรชาดก ในวงเล็บ แบบเรียน กัณฑ์วนปเวสน์.	ธรรมธาดา น. ผู้ทรงธรรม เช่น สมเด็จพระบรมธรรมธาดามหาสัตว์. (ม. ร่ายยาว วนปเวสน์).
ธรรมธาตุ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ	เป็นคำนาม หมายถึง ธรรมารมณ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ธมฺมธาตุ เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ.	ธรรมธาตุ น. ธรรมารมณ์. (ส.; ป. ธมฺมธาตุ).
ธรรมนาถ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ถอ-ถุง	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้รักษากฎหมาย. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธรรมนาถ น. ผู้รักษากฎหมาย. (ส.).
ธรรมนิตย์ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เที่ยงธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธรรมนิตย์ น. ผู้เที่ยงธรรม. (ส.).
ธรรมนิยม เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ความประพฤติที่มีธรรมเป็นที่ตั้ง.	ธรรมนิยม น. ความประพฤติที่มีธรรมเป็นที่ตั้ง.
ธรรมนิยาม เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ความแน่นอนแห่งธรรมดา คือ พระไตรลักษณ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ธมฺมนิยาม เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า.	ธรรมนิยาม น. ความแน่นอนแห่งธรรมดา คือ พระไตรลักษณ์. (ส.; ป. ธมฺมนิยาม).
ธรรมนิเวศ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-สอ-สา-ลา	เป็นคำนาม หมายถึง การเข้าประพฤติธรรม, การเข้าศาสนา.	ธรรมนิเวศ น. การเข้าประพฤติธรรม, การเข้าศาสนา.
ธรรมนูญ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อู-ยอ-หยิง	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง กฎหมายที่จัดระเบียบองค์กร เช่น ธรรมนูญศาลทหาร พระธรรมนูญศาลยุติธรรม.	ธรรมนูญ (กฎ) น. กฎหมายที่จัดระเบียบองค์กร เช่น ธรรมนูญศาลทหาร พระธรรมนูญศาลยุติธรรม.
ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักร เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อู-ยอ-หยิง-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ปอ-ปลา-กอ-ไก่-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-งอ-งู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-นอ-เนน-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-รอ-เรือ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง กฎหมายที่จัดระเบียบการปกครองประเทศในระหว่างที่ยังไม่มีรัฐธรรมนูญ.	ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักร (กฎ) น. กฎหมายที่จัดระเบียบการปกครองประเทศในระหว่างที่ยังไม่มีรัฐธรรมนูญ.
ธรรมเนียม เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	[ทํา–] เป็นคำนาม หมายถึง ประเพณี, แบบแผน, แบบอย่าง.	ธรรมเนียม [ทํา–] น. ประเพณี, แบบแผน, แบบอย่าง.
ธรรมเนียมประเพณี เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-นอ-เนน-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ประเพณีเกี่ยวกับเรื่องธรรมดาสามัญ ถ้าฝ่าฝืนก็ไม่ถือว่าผิดหรือชั่ว.	ธรรมเนียมประเพณี น. ประเพณีเกี่ยวกับเรื่องธรรมดาสามัญ ถ้าฝ่าฝืนก็ไม่ถือว่าผิดหรือชั่ว.
ธรรมบท เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน	เป็นคำนาม หมายถึง ข้อแห่งธรรม, ชื่อคาถาบาลีคัมภีร์หนึ่งในขุทกนิกาย.	ธรรมบท น. ข้อแห่งธรรม, ชื่อคาถาบาลีคัมภีร์หนึ่งในขุทกนิกาย.
ธรรมบาล เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้รักษาธรรม, ผู้ป้องกันพระศาสนา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ธมฺมปาล เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง.	ธรรมบาล น. ผู้รักษาธรรม, ผู้ป้องกันพระศาสนา. (ส.; ป. ธมฺมปาล).
ธรรมบิฐ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อิ-ถอ-ถาน	เป็นคำนาม หมายถึง ธรรมาสน์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธมฺม เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า + ปี เขียนว่า ปอ-ปลา-สะ-หระ-อี-ถอ-ถาน .	ธรรมบิฐ น. ธรรมาสน์. (ป. ธมฺม + ปี).
ธรรมปฏิรูป, ธรรมประติรูป ธรรมปฏิรูป เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา ธรรมประติรูป เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา	เป็นคำนาม หมายถึง ธรรมเทียม, สิ่งที่ไม่ใช่ธรรมแท้.	ธรรมปฏิรูป, ธรรมประติรูป น. ธรรมเทียม, สิ่งที่ไม่ใช่ธรรมแท้.
ธรรมปฏิสัมภิทา เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ปฏิสัมภิทา ๑ ใน ๔ อย่าง คือ ๑. อรรถปฏิสัมภิทา ๒. ธรรมปฏิสัมภิทา ๓. นิรุตติปฏิสัมภิทา ๔. ปฏิภาณปฏิสัมภิทา หมายถึง ปัญญาอันแตกฉานในธรรม คือ ความเข้าใจสาวหาเหตุในหนหลัง, ความเข้าใจถือเอาใจความแห่งอธิบายนั้น ๆ ตั้งเป็นกระทู้หรือหัวข้อขึ้นได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ธรรมปฏิสัมภิทา น. ปฏิสัมภิทา ๑ ใน ๔ อย่าง คือ ๑. อรรถปฏิสัมภิทา ๒. ธรรมปฏิสัมภิทา ๓. นิรุตติปฏิสัมภิทา ๔. ปฏิภาณปฏิสัมภิทา หมายถึง ปัญญาอันแตกฉานในธรรม คือ ความเข้าใจสาวหาเหตุในหนหลัง, ความเข้าใจถือเอาใจความแห่งอธิบายนั้น ๆ ตั้งเป็นกระทู้หรือหัวข้อขึ้นได้. (ป.).
ธรรมยุต เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อพระสงฆ์นิกายหนึ่ง, คู่กับมหานิกาย, ธรรมยุติกนิกาย ก็เรียก.	ธรรมยุต น. ชื่อพระสงฆ์นิกายหนึ่ง, คู่กับมหานิกาย, ธรรมยุติกนิกาย ก็เรียก.
ธรรมยุทธ์ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง การรบกันในทางธรรม คือ รบกันในทางแข่งขันสร้างสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ถ้าใครสร้างได้แล้วก่อนก็ชนะ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธรรมยุทธ์ น. การรบกันในทางธรรม คือ รบกันในทางแข่งขันสร้างสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ถ้าใครสร้างได้แล้วก่อนก็ชนะ. (ส.).
ธรรมรัตน์ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง แก้วคือธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ธมฺมรตน เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-นอ-หนู.	ธรรมรัตน์ น. แก้วคือธรรม. (ส.; ป. ธมฺมรตน).
ธรรมราชา เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง พระราชาแห่งธรรม คือ พระพุทธเจ้า, พระราชาผู้ทรงธรรม, พญายม.	ธรรมราชา น. พระราชาแห่งธรรม คือ พระพุทธเจ้า, พระราชาผู้ทรงธรรม, พญายม.
ธรรมวัตร เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ลักษณะเทศน์ทํานองธรรมดาอย่างหนึ่งที่แสดงอยู่ทั่วไป ไม่ใช่ทํานองแบบเทศน์มหาชาติ.	ธรรมวัตร น. ลักษณะเทศน์ทํานองธรรมดาอย่างหนึ่งที่แสดงอยู่ทั่วไป ไม่ใช่ทํานองแบบเทศน์มหาชาติ.
ธรรมศาสตร์ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ความรู้เกี่ยวกับวิชากฎหมายโดยทั่วไป; คัมภีร์กฎหมายเก่าของอินเดีย, คัมภีร์อันเป็นต้นกําเนิดแห่งกฎหมาย, พระธรรมศาสตร์ ก็เรียก.	ธรรมศาสตร์ (โบ) น. ความรู้เกี่ยวกับวิชากฎหมายโดยทั่วไป; คัมภีร์กฎหมายเก่าของอินเดีย, คัมภีร์อันเป็นต้นกําเนิดแห่งกฎหมาย, พระธรรมศาสตร์ ก็เรียก.
ธรรมสถิติ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สอ-เสือ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง ความตั้งอยู่โดยธรรมดา, ความตั้งอยู่แห่งกฎ, ความตั้งอยู่แห่งยุติธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ธมฺมิติ เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ.	ธรรมสถิติ น. ความตั้งอยู่โดยธรรมดา, ความตั้งอยู่แห่งกฎ, ความตั้งอยู่แห่งยุติธรรม. (ส.; ป. ธมฺมิติ).
ธรรมสภา เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สอ-เสือ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ที่ประชุมฟังธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ธมฺมสภา เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-สอ-เสือ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา.	ธรรมสภา น. ที่ประชุมฟังธรรม. (ส.; ป. ธมฺมสภา).
ธรรมสรีระ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สอ-เสือ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ร่างหรือที่บรรจุธรรม, เจดีย์ศักดิ์สิทธิ์.	ธรรมสรีระ น. ร่างหรือที่บรรจุธรรม, เจดีย์ศักดิ์สิทธิ์.
ธรรมสังคีติ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง การสังคายนาธรรม, การร้อยกรองธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ธรฺม เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-มอ-ม้า + เขียนว่า สํคีติ เขียนว่า สอ-เสือ-นิก-คะ-หิด-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ และมาจากภาษาบาลี ธมฺมสงฺคีติ เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-สอ-เสือ-งอ-งู-พิน-ทุ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ.	ธรรมสังคีติ น. การสังคายนาธรรม, การร้อยกรองธรรม. (ส. ธรฺม + สํคีติ; ป. ธมฺมสงฺคีติ).
ธรรมสังเวช เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-ชอ-ช้าง	เป็นคำนาม หมายถึง ความสังเวชโดยธรรม เมื่อเห็นความแตกดับของสังขาร (เป็นอารมณ์ของพระอรหันต์). ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธมฺมสํเวค เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-สอ-เสือ-นิก-คะ-หิด-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-คอ-ควาย.	ธรรมสังเวช น. ความสังเวชโดยธรรม เมื่อเห็นความแตกดับของสังขาร (เป็นอารมณ์ของพระอรหันต์). (ป. ธมฺมสํเวค).
ธรรมสากัจฉา เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง การสนทนาธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธมฺมสากจฺฉา เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-จอ-จาน-พิน-ทุ-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อา.	ธรรมสากัจฉา น. การสนทนาธรรม. (ป. ธมฺมสากจฺฉา).
ธรรมสามิสร เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-รอ-เรือ	[–สามิด] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เป็นใหญ่ด้วยความเป็นเจ้าของธรรม, พระพุทธเจ้า.	ธรรมสามิสร [–สามิด] น. ผู้เป็นใหญ่ด้วยความเป็นเจ้าของธรรม, พระพุทธเจ้า.
ธรรมสามี เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เป็นเจ้าของธรรม, พระพุทธเจ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธมฺมสามิ เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ.	ธรรมสามี น. ผู้เป็นเจ้าของธรรม, พระพุทธเจ้า. (ป. ธมฺมสามิ).
ธรรมสาร เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง สาระแห่งธรรม, แก่นธรรม.	ธรรมสาร น. สาระแห่งธรรม, แก่นธรรม.
ธรรมะธัมโม เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทง-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-สะ-หระ-โอ-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกคนที่เคร่งครัดในศาสนาว่า คนธรรมะธัมโม.	ธรรมะธัมโม ว. เรียกคนที่เคร่งครัดในศาสนาว่า คนธรรมะธัมโม.
ธรรมันเตวาสิก เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่	[ทํามัน–] เป็นคำนาม หมายถึง อันเตวาสิก (ศิษย์) ผู้เรียนธรรมวินัย. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ธมฺมนฺเตวาสิก เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-นอ-หนู-พิน-ทุ-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่.	ธรรมันเตวาสิก [ทํามัน–] น. อันเตวาสิก (ศิษย์) ผู้เรียนธรรมวินัย. (ส.; ป. ธมฺมนฺเตวาสิก).
ธรรมาทิตย์ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[ทํามา–] เป็นคำนาม หมายถึง อาทิตย์แห่งธรรม คือพระพุทธเจ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธรรมาทิตย์ [ทํามา–] น. อาทิตย์แห่งธรรม คือพระพุทธเจ้า. (ส.).
ธรรมาธรรม เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	[ทํามา–] เป็นคำนาม หมายถึง ธรรมและอธรรม, ความถูกและความผิด, ยุติธรรมและอยุติธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ธมฺมาธมฺม เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า.	ธรรมาธรรม [ทํามา–] น. ธรรมและอธรรม, ความถูกและความผิด, ยุติธรรมและอยุติธรรม. (ส.; ป. ธมฺมาธมฺม).
ธรรมาธิปไตย เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก	[ทํามาทิปะไต, ทํามาทิบปะไต] เป็นคำนาม หมายถึง การถือธรรมเป็นใหญ่, การถือความถูกต้องเป็นหลัก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธมฺมาธิปเตยฺย เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก-พิน-ทุ-ยอ-ยัก และมาจากภาษาสันสกฤต ธรฺมาธิปตฺย เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.	ธรรมาธิปไตย [ทํามาทิปะไต, ทํามาทิบปะไต] น. การถือธรรมเป็นใหญ่, การถือความถูกต้องเป็นหลัก. (ป. ธมฺมาธิปเตยฺย; ส. ธรฺมาธิปตฺย).
ธรรมาธิษฐาน เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[ทํามาทิดถาน, ทำมาทิดสะถาน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีธรรมเป็นที่ตั้ง ที่ยกหลักธรรมหรือสิ่งที่เป็นนามธรรมล้วน ๆ ขึ้นมาอ้างหรืออธิบาย. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ธมฺมาธิฏฺาน เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู.	ธรรมาธิษฐาน [ทํามาทิดถาน, ทำมาทิดสะถาน] ว. มีธรรมเป็นที่ตั้ง ที่ยกหลักธรรมหรือสิ่งที่เป็นนามธรรมล้วน ๆ ขึ้นมาอ้างหรืออธิบาย. (ส.; ป. ธมฺมาธิฏฺาน).
ธรรมานุธรรมปฏิบัติ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	[ทํามา–] เป็นคำนาม หมายถึง การประพฤติธรรมสมควรแก่ธรรม, การประพฤติความดีสมควรแก่ฐานะ.	ธรรมานุธรรมปฏิบัติ [ทํามา–] น. การประพฤติธรรมสมควรแก่ธรรม, การประพฤติความดีสมควรแก่ฐานะ.
ธรรมานุสาร เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[ทํามา–] เป็นคำนาม หมายถึง ความถูกตามธรรม, ทางหรือวิธีแห่งความยุติธรรม, ความระลึกตามธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ธมฺมานุสาร เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ.	ธรรมานุสาร [ทํามา–] น. ความถูกตามธรรม, ทางหรือวิธีแห่งความยุติธรรม, ความระลึกตามธรรม. (ส.; ป. ธมฺมานุสาร).
ธรรมาภิมุข เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อุ-ขอ-ไข่	[ทํามา–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง หันหน้าเฉพาะธรรม, มุ่งแต่ยุติธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ธมฺมาภิมุข เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อุ-ขอ-ไข่.	ธรรมาภิมุข [ทํามา–] ว. หันหน้าเฉพาะธรรม, มุ่งแต่ยุติธรรม. (ส.; ป. ธมฺมาภิมุข).
ธรรมาภิสมัย เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	[ทํามา–] เป็นคำนาม หมายถึง การตรัสรู้ธรรม, การสําเร็จมรรคผล. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ธมฺมาภิสมย เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-มอ-ม้า-ยอ-ยัก.	ธรรมาภิสมัย [ทํามา–] น. การตรัสรู้ธรรม, การสําเร็จมรรคผล. (ส.; ป. ธมฺมาภิสมย).
ธรรมายตนะ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	[ทํามายะตะนะ] เป็นคำนาม หมายถึง แดนคือธรรมารมณ์, แดนแห่งมนัสคือใจ ได้แก่อารมณ์ที่ใจรู้ หรือเรื่องที่ใจรู้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธมฺมายตน เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-นอ-หนู.	ธรรมายตนะ [ทํามายะตะนะ] น. แดนคือธรรมารมณ์, แดนแห่งมนัสคือใจ ได้แก่อารมณ์ที่ใจรู้ หรือเรื่องที่ใจรู้. (ป. ธมฺมายตน).
ธรรมารมณ์ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	[ทํามา–] เป็นคำนาม หมายถึง อารมณ์ที่ใจรู้, อารมณ์ที่เกิดทางใจ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธมฺมารมฺมณ เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-นอ-เนน.	ธรรมารมณ์ [ทํามา–] น. อารมณ์ที่ใจรู้, อารมณ์ที่เกิดทางใจ. (ป. ธมฺมารมฺมณ).
ธรรมาสน์ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	[ทํามาด] เป็นคำนาม หมายถึง ที่สําหรับพระภิกษุสามเณรนั่งแสดงธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธรรมาสน์ [ทํามาด] น. ที่สําหรับพระภิกษุสามเณรนั่งแสดงธรรม. (ส.).
ธรรมิก, ธรรมิก– ธรรมิก เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่ ธรรมิก– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่	[ทํามิก, ทํามิกกะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ประกอบในธรรม, ประพฤติเป็นธรรม, ทรงธรรม, เช่น ธรรมิกราช สหธรรมิก. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ธมฺมิก เขียนว่า ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่.	ธรรมิก, ธรรมิก– [ทํามิก, ทํามิกกะ–] ว. ประกอบในธรรม, ประพฤติเป็นธรรม, ทรงธรรม, เช่น ธรรมิกราช สหธรรมิก. (ส.; ป. ธมฺมิก).
ธรรม เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒	คําประกอบท้ายคําที่เป็นนามธรรม เมื่อประกอบแล้วมีความหมายไม่ต่างไปจากคําศัพท์เดิม เช่น วัฒนธรรม อารยธรรม.	ธรรม ๒ คําประกอบท้ายคําที่เป็นนามธรรม เมื่อประกอบแล้วมีความหมายไม่ต่างไปจากคําศัพท์เดิม เช่น วัฒนธรรม อารยธรรม.
ธรรม เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง สมณศักดิ์พระราชาคณะ สูงกว่าชั้นเทพ ตํ่ากว่าชั้นหิรัญบัฏ เรียกว่า ชั้นธรรม เช่น พระธรรมโกศาจารย์ พระธรรมเจดีย์.	ธรรม ๓ น. สมณศักดิ์พระราชาคณะ สูงกว่าชั้นเทพ ตํ่ากว่าชั้นหิรัญบัฏ เรียกว่า ชั้นธรรม เช่น พระธรรมโกศาจารย์ พระธรรมเจดีย์.
ธรรมันเตวาสิก เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่	ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ ธรรม ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรมะ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ .	ธรรมันเตวาสิก ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ.
ธรรมาทิตย์ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ ธรรม ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรมะ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ .	ธรรมาทิตย์ ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ.
ธรรมาธรรม เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ ธรรม ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรมะ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ .	ธรรมาธรรม ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ.
ธรรมาธิปไตย เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก	ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ ธรรม ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรมะ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ .	ธรรมาธิปไตย ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ.
ธรรมาธิษฐาน เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ ธรรม ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรมะ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ .	ธรรมาธิษฐาน ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ.
ธรรมานุธรรมปฏิบัติ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ ธรรม ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรมะ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ .	ธรรมานุธรรมปฏิบัติ ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ.
ธรรมานุสาร เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ ธรรม ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรมะ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ .	ธรรมานุสาร ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ.
ธรรมาภิมุข เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อุ-ขอ-ไข่	ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ ธรรม ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรมะ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ .	ธรรมาภิมุข ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ.
ธรรมาภิสมัย เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ ธรรม ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรมะ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ .	ธรรมาภิสมัย ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ.
ธรรมายตนะ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ ธรรม ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรมะ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ .	ธรรมายตนะ ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ.
ธรรมารมณ์ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ ธรรม ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรมะ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ .	ธรรมารมณ์ ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ.
ธรรมาสน์ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ ธรรม ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรมะ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ .	ธรรมาสน์ ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ.
ธรรมิก, ธรรมิก– ธรรมิก เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่ ธรรมิก– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่	ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ ธรรม ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ธรรมะ เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ .	ธรรมิก, ธรรมิก– ดู ธรรม ๑, ธรรม–, ธรรมะ.
ธรา เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	[ทะรา] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นดิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ธรา [ทะรา] (แบบ) น. แผ่นดิน. (ป., ส.).
ธราดล เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง พื้นแผ่นดิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ธราดล น. พื้นแผ่นดิน. (ป.).
ธราธร, ธราธาร ธราธร เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-รอ-เรือ ธราธาร เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ทรงโลกไว้ คือ พระวิษณุ หรือ พระนารายณ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธราธร, ธราธาร น. ผู้ทรงโลกไว้ คือ พระวิษณุ หรือ พระนารายณ์. (ส.).
ธราธิบดี, ธราธิป ธราธิบดี เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี ธราธิป เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา	เป็นคำนาม หมายถึง พระเจ้าแผ่นดิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธราธิบดี, ธราธิป น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
ธริษตรี, ธเรษตรี ธริษตรี เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-สอ-รือ-สี-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี ธเรษตรี เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สอ-รือ-สี-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	[ทะริดตฺรี, ทะเรดตฺรี] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป และเป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง โลก, แผ่นดิน, เช่น ผู้ทรงจักรคทาธริษตรี. ในวงเล็บ มาจาก สมุทรโฆษคำฉันท์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๘ ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ธริตฺรี เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี.	ธริษตรี, ธเรษตรี [ทะริดตฺรี, ทะเรดตฺรี] (แบบ; กลอน) น. โลก, แผ่นดิน, เช่น ผู้ทรงจักรคทาธริษตรี. (สมุทรโฆษ). (ส. ธริตฺรี).
ธเรษตรีศวร เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สอ-รือ-สี-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ	[ทะเรดตฺรีสวน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป และเป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เป็นใหญ่ในโลก เช่น สายัณห์หวั่นสวาทไท้ ธเรศตรี ศวรแฮ. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือลิลิตตะเลงพ่าย แบบเรียนกวีนิพนธ์.	ธเรษตรีศวร [ทะเรดตฺรีสวน] (แบบ; กลอน) น. ผู้เป็นใหญ่ในโลก เช่น สายัณห์หวั่นสวาทไท้ ธเรศตรี ศวรแฮ. (ตะเลงพ่าย).
ธเรศ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา	[ทะเรด] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน, พระเจ้าแผ่นดิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธเรศ [ทะเรด] น. ผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน, พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
ธวัช เขียนว่า ทอ-ทง-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ชอ-ช้าง	[ทะวัด] เป็นคำนาม หมายถึง ธง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ธฺวช เขียนว่า ทอ-ทง-พิน-ทุ-วอ-แหวน-ชอ-ช้าง.	ธวัช [ทะวัด] น. ธง. (ส. ธฺวช).
ธังกะ เขียนว่า ทอ-ทง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง กา, เหยี่ยว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ธังกะ (แบบ) น. กา, เหยี่ยว. (ป.).
ธัช เขียนว่า ทอ-ทง-ไม้-หัน-อา-กาด-ชอ-ช้าง	[ทัด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ธง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธช เขียนว่า ทอ-ทง-ชอ-ช้าง.	ธัช [ทัด] (แบบ) น. ธง. (ป. ธช).
ธัญ เขียนว่า ทอ-ทง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง ความหมายที่ ๑	[ทัน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รุ่งเรือง, มั่งมี, มีโชค, ดี, เลิศ, เช่น ธัญลักษณ์ ว่า มีลักษณะดี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธญฺ เขียนว่า ทอ-ทง-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง และมาจากภาษาสันสกฤต ธนฺย เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.	ธัญ ๑ [ทัน] (แบบ) ว. รุ่งเรือง, มั่งมี, มีโชค, ดี, เลิศ, เช่น ธัญลักษณ์ ว่า มีลักษณะดี. (ป. ธญฺ; ส. ธนฺย).
ธัญ ๒, ธัญญ ธัญ ความหมายที่ ๒ เขียนว่า ทอ-ทง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง ธัญญ เขียนว่า ทอ-ทง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ยอ-หยิง	[ทัน, ทันยะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ข้าวเปลือก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธญฺ เขียนว่า ทอ-ทง-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง และมาจากภาษาสันสกฤต ธานฺย เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.	ธัญ ๒, ธัญญ [ทัน, ทันยะ–] น. ข้าวเปลือก. (ป. ธญฺ; ส. ธานฺย).
ธัญโกศ เขียนว่า ทอ-ทง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-สอ-สา-ลา	เป็นคำนาม หมายถึง ฉางข้าว, ยุ้งข้าว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธญฺ เขียนว่า ทอ-ทง-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง + ภาษาสันสกฤต โกศ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-สอ-สา-ลา .	ธัญโกศ น. ฉางข้าว, ยุ้งข้าว. (ป. ธญฺ + ส. โกศ).
ธัญเขต เขียนว่า ทอ-ทง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง นา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธฺเขตฺต เขียนว่า ทอ-ทง-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า และมาจากภาษาสันสกฤต ธานฺยเกฺษตฺร เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-พิน-ทุ-สอ-รือ-สี-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-รอ-เรือ.	ธัญเขต น. นา. (ป. ธฺเขตฺต; ส. ธานฺยเกฺษตฺร).
ธัญชาติ เขียนว่า ทอ-ทง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง คํารวมเรียกข้าวต่าง ๆ เช่น ข้าวเปลือก ข้าวสาลี, ในคัมภีร์อภิธานัปปทีปิกาว่ามี ๗ อย่าง คือ ๑. ข้าวไม่มีแกลบ ๒. ข้าวเปลือก ๓. หญ้ากับแก้ ๔. ข้าวละมาน ๕. ลูกเดือย ๖. ข้าวแดง ๗. ข้าวฟ่าง.	ธัญชาติ น. คํารวมเรียกข้าวต่าง ๆ เช่น ข้าวเปลือก ข้าวสาลี, ในคัมภีร์อภิธานัปปทีปิกาว่ามี ๗ อย่าง คือ ๑. ข้าวไม่มีแกลบ ๒. ข้าวเปลือก ๓. หญ้ากับแก้ ๔. ข้าวละมาน ๕. ลูกเดือย ๖. ข้าวแดง ๗. ข้าวฟ่าง.
ธัญญาหาร เขียนว่า ทอ-ทง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง อาหารคือข้าว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ธัญญาหาร น. อาหารคือข้าว. (ป.).
ธัญดัจ เขียนว่า ทอ-ทง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ดอ-เด็ก-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน	เป็นคำนาม หมายถึง เปลือกข้าว, แกลบ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธญฺตจ เขียนว่า ทอ-ทง-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง-ตอ-เต่า-จอ-จาน และมาจากภาษาสันสกฤต ธานฺยตฺวจ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-วอ-แหวน-จอ-จาน.	ธัญดัจ น. เปลือกข้าว, แกลบ. (ป. ธญฺตจ; ส. ธานฺยตฺวจ).
ธัญเบญจก เขียนว่า ทอ-ทง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-ยอ-หยิง-จอ-จาน-กอ-ไก่	[ทันยะเบนจก] เป็นคำนาม หมายถึง ธัญชาติทั้ง ๕ ได้แก่ ๑. ศาลิ–ข้าวสาลี ๒. วฺรีหิ–ข้าวเปลือก ๓. ศูก–ลูกเดือย ๔. ศิมฺพี–ถั่ว ๕. กฺษุทฺร–ข้าวกษุทร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี –ปญฺจก มีเครื่องหมายยัติภังค์หน้าคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-จอ-จาน-กอ-ไก่.	ธัญเบญจก [ทันยะเบนจก] น. ธัญชาติทั้ง ๕ ได้แก่ ๑. ศาลิ–ข้าวสาลี ๒. วฺรีหิ–ข้าวเปลือก ๓. ศูก–ลูกเดือย ๔. ศิมฺพี–ถั่ว ๕. กฺษุทฺร–ข้าวกษุทร. (ป. –ปญฺจก).
ธัญพืช เขียนว่า ทอ-ทง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-พอ-พาน-สะ-หระ-อือ-ชอ-ช้าง	เป็นคำนาม หมายถึง พืชข้าวกล้า; พืชล้มลุกหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Gramineae เช่น ข้าว ข้าวสาลี ข้าวโพด ให้เมล็ดเป็นอาหารหลัก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธญฺพีช เขียนว่า ทอ-ทง-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง-พอ-พาน-สะ-หระ-อี-ชอ-ช้าง และมาจากภาษาสันสกฤต ธานฺยวีช เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี-ชอ-ช้าง.	ธัญพืช น. พืชข้าวกล้า; พืชล้มลุกหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Gramineae เช่น ข้าว ข้าวสาลี ข้าวโพด ให้เมล็ดเป็นอาหารหลัก. (ป. ธญฺพีช; ส. ธานฺยวีช).
ธัญมาส เขียนว่า ทอ-ทง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง มาตราตวง เท่ากับ ๗ อูกา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ธัญมาส (โบ) น. มาตราตวง เท่ากับ ๗ อูกา. (ป.).
ธัญญาหาร เขียนว่า ทอ-ทง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	ดู ธัญ ๒, ธัญ– ธัญ ความหมายที่ ๒ เขียนว่า ทอ-ทง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง ธัญ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง .	ธัญญาหาร ดู ธัญ ๒, ธัญ–.
ธันยา เขียนว่า ทอ-ทง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	[ทันยา] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง นางพี่เลี้ยง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธันยา [ทันยา] (แบบ) น. นางพี่เลี้ยง. (ส.).
ธันยาวาท เขียนว่า ทอ-ทง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน	[ทันยาวาด] เป็นคำนาม หมายถึง การทําพิธีบูชาขอบคุณเทพผู้ให้ความสมบูรณ์พูนผล. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธันยาวาท [ทันยาวาด] น. การทําพิธีบูชาขอบคุณเทพผู้ให้ความสมบูรณ์พูนผล. (ส.).
ธันวาคม เขียนว่า ทอ-ทง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเดือนที่ ๑๒ ตามสุริยคติ ซึ่งเริ่มด้วยเดือนมกราคม มี ๓๑ วัน; ในวงเล็บ เป็นคำที่เลิกใช้แล้ว หมายถึง ชื่อเดือนที่ ๙ ตามสุริยคติ ซึ่งเริ่มด้วยเดือนเมษายน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ธนุ เขียนว่า ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ + อาคม เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-มอ-ม้า = เดือนที่อาทิตย์มาสู่ราศีธนู .	ธันวาคม น. ชื่อเดือนที่ ๑๒ ตามสุริยคติ ซึ่งเริ่มด้วยเดือนมกราคม มี ๓๑ วัน; (เลิก) ชื่อเดือนที่ ๙ ตามสุริยคติ ซึ่งเริ่มด้วยเดือนเมษายน. (ส. ธนุ + อาคม = เดือนที่อาทิตย์มาสู่ราศีธนู).
ธัมมะ เขียนว่า ทอ-ทง-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ธรฺม เขียนว่า ทอ-ทง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-มอ-ม้า.	ธัมมะ (แบบ) น. ธรรม. (ป.; ส. ธรฺม).
ธาดา เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้สร้าง, ผู้ทรงไว้, พระพรหมผู้สร้างตามหลักศาสนาพราหมณ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ธาดา น. ผู้สร้าง, ผู้ทรงไว้, พระพรหมผู้สร้างตามหลักศาสนาพราหมณ์. (ป.).
ธาตรี เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	[ทาตฺรี] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นดิน, โลก, ในบทกลอนใช้ว่า ธาษตรี ก็มี. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธาตรี [ทาตฺรี] (แบบ) น. แผ่นดิน, โลก, ในบทกลอนใช้ว่า ธาษตรี ก็มี. (ส.).
ธาตวากร เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ	[ทาตะวากอน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง บ่อแร่. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธาตวากร [ทาตะวากอน] (แบบ) น. บ่อแร่. (ส.).
ธาตุ ๑, ธาตุ– ธาตุ ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ ธาตุ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ	[ทาด, ทาตุ–, ทาดตุ–] เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่ถือว่าเป็นส่วนสําคัญที่คุมกันเป็นร่างของสิ่งทั้งหลาย โดยทั่ว ๆ ไปเชื่อว่ามี ๔ ธาตุ ได้แก่ ธาตุดิน ธาตุนํ้า ธาตุไฟ ธาตุลม แต่ก็อาจมีธาตุอื่น ๆ อีก เช่น อากาศธาตุ วิญญาณธาตุ ธาตุไม้ ธาตุทอง ธาตุเหล็ก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ธาตุ ๑, ธาตุ– [ทาด, ทาตุ–, ทาดตุ–] น. สิ่งที่ถือว่าเป็นส่วนสําคัญที่คุมกันเป็นร่างของสิ่งทั้งหลาย โดยทั่ว ๆ ไปเชื่อว่ามี ๔ ธาตุ ได้แก่ ธาตุดิน ธาตุนํ้า ธาตุไฟ ธาตุลม แต่ก็อาจมีธาตุอื่น ๆ อีก เช่น อากาศธาตุ วิญญาณธาตุ ธาตุไม้ ธาตุทอง ธาตุเหล็ก. (ป.).
ธาตุโขภ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-โอ-ขอ-ไข่-พอ-สำ-เพา	[ทาตุโขบ] เป็นคำนาม หมายถึง ความกําเริบของธาตุ ได้แก่ธาตุทั้ง ๔ ในร่างกายไม่ปรกติ มีอาหารเสียเป็นต้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ธาตุโขภ [ทาตุโขบ] น. ความกําเริบของธาตุ ได้แก่ธาตุทั้ง ๔ ในร่างกายไม่ปรกติ มีอาหารเสียเป็นต้น. (ป.).
ธาตุเบา เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา	[ทาด–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่กินยาระบายอ่อน ๆ ก็ถ่าย.	ธาตุเบา [ทาด–] ว. ที่กินยาระบายอ่อน ๆ ก็ถ่าย.
ธาตุหนัก เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	[ทาด–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ต้องกินยาถ่ายมาก ๆ จึงจะถ่าย.	ธาตุหนัก [ทาด–] ว. ที่ต้องกินยาถ่ายมาก ๆ จึงจะถ่าย.
ธาตุ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ ความหมายที่ ๒	[ทาด, ทาตุ–] เป็นคำนาม หมายถึง กระดูกของพระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า และพระอรหันต์ โดยทั่ว ๆ ไปเรียกรวม ๆ ว่า พระธาตุ, ถ้าเป็นกระดูกของพระพุทธเจ้า เรียก พระบรมธาตุ หรือ พระบรมสารีริกธาตุ, ถ้าเป็นกระดูกของพระอรหันต์ เรียกว่า พระธาตุ, ถ้าเป็นกระดูกส่วนใดส่วนหนึ่งของพระพุทธเจ้า ก็เรียกตามความหมายของคํานั้น ๆ เช่น พระอุรังคธาตุ พระทันตธาตุ, ถ้าเป็นผมของพระพุทธเจ้า เรียกว่า พระเกศธาตุ; ชื่อคัมภีร์ในพระพุทธศาสนาซึ่งว่าด้วยธาตุ เช่น ธาตุกถา ธาตุปาฐ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคอีสาน หมายถึง เจดีย์ที่บรรจุกระดูกคนที่เผาแล้ว.	ธาตุ ๒ [ทาด, ทาตุ–] น. กระดูกของพระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า และพระอรหันต์ โดยทั่ว ๆ ไปเรียกรวม ๆ ว่า พระธาตุ, ถ้าเป็นกระดูกของพระพุทธเจ้า เรียก พระบรมธาตุ หรือ พระบรมสารีริกธาตุ, ถ้าเป็นกระดูกของพระอรหันต์ เรียกว่า พระธาตุ, ถ้าเป็นกระดูกส่วนใดส่วนหนึ่งของพระพุทธเจ้า ก็เรียกตามความหมายของคํานั้น ๆ เช่น พระอุรังคธาตุ พระทันตธาตุ, ถ้าเป็นผมของพระพุทธเจ้า เรียกว่า พระเกศธาตุ; ชื่อคัมภีร์ในพระพุทธศาสนาซึ่งว่าด้วยธาตุ เช่น ธาตุกถา ธาตุปาฐ. (ป., ส.); (ถิ่น–อีสาน) เจดีย์ที่บรรจุกระดูกคนที่เผาแล้ว.
ธาตุครรภ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-รอ-เรือ-พอ-สำ-เพา	[ทาตุคับ] เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนสําคัญของพระสถูปหรือพระปรางค์ที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุหรือพระธาตุไว้ภายใน, ครรภธาตุ หรือ เรือนธาตุ ก็ว่า.	ธาตุครรภ [ทาตุคับ] น. ส่วนสําคัญของพระสถูปหรือพระปรางค์ที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุหรือพระธาตุไว้ภายใน, ครรภธาตุ หรือ เรือนธาตุ ก็ว่า.
ธาตุเจดีย์ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[ทาด–] เป็นคำนาม หมายถึง เจดีย์บรรจุพระธาตุ.	ธาตุเจดีย์ [ทาด–] น. เจดีย์บรรจุพระธาตุ.
ธาตุสถูป เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-สอ-เสือ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา	[ทาดสะถูบ] เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุเจดีย์.	ธาตุสถูป [ทาดสะถูบ] น. ธาตุเจดีย์.
ธาตุ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ ความหมายที่ ๓	[ทาด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในวิทยาศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง สารเนื้อเดียวล้วนซึ่งประกอบด้วยบรรดาอะตอมที่มีโปรตอนจํานวนเดียวกันในนิวเคลียส.	ธาตุ ๓ [ทาด] (วิทยา) น. สารเนื้อเดียวล้วนซึ่งประกอบด้วยบรรดาอะตอมที่มีโปรตอนจํานวนเดียวกันในนิวเคลียส.
ธาตุ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ ความหมายที่ ๔	[ทาด] เป็นคำนาม หมายถึง รากศัพท์ของคําบาลีสันสกฤตเป็นต้น เช่น ธาตุ มาจาก ธา ธาตุ สาวก มาจาก สุ ธาตุ กริยา มาจาก กฺฤ ธาตุ.	ธาตุ ๔ [ทาด] น. รากศัพท์ของคําบาลีสันสกฤตเป็นต้น เช่น ธาตุ มาจาก ธา ธาตุ สาวก มาจาก สุ ธาตุ กริยา มาจาก กฺฤ ธาตุ.
ธาตุมมิสสา เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา	[ทาตุมมิดสา] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อฉันท์วรรณพฤติ กําหนดด้วย ๓ คณะ คือ ม ภ ต คณะ กับลงท้ายเป็นครุอีก ๒ พยางค์ (ตามแบบว่า ธาตุมฺมิสฺสา ยติ สา มฺภา ตคา โค) ตัวอย่างว่า จักสําแดงมิตร สุจริตจิตนามขนาน บัญญัติคือสมาน สุขทุขเสมอประดุจกัน. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือชุมนุมตำรากลอน ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ.	ธาตุมมิสสา [ทาตุมมิดสา] น. ชื่อฉันท์วรรณพฤติ กําหนดด้วย ๓ คณะ คือ ม ภ ต คณะ กับลงท้ายเป็นครุอีก ๒ พยางค์ (ตามแบบว่า ธาตุมฺมิสฺสา ยติ สา มฺภา ตคา โค) ตัวอย่างว่า จักสําแดงมิตร สุจริตจิตนามขนาน บัญญัติคือสมาน สุขทุขเสมอประดุจกัน. (ชุมนุมตํารากลอน).
ธานิน เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง เมือง.	ธานิน (กลอน) น. เมือง.
ธานินทร์ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง เมือง, เมืองใหญ่.	ธานินทร์ (กลอน) น. เมือง, เมืองใหญ่.
ธานี เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง เมือง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ธานี น. เมือง. (ป., ส.).
ธาร เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ ความหมายที่ ๑	[ทาน] เป็นคำนาม หมายถึง การทรงไว้, การรับไว้, การหนุน, มักใช้เป็นบทหลังสมาส เช่น จุฑาธาร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ธาร ๑ [ทาน] น. การทรงไว้, การรับไว้, การหนุน, มักใช้เป็นบทหลังสมาส เช่น จุฑาธาร. (ป., ส.).
ธารพระกร เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-รอ-เรือ	[–กอน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง ไม้เท้า.	ธารพระกร [–กอน] (ราชา) น. ไม้เท้า.
ธารยักษ์ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ยอ-ยัก-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโรคลมอย่างหนึ่ง.	ธารยักษ์ น. ชื่อโรคลมอย่างหนึ่ง.
ธาร เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ ความหมายที่ ๒	[ทาน] เป็นคำนาม หมายถึง นํ้า, ลําธาร, ห้วย, หยาดนํ้า, ท่อนํ้า. (ตัดมาจาก ธารา).	ธาร ๒ [ทาน] น. นํ้า, ลําธาร, ห้วย, หยาดนํ้า, ท่อนํ้า. (ตัดมาจาก ธารา).
ธารกำนัล, ธารคำนัล ธารกำนัล เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-ลิง ธารคำนัล เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-ลิง	[ทาระกํานัน, –คํานัน] เป็นคำนาม หมายถึง ที่ชุมนุมชน, คนจํานวนมาก, เช่น ต่อหน้าธารกํานัล, โบราณเขียนเป็น ทารกํานัน ก็มี.	ธารกำนัล, ธารคำนัล [ทาระกํานัน, –คํานัน] น. ที่ชุมนุมชน, คนจํานวนมาก, เช่น ต่อหน้าธารกํานัล, โบราณเขียนเป็น ทารกํานัน ก็มี.
ธารณะ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๑	[ทาระนะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง การทรงไว้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ธารณะ ๑ [ทาระนะ] (แบบ) น. การทรงไว้. (ป., ส.).
ธารณะ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๒	[ทาระนะ] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทั่วไป, ไม่เลือกหน้า. เป็นคำนาม หมายถึง การตักบาตรที่ไม่เฉพาะเจาะจง เรียกว่า ธารณะ. (ตัดมาจากคํา สาธารณะ).	ธารณะ ๒ [ทาระนะ] ว. ทั่วไป, ไม่เลือกหน้า. น. การตักบาตรที่ไม่เฉพาะเจาะจง เรียกว่า ธารณะ. (ตัดมาจากคํา สาธารณะ).
ธารณา เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อา	[ทาระนา] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง การทรงไว้. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธารณา [ทาระนา] (แบบ) น. การทรงไว้. (ส.).
ธารณามัย เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ซึ่งสําเร็จด้วยความทรงจํา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธารณามัย (แบบ) ว. ซึ่งสําเร็จด้วยความทรงจํา. (ส.).
ธารา เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง สายนํ้า, ลําธาร, ห้วย, หยาดนํ้า, ท่อนํ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ธารา ๑ น. สายนํ้า, ลําธาร, ห้วย, หยาดนํ้า, ท่อนํ้า. (ป., ส.).
ธาราเคหะ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-หอ-หีบ-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ห้องอาบนํ้าที่มีฝักบัว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ธาราคฺฤห เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-พิน-ทุ-รอ-รึ-หอ-หีบ.	ธาราเคหะ น. ห้องอาบนํ้าที่มีฝักบัว. (ป.; ส. ธาราคฺฤห).
ธาราธิคุณ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน	เป็นคำนาม หมายถึง เกณฑ์นํ้าฝนซึ่งมากที่สุด (ของแต่ละปี).	ธาราธิคุณ น. เกณฑ์นํ้าฝนซึ่งมากที่สุด (ของแต่ละปี).
ธารายนต์ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง นํ้าพุ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ธารายนต์ น. นํ้าพุ. (ป.).
ธารา เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ชาย, ขอบ, คม (มีด). ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธารา ๒ (แบบ) น. ชาย, ขอบ, คม (มีด). (ส.).
ธาษตรี เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	[ทาดตฺรี] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นดิน, โลก. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ธาตฺรี เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี.	ธาษตรี [ทาดตฺรี] (กลอน) น. แผ่นดิน, โลก. (ส. ธาตฺรี).
ธำมรงค์ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อำ-มอ-ม้า-รอ-เรือ-งอ-งู-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด	[ทํามะรง] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง แหวน. ในวงเล็บ เทียบ ภาษาเขมร ทํรง่ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-นิก-คะ-หิด-รอ-เรือ-งอ-งู-ไม้-เอก.	ธำมรงค์ [ทํามะรง] (ราชา) น. แหวน. (เทียบ ข. ทํรง่).
ธำรง เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทรงไว้, ชูไว้.	ธำรง ก. ทรงไว้, ชูไว้.
ธิดา เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกหญิง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ธีตา เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา.	ธิดา น. ลูกหญิง. (ป., ส. ธีตา).
ธิติ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ความทรงไว้, ความมั่นคง, ปัญญา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ธิติ (แบบ) น. ความทรงไว้, ความมั่นคง, ปัญญา. (ป.).
ธีร–, ธีระ ธีร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ ธีระ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	[ทีระ–] เป็นคำนาม หมายถึง นักปราชญ์. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ฉลาด, ไหวพริบ, มีปัญญา, ชํานาญ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ; มั่นคง, แข็งแรง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธีร–, ธีระ [ทีระ–] น. นักปราชญ์. ว. ฉลาด, ไหวพริบ, มีปัญญา, ชํานาญ. (ป.); มั่นคง, แข็งแรง. (ส.).
ธีรภาพ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-พอ-พาน	เป็นคำนาม หมายถึง ความมั่นคง, ความแน่นหนา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ธีรภาพ น. ความมั่นคง, ความแน่นหนา. (ส.).
ธีรราช เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง	เป็นคำนาม หมายถึง กษัตริย์ผู้เป็นปราชญ์.	ธีรราช น. กษัตริย์ผู้เป็นปราชญ์.
ธุช เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ชอ-ช้าง	[ทุด] เป็นคำนาม หมายถึง ธง. (แผลงจาก ธช).	ธุช [ทุด] น. ธง. (แผลงจาก ธช).
ธุดงคญ, ธุดงค์ ธุดงคญ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-งอ-งู-คอ-ควาย-ยอ-หยิง ธุดงค์ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-งอ-งู-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง องค์คุณเครื่องกําจัดกิเลส, ชื่อวัตรปฏิบัติอย่างเคร่งครัดของภิกษุ มี ๑๓ อย่าง เช่น การอยู่ในป่า การอยู่โคนไม้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธูตงฺค เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อู-ตอ-เต่า-งอ-งู-พิน-ทุ-คอ-ควาย.	ธุดงคญ, ธุดงค์ น. องค์คุณเครื่องกําจัดกิเลส, ชื่อวัตรปฏิบัติอย่างเคร่งครัดของภิกษุ มี ๑๓ อย่าง เช่น การอยู่ในป่า การอยู่โคนไม้. (ป. ธูตงฺค).
ธุดงควัตร เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-งอ-งู-คอ-ควาย-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[ทุดงคะวัด] เป็นคำนาม หมายถึง กิจอันภิกษุผู้ถือธุดงค์ควรทํา.	ธุดงควัตร [ทุดงคะวัด] น. กิจอันภิกษุผู้ถือธุดงค์ควรทํา.
ธุดงคสมาทาน เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-งอ-งู-คอ-ควาย-สอ-เสือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[ทุดงคะสะมาทาน] เป็นคำนาม หมายถึง การถือธุดงค์.	ธุดงคสมาทาน [ทุดงคะสะมาทาน] น. การถือธุดงค์.
ธุต, ธุตตะ ธุต เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า ธุตตะ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ	[ทุด, ทุด–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง นักเลง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธุตฺต เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	ธุต, ธุตตะ [ทุด, ทุด–] (แบบ) น. นักเลง. (ป. ธุตฺต).
ธุม, ธุม– ธุม เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า ธุม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า	[ทุม, ทุมะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ควัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ธูม เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อู-มอ-ม้า.	ธุม, ธุม– [ทุม, ทุมะ–] (แบบ) น. ควัน. (ป., ส. ธูม).
ธุมเกตุ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ	[ทุมะเกด] เป็นคำนาม หมายถึง ไฟ, ดาวหาง, ดาวตก, สิ่งที่เป็นหมอกเป็นควันเกิดขึ้นในอากาศผิดธรรมดามีรูปคล้ายธงเป็นต้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ธูมเกตุ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อู-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ.	ธุมเกตุ [ทุมะเกด] น. ไฟ, ดาวหาง, ดาวตก, สิ่งที่เป็นหมอกเป็นควันเกิดขึ้นในอากาศผิดธรรมดามีรูปคล้ายธงเป็นต้น. (ป., ส. ธูมเกตุ).
ธุมชาล เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	[ทุมะชาน] เป็นคำนาม หมายถึง ควันพลุ่งขึ้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ธูมชาล เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อู-มอ-ม้า-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง.	ธุมชาล [ทุมะชาน] น. ควันพลุ่งขึ้น. (ป., ส. ธูมชาล).
ธุมเพลิง เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	[ทุมเพฺลิง] เป็นคำนาม หมายถึง แสงสว่างที่เกิดขึ้นในอากาศผิดธรรมดา.	ธุมเพลิง [ทุมเพฺลิง] น. แสงสว่างที่เกิดขึ้นในอากาศผิดธรรมดา.
ธุมา เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ควัน.	ธุมา (กลอน) น. ควัน.
ธุมา เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา	ดู ธุม, ธุม– ธุม เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า ธุม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า .	ธุมา ดู ธุม, ธุม–.
ธุร–, ธุระ ธุร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ ธุระ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	[ทุระ–] เป็นคำนาม หมายถึง หน้าที่การงานที่พึงกระทํา, กิจในพระศาสนา มี ๒ อย่าง คือ การเล่าเรียน เรียกว่า คันถธุระ และ การปฏิบัติทางใจ เรียกว่า วิปัสสนาธุระ; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง เรื่องส่วนตัว เช่น ไม่ใช่ธุระของคุณ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ธุร–, ธุระ [ทุระ–] น. หน้าที่การงานที่พึงกระทํา, กิจในพระศาสนา มี ๒ อย่าง คือ การเล่าเรียน เรียกว่า คันถธุระ และ การปฏิบัติทางใจ เรียกว่า วิปัสสนาธุระ; (ปาก) เรื่องส่วนตัว เช่น ไม่ใช่ธุระของคุณ. (ป., ส.).
ธุรการ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง การจัดกิจการงานโดยส่วนรวมของแต่ละหน่วย ซึ่งมิใช่งานวิชาการ.	ธุรการ น. การจัดกิจการงานโดยส่วนรวมของแต่ละหน่วย ซึ่งมิใช่งานวิชาการ.
ธุรกิจ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-จอ-จาน	เป็นคำนาม หมายถึง การงานประจําเกี่ยวกับอาชีพค้าขาย หรือกิจการอย่างอื่นที่สําคัญและที่ไม่ใช่ราชการ; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง การประกอบกิจการในทางเกษตรกรรม อุตสาหกรรม หัตถกรรม พาณิชยกรรม การบริการ หรือกิจการอย่างอื่น เป็นการค้า.	ธุรกิจ น. การงานประจําเกี่ยวกับอาชีพค้าขาย หรือกิจการอย่างอื่นที่สําคัญและที่ไม่ใช่ราชการ; (กฎ) การประกอบกิจการในทางเกษตรกรรม อุตสาหกรรม หัตถกรรม พาณิชยกรรม การบริการ หรือกิจการอย่างอื่น เป็นการค้า.
ธุรำ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง สายเครื่องหมายวรรณะพราหมณ์ กษัตริย์ และแพศย์ สวมจากซ้ายไปขวา เรียกว่า สายธุรํา, ธุหรํ่ายัชโญปวีต หรือ สายมงคล ก็เรียก.	ธุรำ น. สายเครื่องหมายวรรณะพราหมณ์ กษัตริย์ และแพศย์ สวมจากซ้ายไปขวา เรียกว่า สายธุรํา, ธุหรํ่ายัชโญปวีต หรือ สายมงคล ก็เรียก.
ธุลี เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ละออง, ฝุ่น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ธูลิ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ.	ธุลี น. ละออง, ฝุ่น. (ป., ส. ธูลิ).
ธุว– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-วอ-แหวน	[ทุวะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มั่น, เที่ยง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ธุว– [ทุวะ–] (แบบ) ว. มั่น, เที่ยง. (ป.).
ธุวดารา เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ดาวเหนือ.	ธุวดารา น. ดาวเหนือ.
ธุวภาค เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-วอ-แหวน-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย	เป็นคำนาม หมายถึง เส้นแวงอันไม่เปลี่ยนที่แห่งดาวซึ่งประจําที่อยู่.	ธุวภาค น. เส้นแวงอันไม่เปลี่ยนที่แห่งดาวซึ่งประจําที่อยู่.
ธุวมณฑล เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-วอ-แหวน-มอ-ม้า-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง แถบขั้วโลก.	ธุวมณฑล น. แถบขั้วโลก.
ธุวยัษฎี เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-วอ-แหวน-ยอ-ยัก-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-รือ-สี-ดอ-ชะ-ดา-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง เพลา (หรือเส้น) แห่งขั้วโลกทั้ง ๒. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ธฺรุวยษฺฏี เขียนว่า ทอ-ทง-พิน-ทุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-วอ-แหวน-ยอ-ยัก-สอ-รือ-สี-พิน-ทุ-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อี.	ธุวยัษฎี น. เพลา (หรือเส้น) แห่งขั้วโลกทั้ง ๒. (ส. ธฺรุวยษฺฏี).
ธูป, ธูป– ธูป เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา ธูป– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา	[ทูบ, ทูปะ–] เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องหอมชนิดหนึ่งมีแกนทําด้วยก้านไม้ไผ่เล็ก ๆ เป็นต้นย้อมสีแดง พอกด้วยผงไม้หอม, มักใช้จุดคู่กับเทียน, ลักษณนามว่า ดอก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ธูป, ธูป– [ทูบ, ทูปะ–] น. เครื่องหอมชนิดหนึ่งมีแกนทําด้วยก้านไม้ไผ่เล็ก ๆ เป็นต้นย้อมสีแดง พอกด้วยผงไม้หอม, มักใช้จุดคู่กับเทียน, ลักษณนามว่า ดอก. (ป., ส.).
ธูปบาตร เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[ทูปะบาด] เป็นคำนาม หมายถึง ภาชนะสําหรับเผาเครื่องหอมบูชา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ธูปปาตฺร เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-รอ-เรือ.	ธูปบาตร [ทูปะบาด] น. ภาชนะสําหรับเผาเครื่องหอมบูชา. (ส. ธูปปาตฺร).
ธูปแพเทียนแพ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-แอ-พอ-พาน-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-พอ-พาน	เป็นคำนาม หมายถึง ธูปไม้ระกํากับเทียน ๔ คู่ วางเรียงกันเป็นแพ แล้วคาดด้วยริบบิ้นสี ใช้เป็นเครื่องแสดงความเคารพอย่างสูง.	ธูปแพเทียนแพ น. ธูปไม้ระกํากับเทียน ๔ คู่ วางเรียงกันเป็นแพ แล้วคาดด้วยริบบิ้นสี ใช้เป็นเครื่องแสดงความเคารพอย่างสูง.
ธูปไม้ระกำ เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง ธูปที่ใช้ไม้ระกําเป็นแกน.	ธูปไม้ระกำ น. ธูปที่ใช้ไม้ระกําเป็นแกน.
ธูปฤๅษี เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-รอ-รึ-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อี	ดู กกช้าง เขียนว่า กอ-ไก่-กอ-ไก่-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู.	ธูปฤๅษี ดู กกช้าง.
เธนุ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง แม่โคนม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	เธนุ (แบบ) น. แม่โคนม. (ป., ส.).
เธอ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทง-ออ-อ่าง	เป็นคำสรรพนาม หมายถึง คําใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย มักใช้ในระหว่างเพื่อนผู้หญิงด้วยกัน หรือใช้กับผู้มีศักดิ์ตํ่ากว่า เช่นครูพูดกับศิษย์, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒, คําใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง ใช้กับผู้มีศักดิ์ตํ่ากว่าด้วยความยกย่องหรือเอ็นดูเป็นต้น, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓.	เธอ ส. คําใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย มักใช้ในระหว่างเพื่อนผู้หญิงด้วยกัน หรือใช้กับผู้มีศักดิ์ตํ่ากว่า เช่นครูพูดกับศิษย์, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒, คําใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง ใช้กับผู้มีศักดิ์ตํ่ากว่าด้วยความยกย่องหรือเอ็นดูเป็นต้น, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓.
เธียร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง นักปราชญ์. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ฉลาด, มั่นคง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ธีร เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ.	เธียร น. นักปราชญ์. ว. ฉลาด, มั่นคง. (ป. ธีร).
โธ่ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทง-ไม้-เอก	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาด้วยความสงสารหรือรําคาญใจเป็นต้น. (ตัดมาจาก พุทโธ่).	โธ่ อ. คําที่เปล่งออกมาด้วยความสงสารหรือรําคาญใจเป็นต้น. (ตัดมาจาก พุทโธ่).
โธวนะ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ทอ-ทง-วอ-แหวน-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	[โทวะนะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง การชําระล้าง, การซักฟอก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ธาวน เขียนว่า ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-นอ-หนู.	โธวนะ [โทวะนะ] (แบบ) น. การชําระล้าง, การซักฟอก. (ป.; ส. ธาวน).